Εκλογική διακήρυξη της κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ

Η χώρα βαδίζει προς τις εκλογές μέσα σε ένα διεθνές κλίμα που επιβαρύνεται από την επερχόμενη οικονομική κρίση και τις συγκρούσεις ανάμεσα στις μεγάλες δυνάμεις.

Συνεχίζεται η περαιτέρω αποσάθρωση του συστήματος της λεγόμενης «παγκοσμιοποίησης», δηλαδή, της κυριαρχίας των ΗΠΑ και των συμμάχων της στην παγκόσμια οικονομία και το παγκόσμιο εμπόριο. Αποσάθρωση που ξεκίνησε από την οικονομική κρίση του 2008 και συνεχίζεται, καθώς η οικονομική κρίση δεν έχει βρει μια μόνιμη λύση, δηλαδή, δεν έχει βρεθεί τρόπος για μια πιο σταθερή άνοδο του ποσοστού κέρδους των καπιταλιστών. Αντίθετα, τα αστικά επιτελεία προβλέπουν νέα ύφεση για το άμεσο μέλλον, πράγμα που θα επηρεάσει και τη βαρυφορτωμένη με χρέη ελληνική οικονομία (βλ. νέα λιτότητα και πιθανά μνημόνια).

Η άνοδος της Κίνας αλλά και άλλων χωρών διασπά το παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα, οδηγεί σε συγκρούσεις ανάμεσα στις μεγάλες δυνάμεις, που εκφράζονται και με πολεμικές συγκρούσεις, όπως αυτή της Ουκρανίας (όπου στην ουσία πολεμούν οι Ρώσοι εναντίον των Αμερικανών και του ΝΑΤΟ μέσω αντιπροσώπου, του Ουκρανικού λαού). Η ελληνική αστική τάξη έχει διαλέξει στρατόπεδο, το Νατοϊκό, και έχει μετατρέψει τη χώρα σε ορμητήριο του ΝΑΤΟ. Η επιθετική πολιτική της οδηγεί σε πιθανή πολεμική σύγκρουση με την Τουρκία.

Ο παγκόσμιος καπιταλισμός σαπίζει. Παρά την αύξηση του πλούτου, παρά τις πρωτοφανείς δυνατότητες της τεχνολογίας και της επιστήμης να εξασφαλίσει ένα λαμπρό μέλλον για την ανθρωπότητα, χωρίς φτώχεια και χωρίς πολέμους, ο καπιταλισμός και η κινητήρια μηχανή του, το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους, σέρνουν την ανθρωπότητα στο χείλος της εξαθλίωσης, της κλιματικής-περιβαλλοντικής καταστροφή, στον όλεθρο του πολέμου και στην εξαθλίωση της παγκόσμιας εργατικής τάξης.

Στη Ελλάδα, το τραγικό δυστύχημα–κρατικό έγκλημα στα Τέμπη αποτελεί ένα εμβληματικό γεγονός που αποτυπώνει την ταξική φύση του σημερινού αστικού μνημονιακού καθεστώτος. Ευθύνη για το έγκλημα έχουν οι εταιρείες που είχαν αναλάβει την ολοκλήρωση του συστήματος τηλεδιοίκησης (ΑΚΤΩΡ, ALSTOM) και οι πολιτικές ηγεσίες που τους επέτρεψαν να καθυστερούν και να εκβιάζουν για να αποσπάσουν περισσότερα κέρδη.

Η κατάσταση που βιώνει η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα είναι σε μεγάλο βαθμό προϊόν του ριζικού ξεθεμελιώματος εργατικών κατακτήσεων και του στερεώματος των προνομίων της κυρίαρχης τάξης που υλοποιήθηκε με τις μνημονιακές πολιτικές.

Τα μνημόνια ήταν η απάντηση της αστικής τάξης στην κρίση. Η απάντηση που έδωσαν οι μνημονιακές πολιτικές στο ερώτημα «Ποιος θα πληρώσει την κρίση;» ήταν: «Η εργατική τάξη!».

Έτσι, ενώ οι κατακτήσεις της εργατικής τάξης σαρώθηκαν (μείωση μισθών και συντάξεων, διευκόλυνση απολύσεων, ελαστικοποίηση εργασιακών σχέσεων, ξεπούλημα δημόσιων επιχειρήσεων, ξεθεμέλιωμα δημόσιων υπηρεσιών, εμπορευματοποίηση υγείας και παιδείας), τα προνόμια των κεφαλαιοκρατών προστατεύθηκαν.

