Δεν ξεχνάμε τους νεκρούς μας!

Τιμούμε την εξέγερση του Πολυτεχνείου και τους αγώνες ενάντια στην Χούντα!

Όλοι στην διαδήλωση προς την πρεσβεία των ΗΠΑ!

Έξω η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ!

Διεθνιστική πάλη ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις!

Προσυγκέντρωση της ΚΟ Ανασύνταξη στην Αθήνα: Σάββατο 17/11, 15:00, Σταδίου και Βουκουρεστίου.

45 χρόνια μετά την εξέγερση, το Πολυτεχνείο συνεχίζει να αντιστέκεται. Οι προσπάθειες της αστικής τάξης να το μετατρέψουν σε μουσειακό είδος, να το κρατικοποιήσουν και να το εκφυλίσουν, απέτυχαν. Οι προσπάθειες φανερών και κρυφών μηχανισμών του αστικού κράτους να σταματήσουν τις αγωνιστικές εκδηλώσεις της νεολαίας της εργατικής τάξης και της εργαζόμενης πλειοψηφίας για το Πολυτεχνείο, πέφτουν στο κενό.

Και θα αποτύχουν και στο μέλλον, ώσπου τα ζητήματα που τέθηκαν στο Πολυτεχνείο - έστω και σε πρωτόλεια ανολοκλήρωτη μορφή – να λυθούν οριστικά.

 Ώσπου να ανατραπεί ο καπιταλισμός και να εγκαθιδρυθεί η εργατική δημοκρατία που θα ανοίξει τη σοσιαλιστική - κομμουνιστική προοπτική.

Η χούντα των συνταγματαρχών που επιβλήθηκε με την άμεση επέμβαση του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και τη στήριξη των ευρωπαίων ιμπεριαλιστών, ήταν ένα καθεστώς που η βία, η τρομοκρατία, η καταστολή και η καταπίεση της εργατικής τάξης και των λαϊκών μαζών πήρε ακραίες μορφές σε σχέση με τις μορφές που εφαρμόζει η αστική τάξη σε περιόδους κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.

Επιβλήθηκε σε μια περίοδο παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού και εξυπηρετούσε ταυτόχρονα με τους σχεδιασμούς των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, τα συμφέροντα του ελληνικού κεφαλαίου καθώς το απάλλασσε από την ενοχλητική εργατική πίεση, εξασφαλίζοντας την ανεμπόδιστη και απρόσκοπτη κερδοφορία του, ρίχνοντας τα βάρη της κρίσης στην εργαζόμενη πλειοψηφία.

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν ήταν ένα μεμονωμένο τοπικό γεγονός αλλά ήταν ένα συμβάν στην αλυσίδα των γεγονότων επαναστατικού χαρακτήρα που έγιναν σε παγκόσμια κλίμακα εκείνη την περίοδο. Ήταν ένας κρίκος στους αγώνες και τις κινητοποιήσεις της εργατικής τάξης και των λαών που κάτω από προϋποθέσεις θα μπορούσαν να ανοίξουν τους κρουνούς της παγκόσμιας προλεταριακής επανάστασης.

1. Σχέσεις κράτους και εκκλησίας

 Οι προτεινόμενες αλλαγές που αφορούν στις σχέσεις εκκλησίας και κράτους φαίνεται να έχουν σαν σκοπό μάλλον να χαϊδέψουν τα αυτιά των αριστερών ψηφοφόρων εν όψει των επερχόμενων εκλογών, παρά να επιφέρουν διαφοροποιήσεις στο υπάρχον καθεστώς. Αυτό άλλωστε αποδεικνύεται από την ίδια τη χλιαρή αντίδραση της εκκλησίας, η οποία αμέσως μετά τις εξαγγελίες της κυβέρνησης για την αναθεώρηση του Συντάγματος επιδόθηκε σε διαπραγματεύσεις προκειμένου να κατοχυρωθούν νομοθετικά τα συμφέροντά της – τα οποία σε καμία περίπτωση δεν πλήττονται από τις προτεινόμενες τροποποιήσεις των συνταγματικών διατάξεων. Η δε κυβέρνηση εξακολουθεί να συνδιαλέγεται με τους εκπροσώπους του κλήρου, αντιμετωπίζοντάς τους ως ισότιμο συνομιλητή, αποδεικνύοντας στην πράξη ότι καμία πρόθεση δεν έχει να πλήξει τα κεκτημένα τους.

Με οδύνη, συντροφικότητα και αγάπη αποχαιρετούμε τον σύντροφο Τάσο Κατιντσάρο που έφυγε από τη ζωή μετά από παλικαρίσια μάχη με τον καρκίνο.

Η πολιτική του κηδεία θα γίνει τη Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2018, στις 4.00 μ.μ. στο κοιμητήριο Περιστερίου.

