Αντίο σύντροφε

Τα ξημερώματα της 16ης Φεβρουαρίου, ο σύντροφος Σωτήρης Γεωργακόπουλος έχασε την άνιση μάχη με τον καρκίνο, σε νοσοκομείο της Γερμανίας, σε ηλικία 49 ετών.

Ο Σωτήρης οργανώθηκε στην ΚΝΕ-ΝΑΡ την περίοδο του μεγάλου φοιτητικού-μαθητικού κινήματος το 1990-91, όντας τότε φοιτητής στο Τμήμα Χημείας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Συμμετείχε στην πρώτη συντακτική επιτροπή της εφημερίδας Εργατική Πολιτική την περίοδο της έκδοσής της το 2005 και ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ, συμμετέχοντας στην ιδρυτική συνδιάσκεψη του 2007.

Από το 2002 ήταν υπάλληλος της Αγροτικής Τράπεζας και πρωτοστάτησε στην ίδρυση της Αγωνιστικής Πρωτοβουλίας εργαζομένων της ΑΤΕ με την οποία ήταν και υποψήφιος το 2007 και το 2010. Ως τραπεζοϋπάλληλος συμμετείχε στους αγώνες του κλάδου, όπως η μεγάλη απεργία για το ασφαλιστικό το 2005. Από το 2011 εργαζόταν ως καθηγητής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Υπηρέτησε αρχικά σε σχολεία της Αθήνας, από όπου και συμμετείχε στην απεργία του 2013, και στη συνέχεια εργάστηκε σε ελληνικά σχολεία στη Γερμανία.

Ως κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ αποχαιρετούμε με θλίψη το σύντροφό μας κι εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένειά του, στη σύντροφό του Κατερίνα και την κόρη του Ιωάννα.

Για τον τόπο και τον χρόνο της κηδείας του Σωτήρη θα ενημερώσουμε με ανάρτηση στην ιστοσελίδα μας.

Οι αστικές τάξεις ετοιμάζονται για πόλεμο, η εργατική τάξη πρέπει να απαντήσει

Οι στιγμές είναι κρίσιμες για την εργατική τάξη της χώρας.

Η εργατική τάξη υπέστη μια συντριπτική ήττα το προηγούμενο διάστημα εφαρμογής της μνημονιακής πολιτικής. Από το εξεγερτικό πνεύμα του 2011-12, όπου στην Ελλάδα δημιουργήθηκαν συνθήκες επαναστατικής κατάστασης, και το δημοψήφισμα του 2015, όπου η ελληνική κοινωνία διαχωρίστηκε ταξικά με νίκη της εργατικής τάξης και του ΟΧΙ, φτάσαμε στο 2019, οπότε επισφραγίστηκε η ήττα του εργατικού κινήματος με τη νίκη στις εκλογές του Ιουλίου ενός καθαρόαιμου εκφραστή της αστικής τάξης και της μνημονιακής πολιτικής, με ταυτόχρονη αποδυνάμωση όλων των οργανώσεων της εργατικής τάξης, πολιτικών και συνδικαλιστικών. Η ήττα αυτή οφείλεται, σε τελική ανάλυση, στην αδυναμία και ανικανότητα των οργανώσεων της εργατικής τάξης να προβάλλουν ως δύναμη εξουσίας, να διεκδικήσουν και να καταλάβουν την εξουσία όλο το προηγούμενο διάστημα, ιδιαίτερα την περίοδο του φθινοπώρου του 2011 έως την άνοιξη του 2012. Πράγμα που επέτρεψε τελικά στον ρεφορμιστικό ΣΥΡΙΖΑ να κυριαρχήσει πολιτικά, να αφομοιώσει τις αντιστάσεις της εργατικής τάξης και να οδηγήσει το κίνημά της σε ήττα, τραυματίζοντας την αξιοπιστία όχι μόνο της ρεφορμιστικής αριστεράς αλλά και συνολικά της αριστεράς και την απελευθερωτική προοπτική της εργατικής τάξης.

