Απολογισμός για τις απεργίες στις 24 Σεπτέμβρη και τις 2 Οκτώβρη

Οι απεργιακές κινητοποιήσεις στις 24/9 και τις 2/10 ήταν δύο αποτυχημένες απεργίες, κρίνοντας τόσο από τα ποσοστά των απεργών που ήταν ισχνά, όσο και από τη συμμετοχή στις απεργιακές συγκεντρώσεις που ήταν περιορισμένη.

Η αποτυχία αυτή, έδωσε αφορμή στον πρωθυπουργό να παρέμβει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και να επιτεθεί στο συνδικαλιστικό κίνημα με μια προκλητική ανάρτηση για «τους λίγους που ταλαιπωρούν τους πολλούς». Η ανάρτηση αυτή ήταν το αποκορύφωμα της επικοινωνιακής επίθεσης των ΜΜΕ που παραπληροφορούσαν συστηματικά, αναφέροντας σαν αίτημα της απεργίας το να μην αλλάξει ο τρόπος που αποφασίζονται οι απεργίες. Το συνδικαλιστικό κίνημα και οι πολιτικές δυνάμεις εργατικής αναφοράς απέτυχαν να αποκρούσουν αυτήν την εκστρατεία παραπληροφόρησης που σκοπό είχε να αποκρύψει τη βασική αιχμή του αναπτυξιακού νομοσχεδίου, η οποία ήταν η παραπέρα υπονόμευση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, μέσω της εμπέδωσης ενός καθεστώτος εξαιρέσεων.

Συνεχίζουμε τον αγώνα

Όλοι και όλες στην απεργία την Τετάρτη 2 Οκτώβρη και στη συγκέντρωση στην Πλατεία Κλαυθμώνος!

• Ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις
• Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους και όλες
• Αύξηση μισθών και συντάξεων
• Συνδικάτα στα χέρια των εργατών

Όλοι στην απεργία στις 24 Σεπτέμβρη και στη συγκέντρωση στις 11 η ώρα στην πλατεία Κλαυθμώνος!

Εμπρός για μια μεγάλη, ενωτική απεργιακή συγκέντρωση που θα αναπτερώσει το ηθικό των εργατών και θα αποτελέσει την απάντηση στην πιο γνήσια κυβέρνηση των καπιταλιστών!

Να γκρεμίσουμε το μνημονιακό καθεστώς που γκρεμίζει τις ζωές μας! Να διεκδικήσουμε τη διεύρυνση των κατακτήσεών μας στην προοπτική της υλοποίησης της ιστορικής μας αποστολής!

Η κυβέρνηση της ΝΔ επιτίθεται στην εργατική τάξη και στον εργαζόμενο λαό σε όλα τα μέτωπα. Εφαρμόζοντας κατά γράμμα τους μνημονιακούς νόμους και τις δεσμεύσεις απέναντι στους δανειστές-τοκογλύφους, και υπηρετώντας το συνολικό μνημονιακό σχέδιο για τη μετατροπή της χώρας σε μια μεγάλη «ειδική οικονομική ζώνη», με φτηνή εργατική δύναμη χωρίς Συλλογικές Συμβάσεις και δικαιώματα, με ποδοπάτηση κάθε μέτρου προστασίας της φύσης, του περιβάλλοντος, της πολιτιστικής κληρονομιάς, δίνει γη και ύδωρ για να αυξήσει την κερδοφορία του κεφαλαίου, να δελεάσει τους καπιταλιστές να επενδύσουν τα λιμνάζοντα στη Γερμανία, την Ελβετία, το Λουξεμβούργο και αλλού, κεφάλαιά τους, στο όνομα της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Αυτό σημαίνει ανάπτυξη στον καπιταλισμό: από τη μια, μεγαλύτερη ασυδοσία για το μεγάλο κεφάλαιο, περισσότερα κέρδη για τους καπιταλιστές, από την άλλη, αύξηση της εκμετάλλευσης και της εξαθλίωσης για τους μισθωτούς εργαζόμενους και κατάργηση κάθε προστασίας τους.

«Ένας χρόνος χωρίς δικαιοσύνη. Ένας χρόνος αγώνα.»

 ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΤΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΖΑΚ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 21 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ,

ΩΡΑ 14:00 ΣΤΗΝ ΟΔΟ ΓΛΑΔΣΤΩΝΟΣ,

ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΑΙ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

6 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα

από τους ναζί της Χρυσής Αυγής

6 χρόνια μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, κρατάμε τη μνήμη ζωντανή. Μνήμη μιας πολιτικής δολοφονίας ενός αντιφασίστα αγωνιστή από τα ναζιστικά σκουπίδια.

Θυμόμαστε ότι η ανάδειξη της Χρυσής Αυγής σε 3η πολιτική δύναμη βασίστηκε στην οικονομική και πολιτική στήριξη της ναζιστικής συμμορίας από τους κεφαλαιοκράτες και τους μηχανισμούς τους (αστυνομία, εκκλησία). Οι ναζί ανασύρθηκαν από τον σκουπιδοντενεκέ της ιστορίας από τα “αφεντικά” αυτής της χώρας για να αποτελέσουν την ασπίδα προστασίας της ιδιοκτησίας και των προνομίων τους την περίοδο του παλλαϊκού ξεσηκωμού του 2011–12, όταν εμφανίστηκε στο προσκήνιο η δυνατότητα της εργατικής επανάστασης. Με άφθονη χρηματοδότηση και προκλητική ασυλία από την αστυνομία, η νεοναζιστική συμμορία μετατράπηκε σε λίγους μήνες από περιθωριακή γκρούπα σε υπολογίσιμη δύναμη κρούσης έτοιμη να αποτελέσει την αιχμή του δόρατος απέναντι στο εργατικό κίνημα.

