Στήριξη στον υποψήφιο Δήμαρχο του ΚΚΕ Κώστα Πελετίδη

Ο Κώστας Πελετίδης είναι ο μοναδικός δήμαρχος της Ελλάδας που είναι κομμουνιστής και στηρίζεται από ένα κομμουνιστικό κόμμα. Διεκδικεί την επανεκλογή του στις εκλογές της 8ης Οκτωβρίου 2023 για τη Δημαρχία της Πάτρας για τρίτη φορά. Ως οργάνωση έχουμε στηρίξει με κριτικό τρόπο την εκλογή του από τις προηγούμενες εκλογές του 2019.

Στο διάστημα που διαχειρίστηκε τον Δήμο Πατρέων η δημοτική αρχή Πελετίδη, η Πάτρα παρέμεινε μια πόλη στην οποία εφαρμόζονται απαρέγκλιτα οι αστικές πολιτικές:

-οι υποχρεώσεις που απορρέουν από την εφαρμογή των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων, στο βαθμό που επηρεάζουν την τοπική αυτοδιοίκηση, εφαρμόζονται και στην Πάτρα (αποπληρωμή δανείων, σφικτή δημοσιονομική πολιτική, κ.τ.λ.)

-η πολιτική του αστικού κράτους στην τοπική αυτοδιοίκηση εφαρμόζεται, με εξαίρεση τις πιο ακραίες μορφές ιδιωτικοποίησης λειτουργιών των δήμων (π.χ., της καθαριότητας) στην οποία η κομμουνιστική ηγεσία του Δήμου αντιστέκεται (και καλά κάνει). Όμως, η λειτουργία του Δήμου στηρίζεται στη συμμετοχή σε ευρωπαϊκά προγράμματα (π.χ., ΕΣΠΑ για τους παιδικούς σταθμούς, για διάφορα έργα, κ.τ.λ.), στην απασχόληση με συμβάσεις ορισμένου χρόνου πολλών εργαζομένων (π.χ., στην καθαριότητα), στην κατάρτιση «ισοσκελισμένων» προϋπολογισμών, σε αρκετές απευθείας αναθέσεις σε διάφορες εταιρείες.

Στην πραγματικότητα, η δημαρχία Πελετίδη στην Πάτρα ξεχωρίζει από μια χρηστή διαχείριση ενός οποιουδήποτε αστού δημάρχου κυρίως από τη ρητορεία των αποφάσεων του δημοτικού συμβουλίου που κατακεραυνώνουν τις αστικές νεοφιλελεύθερες, μνημονιακές, φιλοεπιχειρηματικές πολιτικές των αστικών πολιτικών δυνάμεων –αλλά δεν αποφασίζουν και κάτι που να τις ανατρέπει– και από την τάση της να ρίχνει ένα μεγαλύτερο βάρος στην κοινωνική πολιτική (π.χ., προγράμματα για την απασχόληση των παιδιών τους καλοκαιρινούς μήνες, λαϊκό φροντιστήριο, κ.λπ.) και στην πολιτιστική πολιτική (κινηματογράφος στις γειτονιές, θεατρικές παραστάσεις στις γειτονιές, θεματολογία διαφόρων πολιτιστικών εκδηλώσεων, κ.τ.λ.). Πράγμα που εμπεδώνει την αντίληψη ότι οι κομμουνιστές είναι για να βοηθάνε τους αδύναμους (κάτι σαν νοσοκόμες του λαού) και είναι καλοί στα πολιτιστικά, δηλαδή, σε ό,τι δεν αφορά την ανατροπή της κυριαρχίας της αστικής τάξης. Μια αριστερά που θέλει να κυριαρχήσει στο ηθικό πεδίο αλλά όχι στο πολιτικό-ταξικό. Φυσικά, όσο δεν κυριαρχεί στο δεύτερο, δεν πρόκειται να γίνει και κυρίαρχη και στο πρώτο. Και όσο περισσότερο η ηγεσία Πελετίδη θα παραμένει στην εξουσία του Δήμου τόσο πιο πολύ θα θίγεται και το ηθικό πλεονέκτημα, καθώς θα εμπλέκεται πιο βαθιά στη διαχείριση της αστικής εξουσίας.

Δυστυχώς, το ΚΚΕ, που στηρίζει τον Πελετίδη, αλλά και η υπόλοιπη αριστερά αντιλαμβάνονται τη συμμετοχή στις εκλογές ως «αντίσταση» στην αστική πολιτική όχι όμως ως μέρος μιας προσπάθειας ανατροπής της. Και αυτό ισχύει όχι μόνο για τις αυτοδιοικητικές εκλογές αλλά για κάθε εκλογική μάχη και εν τέλει για κάθε κινηματική διαδικασία.

Παρόλα αυτά, η οποιαδήποτε αριστερά θέλει να αυτοπροσδιορίζεται ως κομμουνιστική και ως επαναστατική δεν κατάφερε στην Πάτρα να δημιουργήσει ένα διακριτό πόλο που θα παλεύει όχι μόνο για να υπάρχει αντίσταση αλλά για να ανατραπούν οι επιχειρούμενες αστικές πολιτικές. Δεν υπάρχει πολιτική δύναμη της αριστεράς που να αντιλαμβάνεται τη συμμετοχή της στις δημοτικές εκλογές ως αγώνα για να αποσπασθεί ο δήμος από τον ιστό της αστικής εξουσίας με ένα πρόγραμμα που ανοικτά θα δηλώνει την άρνηση υπακοής στο αστικό σύστημα, πρόγραμμα που θα είναι παράνομο με βάση τις ανάγκες του καπιταλισμού, νόμιμο όμως με βάση τις ανάγκες της εργατικής τάξη και των εργαζόμενων μικροαστών.

