Το ενιαίο μέτωπο, η εργατική κυβέρνηση και οι καινούργιοι «κλασικοί»

Στο άρθρο του με τίτλο «Η θεωριτικοποίηση της ασέβειας» το οποίο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα της Κίνησης Κομμουνιστών – Εργατικός Αγώνας, ο σ. Γεράσιμος Αραβανής (στο εξής ΓΑ) ασκεί κριτική στις απόψεις της Αλέκας Παπαρήγα όπως αυτές διατυπώθηκαν στο άρθρο της με τίτλο «Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΡΝΗΣΗΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ ΣΕ ΑΣΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ (2012-2015), το οποίο δημοσιεύτηκε στο τεύχος 5 του 2019 της ΚΟΜΕΠ.

Γράφει μεταξύ άλλων στο άρθρο του ο ΓΑ στο υποκεφάλαιο με τίτλο «Η λαϊκή συνείδηση στην εποχή των μνημονίων»:

«Η τοποθέτηση των δυνάμεων της αριστεράς σχετικά με την εκτίμηση της συγκυρίας που διαμορφώθηκε μετά το 2009 όντως έχει μεγάλο εύρος. Υπήρχαν τοποθετήσεις, κυρίως από αριστερίστικες οργανώσεις, ότι διερχόμαστε περίοδο προεπαναστατική, περίπου περίοδο επαναστατικής κατάστασης και άρα έπρεπε να τεθεί θέμα άμεσης διεκδίκησης της εξουσίας και από την αντίθετη πλευρά ότι οι εξελίξεις αυτές δεν είναι κάτι ουσιαστικά διαφορετικό από ότι πριν, συνεχίζονται οι προ κρίσης συνθήκες, δεν έχουν διαμορφωθεί νέες δυνατότητες και ανάγκες προσαρμογής της πολιτικής. Τέτοιες ήταν οι αντιλήψεις του ΚΚΕ. Και η μία και η άλλη άποψη είναι εντελώς λανθασμένες και η επικράτησή τους θα απέβαινε καταστροφική» (ΓΑ, ό.π.).

Ο ΓΑ απορρίπτει και τις δύο απόψεις, πιάνει το κέντρο, και καταθέτει τη δική του πρόταση:

«…Η εξέλιξη αυτή, σε συνδυασμό με την πολύ πλατιά κινητοποίηση των εργαζομένων, διαμόρφωσε ιδιαίτερα θετικό έδαφος για ανάπτυξη των αγώνων και σοβαρή ενδυνάμωση του κινήματος και φυσικά παράλληλη αμφισβήτηση της αστικής στρατηγικής με στόχο την ανατροπή της. Τη δυνατότητα αυτή δεν μπορούσαν να την αποδώσουν μόνο ορισμένα αιτήματα ανακούφισης των φτωχότερων στρωμάτων, ούτε φυσικά η ζύμωση της αναγκαιότητας του σοσιαλισμού και της λαϊκής εξουσίας, αλλά η διεκδίκηση μιας δέσμης στόχων ουσιαστικής ανακούφισης του λαού: η διεκδίκηση της ανατροπής των μνημονίων, η έξοδος από την ΕΕ, η διαγραφή του χρέους και η εθνικοποίηση των τραπεζών. Ένα πλέγμα δηλαδή σημαντικότατων πολιτικών στόχων που αμφισβητούσαν συνολικά την αστική στρατηγική και έφερναν στο προσκήνιο την αναγκαιότητα μιας άλλης πολιτικής που θα εφάρμοζε μία άλλη κυβέρνηση μία κυβέρνηση του εργαζόμενου λαού. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορούσε να συνενωθεί η αγωνία του λαού για την επιβίωση με την ανάγκη ριζικών αλλαγών, οι πολιτικά απαίδευτοι εργαζόμενοι με τους πιο πολιτικοποιημένους και με την πρωτοπορία. Τότε ήταν δυνατή η αμφισβήτηση της αστικής στρατηγικής» (ΓΑ, ό.π.).

«…αυτό συμβαίνει πάντα: τις λαϊκές μάζες κινούν οι ανάγκες τους, οι ανάγκες επιβίωσης καταρχήν αλλά και οι κάθε είδους ανάγκες -όχι μόνο υλικές- και στην πορεία προς την επαναστατική κατάσταση μεγάλο τμήμα της εργατικής τάξης το απασχολεί η προοπτική της ανάγκης ξεπεράσματος του καπιταλισμού και της επιβολής μιας άλλης δίκαιης κοινωνίας» (ΓΑ, ό.π.).