Παρόλο που οι ναζί της Χρυσής Αυγής μείνανε εκτός Βουλής, δεν πρέπει να εφησυχάζουμε. Η έξοδος της ΧΑ από τη Βουλή είναι οπωσδήποτε θετική. Αδυνατίζει τους ναζί, οικονομικά, πολιτικά και οργανωτικά. Είναι πλέον σαφές, ότι η αστική τάξη δεν έχει πλέον ανάγκη των υπηρεσιών της ναζιστικής εμπροσθοφυλακής, καθώς αισθάνεται ότι δεν κινδυνεύει η εξουσία της από επαναστατική ανατροπή και φυσικά δεν φοβάται μια ανυπόληπτη και ξεκομμένη από την εργατική τάξη Αριστερά.

Μετά το εκλογικό αποτέλεσμα, εμφανίζονται έντονα διαλυτικά φαινόμενα στις τάξεις των ναζί, με αποχωρήσεις στελεχών και κλείσιμο γραφείων. Τα εκατοντάδες μεσαία και κατώτερα στελέχη των ναζί, αυτοί που αποτέλεσαν τη ραχοκοκαλιά της οργάνωσής τους, η «ανθρώπινη σκόνη» που όπλισε τα χέρια των δολοφόνων και που στήριξε ή συμμετείχε στις χιλιάδες ξυλοδαρμούς και μαχαιρώματα, πλέον τρέχει πανικόβλητη να κρυφτεί και να αποκρύψει την ένταξη στη ναζιστική συμμορία. Η κατάργηση της ιστοσελίδας των ναζί, βοηθάει αυτόν τον εσμό να καλύψει τα ίχνη του, με την εξαφάνιση των ιστοσελίδων στις οποίες ήταν αναρτημένες φωτογραφίες πολλών από αυτούς.

Όμως, η περαιτέρω διάλυση της ναζιστικής συμμορίας, είναι δουλειά του κινήματος και απαιτεί καθημερινή δουλειά για να τους αφαιρεθεί κάθε χώρος επιρροής.

Συμμετέχουμε στις εκδηλώσεις του Αντιφασιστικού Σεπτέμβρη

από την Παρασκευή 13 Σεπτέμβρη έως και την Τετάρτη 18 Σεπτέμβρη

Παλεύουμε για το τσάκισμα του φασισμού

και την ανατροπή του συστήματος που τον γεννά

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ

την Τετάρτη 18 Σεπτέμβρη

Από το μνημείο του Παύλου στο Κερατσίνι

μέχρι το κέντρο του Πειραιά

κομμουνιστική οργάνωση ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ

www.anasyntaxi.gr

Για τα εκλογικά αποτελέσματα της 7ης Ιουλίου

Ο σχηματισμός της νέας κυβέρνησης που προέκυψε από τις εκλογές της 7ης Ιουλίου και τη νίκη της Νέας Δημοκρατίας, δείχνει ότι η αστική τάξη πήρε μαθήματα από τη δεκαετία της κρίσης και προσπαθεί να θωρακιστεί απέναντι σε μελλοντικούς κινδύνους.

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που αντιμετώπισε η αστική τάξη την περασμένη δεκαετία ήταν ο κίνδυνος της εργατικής επανάστασης. Ο κίνδυνος αυτός αναδύθηκε με τη μορφή της επαναστατικής κατάστασης, στα τέλη του 2011.

Το φαινόμενο της «διάστασης στις κορυφές» που αποτελεί όρο για την εμφάνιση της επαναστατικής κατάστασης, εμφανίστηκε στην αρχή της κρίσης με τον διχασμό του αστικού πολιτικού προσωπικού ανάμεσα στους υποστηρικτές και εφαρμοστές του μνημονιακού προγράμματος από τη μια μεριά και τους επικριτές του από την άλλη. Η διάσταση αυτή ενίσχυσε το κίνημα και τους αγώνες ενάντια στη μνημονιακή πολιτική, οδηγώντας τις μάζες σε μια ασυνήθιστα υψηλή αγωνιστική δραστηριότητα, σαν αποτέλεσμα και της απότομης πτώσης του βιοτικού επιπέδου της εργατικής τάξης. Η επαναστατική κατάσταση του 2011-2012 ήταν αποτέλεσμα –όπως είναι πάντα οι επαναστατικές καταστάσεις– του συνδυασμού αυτών των στοιχείων: απότομη πτώση του βιοτικού επιπέδου, ασυνήθιστη δραστηριότητα των μαζών, διάσταση στις κορυφές. Όπως επίσης και η ήττα που υπέστη η αστική τάξη το 2015 στο δημοψήφισμα, μέσα στο γήπεδό της από την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα.