[2022-10-27] Καταιγίδα υποκρισίας
Καταιγίδα υποκρισίας
Υπάρχουν πολλά ζητήματα που φέρνει στην επιφάνεια η υπόθεση του βιασμού και εξαναγκασμού σε πορνεία της 12χρονης κοπέλας στον Κολωνό. Μερικά σύντομα σχόλια για δύο από αυτά.
Πρώτο ζήτημα: είναι εκπληκτική η υποκρισία της επίσημης αστικής κοινωνίας που εκπλήσσεται κάθε λίγο και λιγάκι για τη σήψη που αναπτύσσεται στα σπλάχνα της. Τα αστικά μέσα ενημέρωσης περιγράφουν με τα πιο ακραία επίθετα την περίπτωση του βιασμού της 12χρονης και τον εξαναγκασμό της σε πορνεία (‘φρίκη’, ‘αδιανόητο’, κ.τ.λ.). Και όπως πάντα, πολλοί ‘πέφτουν από τα σύννεφα’ με τους εμπλεκόμενους. Μάλλον όλοι οι υπόλοιποι θα πρέπει να εκπλησσόμαστε με την υποκρισία του αστικού κόσμου. Αν τελικά πέφτει κάτι από τα σύννεφα, είναι η υποκρισία και πέφτει σε καταιγιστικό ρυθμό.
Την υποκρισία αυτή τη στηλίτευσε ο Μαρξ και ο Ένγκελς ήδη στο «Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος» από 1848. Η αστική τάξη μιλάει όλη την ώρα και ηθικολογεί για την ιερότητα της οικογένειας και την προστασία της «αθώας ψυχής» των παιδιών και την ίδια ώρα η κινητήρια μηχανή της αστικής κοινωνίας, το κυνήγι του κέρδους, έχει ως χαρακτηριστικό της προϊόν την αποσύνθεση της οικογένειας και την πορνεία:
«Πάνω σε ποια βάση στηρίζεται η σημερινή, η αστική οικογένεια; Πάνω στο κεφάλαιο, πάνω στο ατομικό κέρδος. Η οικογένεια αυτή σε ολωσδιόλου αναπτυγμένη μορφή της υπάρχει μονάχα για την αστική τάξη. Έχει όμως το συμπλήρωμά της στην αναγκαστική έλλειψη της οικογένειας για τον προλετάριο και στη δημόσια πορνεία.» (Κ. Μαρξ, Φ. Ένγκελς, Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος, στο Κ. Μαρξ και Φ. Ένγκελς, Διαλεχτά Έργα σε δύο τόμους, τόμος Ι, σελ. 39)
Αυτό που πραγματικά θα έπρεπε να εξοργίζει κάθε προλετάριο με ταξική συνείδηση δεν είναι ότι τέτοια εγκλήματα, όπως ο βιασμός παιδιών και εξαναγκασμός τους σε πορνεία, γίνονται στον καπιταλισμό. Αυτό που πρέπει να εξοργίζει είναι η συστηματική προσπάθεια συγκάλυψης της ίδιας της σαπίλας του καπιταλισμού.
Οι «ανατριχιαστικές» περιγραφές από τα αστικά μέσα ενημέρωσης στρέφουν τα βέλη τους κατά των θυτών (υποτίθεται, γιατί από ό,τι φαίνεται η «ανεξάρτητη» αστική δικαιοσύνη και η αστυνομία προσπαθούν να μετατρέψουν τη μάνα της 12χρονης σε μαστροπό και τον Μίχο και τους υπόλοιπους σε πελάτες), αλλά κρύβουν το σύστημα που τους γεννάει και αυτούς και τα θύματά τους. Όσο πιο πολύ η συζήτηση στρέφεται στο αν θα πρέπει να ευνουχίζονται οι παιδοβιαστές ή τελοσπάντων πόσο σκληρές ποινές πρέπει να έχουμε για βιαστές και μαστροπούς, τόσο εξαφανίζεται από το προσκήνιο ότι στον καπιταλισμό η πορνεία (παιδική, γυναικεία, ανδρική) είναι μια κανονική επιχείρηση (ήτοι: καλύπτει τις χαμερπείς ανάγκες που δημιουργεί ο ίδιος ο καπιταλισμός και τις καλύπτει με σκοπό το κέρδος), και γεννιέται από τη φύση του ίδιου του εκμεταλλευτικού συστήματος. Ο σεξουαλικός βιασμός είναι η συνέχεια του καθημερινού εργασιακού βιασμού του προλεταριάτου από τους καπιταλιστές-αφεντικά.
Τα αστικά μέσα ενημέρωσης δεν μιλάνε, για παράδειγμα, για το γεγονός ότι η δωδεκάχρονη, όπως και η μητέρα της, εργάζονταν για τον Μίχο στο κατάστημά του. Ότι δηλαδή η εκμεταλλευτική/εξαρτησιακή σχέση προϋπήρχε και ότι ήταν η βάση και για τον βιασμό και για την επιχείρηση εμπορίου της κοπέλας. Ούτε μιλάνε για το ότι η κοπέλα θα έπρεπε να βρίσκεται στο σχολείο, ούτε για το ότι δεν υπάρχει κανένας έλεγχος για τη «μαύρη» εργασία, την οποία οι αστικές κυβερνήσεις τάχαμου θέλουν να καταπολεμήσουν αλλά στην πραγματικότητα επιτρέπουν να ανθίσει για να εξασφαλιστεί η κερδοφορία αστών και μικροαστών.
Όπως έγραφαν οι Μαρξ και Ένγκελς:
«Οι αστοί μας, μη όντας ευχαριστημένοι απ’ το γεγονός ότι έχουν στη διάθεσή τους τις γυναίκες και τις θυγατέρες των εργατών τους, χωρίς καν να γίνεται λόγος για την επίσημη πορνεία, βρίσκουν μια ιδιαίτερη ευχαρίστηση να ξελογιάζουν ο ένας τη γυναίκα του άλλου.» (ό.π., 40)
Ο Μαρξ και ο Ένγκελς εδώ αναφέρονται στην αστική τάξη και όχι σε εκπροσώπους των μικροαστών όπως ο Μίχος. Είναι σίγουρο ότι τέτοια κυκλώματα μαστροπείας ανθούν στους κόλπους των πλούσιων και των ισχυρών (ας θυμηθούμε το κύκλωμα του κυρίου Επστάιν που έκανε ό,τι και ο Μίχος, αλλά σε ανώτερη –κοινωνικά ανώτερη– κλίμακα, έχοντας πελάτες πολιτικούς, δισεκατομμυριούχους ακόμα και γαλαζοαίματους πρίγκιπες). Η διαφορά είναι ότι οι πολύ ισχυροί διαφεύγουν τις συλλήψεις, ενώ την πληρώνουν οι μεσάζοντες.
Δεύτερο ζήτημα: είναι η ΝΔ κόμμα παιδοβιαστών; Αυτό το ζήτημα κυριάρχησε γρήγορα ως πρώτη αντίδραση στο γεγονός ότι ο Μίχος ήταν προβεβλημένος τοπικός παράγοντας της ΝΔ, όπως και προηγούμενοι παιδοβιαστές, αλλά και της εκκλησίας. (Κανείς όμως δεν είπε ότι το παπαδαριό είναι ανώμαλοι. Γιατί άραγε; Δεν ανθούν και εκεί τόσα μπουμπούκια;) Γρήγορα όμως τα καλοΠετσομένα κανάλια το εξαφάνισαν και αυτό. Η απάντηση είναι όχι, η ΝΔ δεν είναι κόμμα παιδιαβιαστών/παιδεραστών/βιαστών, κ.τ.λ., παρόλο που στις γραμμές της εμφανίζεται μεγαλύτερη συχνότητα αυτών των χαρακτήρων.
Η ΝΔ είναι το βασικό κόμμα της κυρίαρχης αστικής τάξης, το κόμμα των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των τραπεζιτών. Είναι επίσης το κόμμα του «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια», το κόμμα που οι πολιτικοί του πρόγονοι ήταν οι συνεργάτες των Άγγλων, των Γερμανών, των Αμερικανών, του παλατιού, της χούντας, και που ο σκληρός του «λαϊκός» πυρήνας αποτελούνταν από ταγματασφαλίτες, ρουφιάνους, χαφιέδες κ.τ.λ. Είναι το κόμμα της ατομικής ευθύνης και αριστείας, τα οποία μεταφράζονται στο ότι οι κυρίαρχοι είναι κυρίαρχοι γιατί έτσι πρέπει και οι κατατρεγμένοι είναι κατατρεγμένοι γιατί έτσι τους αξίζει. Και φυσικά οι κυρίαρχοι μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν τους κατατρεγμένους. Γι’ αυτό οι δολοφόνοι της δεξιάς (Μελίστας, Κορκονέας, Καλαμπόκας, κ.λπ.), οι βιαστές της δεξιάς (Γεωργιάδης, Λιγνάδης, κ.λπ.) δικαιούνται να κυκλοφορούν ελεύθεροι σύμφωνα με την αστική δικαιοσύνη που τους δικάζει. Ο Μίχος δεν έφτιαξε τη βιτρίνα του δεξιού, του θρήσκου, του πατριώτη για να κρύψει την ανώμαλη φύση του, όπως προσπαθούν να μας πείσουν κάποια μέσα και οι εκπρόσωποι της ΝΔ. Η φύση αυτών των πραγμάτων –της δεξιάς, της θρησκείας, του πατριωτισμού – μπορούν κάλλιστα να περιβάλλουν και να τονώσουν αυτήν τη ανώμαλη φύση, γιατί και τα δύο λιπαίνονται από τη σαπίλα του καπιταλισμού.
Ένας βιαστής, ένας μαστροπός δεν μπορεί να είναι αριστερός όχι γιατί δεν υπάρχουν τέτοιοι, αλλά γιατί η ιδεολογία της κοινωνικής απελευθέρωσης, της κατάργησης της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης είναι σε σύγκρουση με αυτόν τον τρόπο ζωής. Η αριστερά, και βέβαια πιο πολύ η επαναστατική αριστερά που αγωνίζεται για την ανατροπή του καπιταλισμού –και όχι απλώς για τον εξανθρωπισμό του–, παλεύει ακριβώς για να καταργηθεί η εκμετάλλευση της εργατικής τάξης από τους καπιταλιστές, για να καταργηθεί η βαναυσότητα της μισθωτής εργασίας, που εκφράζεται μαζικά και καθημερινά από το ότι το σώμα του προλετάριου βρίσκεται στη διάθεση του καπιταλιστή ένα οκτάωρο και παραπάνω κάθε μέρα, για να καταργηθεί η εμπορευματοποίηση των αναγκών των ανθρώπων.
Γι’ αυτό στους κομμουνιστές δεν αρμόζει να «ανατριχιάζουν από φρίκη» μπροστά σε όσα αποκαλύπτονται (ή δεν αποκαλύπτονται) από τα ΜΜΕ τις μέρες τούτες. Αντίθετα, απαιτείται άμεσα αγώνας για ενισχυθεί το εισόδημα και τα δικαιώματα της εργατικής τάξης στους χώρους εργασίας, για να ενισχυθεί και να επεκταθεί η δημόσια και δωρεάν υποχρεωτική εκπαίδευση, για να ενισχυθούν οι δημόσιες δομές πρόνοιας για τους πιο φτωχούς από τους εργαζόμενους, για να ελεγχθεί η ασυδοσία του κεφαλαίου στους χώρους εργασίας.
Εντέλει, για να εκδιωχθεί η άθλια κυβέρνηση Μητσοτάκη που οδηγεί στην εξαθλίωση την εργατική τάξη για να προστατέψει τα συμφέροντα των καπιταλιστών. Για την ανατροπή συνολικά της εξουσίας των καπιταλιστών και του κράτους τους. Για την εγκαθίδρυση της εξουσίας της εργατικής τάξης, της δικτατορίας του προλεταριάτου, της μόνης εξουσίας που μπορεί να δώσει στους εργαζόμενους την ελευθερία και την αξιοπρέπεια που τους στερεί καθημερινά ο καπιταλισμός.
Βάιος Παπαθεοχάρης