Στο έδαφος αυτής της ήττας, η αστική τάξη βρίσκει το δρόμο στρωμένο για να περνάει την αντεργατική πολιτική της (βλ. τον αναπτυξιακό νόμο με τη περαιτέρω διάλυση των συλλογικών συμβάσεων, την ένταση της καταστολής, την προώθηση της ιδιωτικοποίησης της κοινωνικής ασφάλισης, τον έλεγχο των κινητοποιήσεων, κτλ), ενώ παράλληλα ετοιμάζεται να σύρει την εργατική τάξη στον όλεθρο είτε με την εμπλοκή στις πολεμικές αναμετρήσεις στην περιοχή, είτε, ακόμα χειρότερα, με την κατά μέτωπο ένοπλη σύγκρουση με την Τουρκία.

Χαιρετισμός της κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ στο αντιπολεμικό συλλαλητήριο προς την Αμερικάνικη Πρεσβεία

Σάββατο, 11 Γενάρη 2020

Η δολοφονία Σουλεϊμανί υποδηλώνει την αδυναμία των ΗΠΑ να ελέγξουν την περιοχή. Ο Σουλεϊμανί δολοφονήθηκε γιατί ήταν ο άνθρωπος που οργάνωνε την επέκταση της Ιρανικής επιρροής στη Μέση Ανατολή, οργανώνοντας σιιτικές ομάδες στο Ιράκ, στη Συρία, στην Υεμένη, στο Λίβανο. Αυτήν την επιρροή θέλουν να σταματήσουν οι αμερικανοί. Η επιρροή αυτή του Ιράν, μαζί με την επιρροή της Ρωσίας και της Κίνας, ενισχύθηκε, καθώς οι αμερικανοί ιμπεριαλιστές έδωσαν βάρος στη μάχη του περιορισμού της Ρωσίας στην Ανατολική Ευρώπη, ανοίγοντας μέτωπο στην Ουκρανία και επιχειρώντας να περικυκλώσουν με βάσεις και στρατιωτικές δυνάμεις τη Ρωσία.

Η δολοφονία δεν ήταν αποτέλεσμα καπρίτσιου του Τραμπ. Όπως φαίνεται οι αμερικανοί είχαν στο στόχαστρό τους τον Σουλεμαϊνί εδώ και πολλά χρόνια και χτύπησαν όταν βρήκαν ευκαιρία. Η ενέργεια αυτή είναι σύμφωνη με τη γενικότερη τακτική του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού που χρησιμοποιεί στρατιωτική βία για να αποσταθεροποιήσει περιοχές τις οποίες ελέγχουν ανταγωνιστικές δυνάμεις.

Είναι φανερό ότι πρόκειται για ένα κρατικό δολοφονικό-τρομοκρατικό χτύπημα, για πολλαπλό έγκλημα για το οποίο υπεύθυνοι είναι ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός και ο ίδιος ο Τραμπ και για το οποίο πρέπει να πληρώσουν. Είναι επίσης φανερό ότι η περιοχή γίνεται η σκηνή νέων συγκρούσεων για τις μεγάλες δυνάμεις. Είναι γνωστό, άλλωστε, ότι οι αλλαγές συσχετισμών στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα δεν γίνονται αναίμακτα. Η άνοδος της Κίνας και της Ρωσίας και η αποδυνάμωση των ΗΠΑ είναι αυτό που μετατρέπει την περιοχή σε διεκδικούμενο φιλέτο για τον πιο ισχυρό. Περισσότερο από ποτέ σ’ αυτήν τη γενιά προβάλλεται η ορθότητα του συνθήματος ότι οι ιμπεριαλιστές χαράσσουν τα σύνορα με το αίμα των λαών.