Με την πρόταση του ο ΓΑ δίνει όπλα στην ηγεσία του ΚΚΕ και στην Παπαρήγα, αντί να της αφαιρεί όπως επιδιώκει. Ενισχύει τα επιχειρήματά της αντί να τα αποδυναμώνει. Και αυτό επειδή συμφωνεί και αυτός πως, την επίμαχη περίοδο μετά το 2009, δεν δημιουργήθηκαν και δεν υπήρχαν οι κατάλληλες συνθήκες για επανάσταση, ούτε βέβαια για την εργατική εξουσία. Μα αυτό λέει και το ΚΚΕ! Αυτό που προσπαθεί να προσθέσει ο σ. Αραβανής είναι πως, δημιουργήθηκαν συνθήκες για μια άλλη κυβέρνηση, η οποία, σύμφωνα με τον ίδιο, θα εφάρμοζε ένα πρόγραμμα και θα «…μπορούσε να συνενωθεί η αγωνία του λαού για την επιβίωση με την ανάγκη ριζικών αλλαγών, οι πολιτικά απαίδευτοι εργαζόμενοι με τους πιο πολιτικοποιημένους και με την πρωτοπορία. Τότε ήταν δυνατή η αμφισβήτηση της αστικής στρατηγικής».

Κινητοποίηση των συμβασιούχων στις Αποκεντρωμένες Διοικήσεις

Στις 6 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκε κινητοποίηση στο Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας των συμβασιούχων υπαλλήλων που εργάζονται στις Αποκεντρωμένες Διοικήσεις της χώρας, κυρίως των συμβασιούχων στο κοινωφελές πρόγραμμα δασοπροστασίας, αλλά και σε άλλα προγράμματα (π.χ. Ειδικό Πρόγραμμα Απασχόλησης Πτυχιούχων). Οι «ωφελούμενοι», όπως ονομάζονται οι εργαζόμενοι σ’ αυτά τα προγράμματα, λες και η εργασία είναι έκφραση φιλανθρωπίας και όχι ανάγκη και δικαίωμα του ανθρώπου, ανέρχονται στους 5.066 ανθρώπους μόνο στο πρόγραμμα Δασοπροστασίας, τη στιγμή που το μόνιμο προσωπικό όλων των Αποκεντρωμένων είναι γύρω στους 6.100. Αυτό σημαίνει ότι το μισό σχεδόν προσωπικό του φορέα είναι συμβασιούχοι.

Συμπαράσταση στον Περιφερειακό Σύμβουλο Θανάση Αγαπητό και στην περιφερειακή κίνηση «Ανταρσία στην Κεντρική Μακεδονία»

Η Επιτροπή Ελέγχου Δαπανών και Εκλογικών Παραβάσεων της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας-Θράκης επέβαλε το εξοντωτικό πρόστιμο των 50.000 ευρώ στον Περιφερειακό Σύμβουλο Θανάση Αγαπητό και στην περιφερειακή κίνηση «Ανταρσία στην Κεντρική Μακεδονία – Αντικαπιταλιστική Αριστερά» με πρόσχημα μία αφίσα και δύο πανό στις Σέρρες.

Το εξοντωτικό πρόστιμο αφορά την υλοποίηση του αντιδραστικού Νόμου 3870/2010, σύμφωνα με τον οποίο απαγορεύεται η ανάρτηση αφισών και πανό κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, ενώ την υποχρέωση καταβολής του προστίμου έχει, στην προκειμένη περίπτωση, ο υποψήφιος περιφερειάρχης.

Ο νόμος αυτός, όπως και παρόμοιες διατάξεις, είναι βαθιά αντιδημοκρατικές, καθώς οδηγούν στον περιορισμό, στη φίμωση και καταστολή κάθε ελεύθερης πολιτικής έκφρασης, και η επιβολή προστίμων σε οικονομική καταστροφή και φυλακίσεις.

Τo ζήτημα είναι πολιτικό. Οι συγκεκριμένες διατάξεις αποτελούν τμήμα ενός αντιδημοκρατικού οπλοστασίου που διαμορφώνεται τα τελευταία χρόνια για να επιβληθεί η βάρβαρη αντεργατική αντιλαϊκή πολιτική των μνημονίων, των περικοπών, των πλειστηριασμών, των ιδιωτικοποιήσεων, της φτώχειας. Η συγκεκριμένη απόφαση αποτελεί κλιμάκωση της επίθεσης ενάντια στην ελεύθερη διακίνηση των ιδεών και απόψεων και τη δημόσια προβολή τους.

