Για τον σ. Στέργιο Παπαθεοδώρου

Πριν λίγες μέρες έφυγε από τη ζωή ο σ. Στέργιος Παπαθεοδώρου.

Ο σ. Στέργιος γεννήθηκε στα Τρίκαλα το 1967. Ο πατέρας του ήταν οικοδόμος, ενώ η μητέρα του πάσχιζε να αναστήσει στο σπίτι πέντε παιδιά, τους τρεις αδερφούς του και την  αδερφή του.

Από μικρός μπήκε στη βιοπάλη. Τελείωσε Νυχτερινό Σχολείο, ενώ το πρωί δούλευε σε σούπερ-μάρκετ. Τελειώνοντας τη στρατιωτική θητεία, δούλεψε εργάτης-οικοδόμος, κατόπιν στο συνεταιρισμό ηλεκτρολόγων, στο συνεταιρισμό σιδηρουργών και πάλι στην οικοδομή.

Οργανώθηκε στην ΚΝΕ το 1988, και έκτοτε δεν υποχώρησε ποτέ από τον συνειδητό αγώνα για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης από την εκμετάλλευση και τη μισθωτή σκλαβιά. Αποχώρησε μαζί με άλλους συντρόφους από την ΚΝΕ το 1989 δηλώνοντας την αντίθεσή του στην συμμετοχή του κόμματος στις αστικές κυβερνήσεις Τζαννετάκη και Ζολώτα.

Κατόπιν, οργανώθηκε στην Αριστερή Ανασύνταξη, και στην μετέξέλιξή της, την κομμουνιστική οργάνωση Ανασύνταξη.

Διατέλεσε για αρκετά χρόνια μέλος της Διοίκησης του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων και αντιπρόσωπος στο Εργατικό Κέντρο Τρικάλων και συμμετείχε με πρωταγωνιστικό ρόλο στην Αγωνιστική Πρωτοβουλία Εργαζομένων-Ανέργων. Το 2014 ήταν υποψήφιος για τη Δημοτική Κοινότητα Τρικάλων με το συνδυασμό Φυσάει Κόντρα για την Ανατροπή. Διακρίθηκε για τη συνέπειά του, την αγωνιστικότητά του, την ανιδιοτέλεια, την πίστη του στα ιδανικά της εργατικής τάξης και πάλεψε ακούραστα για την υλοποίηση της ιστορικής αποστολής της τάξης του, για μια κοινωνία χωρίς φτώχεια και εξαθλίωση, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, χωρίς ρατσισμό, χωρίς πολέμους.

Υπερασπίστηκε τα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων, όπως για παράδειγμα, των καθαριστριών του Νοσοκομείου Τρικάλων ενάντια στην εκμετάλλευσή τους από τους εργολάβους. Ενάντια στην καταπάτηση των δικαιωμάτων τους, ενάντια στις απολύσεις και ενάντια στη βιομηχανία των δηλώσεων μετανοίας που έστησε ο εργολάβος.

Αντιπάλεψε το φασισμό και τους χρυσαυγίτες. Δεν δίστασε να τους καταγγείλει και ονομαστικά, όταν αυτοί ανέλαβαν μαζί με μπράβους να τρομοκρατήσουν εργαζόμενους που διεκδικούσαν τα δικαιώματά τους ενάντια σε ντόπιο καπιταλιστή.

Για τους αγώνες του, σύρθηκε αρκετές φορές στα Δικαστήρια από τους καπιταλιστές-εργολάβους και τα τσιράκια τους, χωρίς ούτε στιγμή να δειλιάσει, να μετανιώσει ή να λιγοψυχήσει.

Ο καπιταλισμός τού επιφύλαξε τη μοίρα που επιφυλάσσει στους προλετάριους. Έμεινε αρκετά χρόνια άνεργος μετά την έναρξη της κρίσης το 2010, προσπαθώντας να επιβιώσει με όποια ελάχιστα μεροκάματα, όπου τα έβρισκε. Αντιμετώπισε τα προβλήματα με το κεφάλι ψηλά, αλλά και το γνωστό, σε όσους τον ήξεραν, υπονομευτικό του χιούμορ. Παρά την πίεση της βιοπάλης, έβρισκε χρόνο να ασχολείται με τη φωτογράφιση τοπίων, το αγαπημένο του χόμπι.

Τα τελευταία χρόνια δούλευε σε γαλακτοβιομηχανία της περιοχής, φροντίζοντας ταυτόχρονα και τον μικρότερο αδερφό του, χωρίς ποτέ να αποκοπεί από τους αγώνες του κινήματος.

Ο σ. Στέργιος αποτελεί άξιο τέκνο της τάξης του, ένα από τα καλύτερα παραδείγματα εργάτη που συνειδητοποιεί την ιστορική αποστολή της τάξης του και την υπηρετεί με όλες του τις δυνάμεις.

Νέοι εργάτες και νέες εργάτριες, που θα βαδίζουν το δρόμο της ταξικής πάλης και του αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση της εργατικής τάξης, θα ανακαλύπτουν το παράδειγμά του, μαζί με κάθε άλλου επαναστάτη εργάτη και εργάτριας. Θα αποτελεί για αυτούς, όπως και για μας, τους συντρόφους του που τον γνωρίσαμε, φωτεινό παράδειγμα ανιδιοτελούς προσφοράς στον αγώνα, επιμονής και υπομονής απέναντι στις αντιξοότητες, ανυπόταχτης προλεταριακής συνείδησης, μέχρι την τελική νίκη της εργατικής τάξης, την ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας, την εγκαθίδρυση της προλεταριακής εξουσίας και μέχρι την εγκαθίδρυση του σοσιαλισμού-κομμουνισμού.

Σε ευχαριστούμε για όλα σύντροφε Στέργιο.

Καλό ταξίδι.