Με τα μνημόνια λοιπόν προστατεύθηκαν:

-Η ιδιωτική ιδιοκτησία στις τράπεζες, οι οποίες διασώθηκαν με κρατικά κεφάλαια που φορτώθηκαν στο δημόσιο χρέος. Σήμερα, το μεγαλύτερο μέρος των ιδίων κεφαλαίων τους είναι ο αναβαλλόμενος φόρος, ο οποίος «αναβλήθηκε» εκ νέου το 2021 με μια ρύθμιση βάθους 20ετίας. Το τραπεζικό σύστημα είναι σήμερα υπόδειγμα κρατικοδίαιτης επιχειρηματικότητας: οι τράπεζες επιβιώνουν χάρη στη στήριξη του κράτους, τα κέρδη μοιράζονται στους μετόχους και οι ζημιές φορτώνονται στο κράτος.

-Η διατήρηση του –συνταγματικά κατοχυρωμένου– αφορολόγητου του εφοπλιστικού κεφαλαίου και των «κεφαλαίων εξωτερικού».

-Το αφορολόγητο της εκκλησίας και η μισθοδοσία του κλήρου από το κράτος. Η ελλαδική εκκλησία παραμένει ο μεγαλύτερος ιδιοκτήτης ακινήτων και γης στη χώρα (40.000 ακίνητα, 1 εκατομμύριο στρέμματα) και παρόλα αυτά εξακολουθεί να απομυζά τουλάχιστον 200 εκ. ευρώ το χρόνο για τη μισθοδοσία των παπάδων, και να μη πληρώνει φόρους ακίνητης περιουσίας.

-Η συνεχιζόμενη εκμετάλλευση των εθνικών δρόμων από τις κατασκευαστικές εταιρείες με ληστρικές συμβάσεις που «αποζημιώνουν» τους εκμεταλλευτές, αν η κίνηση δεν είναι η προσδοκώμενη.

-Κυρίως προστατεύθηκε το «δικαίωμα» των κεφαλαιοκρατών να εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους.

Για να υλοποιηθούν όλα τα παραπάνω, χρειάστηκε το κατάλληλο πολιτικό προσωπικό που πειθήνια εφάρμοσε τις μνημονιακές πολιτικές. Το προσωπικό αυτό βρίσκεται στα κόμματα της Νέας Δημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ και ζητάει εκ νέου την ψήφο μας. Απαραίτητος κολαούζος των κυβερνητικών κομμάτων, τα κόμματα της άκρας δεξιάς που χρηματοδοτήθηκαν από τους κεφαλαιοκράτες και παρόλο που δεν άσκησαν κυβερνητική εξουσία, στήριξαν τα συμφέροντα των αφεντικών τους με τη στάση τους μέσα κι έξω από τη Βουλή.

Χρειάστηκε επίσης, να ηττηθεί η αγωνιζόμενη εργατική τάξη παρά τις μεγάλες και διαρκείς κινητοποιήσεις της περιόδου 2010-12 που οδήγησαν τα πράγματα σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης στα τέλη του 2011.

Οι «κατακτήσεις» των κεφαλαιοκρατών απέναντι στις καταπιεζόμενες τάξεις τούς επέτρεψαν να φορτώσουν τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης στην εργατική τάξη και τα μεσαία στρώματα. Επίσης, τους παρέχουν τα εργαλεία για να αντιμετωπίσουν τη νέα επερχόμενη κρίση και πάλι φορτώνοντάς την στην εργατική τάξη.

Απέναντι στην πραγματικότητα του αστικού μνημονιακού καθεστώτος

Επαναστατικό μεταβατικό πρόγραμμα

Το έγκλημα στα Τέμπη ανέδειξε τους κινδύνους των ιδιωτικοποιήσεων και την ανάγκη οι υποδομές να φύγουν από τα χέρια των κεφαλαιοκρατών. Η κρατικοποίηση των σιδηροδρόμων, των ακτοπλοϊκών γραμμών, της ενέργειας, των επικοινωνιών και των διοδίων στους εθνικούς δρόμους, είναι οι θεμέλιοι λίθοι ενός προγράμματος σύμφωνου με τα συμφέροντα της εργατικής τάξης.

Κρίσιμος κρίκος του επαναστατικού μεταβατικού προγράμματος είναι η μονομερής διαγραφή του δημόσιου χρέους. Η μονομερής διαγραφή πραγματοποιείται με παύση πληρωμών και με δήλωση της κυβέρνησης ότι δεν αναγνωρίζει και δεν πρόκειται να αποπληρώσει το χρέος. Εξαιρούνται τα χρέη προς τα (ελληνικά και ξένα) ασφαλιστικά ταμεία.

Μια τέτοια κίνηση είναι στην ουσία πολεμική ενέργεια ενάντια στους θεσμούς του παγκόσμιου καπιταλισμού (ΔΝΤ, Παγκόσμια τράπεζα, ΠΟΕ), αλλά και ενάντια στους πιστωτές του ελληνικού κράτους, καθώς καταστρέφει κεφάλαια εκατοντάδων δισ. ευρώ. Οι κάτοχοι χρεογράφων του ελληνικού δημοσίου θα δουν την αξία των τοποθετήσεών τους να μηδενίζεται. Άμεση συνέπεια της μονομερούς διαγραφής του χρέους είναι ο εξοβελισμός της χώρας από τους διεθνείς οργανισμούς στους οποίους συμμετέχει, όπως το ΔΝΤ (στο οποίο πληρώνει ετήσια συνδρομή) και η Ευρωπαϊκή Ένωση (προς την οποία κατευθύνεται τμήμα των κρατικών εσόδων).

Η διαγραφή του δημόσιου χρέους δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί με κάποιο μαγικό κόλπο. Μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο από μια αποφασισμένη κυβέρνηση που στηρίζεται στην αποφασισμένη και κινητοποιημένη εργατική τάξη της χώρας.

Η διαγραφή του δημόσιου χρέους οδηγεί στη χρεοκοπία το τραπεζικό σύστημα.

Οι ελληνικές τράπεζες διασώθηκαν και επιβιώνουν χάρη στην γενναία στήριξή τους από το κράτος. Τα δισ. ευρώ που διατέθηκαν για τη διάσωση των τραπεζών φορτώθηκαν στο δημόσιο χρέος, όμως το κουμάντο στις τράπεζες γίνεται από τους ιδιώτες μετόχους. Στο κόστος που είχε η πολιτική στήριξης των τραπεζών πρέπει να υπολογιστεί και το χάρισμα δημόσιας περιουσίας, όπως π.χ. τα περιουσιακά στοιχεία της Αγροτικής Τράπεζας, η οποία χαρίστηκε σε ιδιωτική τράπεζα. Η χρεοκοπία των τραπεζών θα αντιμετωπιστεί με κρατικοποίηση χωρίς αποζημίωση του συνόλου του τραπεζικού συστήματος.

Η κρατικοποίηση των τραπεζών μεταφέρει στα χέρια του κράτους σχεδόν το σύνολο της οικονομικής δραστηριότητας της χώρας. Οι τράπεζες κατέχουν μετοχικό κεφάλαιο σε επιχειρήσεις, ενώ έχουν απαιτήσεις (δάνεια) από άλλες. Σε πολλές περιπτώσεις, τα δάνεια αυτά ξεπερνάνε την αξία της επιχείρησης.

Ο χωρισμός κράτους-εκκλησίας είναι ένα επίσης αναγκαίο στοιχείο του επαναστατικού προγράμματος. Στόχος μας ένα κοσμικό κράτος στο οποίο η άσκηση των θρησκευτικών καθηκόντων θα είναι ιδιωτική υπόθεση και καμία εκκλησία δεν θα έχει λόγο στις πολιτικές υποθέσεις. Η διακοπή της μισθοδοσίας του κλήρου από το κράτος και η δήμευση της εκκλησιαστικής περιουσίας είναι απολύτως αναγκαίες πολιτικές για να σταματήσει η εργατική τάξη να χρηματοδοτεί με το στανιό αυτούς που την αποβλακώνουν. Η κατάργηση του μεσαιωνικού άβατου του Αγίου Όρους είναι επίσης μια στοιχειώδης αστικοδημοκρατική μεταρρύθμιση για την οποία δεν μιλάει κανένας (από δεξιά και αριστερά) και φαίνεται ότι δεν μπορεί να υλοποιηθεί σε συνθήκες αστικής εξουσίας.

Ένα τέτοιο πρόγραμμα είναι ασύμβατο με την παραμονή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Ε.Ε. είναι –μεταξύ άλλων– ένας μηχανισμός προστασίας της ιδιωτικής ιδιοκτησίας και η εφαρμογή ενός τέτοιου προγράμματος συνεπάγεται την έξοδο της χώρας από την Ε.Ε. και κατά συνέπεια και από την Ευρωζώνη. Η εισαγωγή εθνικού νομίσματος είναι μια παράπλευρη συνέπεια της υλοποίησης του επαναστατικού μεταβατικού προγράμματος.

Η έξοδος από το ΝΑΤΟ και η απομάκρυνση των βάσεων είναι επίσης προϋπόθεση για την ολοκλήρωση ενός τέτοιου προγράμματος. Οι ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις παίζουν τον ρόλο του χωροφύλακα και στο εσωτερικό των κρατών–μελών του και είναι βέβαιο ότι θα επιδιώξουν να παρέμβουν στην περίπτωση που οι εξελίξεις κινηθούν σε επαναστατική κατεύθυνση. Απέναντι στις ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις, όπλο μας είναι η οργάνωση της εργαζόμενης πλειοψηφίας και η διεθνιστική αλληλεγγύη της παγκόσμιας εργατικής τάξης.

Το πρόγραμμα αυτό είναι μεταβατικό με την έννοια ότι περιγράφει τη μετάβαση από τη σημερινή κατάσταση της αστικής εξουσίας (δικτατορίας της αστικής τάξης) στο κράτος της δικτατορίας του προλεταριάτου.

Το μεταβατικό πρόγραμμα υλοποιείται στο σύνολό του από μια επαναστατική εργατική κυβέρνηση, μια κυβέρνηση που προκύπτει από την επαναστατική ανατροπή της αστικής εξουσίας. Η έναρξη της εφαρμογής του μπορεί να επιχειρηθεί από μια εργατική κυβέρνηση, προκαλώντας την αντίδραση της αστικής τάξης, η οποία θα τσακιστεί από την επαναστατική διαδικασία και θα μετατρέψει την εργατική κυβέρνηση σε επαναστατική εργατική κυβέρνηση.

Μαύρο στο μνημονιακό μπλοκ και την άκρα δεξιά

Οι στόχοι αυτοί αποτελούν τη βάση του επαναστατικού μεταβατικού προγράμματος. Στη βάση αυτή η Αριστερά οφείλει να διατυπώσει πρόταση διεκδίκησης της εξουσίας σήμερα και όχι σε κάποιο αόριστο μέλλον.

Η κατάκτηση της κυβέρνησης από ένα κόμμα εργατικής αναφοράς δεν είναι ίδια με την κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη. Φυσικά, η κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη συνεπάγεται οπωσδήποτε την κατάκτηση και της κυβέρνησης. Και ενίοτε (αλλά όχι πάντα), η κατάκτηση της κυβέρνησης μπορεί να αποδειχτεί χρήσιμη στην πάλη για την κατάκτηση της εξουσίας.

Στις επερχόμενες εκλογές, η Αριστερά εμφανίζεται είτε αδιάφορη για την κατάκτηση της εξουσίας κι επομένως χωρίς πρόταση για την κατάκτηση της κυβέρνησης στις σημερινές συνθήκες (κομμουνιστική και κομμουνιστογενής Αριστερά), είτε χωρίς συνεκτικό πρόγραμμα (ΜΕΡΑ25).

Είναι επομένως αναμενόμενη η κυριαρχία των μνημονιακών δυνάμεων στην κάλπη, οι οποίες με κάποιο συνδυασμό μεταξύ ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ θα καταφέρουν να σχηματίσουν μια ακόμα μνημονιακή κυβέρνηση είτε σε αυτήν είτε σε κάποια επόμενη εκλογική αναμέτρηση.

Στεκόμαστε απέναντι στο μνημονιακό μπλοκ και την άκρα δεξιά–κολαούζο του συστήματος. Επιδιώκουμε να δυσκολέψουμε όσο μπορούμε τον σχηματισμό της επόμενης μνημονιακής κυβέρνησης. Χωρίς αυταπάτες για τα όρια και τον ρόλο που μπορεί να παίξει η σημερινή Αριστερά, καλούμε σε ψήφο καταδίκης του μνημονιακού μπλοκ, χρησιμοποιώντας τα ψηφοδέλτια της Αριστεράς.

κομμουνιστική οργάνωση ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ

www.anasyntaxi.gr