Ένα τέτοιο πρόγραμμα θα συμπεριλάμβανε διεκδικήσεις όπως:

-την άρνηση αποπληρωμής των χρεών προς τις τράπεζες.

-την επίθεση στα συμφέροντα της αστικής τάξης της πόλης με την απαλλοτρίωση των περιουσιακών στοιχείων που αδρανούν και περιμένουν να βρουν ιδιώτες προς πώληση, και τη μετατροπή τους σε δημόσιους χώρους. Το ίδιο ισχύει και για τα περιουσιακά στοιχεία που έχουν περάσει στο ΤΑΙΠΕΔ ή σε άλλα ταμεία του αστικού κράτους.

-την επίθεση στην εκκλησία και την περιουσία της με τη μετατροπή ακινήτων της σε δημόσια περιουσία.

-την άγρια φορολόγηση ειδικά εκείνων των τμημάτων της αστικής τάξης που εκμεταλλεύεται φυσικούς πόρους της πόλης (π.χ., νερό) έως και τη απαλλοτρίωση τους.

-την επιβολή πλαφόν στα ενοικιοστάσια, την απαλλοτρίωση εγκαταλελειμμένων κατοικιών και την απόδοσή τους σε άπορες και άστεγες οικογένειες, σε φοιτητές που σπουδάζουν στην Πάτρα, σε φτωχούς εργαζόμενους.

-τη μετατροπή του Δήμου σε μια υπηρεσία που θα εκτελεί μόνη της τα έργα που έχει ανάγκη η πόλη για τη βελτίωση της ζωής των κατοίκων (από πάρκα και πλατείες, μέχρι αντιπυρικά και αντιπλημμυρικά έργα, από το δίκτυο ύδρευσης-αποχέτευσης μέχρι τη διαχείριση λυμάτων και απορριμμάτων), χωρίς τη συμμετοχή των εργολάβων.

-την κατάργηση των ληστρικών διοδίων και τη διεκδίκηση της εθνικοποίησης των εθνικών οδών.

Φυσικά, μια δημοτική αρχή που θα εφάρμοζε τέτοιο πρόγραμμα θα καθαιρούνταν και θα συλλαμβάνονταν στα πλαίσια της αστικής νομιμότητας. Μόνο η μαχητική υποστήριξη της εργατικής τάξης στο πλευρό της θα μπορούσε να προστατέψει μια τέτοια πολιτική γενικεύοντας τη σύγκρουση με την αστική εξουσία και το κράτος της.

Η αριστερά στην Ελλάδα όμως, δεν κτίζει την πολιτική της στην προοπτική της σύγκρουσης με το αστικό κράτος, αλλά στην προοπτική της απάλυνσης των συνεπειών από την εφαρμογή της αστικής πολιτικής, δηλ. στην προοπτική της «αντίστασης». Με απλά λόγια, η αριστερά στην Ελλάδα είναι κατά βάση ρεφορμιστική.

Παρόλα αυτά, αυτή τη στιγμή, στην Πάτρα τουλάχιστον, δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική από τον Πελετίδη του ΚΚΕ. Η αδυναμία της υπόλοιπης αριστεράς στην Πάτρα (από την κομμουνιστική ως της σοσιαλδημοκρατική και τους αναρχικούς) διαπιστώνεται από το γεγονός ότι, ενώ στις προηγούμενες εκλογές κατέβαζε τρία διαφορετικά ψηφοδέλτια (μόνο η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είχε δύο), φέτος δεν κατεβάζει κανένα. Αυτό από μόνο του είναι ενδεικτικό για το ότι η εξωκοινοβουλευτική αριστερά αδυνατεί να ενώσει την εργατική τάξη, αφού, όπως φαίνεται, αδυνατεί να ενωθεί και η ίδια σε ένα μέτωπο. Έτσι, μένει μόνο το ΚΚΕ και ο Πελετίδης.

Καλούμε την εργατική τάξη της πόλης, τους εργαζόμενους μικροαστούς, τη νεολαία να ψηφίσει μαζικά το ψηφοδέλτιο της Λαϊκής Συσπείρωσης στην Πάτρα και τον υποψήφιο δήμαρχο Κώστα Πελετίδη.

Αν ο δήμος της Πάτρας παραμείνει στα χέρια της Λαϊκής Συσπείρωσης δεν θα υπάρξει κανένα σοβαρό ρήγμα στην αστική εξουσία. Η εργατική τάξη της πόλης όμως, έχει να ελπίζει ότι θα συνεχιστούν κάποιες φιλολαϊκές πολιτικές και κυρίως ότι θα καθυστερήσει η επιδρομή των ιδιωτικών συμφερόντων που ετοιμάζουν τα ψηφοδέλτια που στηρίζονται από αστικές δυνάμεις.

Τα άλλα τρία ψηφοδέλτια που διεκδικούν τη δημοτική αρχή της Πάτρας δεν εκφράζουν τίποτα περισσότερο παρά την ανησυχία της αστικής τάξης ότι με τον Πελετίδη Δήμαρχο μένουν μακριά από την «κουτάλα» διάφοροι εργολάβοι και καπιταλιστές που όλα τα προηγούμενα χρόνια άρμεγαν τον δήμο. Ιδιαίτερα, η επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ να στηρίξει, μαζί με το ΠΑΣΟΚ, έναν εκπρόσωπο των εργολαβικών συμφερόντων είναι απαράδεκτη και ενδεικτική της πλήρους αστικοποίησης αυτού του κόμματος που θέλει να παριστάνει και το αριστερό. Είναι αστείο ότι κανένα από τα άλλα ψηφοδέλτια δεν έχει να προτείνει τίποτα διαφορετικό για την Πάτρα εκτός από περισσότερη ιδιωτικοποίηση. Δεν μπορούν να προτείνουν, για παράδειγμα, περισσότερη απορρόφηση ευρωενωσιακών κονδυλίων, αφού αυτό το κάνει και ο Πελετίδης και τα χρησιμοποιεί για καλύτερους σκοπούς από ό,τι θα τα χρησιμοποιήσουν οι ίδιοι (που σκέφτονται κατά βάση τον προσωπικό τους πλουτισμό και την ενίσχυση των σχέσεων τους με την ντόπια αστική τάξη).

Επομένως, η υποστήριξη του Πελετίδη με όλα τα αρνητικά και τα θετικά του είναι μονόδρομος για την εργατική τάξη της πόλης. Η εργατική τάξη και οι αριστερές δυνάμεις εργατικής αναφοράς θα πρέπει να αντιμετωπίζουν κάθε μέτωπο που ανοίγεται στο Δήμο ως ευκαιρία για να προωθήσουν πιο ριζοσπαστικά αιτήματα και αγώνες παρασέρνοντας και τις δυνάμεις του ΚΚΕ και τη δημοτική αρχή σε σύγκρουση με τις αστικές πολιτικές και την αστική εξουσία.

κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ, οργάνωση Πάτρας

Νομοσχέδιο Γεωργιάδη για εργασιακά

Ακόμα ένα βήμα για την αύξηση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης

Ενίσχυση των εργατικών συνδικάτων, υπογραφή συλλογικών συμβάσεων ενάντια στους νόμους των αφεντικών

Ο Υπουργός (Υπερ)εργασίας και Υπερεκμετάλλευσης της ΝΔ, ο γνωστός νεοφιλελεύθερος Άδωνις Γεωργιάδης, με γελοία επιχειρήματα εισάγει νομοσχέδιο για τα εργασιακά, που αυξάνει την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης και εξασφαλίζει την ασυδοσία των καπιταλιστών.

• Πατώντας στο νόμο του προκατόχου του Χατζηδάκη, που νομιμοποίησε την 10ωρη εργασία που θα πληρώνεται με …ρεπό, ο Γεωργιάδης νομιμοποιεί τη δεύτερη εργασία μετά το 8ωρο, δηλαδή, επιπλέον 5ωρη εργασία μερικής απασχόλησης. Αυτό σημαίνει σύνολο 13 ωρών εργασίας την ημέρα, 65 ωρών την εβδομάδα, αν είσαι τυχερός να δουλεύεις πενθήμερο.
• Γιατί ο Γεωργιάδης καταργεί και το πενθήμερο επιτρέποντας να απασχολείται ο ίδιος εργαζόμενος έξι μέρες την εβδομάδα σε βιομηχανικές επιχειρήσεις για να μην «προσβάλλεται η παραγωγικότητα» των επιχειρήσεων και να «μην σταματήσουν να δουλεύουν οι μηχανές». Οι ανθρώπινες μηχανές, οι εργάτες, επίσης δεν πρέπει να σταματήσουν να δουλεύουν για να αυξηθούν τα κέρδη των καπιταλιστών.
• Οι καπιταλιστές αποκτούν το δικαίωμα να έχουν εργαζόμενους σε δοκιμαστική περίοδο για ένα ολόκληρο εξάμηνο, εντός του οποίου μπορούν να τους απολύουν χωρίς καμιά αποζημίωση. Στην πραγματικότητα, στον ίδιο νόμο παραμένει σε ισχύ η διάταξη που επιτρέπει την απόλυση χωρίς αποζημίωση έως και ένα έτος μετά την πρόσληψη.
• Κατοχυρώνεται η κατά παραγγελία εργασία, δηλαδή, το να δουλεύει ένας εργαζόμενος χωρίς σύμβαση, απλώς μετά από ειδοποίηση του αφεντικού του με μήνυμα 24 ώρες πριν την ανάληψη της υπηρεσίας του. Στην πραγματικότητα, πρόκειται όχι για εργαζόμενους αλλά για άνεργους (χωρίς κανένα δικαίωμα που απορρέει από το καθεστώς ανέργου, όπως επίδομα, κτλ), οι οποίοι βρίσκονται stand by για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες του αφεντικού.
• Ενισχύεται η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων μέσω των απευθείας συμφωνιών αφεντικών-καπιταλιστών και εργατών.
• Καταργείται η κυριακάτικη αργία και σε άλλες κατηγορίες εργαζομένων (εργαζόμενοι στην εμφιάλωση, αναψυκτικά, κτλ).
• Σταματάει ο έλεγχος της καταπάτησης του ωραρίου εργασίας για τις επιχειρήσεις που εφαρμόζουν το σύστημα της ψηφιακής κάρτας από την, έτσι και αλλιώς, ξεδοντιασμένη Επιθεώρηση Εργασίας.
• Και βέβαια απαγορεύεται, με βαρύτατα πρόστιμα και ποινές φυλάκισης, στους εργαζόμενους να προστατεύουν την απεργία τους με απεργιακές επιτροπές. Το δικαίωμα στην απεργία βέβαια έχει πρακτικά καταργηθεί με τους νόμους Χατζηδάκη, αλλά ο Γεωργιάδης απαιτεί να προστατεύεται ο απεργοσπάστης.

Σταθεροί στο πλευρό των καπιταλιστών, σταθεροί στο ξεζούμισμα της εργατικής τάξης

Η ΝΔ επιδεικνύει σταθερότητα μόνο σε ένα μέτωπο: στην επίθεση σε βάρος των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης και στην νομιμοποίηση της θέλησης των καπιταλιστών. Όλες οι αντεργατικές διατάξεις του νομοσχεδίου Γεωργιάδη, όπως και του προηγούμενου νόμου Χατζηδάκη, είναι απαιτήσεις των καπιταλιστών. Τα επιχειρήματα της κυβέρνησης για να στηρίξουν αντεργατική τους πολιτική είναι γελοία και το ξέρουν και οι ίδιοι. Κανένας εργαζόμενος δεν θέλει να δουλεύει απλήρωτες υπερωρίες, δεύτερες δουλειές, εξαήμερο ή όποτε γουστάρει το αφεντικό του. Είναι τα χαμηλά μεροκάματα που η κυβέρνηση έχει θεσπίσει για να στηρίξει «την ανταγωνιστικότητα» της ελληνικής οικονομίας, δηλαδή, για να έχουν υψηλή κερδοφορία οι καπιταλιστές, που εξαναγκάζουν τους εργαζόμενους να τα κάνουν όλα αυτά.

Οι εργάτες δεν επιλέγουν τη δουλειά μέχρι εξαντλήσεως από ευχαρίστηση αλλά από τον φόβο της πείνας.

Ο Γεωργιάδης έφτασε στο σημείο γελοιότητας να υποστηρίζει ότι το να έχει ένας εργαζόμενος δύο αφεντικά αυξάνει τη διαπραγματευτική του δύναμη. Υποθέτουμε ότι και για ένα δούλο το να έχει δύο δουλοκτήτες είναι καλύτερα, καθώς μ’ αυτόν τον τρόπο θα τρώει διπλές βουρδουλιές, θα εξευτελίζεται δύο φόρες σε καθημερινή βάση, δεν θα μπορεί να δημιουργήσει οικογένεια ή δεν θα μπορεί να τη δει, αν έχει.

Το σίγουρο είναι ότι με τέτοιους νόμους που νομιμοποιούν τη «μαύρη» εργασία και την υπερεκμετάλλευση, όχι μόνο δεν πρόκειται να σταματήσει η «μαύρη» εργασία και η υπερεκμετάλλευση, αλλά θα αυξηθούν ακόμα περισσότερο. Μαζί με αυτά, θα αυξηθούν τα εργατικά «ατυχήματα», δηλαδή, οι φόνοι των εργατών από τα αφεντικά στο βωμό της κερδοφορίας. Θα παραμείνει υψηλή η ανεργία, θα ελαστικοποιηθούν ακόμα περισσότερο οι εργασιακές σχέσεις και θα συνεχιστεί η φυγή των εργαζόμενων στο εξωτερικό, ειδικά των πιο νέων και ειδικευμένων. Το πιο γελοίο τμήμα του νομοσχεδίου είναι οι διατάξεις για να την επιστροφή «εγκεφάλων» στην Ελλάδα. Αλήθεια, ποιος νέος θα επιστρέψει στην Ελλάδα για να δουλεύει 13 ώρες την ημέρα, έξι μέρες την εβδομάδα και να πληρώνεται με χαρτζιλίκι;

Η εργατική τάξη δεν έχει κανένα λόγο να είναι «ευχαριστημένη» με το νέο ν/σ της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Στον αντίποδα των μέτρων που προωθούνται πρέπει να αγωνιστεί για:

-Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και Κλαδικές Συμβάσεις εργασίας που θα επιβάλλουν αυξήσεις σε μισθούς, μεροκάματα, συντάξεις, επιδόματα και σταθερές συνθήκες εργασίας (8ωρο-5θημερο).

-Απαγόρευση των απολύσεων δια νόμου.

-Επέκταση της κυριακάτικης αργίας στο σύνολο της οικονομίας.

-Εξάλειψη της εργασίας κατά παραγγελία και των συμβάσεων μηδενικών ωρών εργασίας.

Ο μόνος τρόπος να κατακτήσει η εργατική τάξη δικαιώματα και καλύτερες συνθήκες εργασίας είναι η ισχυροποίηση των σωματείων και των συνδικάτων, ώστε κάθε εργαζόμενος να καλύπτεται από συλλογική σύμβαση εργασίας. Και αυτό απαιτεί σωματεία και συνδικάτα έξω από κάθε «αστική επιρροή», που θα ελέγχονται από τα μέλη τους. Απαιτεί συνδικάτα που δεν θα υπακούνε στην αστική νομιμότητα, δηλαδή, στη νομιμοποιημένη θέληση των καπιταλιστών, αλλά μόνο στη συλλογικά και ελεύθερα εκφρασμένη θέληση των μελών τους. Επομένως, συνδικάτα που δεν θα ελέγχονται από το Υπουργείο Εργασίας ή από τα δικαστήρια και δεν θα λογοδοτούν σ’ αυτά. Που το δικαίωμα της απεργίας θα αποφασίζεται από τα μέλη του και θα προστατεύεται από τα μέλη του.

Συμμετοχή όλων στις απεργίες και στις συγκεντρώσεις ενάντια στο νομοσχέδιο Γεωργιάδη.

Αγώνας τώρα για ισχυρά σωματεία και συνδικάτα.

Πολιτικός αγώνας για να ανατραπεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη και κάθε κυβέρνηση που ακολουθεί αντεργατική πολιτική.

κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ, www.anasyntaxi.gr

 Η παρακάτω ανακοίνωση πρώην μελών του Μετώπου Δράσης (Ιωάννινα) γράφτηκε πριν τις καταστροφικές πλημμύρες στη Θεσσαλία. Έχει όμως επικαιρότητα, καθώς δείχνει το δρόμο που θα έπρεπε να ακολουθήσει η επαναστατική αριστερά απέναντι στις Δημοτικές και Περιφερειακές εκλογές, δηλαδή, το δρόμο της μαχητικής διεκδίκησης της δημοτικής και περιφερειακής αρχής και όχι γενικά της καταγραφής ή της καταγγελίας. Μετά τις εγκληματικές ευθύνες Δημάρχων και Περιφερειάρχη στη Θεσσαλία λείπει έντονα μια παράταξη που να εκφράζει τα ταξικά συμφέροντα της εργατικής τάξης και να διεκδικεί την εξουσία από αυτούς τους κυρίους.

Ανακοίνωση πρώην μελών του Μετώπου Δράσης για τις Δημοτικές Εκλογές

Αυτοδιοίκηση, το πιο σύντομο ανέκδοτο

Οι εκλογές για τις δημοτικές και περιφερειακές αρχές θα διεξαχθούν σε περίοδο όπου εντείνεται η οικονομική ανασφάλεια στην εργατική τάξη, τους μικρούς αγρότες, τους φτωχούς αυτοαπασχολούμενους, τους άνεργους, τους νέους και τις νέες. Η ακρίβεια στα σουπερμάρκετ, τα υψηλά ενοίκια που ψηλώνουν όλο και περισσότερο, οι αυξήσεις στην ηλεκτρική ενέργεια, κατατρώγουν το εισόδημα όσων έχουν εργασία και δημιουργούν ασφυξία σε όσους μπαινοβγαίνουν στην αγορά εργασίας. Τα διάφορα επιδόματα δεν μπορούν να λύσουν το πρόβλημα, καθώς στην αγορά εργασίας παραμένουν και ενισχύονται συνθήκες πλήρους ασυδοσίας των καπιταλιστών: χαμηλοί μισθοί και μεροκάματα, απλήρωτες υπερωρίες, διεύρυνση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, κατάργηση ντε φάκτο των συλλογικών συμβάσεων, και διεύρυνση της ιδιωτικοποίησης. Κι αν οι συνθήκες ζούγκλας που επικρατούν στους χώρους εργασίας και οι οποίες νομιμοποιούνται με τους νόμους της ΝΔ (νόμος Χατζηδάκη παλιότερα, νόμος Γεωργιάδη τώρα) υποτίθεται ότι υπάρχουν για να προσελκυσθούν επενδύσεις, η πραγματικότητα δείχνει ότι επενδύσεις γίνονται κατά βάση στην αγορά ακινήτων και στην οικοδομή (ακριβώς εκεί που γίνονταν πριν την έναρξη της κρίσης του 2010) και όχι σε παραγωγικούς τομείς. Η πραγματική συνέπεια αυτών των μέτρων είναι η διαρροή όλο και περισσότερο εργαζομένων στο εξωτερικό για ανεύρεση εργασίας με καλύτερους όρους από αυτούς που έχει επιβάλει η τάξη των καπιταλιστών και των πολιτικών της εκπροσώπων στην Ελλάδα.

Σ’ αυτά τα πλαίσια, η κυβέρνηση της ΝΔ δείχνει ως μοναδικός ικανός διαχειριστής της καπιταλιστικής οικονομίας, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ καταρρέει από το 2016 και μετά, εξαιτίας της κυβερνητικής του θητείας ως εφαρμοστής των αντιλαϊκών πολιτικών των μνημονίων. Η ΝΔ έχει πίσω της την αμέριστη υποστήριξη του συνόλου των καπιταλιστών της Ελλάδας, αλλά και των ευρωπαίων και αμερικανών ιμπεριαλιστών. Στη βάση αυτή και μετά την ήττα του κινήματος και την αδυναμία της εργατικής τάξης να ανατρέψει τα μνημόνια, έχει προχωρήσει και συνεχίζει να προχωρά σε ολομέτωπη επίθεση στα δικαιώματα της εργατικής τάξης, τσακίζοντας τις οργανώσεις της και τις δυνατότητες αντίδρασής της (νόμοι για τη συνδικαλιστική δράση, για τις συγκεντρώσεις, για τις απεργίες, διευκόλυνση των απολύσεων, κτλ).

Ζούμε πλέον σε μια συνθήκη, όπου η θέληση των καπιταλιστών μετατρέπεται άμεσα σε νόμο και κάθε αντίδραση της εργατικής τάξης ποινικοποιείται ή λοιδορείται και εξαφανίζεται από τα αστικά μέσα ενημέρωσης.

Ο λαός πνίγεται στις πλημμύρες,

καίγεται στις πυρκαγιές, σκοτώνεται στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς

Αυτή είναι η κανονικότητα σε συνδυασμό με την απρόσκοπτη καπιταλιστική εκμετάλλευση και κερδοφορία.

Ανασφάλεια, αταξία, εγκληματικές ευθύνες, ανικανότητα. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά της κυβέρνησης της ΝΔ, και του κεντρικού, τοπικού και περιφερειακού κράτους.

Όταν ο λαός χρειάζεται κάτι περισσότερο για να επιβιώσει και να ζήσει, τότε ανακαλύπτει ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός. Η ψήφος στη σταθερότητα της κυβέρνησης Μητσοτάκη πριν λίγους μήνες μεταφράζεται σε αστάθεια και ανασφάλεια της εργατικής τάξης για την ίδια της ζωή, και σε παχυλά κέρδη για εργολάβους και εταιρείες που ασχολούνται με έργα υποδομών (ΑΚΤΩΡ –εμπλεκόμενη στο σιδηροδρομικά έγκλημα στα Τέμπη, ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ, κ.ά.).

Η Ελλάδα γίνεται διάσημη στον κόσμο για τις καταστροφές της: σιδηροδρομικά δυστυχήματα με δεκάδες νεκρούς, πρωταθλήτρια σε καμένες εκτάσεις από τις πυρκαγιές, πνιγμένους πρόσφυγες σε Αιγαίο και Ιόνιο, ανθρώπους που τους σπρώχνουν στο θάνατο από τους καταπέλτες των πλοίων, και τώρα πλημμυρισμένες πόλεις και χωριά. Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα πίσω από τη βιτρίνα και την «αγωνία» των καπιταλιστών και της κυβέρνησης για την επιστροφή στην επενδυτική βαθμίδα («βιτρίνα» που ραγίζει από τις «αναποδιές», κατά την έκφραση του Μητσοτάκη, όπως αυτής του σβησίματος από τον χάρτη της Θεσσαλίας).

Αντιπλημμυρικά και αντιπυρικά έργα και έργα υποδομής που έπρεπε να έχουν γίνει και δεν έγιναν, συστήματα ασφαλείας που και αυτά έπρεπε να υπάρχουν αλλά δεν υπήρχαν, μηχανισμοί αντιμετώπισης καταστάσεων έκτακτης ανάγκης που μας έλεγαν πως υπάρχουν αλλά, όπως φάνηκε, δεν υπήρχαν, απουσία στοιχειώδους άμεσης βοήθειας σε νερό και τροφή για τους εγκλωβισμένους, απουσία σοβαρής και συντονισμένης κινητοποίησης του συνόλου του κρατικού μηχανισμού για τη βοήθεια του πληθυσμού που κινδυνεύει, απουσία σχεδίου για την εκτόνωση της πλημμύρας. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά του λεγόμενου επιτελικού κράτους και της τάχα αναβαθμισμένης πολιτικής προστασίας.

Μετά την επέλαση του Ιανού, πριν λίγο καιρό, όπου η κυβέρνηση, το κράτος, η Περιφέρεια πιάστηκαν απροετοίμαστοι, δόθηκαν κάποια κονδύλια για κάποια έργα τα οποία, υποτίθεται, θα προστάτευαν την παραγωγή και τους ανθρώπους από παρόμοια φαινόμενα. Κάποιοι εργολάβοι, σε γνώση του κράτους και της Περιφέρειας, έκαναν πάρτι, και κάποιο τοπικοί παράγοντες έκαναν κάποια μερεμέτια βιτρίνας με μέρος αυτών των κονδυλίων, πάλι σε γνώση του κράτους, των Δήμων και της Περιφέρειας.

Η πρόσφατη υπερχείλιση των ποταμών της περιοχής της Θεσσαλίας και η πλημμύρα που προκλήθηκε αποκάλυψε την πραγματικότητα: με πορδές δεν βάφονται αυγά!

Οι θάνατοι ανθρώπων είναι αρκετοί, χωρίς ακόμα να μπορεί να διευκρινιστεί ο αριθμός τους. Να που και επί Μητσοτάκη χάνονται όχι μόνο στρέμματα αλλά και ανθρώπινες ζωές. Και πώς αλλιώς θα μπορούσε να γίνει, αφού τα κέρδη των καπιταλιστών μπαίνουν πάνω από τις ζωές των ανθρώπων. Οι υλικές ζημιές που προκλήθηκαν είναι τεράστιες. Χιλιάδες ζώα πνίγηκαν, περιουσίες χάθηκαν, σπίτια γκρεμίστηκαν, άλλα σκεπάστηκαν από το νερό ή πλημμύρισαν.

Θα πάρει αρκετό καιρό για να κλείσουν αυτές οι πληγές.

Μετά από όσα προηγήθηκαν, η κυβέρνηση Μητσοτάκη στέκεται στη θέση της γιατί δεν υπάρχει κανείς να την αμφισβητήσει. Οι κομμουνιστές οφείλουν να προβάλουν ήδη από σήμερα την ανάγκη της πάλης για την ανατροπή της και για την ανάδειξη μιας εργατικής κυβέρνησης.

Η εργατική τάξη, ο εργαζόμενος λαός και η νεολαία στις περιοχές που επλήγησαν, πρέπει να οργανώσουν άμεσα πλατιές επιτροπές αλληλεγγύης και διεκδίκησης. Βοηθώντας ο ένας τον άλλο και διεκδικώντας αποφασιστικά και αγωνιστικά από το κράτος, την κυβέρνηση, τους Δήμους και την Περιφέρεια:

• Άμεση μέριμνα για τη στέγαση, την τροφή, το νερό, την υγεία όλων όσων επλήγησαν από την πλημύρα.
• Άμεση οικονομική στήριξη όλων των νοικοκυριών που επλήγησαν.
• Άμεση αποζημίωση των παραγωγών.
• Άμεσος έλεγχος και καταγραφή των ζημιών και της κατάστασης των σπιτιών, επιχειρήσεων και άλλων κτηρίων. Μέριμνα για την αποκατάσταση των ζημιών με κρατικά κονδύλια.
• Να πληρωθούν οι εργαζόμενοι που δεν μπορούσαν να πάνε για εργασία και να προσμετρήσει ο χρόνος συντάξιμος.
• Μέτρα για την αποφυγή ασθενειών από τα απόνερα, τα λύματα, τα σκουπίδια, τη λάσπη της πλημμύρας.
• Κονδύλια για αντιπλημμυρικά και αντιπυρικά έργα και έργα υποδομής.
• Αναστολή-κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, διαγραφή χρεών σε τράπεζες και εφορία.

κομμουνιστική οργάνωση ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ, www.anasyntaxi.gr

Αυξήσεις δημοσίων υπαλλήλων

ΜΑΣ ΔΙΝΟΥΝ ΤΑ ΨΙΧΟΥΛΑ, ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΡΒΕΛΙ

Αφού η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ κονταροχτυπήθηκαν για τις αυξήσεις που θα δώσουν στους Δημόσιους Υπαλλήλους πριν τις εκλογές, ήρθε η ώρα της αλήθειας . Η ΝΔ, ως κυβέρνηση πλέον, θα δώσει αυξήσεις κάτω από τον πληθωρισμό στους δημοσίους υπαλλήλους από το 2024!

Συγκεκριμένα, όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι θα πάρουν αύξηση κάτι λιγότερο από 70 ευρώ το μήνα, και επίσης αυξήσεις στα επιδόματα παιδιών (από 50 σε 70 ευρώ για ένα τέκνο, από 70 σε 120 ευρώ για δύο τέκνα, κτλ). Δεδομένου ότι με την αύξηση του εισοδήματος, αυξάνεται η φορολογία, τα καθαρά χρήματα που θα μπουν στην τσέπη ενός δημόσιου υπαλλήλου είναι γύρω στα 40 με 50 ευρώ από τις αυξήσεις μισθού και περίπου 15 ευρώ καθαρά για κάθε παιδί. Πρακτικά αυτό σημαίνει μεσοσταθμικές αυξήσεις για το 2024 που δεν ξεπερνούν το 4,5%, όταν μόνο το 2022, λόγω πληθωρισμού, ο πραγματικός μισθός του υπαλλήλου μειώθηκε κατά 7,4%.

Η κυβέρνηση σκοπεύει επίσης να αυξήσει κατά 30% τα επιδόματα θέσεων ευθύνης στους προϊσταμένους. Καθόλου περίεργη αυτή η προνομιακή μεταχείριση προς τους προϊσταμένους: η κυβέρνηση της ΝΔ θέλει να μετατρέψει το δημόσιο τομέα (δημόσια διοίκηση, δημόσια υγεία, δημόσια εκπαίδευση, κτλ) σε όργανο εφαρμογής αντιλαϊκών πολιτικών (κυρίως, της ιδιωτικοποίησης και της εφαρμογής της θέλησης των κεφαλαιοκρατών σε κάθε πλευρά της κοινωνικής ζωής). Για να το καταφέρει αυτό απαιτείται ένα πειθαρχημένο και υποταγμένο εργατικό δυναμικό. Οι προϊστάμενοι θα αναλάβουν το ρόλο των μάνατζερς που θα φέρουν σε πέρας αυτόν το στόχο και επομένως η κυβέρνηση θέλει να τους δώσει κίνητρο.

Για τους απλούς υπαλλήλους, αυτούς που βγάζουν όλη τη δουλειά και κρατάνε όρθια την κοινωνία –τους υπαλλήλους Υπουργείων, Δήμων, σχολείων, νοσοκομείων, κτλ – εκτός από τα ψίχουλα των αυξήσεων, η κυβέρνηση προωθεί την αξιολόγηση. Η αξιολόγηση είναι ο ψευδεπίγραφος τίτλος που δίνουν οι «άριστοι» της κυβέρνησης για την απαίτηση της πλήρους συμμόρφωσης των δημοσίων υπαλλήλων στην εφαρμογή της εγκληματικής πολιτική προς όφελος του κεφαλαίου. Ο/Η εκάστοτε «άριστος/η» Υπουργός Υγείας, που βαρύνεται με τα εγκλήματα των χιλιάδων νεκρών της πανδημίας και αυτών που πεθαίνουν στο δρόμο από έλλειψη ασθενοφόρων, θα έχει το δικαίωμα να αξιολογεί τους εργαζόμενους των νοσοκομείων στο κατά πόσο προωθούν τη εισβολή του ιδιωτικού κεφαλαίου στη δημόσια υγεία. Ο/Η εκάστοτε «άριστος/η» Υπουργός Παιδείας, που βαρύνεται με την κατακρεούργηση του μέλλοντος χιλιάδων παιδιών, θα αξιολογεί τους εκπαιδευτικούς για το κατά πόσο βρίσκουν χορηγούς για τα σχολεία και στέλνουν πελατεία στα ιδιωτικά κολέγια και (προσεχώς) πανεπιστήμια. Και ο/η εκάστοτε «άριστος/η» Υπουργός Εσωτερικών θα αξιολογεί τους υπαλλήλους της Δημόσιας Διοίκησης στο κατά πόσο ο δημόσιος τομέας γίνεται πιο φιλικός στην επιχειρηματικότητα και τους καπιταλιστές.

Δυστυχώς, οι δημόσιοι υπάλληλοι, καθώς δεν «βγαίνουν» με τους μισθούς τους, θα αποδεχτούν αυτές τις πενιχρές αυξήσεις περισσότερο με ανακούφιση παρά με οργή και αγωνιστική διάθεση να διεκδικήσουν κάτι καλύτερο. Οι περισσότεροι έχουν αποδεχτεί την κατάργηση του 13ου-14ου μισθού, την απώλεια του μισθολογικού κλιμακίου για την περίοδο 2026-17, το γεγονός ότι οι υπάλληλοι κατηγορίας ΥΕ και ΔΕ έχουν μισθολογική εξέλιξη κάθε τρία χρόνια αντί για κάθε δύο, κτλ.

Η παραίτηση από αγώνες πατάει πάνω στην ήττα του κινήματος όλης της προηγούμενης δεκαετίας ενάντια στα μνημονιακά μέτρα. Οι συσχετισμοί που έχουν διαμορφωθεί εμποδίζουν την ανάπτυξη αγώνων. Αγώνας για ουσιαστική αύξηση των μισθών, επαναφορά 13ου-14ου μισθού, κατάργηση της «ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης», του ΕΝΦΙΑ, και όλα τα υπόλοιπα που έχουν κάθε λόγο να διεκδικούν οι δημόσιοι υπάλληλοι βρίσκουν μπροστά τους ένα ανυπέρβλητό εμπόδιο: η εφαρμογή τους απαιτεί την ανατροπή της κυβέρνησης της ΝΔ, την ανατροπή της μνημονιακής πολιτικής, και σε τελική ανάλυση την ανατροπή του μνημονιακού καθεστώτος στην Ελλάδα. Καμία όμως πολιτική ή συνδικαλιστική δύναμη δεν συνδέει τα δικαιολογημένα οικονομικά αιτήματα των δημοσίων υπαλλήλων με την πάλη για την εξουσία και την ανατροπή της σημερινής κατάστασης. Αυτό οδηγεί στην περαιτέρω παραίτηση, απογοήτευση και στις ατομικές πρακτικές.

