Σάββατο 2 Φλεβάρη, 6:00 μμ

Πλατεια Ρηγίλλης

Ακυρώνουμε τις φασιστικές φιέστες

Θάνατος στο φασισμό και στον καπιταλισμό που τον γεννά

Αναγνώριση της Δημοκρατίας της Μακεδονίας!

 Έξω το ΝΑΤΟ και η Ε.Ε. από τα Βαλκάνια!

 Ενότητα της εργατικής τάξης στην πάλη ενάντια στους κεφαλαιοκράτες! 

 Η συμφωνία των Πρεσπών επιβάλει την – για μια ακόμα φορά – αλλαγή του Συντάγματος της Δημοκρατίας της Μακεδονίας, ταυτόχρονα με την αλλαγή ονόματος της γειτονικής χώρας. Με τη συμφωνία αυτή η ελληνική αστική τάξη επιβάλει τη θέλησή της στη γειτονική χώρα με τις πλάτες του ΝΑΤΟ. Η συμφωνία των Πρεσπών αντικατοπτρίζει τη θέληση της δεσπόζουσας μερίδας του κεφαλαίου στη χώρα, του μονοπωλιακού κεφαλαίου, του οποίου τις εντολές έφερε σε πέρας η κυβέρνηση. Οι αντιδράσεις της αντιπολίτευσης υπηρετούν και αυτές τα ίδια συμφέροντα, στο πλαίσιο της πάγιας τακτικής της ελληνικής διπλωματίας, σύμφωνα με την οποία η κυβέρνηση εμφανίζεται πιο «συμβιβαστική» και η αντιπολίτευση «αδιάλλακτη».

 ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ!

ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΛΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ!

ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ!

  ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: ΚΥΡΙΑΚΗ 20 ΓΕΝΑΡΗ, ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ, 13.00

Νίκη στον αγώνα των αναπληρωτών δασκάλων και καθηγητών!

Να ηττηθεί η πολιτική των ελαστικών σχέσεων εργασίας, της επισφάλειας, της εξαθλίωσης των εργαζομένων!

Ο αγώνας των αναπληρωτών δασκάλων και καθηγητών μας αφορά όλους. Η κυβέρνηση εφαρμόζοντας τις ευρω-ενωσιακές εντολές αλλάζει για μια ακόμα φορά τον τρόπο διορισμού των εκπαιδευτικών. Τώρα θα πρέπει να αποδυθούν σε αγώνα απόκτησης μεταπτυχιακών και διδακτορικών. Οι χιλιάδες αναπληρωτές που δουλεύουν ως νομάδες με τους χειρότερους όρους πετάγονται στο δρόμο, ενώ τα πτυχία χάνουν την αξία τους.

Ο αγώνας των αναπληρωτών δασκάλων και καθηγητών διεκδικεί το αυτονόητο: σταθερή και μόνιμη δουλειά με αξιοπρεπείς όρους και αξιοπρεπή μισθό. Αυτά δηλαδή που αρνούνται όλα τα μέτρα που παίρνονται τα τελευταία 25 χρόνια υπό το όνομα του εκσυγχρονισμού, της λιτότητας, των μνημονίων. Η αστική ιδεολογία προσπάθησε όλα τα προηγούμενα χρόνια να μας πείσει ότι η  μερική απασχόληση, το χτύπημα των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, η επισφάλεια, η εργασιακή περιπλάνηση είναι προς όφελος της οικονομίας, της ανταγωνιστικότητας, της κερδοφορίας και αυτά τελικά θα έφερναν όφελος και στους εργαζόμενους. Τα αποτελέσματα τα γνωρίζουμε: φτωχοποίηση των εργαζόμενων, αύξηση της εκμετάλλευσης, ενίσχυση των αφεντικών και του αστικού κράτους σε βάρος των εργαζομένων, αύξηση της κερδοφορίας των καπιταλιστών. Μόνο η ανάπτυξη δεν ήρθε και οι καλύτερες μέρες για τους εργαζόμενους και ούτε πρόκειται να δεν κάνουμε κάτι για αυτό εμείς οι ίδιοι.

Τιμούμε την μνήμη του Ν. Τεμπονέρα!

Τιμούμε τους νεκρούς της εργατικής τάξης!

Να ανατρέψουμε το σύστημα που γεννάει δολοφόνους! Να τσακίσουμε κράτος και παρακράτος!

Ο Νίκος Τεμπονέρας, που δολοφονήθηκε το βράδυ της 8ης Γενάρη του 1991, δεν ήταν ένας συνηθισμένος αγωνιστής καθηγητής που δολοφονήθηκε στην προσπάθεια του να υπερασπιστεί τους μαθητές του, αλλά ένας κομμουνιστής, ένας επαναστάτης. Είναι έμπνευση για τους κομμουνιστές και η θυσία του αποτελεί υπόμνηση ότι οι κομμουνιστές δρουν στο υπάρχον κίνημα του σήμερα για να υπερασπίσουν «τα συμφέροντα του εργατικού κινήματος στην ολότητά του». Είναι έμπνευση όμως και για κάθε καθηγητή, εργαζόμενο, νέο που βιώνει την εκμετάλλευση και την καταπίεση του καπιταλισμού και αντιλαμβάνεται την ανάγκη να αντισταθεί.

Η επίσκεψη της  Μέρκελ στην Ελλάδα αποτελεί πρόκληση για τα εκατομμύρια των φτωχών, των ανέργων, των εξαθλιωμένων , των μισθωτών και συνταξιούχων, των νέων που επλήγησαν από την μνημονιακή λαίλαπα.

Οι στόχοι της επίσκεψής είναι:   
1. Να πιέσει για την προώθηση των Γερμανικών συμφερόντων σε σχέση με την υπερψήφιση της συμφωνίας Τσίπρα-Ζάεφ και την απρόσκοπτη ένταξη της Δημοκρατίας της Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

Τασσόμαστε ανεπιφύλακτα στο πλευρό της φυλακισμένης καθαρίστριας και ζητάμε την άμεση αποφυλάκισή της όπως άλλωστε ζητάει το σωματείο στο οποίο ανήκει. Η υπόθεση αυτή πρέπει να αποτελέσει ζήτημα ολόκληρης της εργατικής τάξης της χώρας και του οργανωμένου συνδικαλιστικού κινήματος. Η ΓΣΕΕ, η ΑΔΕΔΥ, τα Εργατικά Κέντρα, οι Ομοσπονδίες, τα σωματεία, πρέπει να στηρίξουν ενεργά την ίδια την καθαρίστρια και το αίτημα του σωματείου της για την αποφυλάκισή της. Τα κόμματα και η κυβέρνηση πρέπει να πάρουν θέση και ανάλογα με τη θέση τους, θα κριθούν.