1. Το παγκόσμιο οικονομικό περιβάλλον

Η ένταση στις εμπορικές σχέσεις, για την οποία κάναμε μια πρώτη αναφορά σε προηγούμενο άρθρο μας εμφανίζεται σε ένα οικονομικό περιβάλλον που παρουσιάζεται πιο ευνοϊκό από ποτέ μετά την κρίση του 2007. Η Παγκόσμια Τράπεζα εκτιμά ότι το πραγματικό παγκόσμιο ΑΕΠ θα αυξηθεί κατά 3,1% αυτό το έτος, το ίδιο όσο και το 2017. Αυτό μπορεί να μην μοιάζει πολύ μεγάλο αλλά είναι πολύ καλύτερο από το 2,4% της περιόδου 2015-2016 και το μόλις 1,5% των χωρών των G7 αυτής της περιόδου. Τώρα οι G7 αναπτύσσονται με ρυθμό 2,5%, ενώ η ανεργία στις ΗΠΑ, τη Μ. Βρετανία και την Ιαπωνία είναι στα χαμηλότερα ποσοστά της. Ακόμα και στην ΕΕ, ο δείκτης ανεργίας έπεσε στο 8%.

 Ο Παύλος ζεί - τσακίστε τους Ναζί!

5 χρόνια πέρασαν από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τον Χρυσαυγίτη Ρουπακιά στο Κερατσίνι.

Τιμούμε τη μνήμη του Π. Φύσσα και όλων των θυμάτων των σύγχρονων οπαδών του ναζισμού και του φασισμού.

Αντιφασιστική δράση παντού! Στις πόλεις, στα χωριά, στους τόπους δουλειάς, στα σχολεία και σε κάθε γειτονιά.

Ούτε σπιθαμή γής στην Χρυσή Αυγή και τα λογής ακροδεξιά, ρατσιστικά, φασιστικά και ναζιστικά σκουπίδια που δρουν ανενόχλητα υπό την ανοχή του αστικού κράτους και σε συνεργασία με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς εναντίον κάθε φωνής και δράσης που εναντιώνεται στην αστική πολιτική και κυριαρχία.

Συμμετέχουμε μαζικά στις αντιφασιστικές συγκεντρώσεις-διαδηλώσεις-εκδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα.

Κερατσίνι, Τρίτη 18/9: Συγκέντρωση στις 5.30μμ στην οδό Π. Φύσσα 60 και διαδήλωση στην πόλη. 

Ο Ναζισμός και ο Φασισμός τσακίζονται από την πάλη ενάντια στους κεφαλαιοκράτες, το αστικό κράτος και παρακράτος!

Ο καπιταλισμός στην Ελλάδα πνέει τα λοίσθια κι αν δεν τον βοηθήσουμε να «πεθάνει» θα μας οδηγήσει στην καταστροφή

 Η πύρινη καταστροφή που έπληξε την Αττική δεν είναι αποτέλεσμα ούτε γενικά των ακραίων καιρικών φαινομένων, ούτε γενικά των ανθρώπων. Είναι ένα ανθρώπινο δημιούργημα που μόνο μέσα στα πλαίσια του καπιταλισμού θα μπορούσε να εμφανιστεί. Είναι η ζωντανή απόδειξη του πόσο άρρωστο είναι το σύστημα μέσα στο οποίο ζούμε, του ότι το μόνο που έχει να προσφέρει είναι τη μία τραγωδία πίσω από την άλλη.

  Η Αριστερά της μεταπολίτευσης πεθαίνει!

Η Αριστερά της εποχής της κρίσης παλεύει να γεννηθεί!

Τα χρόνια της κρίσης στην Ελλάδα θα περάσουν σίγουρα στην ιστορία σαν μια έντονη και πολυτάραχη περίοδος. Η κρίση όμως δεν έχει τελειώσει και σίγουρα δεν προβλέπεται να τελειώσει σε κάποιον ορατό χρονικό ορίζοντα η βάρβαρη πολιτική λιτότητας που εφαρμόζεται στη χώρα.

Αν καλούμασταν να κάνουμε σήμερα έναν απολογισμό της δράσης των πολιτικών εκφράσεων του εργατικού κινήματος, έναν απολογισμό δηλαδή της δράσης της Αριστεράς τι θα είχαμε να μετρήσουμε και ποια θα ήταν τα γεγονότα – ορόσημα που θα επισημαίναμε;

Χωρίς αμφιβολία, το βασικό χαρακτηριστικό της περιόδου, είναι ότι η εργατική τάξη υπέστη βάρβαρες περικοπές στα εισοδήματα και τα κεκτημένα της. Παρά το απεργιακό κίνημα και τους δυναμικούς αγώνες το κίνημα της εργατικής τάξης μέτρησε αλλεπάλληλες ήττες που χειροτέρευσαν δραματικά τη θέση της. Η ήττα αυτή δεν είναι μόνο ήττα της εργατικής τάξης, αλλά και ήττα της Αριστεράς που είναι ο πολιτικός χώρος που είναι ταγμένος στον αγώνα για υπεράσπιση και διεύρυνση των κατακτήσεων των εργαζομένων.