Η δική μας συμβολή στην αποτροπή ενός γενικευμένου πολέμου έχει να κάνει με την ανάπτυξη της πάλης ενάντια στον πόλεμο, ενάντια στην πρόσδεση της χώρας στο πλευρό του άξονα ΗΠΑ-Ισραήλ-Αιγύπτου-Κύπρου, για έξοδο από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, για το κλείσιμο των βάσεων του θανάτου και την απεμπλοκή από κάθε πολεμική ενέργεια.

-Καμία συμμετοχή σε πιθανό πόλεμο στο Ιράν. Καμία ανάμειξη στον πόλεμο στη Λιβύη.

-Κανένας φαντάρος/ναύτης/αεροπόρος νεκρός για τα συμφέροντα των πολυεθνικών του πετρελαίου και των ιμπεριαλιστών.

-Καμία παροχή διευκολύνσεων στους Αμερικανούς και το ΝΑΤΟ για τις πολεμικές τους εξορμήσεις.

-Κοινός αγώνας με τους λαούς της Τουρκίας, της Λιβύης, της Συρίας, του Ιράκ, του Ιράν, της Παλαιστίνης και τους άλλους λαούς της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής ενάντια στους ιμπεριαλιστές, για την εκδίωξη των ξένων στρατών και το σταμάτημα των πολεμικών συγκρούσεων.

-Καμιά μονομερή ανακήρυξη ΑΟΖ.

-Καμία συμφωνία την εκμετάλλευση του θαλάσσιου πλούτου με το κράτος απαρτχάιντ του Ισραήλ και τη δικτατορία του αλ-Σίσι.

-Σταμάτημα των εξοπλισμών, δαπάνες για τις κοινωνικές ανάγκες, ικανοποίηση των αιτημάτων του εργατικού κινήματος για δουλειά, ασφάλιση, αξιοπρεπείς μισθούς, ενάντια στα πλεονάσματα και την αποπληρωμή των χρεών.

Την ίδια στιγμή πρέπει να απαντήσουμε στο ερώτημα: ποια κυβέρνηση και ποια εξουσία θα ικανοποιήσει τα αιτήματα του κινήματος; Μπορεί μια κυβέρνηση Μητσοτάκη ή Τσίπρα, κάτω από την πίεση του κινήματος, να ικανοποιήσει τέτοιου είδους αιτήματα, και κυρίως το αίτημα για έξοδο από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ;

Η πάλη του κινήματος πρέπει να στοχοποιεί τις κυβερνήσεις που μας οδηγούν, ή θα μας οδηγήσουν σε συμμετοχή σε πολέμους ή σε εμπλοκή σε πόλεμο, για την ανατροπή τους και για την ανάδειξη εργατικής κυβέρνησης και εξουσίας η οποία θα απαγκιστρώσει τη χώρα από το ΝΑΤΟ, την ΕΕ και τον άξονα ΗΠΑ-Ισραήλ-Αιγύπτου, και θα μπορεί να δώσει ειρηνική διέξοδο στην Ελληνοτουρκική διένεξη με τη συνεκμετάλλευση των όποιων πηγών ενέργειας κριθούν εκμεταλλεύσιμες στο Αιγαίο.

Κάτω τα χέρια από τους λαούς της Μ. Ανατολής και του κόσμου. Έξω οι Αμερικάνοι από τη Μ. Ανατολή, μαζική λαϊκή πάλη για την εκδίωξή τους. Επιστέγασμα αυτής της λαϊκής πάλης ενάντια τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό πρέπει να είναι, μια Μ. Ανατολή της ειρήνης, της δουλειάς, της προκοπής, της εθνικής ανεξαρτησίας, χωρίς την παρουσία ξένων στρατών, χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση ανθρώπου από άνθρωπο.