Πάνω σε αυτήν την κατάσταση πατάει η κυβέρνηση για να εμφανίζει τις αυξήσεις-κοροϊδία στους δημόσιους υπαλλήλους ως σημαντική ενίσχυση τους εισοδήματος και φιλολαϊκή πολιτική, αλλά και για να εφαρμόσει την αντιδραστική αξιολόγηση και την ακόμα μεγαλύτερη διάλυση του ενιαίου μισθολογίου. Πρόκειται για την ίδια κυβέρνηση, που επιτρέπει στους επιχειρηματίες να έχουν κέρδη δισεκατομμυρίων (150 εταιρείες  στο χρηματιστήριο είχαν αύξηση κερδών κατά 303% το 2022), αλλά η δημοσιονομική πειθαρχία δεν επιτρέπει αυξήσεις πάνω από ένα 50ευρω για τους δημόσιους υπάλληλους.

Μόνο η απειλή προς την αστική εξουσία μπορεί να δημιουργήσει πραγματικές νίκες για τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα.

Προς μια τέτοια κατεύθυνση πρέπει να εργάζονται συστηματικά όλες οι συνδικαλιστικές και πολιτικές δυνάμεις που αναφέρονται στα ταξικά συμφέροντα των εργαζομένων. Αυτό απαιτεί κάτι παραπάνω από έκδοση προκηρύξεων με τα δικαιολογημένα αιτήματα, όπως:

• Αυξήσεις 20% στου μισθούς – επαναφορά 13ου-14ου μισθού.
• Αποσύνδεση μισθού από την αξιολόγηση και την στοχοθεσία – ακώλυτη μισθολογική εξέλιξη – μισθολογική εξέλιξη για τους υπαλλήλους όλων των κατηγοριών στα 2 έτη.
• Κατάργηση της ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης και του ΕΝΦΙΑ – αφορολόγητο στα 12.000 ευρώ με προσαύξηση 3.000 ευρώ για κάθε παιδί.
• Αγώνας για συλλογικές συμβάσεις και στο δημόσιο με μισθολογικά αιτήματα.

Απαιτεί την οργάνωση της πάλης για ενιαιοποίηση του αγώνα ανάμεσα σε όλα τα τμήματα των δημοσίων υπαλλήλων και τη σύνδεσή τους με τον αγώνα της εργατικής τάξης του ιδιωτικού τομέα.

Απαιτεί να υπάρχει ένα σωματείο σε κάθε χώρο εργασίας, ένα συνδικάτο για κάθε κλάδο της οικονομίας, μια ενιαία ΓΣΕΕ για όλους εργαζόμενους, δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.

Απαιτεί συνδικάτα που δεν θα φοβούνται να βάλουν στόχους που ξεπερνάνε την απλή απαρίθμηση των οικονομικών αναγκών μας και θα στρέφονται κατευθείαν εναντίον της κυβέρνησης και του καπιταλισμού.

Απαιτεί πολιτικές δυνάμεις που παλεύουν σήμερα για την κατάκτηση της εξουσίας και διεκδικούν την ανατροπή του καπιταλισμού.

κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ, www.anasyntaxi.gr

Την ώρα που καίγονται δάση στη μισή Αττική, ο Μπακογιάννης κόβει δέντρα στην καρδιά της Αθήνας.

Επίθεση των ΜΑΤ στους κατοίκους των Πατησίων που υπερασπίζονται το Πάρκο Δρακόπουλου

Επίθεση των ΜΑΤ σε κατοίκους των Πατησίων που υπερασπίζονται το Πάρκο Δρακόπουλου σημειώθηκε το βράδυ της Δευτέρας 17 Ιουλίου. Το γεγονός της αστυνομικής επίθεσης αποσιωπήθηκε από τα περισσότερα ΜΜΕ, ενώ όσα το ανέφεραν διαστρέβλωσαν τα γεγονότα παρουσιάζοντας τους συγκεντρωμένους σαν «άτομα» άγνωστης προέλευσης, ενώ πρόκειται για κατοίκους της περιοχής, και εμφανίζοντας ψευδώς τις αστυνομικές δυνάμεις να αμύνονται.

Η δημοτική αρχή Μπακογιάννη προσπαθεί να υλοποιήσει ένα έργο «αναμόρφωσης» του πάρκου, το οποίο προβλέπει την κοπή 90 δέντρων. Η αναμόρφωση του πάρκου εξυπηρετεί το σχέδιο ανέγερσης κτιρίου από τον Ερυθρό Σταυρό, στον οποίο θα παραχωρηθεί το πάρκο μετά από 8 χρόνια.

Η δημοτική αρχή Μπακογιάννη δεν φαίνεται να πείθει τους κατοίκους της περιοχής για τις καλές προθέσεις του και για τη χρησιμότητα του έργου. Κι αυτό παρά το λιβάνισμα του έργου από τα συστημικά ΜΜΕ, με πρώτο βιολί το site «e-nikos» του γνωστού αργυρώνητου δημοσιογράφου Χατζηνικολάου. Οι κινητοποιήσεις των κατοίκων συνεχίζονται με στόχο την ακύρωση της αναμόρφωσης.

Νέα συγκέντρωση πραγματοποιείται σήμερα στις 7:30.

Ανοιχτή Συνέλευση Υπεράσπισης Πάρκου Δρακόπουλου | Θα υπερασπιστούμε το πάρκο ως ελεύθερο χώρο πρασίνου, πολιτισμού και κινηματικής δράσης | Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. (noblogs.org)