Στεκόμαστε στο πλευρό του Θανάση Αγαπητού και της περιφερειακής κίνησης «Ανταρσία στην Κεντρική Μακεδονία», και απαιτούμε:

• Την άμεση ακύρωση του εξοντωτικού προστίμου στον Περιφερειακό Σύμβουλο Θανάση Αγαπητό και στην «Ανταρσία στην Κεντρική Μακεδονία».
• Την κατάργηση όλων των αντιδημοκρατικών νόμων και διατάξεων που παρεμποδίζουν και καταστέλλουν την ελεύθερη πολιτική δράση, την προβολή και διακίνηση των ιδεών.

Αθήνα, 7.11.2019,

Π.Ε. της κομμουνιστικής οργάνωσης ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ

Απολογισμός για τις απεργίες στις 24 Σεπτέμβρη και τις 2 Οκτώβρη

Οι απεργιακές κινητοποιήσεις στις 24/9 και τις 2/10 ήταν δύο αποτυχημένες απεργίες, κρίνοντας τόσο από τα ποσοστά των απεργών που ήταν ισχνά, όσο και από τη συμμετοχή στις απεργιακές συγκεντρώσεις που ήταν περιορισμένη.

Η αποτυχία αυτή, έδωσε αφορμή στον πρωθυπουργό να παρέμβει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και να επιτεθεί στο συνδικαλιστικό κίνημα με μια προκλητική ανάρτηση για «τους λίγους που ταλαιπωρούν τους πολλούς». Η ανάρτηση αυτή ήταν το αποκορύφωμα της επικοινωνιακής επίθεσης των ΜΜΕ που παραπληροφορούσαν συστηματικά, αναφέροντας σαν αίτημα της απεργίας το να μην αλλάξει ο τρόπος που αποφασίζονται οι απεργίες. Το συνδικαλιστικό κίνημα και οι πολιτικές δυνάμεις εργατικής αναφοράς απέτυχαν να αποκρούσουν αυτήν την εκστρατεία παραπληροφόρησης που σκοπό είχε να αποκρύψει τη βασική αιχμή του αναπτυξιακού νομοσχεδίου, η οποία ήταν η παραπέρα υπονόμευση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, μέσω της εμπέδωσης ενός καθεστώτος εξαιρέσεων.

Συνεχίζουμε τον αγώνα

Όλοι και όλες στην απεργία την Τετάρτη 2 Οκτώβρη και στη συγκέντρωση στην Πλατεία Κλαυθμώνος!

• Ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις
• Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους και όλες
• Αύξηση μισθών και συντάξεων
• Συνδικάτα στα χέρια των εργατών

Όλοι στην απεργία στις 24 Σεπτέμβρη και στη συγκέντρωση στις 11 η ώρα στην πλατεία Κλαυθμώνος!

Εμπρός για μια μεγάλη, ενωτική απεργιακή συγκέντρωση που θα αναπτερώσει το ηθικό των εργατών και θα αποτελέσει την απάντηση στην πιο γνήσια κυβέρνηση των καπιταλιστών!

Να γκρεμίσουμε το μνημονιακό καθεστώς που γκρεμίζει τις ζωές μας! Να διεκδικήσουμε τη διεύρυνση των κατακτήσεών μας στην προοπτική της υλοποίησης της ιστορικής μας αποστολής!

Η κυβέρνηση της ΝΔ επιτίθεται στην εργατική τάξη και στον εργαζόμενο λαό σε όλα τα μέτωπα. Εφαρμόζοντας κατά γράμμα τους μνημονιακούς νόμους και τις δεσμεύσεις απέναντι στους δανειστές-τοκογλύφους, και υπηρετώντας το συνολικό μνημονιακό σχέδιο για τη μετατροπή της χώρας σε μια μεγάλη «ειδική οικονομική ζώνη», με φτηνή εργατική δύναμη χωρίς Συλλογικές Συμβάσεις και δικαιώματα, με ποδοπάτηση κάθε μέτρου προστασίας της φύσης, του περιβάλλοντος, της πολιτιστικής κληρονομιάς, δίνει γη και ύδωρ για να αυξήσει την κερδοφορία του κεφαλαίου, να δελεάσει τους καπιταλιστές να επενδύσουν τα λιμνάζοντα στη Γερμανία, την Ελβετία, το Λουξεμβούργο και αλλού, κεφάλαιά τους, στο όνομα της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Αυτό σημαίνει ανάπτυξη στον καπιταλισμό: από τη μια, μεγαλύτερη ασυδοσία για το μεγάλο κεφάλαιο, περισσότερα κέρδη για τους καπιταλιστές, από την άλλη, αύξηση της εκμετάλλευσης και της εξαθλίωσης για τους μισθωτούς εργαζόμενους και κατάργηση κάθε προστασίας τους.