Σε ένα τέτοιο αντιπολεμικό κίνημα πρέπει να συγκροτείται το μέτωπο της εργατικής τάξης εναντίον του πολέμου αλλά και της αστικής κυριαρχίας. Ένα τέτοιο μέτωπο απαιτεί την πλατιά συνεργασία όλων των δυνάμεων της αριστεράς και κάθε δύναμης που έχει αναφορά στην εργατική τάξη. Ενιαίο μέτωπο της εργατικής τάξης στο ζήτημα του αντιπολεμικού κινήματος, όπως και στο ζήτημα της κατάληψης της εξουσίας, δεν σημαίνει ιδεολογική συμφωνία. Σημαίνει σκληρό αγώνα για να κατακτηθούν οι πλατιές μάζες των εργαζομένων στη διεκδίκηση εκείνων των αιτημάτων που στρέφονται κατά του πολέμου και του καπιταλισμού.

κομμουνιστική οργάνωση ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ

www.anasyntaxi.gr

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ

ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ, ΣΑΒΒΑΤΟ 11/1, 2μμ

Η δολοφονία του Ιρανού αξιωματούχου Κασέμ Σουλεϊμανί και άλλων Ιρακινών και Ιρανών στην πρόσφατη αεροπορική επιδρομή στο Ιράκ, η κυνική ανάληψη ευθύνης από τις ΗΠΑ και οι νέες  απειλές Τραμπ για 52 χτυπήματα στο έδαφος του Ιράν, ριψοκινδυνεύουν μια χωρίς επιστροφή ανάφλεξη του πολέμου, ανοίγοντας τις πύλες της κολάσεως για την περιοχή και τους λαούς του κόσμου. Μπροστά στο νέο σχέδιο των ΗΠΑ για την αποσταθεροποίηση στη Μέση Ανατολή και ενδεχόμενη σύγκρουση μεγάλης κλίμακας σε μια περίοδο όξυνσης των ενδοιμπεριαλιστικών αντιθέσεων με κίνδυνο χρήσης πυρηνικών και άλλων μη συμβατικών όπλων, οφείλουμε να πάρουμε ξεκάθαρη θέση και να αναλάβουμε αντίστοιχες πρωτοβουλίες.

Είναι η στιγμή να ενώσουμε τη φωνή μας με τα  αντιπολεμικά κινήματα σε όλη τη γη, να καταδικάσουμε τις εγκληματικές ενέργειες των ΗΠΑ και να απαιτήσουμε την αποχώρηση των δυνάμεών τους από τη Μέση Ανατολή.  Ένας τέτοιος αντιπολεμικός προσανατολισμός στην Ελλάδα σημαίνει την εναντίωσή μας στις αμερικανονατοϊκές στρατιωτικές βάσεις, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Η περσινή χρησιμοποίηση της Σούδας ως εφαλτήριο για στρατιωτικό χτύπημα στη Συρία και η αναβάθμιση της σε βάση που οι Αμερικάνοι «σταυροφόροι» θα χρησιμοποιούν κατά το δοκούν χωρίς καμία τυπική έγκριση, οι πρόσφατες συμφωνίες για νέες αμερικανονατοϊκές βάσεις και η τοποθέτηση πυρηνικών στον Άραξο δεν αφήνουν κανένα περιθώριο εφησυχασμού.

Η ενεργή συμμετοχή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς του ευρωατλαντικού άξονα, η πιο αναβαθμισμένη από ποτέ συνεργασία με το Ισραήλ, κράτος-δολοφόνο και άμεσο συνεργάτη των ΗΠΑ που προωθεί τους πιο φιλοπόλεμους σχεδιασμούς στη Μέση Ανατολή, η πρόσφατη υπογραφή για τον αγωγό East Med και οι αντίστοιχες συμφωνίες με την χούντα της Αιγύπτου, αποτελούν σοβαρούς κινδύνους για την ειρήνη του λαού μας και των λαών της περιοχής, ιδιαίτερα λαμβάνοντας υπόψη και την επικίνδυνη και επιζήμια και για τους δύο λαούς όξυνση του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού. Μάλιστα, μέσα σε αυτή την έξαρση της αμερικάνικης επιθετικότητας, αποτελεί πρόκληση η επίσκεψη του Έλληνα Πρωθυπουργού στις ΗΠΑ.  Θα συμβάλουμε από κοινού ούτως ώστε οι μαζικοί φορείς, με την πλατύτερη δυνατή συσπείρωση, να ορθώσουν ένα τοίχος αντίστασης και να απαιτήσουν:

