1. Σχέσεις κράτους και εκκλησίας

 Οι προτεινόμενες αλλαγές που αφορούν στις σχέσεις εκκλησίας και κράτους φαίνεται να έχουν σαν σκοπό μάλλον να χαϊδέψουν τα αυτιά των αριστερών ψηφοφόρων εν όψει των επερχόμενων εκλογών, παρά να επιφέρουν διαφοροποιήσεις στο υπάρχον καθεστώς. Αυτό άλλωστε αποδεικνύεται από την ίδια τη χλιαρή αντίδραση της εκκλησίας, η οποία αμέσως μετά τις εξαγγελίες της κυβέρνησης για την αναθεώρηση του Συντάγματος επιδόθηκε σε διαπραγματεύσεις προκειμένου να κατοχυρωθούν νομοθετικά τα συμφέροντά της – τα οποία σε καμία περίπτωση δεν πλήττονται από τις προτεινόμενες τροποποιήσεις των συνταγματικών διατάξεων. Η δε κυβέρνηση εξακολουθεί να συνδιαλέγεται με τους εκπροσώπους του κλήρου, αντιμετωπίζοντάς τους ως ισότιμο συνομιλητή, αποδεικνύοντας στην πράξη ότι καμία πρόθεση δεν έχει να πλήξει τα κεκτημένα τους.

Με οδύνη, συντροφικότητα και αγάπη αποχαιρετούμε τον σύντροφο Τάσο Κατιντσάρο που έφυγε από τη ζωή μετά από παλικαρίσια μάχη με τον καρκίνο.

Η πολιτική του κηδεία θα γίνει τη Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2018, στις 4.00 μ.μ. στο κοιμητήριο Περιστερίου.

1. Το παγκόσμιο οικονομικό περιβάλλον

Η ένταση στις εμπορικές σχέσεις, για την οποία κάναμε μια πρώτη αναφορά σε προηγούμενο άρθρο μας εμφανίζεται σε ένα οικονομικό περιβάλλον που παρουσιάζεται πιο ευνοϊκό από ποτέ μετά την κρίση του 2007. Η Παγκόσμια Τράπεζα εκτιμά ότι το πραγματικό παγκόσμιο ΑΕΠ θα αυξηθεί κατά 3,1% αυτό το έτος, το ίδιο όσο και το 2017. Αυτό μπορεί να μην μοιάζει πολύ μεγάλο αλλά είναι πολύ καλύτερο από το 2,4% της περιόδου 2015-2016 και το μόλις 1,5% των χωρών των G7 αυτής της περιόδου. Τώρα οι G7 αναπτύσσονται με ρυθμό 2,5%, ενώ η ανεργία στις ΗΠΑ, τη Μ. Βρετανία και την Ιαπωνία είναι στα χαμηλότερα ποσοστά της. Ακόμα και στην ΕΕ, ο δείκτης ανεργίας έπεσε στο 8%.

 Ο Παύλος ζεί - τσακίστε τους Ναζί!

5 χρόνια πέρασαν από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τον Χρυσαυγίτη Ρουπακιά στο Κερατσίνι.

Τιμούμε τη μνήμη του Π. Φύσσα και όλων των θυμάτων των σύγχρονων οπαδών του ναζισμού και του φασισμού.

Αντιφασιστική δράση παντού! Στις πόλεις, στα χωριά, στους τόπους δουλειάς, στα σχολεία και σε κάθε γειτονιά.

Ούτε σπιθαμή γής στην Χρυσή Αυγή και τα λογής ακροδεξιά, ρατσιστικά, φασιστικά και ναζιστικά σκουπίδια που δρουν ανενόχλητα υπό την ανοχή του αστικού κράτους και σε συνεργασία με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς εναντίον κάθε φωνής και δράσης που εναντιώνεται στην αστική πολιτική και κυριαρχία.

Συμμετέχουμε μαζικά στις αντιφασιστικές συγκεντρώσεις-διαδηλώσεις-εκδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα.

Κερατσίνι, Τρίτη 18/9: Συγκέντρωση στις 5.30μμ στην οδό Π. Φύσσα 60 και διαδήλωση στην πόλη. 

Ο Ναζισμός και ο Φασισμός τσακίζονται από την πάλη ενάντια στους κεφαλαιοκράτες, το αστικό κράτος και παρακράτος!

Ο καπιταλισμός στην Ελλάδα πνέει τα λοίσθια κι αν δεν τον βοηθήσουμε να «πεθάνει» θα μας οδηγήσει στην καταστροφή

 Η πύρινη καταστροφή που έπληξε την Αττική δεν είναι αποτέλεσμα ούτε γενικά των ακραίων καιρικών φαινομένων, ούτε γενικά των ανθρώπων. Είναι ένα ανθρώπινο δημιούργημα που μόνο μέσα στα πλαίσια του καπιταλισμού θα μπορούσε να εμφανιστεί. Είναι η ζωντανή απόδειξη του πόσο άρρωστο είναι το σύστημα μέσα στο οποίο ζούμε, του ότι το μόνο που έχει να προσφέρει είναι τη μία τραγωδία πίσω από την άλλη.