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΙΡΑΝ-ΙΡΑΚ. ΕΞΩ ΟΙ ΗΠΑ ΑΠΟ Μ. ΑΝΑΤΟΛΗ

ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΟΥΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥΣ

ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

ΑΠΕΜΠΛΟΚΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟ ΑΞΟΝΑ ΗΠΑ-IΣΡΑΗΛ-ΑΙΓΥΠΤΟΥ.

ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΔΑΠΑΝΕΣ – ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΥΣ

Αναμέτρηση,  ΑΡΑΝ, ΑΡΑΣ, Αριστερό Ρεύμα, ΔΕΑ, Ιντιφάντα – Αντιμπεριαλιστικό Μέτωπο, κ.ο. Ανασύνταξη, Κόκκινη Γραμμή, Κρίση και Κριτική, Κ-σχέδιο, ΛΑΕ, Πανελλαδικός Αντιπολεμικός Κινημαντικός Συντονισμός, Παρέμβαση, Συνάντηση για μια Αντικαπιταλιστική και Διεθνιστική Αριστερά, Samidoun-Δίκτυο Αλληλεγγύης Παλαιστίνιων Κρατουμένων

29 χρόνια από τη δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα

9 Ιανουαρίου 2020, 6:30 μμ Προπύλαια

Διαδήλωση μνήμης και τιμής στο Νίκο Τεμπονέρα

Το αίμα των νεκρών αγωνιστών βάφει κόκκινο το μέλλον των λαών

Η δολοφονία Τεμπονέρα: αιματηρή υπόμνηση ότι η κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι δικτατορία της αστικής τάξης

Στις 9 Γενάρη, συμπληρώνονται 29 χρόνια από τη δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα, γεγονός που σηματοδότησε τη δραματική κορύφωση του πανεκπαιδευτικού κινήματος της περιόδου 1990–91 και που μέχρι σήμερα αποτελεί σημείο αναφοράς για το εκπαιδευτικό και το εργατικό κίνημα. Το γεγονός της δολοφονίας αποτελεί μέχρι σήμερα ανεξίτηλο στίγμα για την αστική τάξη και γι’ αυτό σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος επιλέγει τη λήθη, τόσο σε σχέση με το συγκεκριμένο συμβάν όσο και σε σχέση με το πολιτικό περιβάλλον που το γέννησε, καθώς και η ίδια η δολοφονία, αλλά και το ιστορικό πλαίσιο μέσα στο οποίο συνέβη προσφέρονται για την εξαγωγή πολύτιμων, για το μέλλον του κινήματος, συμπερασμάτων.

ΕΚΔΗΛΩΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΗΣ κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΜΠΡΟΣΟΥΡΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΣΤΑ ΓΙΑΝΝΕΝΑ

ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ

Πώς ΔΕΝ γίνεται και πώς γίνεται η διαγραφή του χρέους

Οι συνέπειες της μονομερούς διαγραφής

Οι προσπάθειες αναζήτησης του «τρίτου δρόμου» ανάμεσα στο μνημόνιο και τη ρήξη:

•  Οι ανεδαφικές απόψεις της «σκληρής διαπραγμάτευσης»
• Η επιτροπή λογιστικού ελέγχου και το ντοκιμαντέρ–απάτη «Debtocracy»
• Η ανεδαφική - αντεργατική πολιτική της υποτίμησης του εθνικού νομίσματος
• Η τακτική Βαρουφάκη

κομμουνιστική οργάνωση ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ

ΟΒ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