  Η Αριστερά της μεταπολίτευσης πεθαίνει!

Η Αριστερά της εποχής της κρίσης παλεύει να γεννηθεί!

Τα χρόνια της κρίσης στην Ελλάδα θα περάσουν σίγουρα στην ιστορία σαν μια έντονη και πολυτάραχη περίοδος. Η κρίση όμως δεν έχει τελειώσει και σίγουρα δεν προβλέπεται να τελειώσει σε κάποιον ορατό χρονικό ορίζοντα η βάρβαρη πολιτική λιτότητας που εφαρμόζεται στη χώρα.

Αν καλούμασταν να κάνουμε σήμερα έναν απολογισμό της δράσης των πολιτικών εκφράσεων του εργατικού κινήματος, έναν απολογισμό δηλαδή της δράσης της Αριστεράς τι θα είχαμε να μετρήσουμε και ποια θα ήταν τα γεγονότα – ορόσημα που θα επισημαίναμε;

Χωρίς αμφιβολία, το βασικό χαρακτηριστικό της περιόδου, είναι ότι η εργατική τάξη υπέστη βάρβαρες περικοπές στα εισοδήματα και τα κεκτημένα της. Παρά το απεργιακό κίνημα και τους δυναμικούς αγώνες το κίνημα της εργατικής τάξης μέτρησε αλλεπάλληλες ήττες που χειροτέρευσαν δραματικά τη θέση της. Η ήττα αυτή δεν είναι μόνο ήττα της εργατικής τάξης, αλλά και ήττα της Αριστεράς που είναι ο πολιτικός χώρος που είναι ταγμένος στον αγώνα για υπεράσπιση και διεύρυνση των κατακτήσεων των εργαζομένων.

Oι εμπορικοί πόλεμοι.

Η συνάντηση των G7 στον Καναδά (8-9 Ιουνίου) σηματοδότησε την έναρξη του εμπορικού πολέμου ανάμεσα στις αναπτυγμένες ιμπεριαλιστικές χώρες του πλανήτη. Λίγες μέρες πριν την έναρξη της συνάντησης ο Τραμπ ανακοίνωσε μια σειρά από προστατευτικούς δασμούς ενάντια στις υπόλοιπες χώρες του G7 (δασμοί 25% στο ατσάλι και 10% στο αλουμίνιο σε εισαγωγές από τον Καναδά, την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Μεξικό), για λόγους «εθνικής ασφάλειας». Ο Τραμπ ικανοποιούσε έτσι μια βασική προεκλογική του δέσμευση: να θέσει τα συμφέροντα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού πάνω από όλα. Οι Γάλλοι δεν άργησαν να βαφτίσουν τη συνάντηση κορυφής «συνάντηση των G6+1».¹ Και σαν να μη έφτανε αυτό, ο Τραμπ λες και θέλει να ‘τη σπάσει’ στους υπόλοιπους, ζήτησε οι G7 να ξαναγίνουν G8 με τη συμμετοχή της Ρωσίας.²

 Όσοι προστρέχουν στην υπεράσπιση της αστικής πατρίδας, πρέπει να επαναπροσδιορίσουν τη σχέση τους με την σοσιαλιστική επανάσταση και τον κομμουνισμό.

Η ελληνική Αριστερά, στα χρόνια που ακολούθησαν το ξέσπασμα της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης του 2007-8, αλλά και παλιότερα, φέρνει την πραγματικότητα στα μέτρα της για να χωρέσει τα ονειροπολήματά της αλλά κυρίως για να επιτρέπει στον εαυτό της να παίρνει λάθος θέσεις στα πιο κρίσιμα ζητήματα. Εν προκειμένω, το ζήτημα που είναι θερμό είναι ο πόλεμος. Προκαταβολικά πρέπει να διαπιστώσουμε, χωρίς καμιά διάθεση τσουβαλιάσματος, ότι η ηγεσία της ελληνικής Αριστεράς μοιάζει παραδομένη στην ελληνική αστική τάξη και στον αγώνα της για την αναρρίχησή της στον παγκόσμιο καπιταλιστικό καταμερισμό. Η ήττα της Αριστεράς το καλοκαίρι του 2015 έφερε στον αφρό όλα τα κουσούρια της, αλλά κυρίως απέδειξε ότι η σχέση της με την σοσιαλιστική επανάσταση είναι πλατωνική. Οι επίδοξοι πολιτικοί ηγέτες της εργατικής τάξης από τη μια γάβγιζαν εναντίον της αστικής τάξης και από την άλλη έτρωγαν από το χέρι της.