[2019-12-04] Η κρατικοδίαιτη Τράπεζα Πειραιώς απολύει εργαζόμενους
Η κρατικοδίαιτη Τράπεζα Πειραιώς απολύει εργαζόμενους
Τη Δευτέρα 2 Δεκέμβρη, η Τράπεζα Πειραιώς ανακοίνωσε την απόλυση 24 εργαζομένων της τράπεζας που προέρχονται από το τμήμα διαχείρισης κόκκινων δανείων και τους τελευταίους 2μιση μήνες βρίσκονται σε αναγκαστική άδεια.
Η τράπεζα δικαιολόγησε τις απολύσεις με σχετική ανακοίνωση στην οποία αναφέρει ότι: «Η τράπεζα μετά από κοπιώδη προσπάθεια πολλών μηνών για την ανεύρεση λύσης και αφού προηγουμένως εξάντλησε στο πλαίσιο και της συμφωνίας με την ΟΤΟΕ, όλες τις δυνατότητες και κάθε περιθώριο χειρισμού, προχώρησε σήμερα 2/12/2019 στη λύση της σύμβασης εργασίας 24 εργαζομένων του πρώην RBU εφαρμόζοντας τον Κανονισμό εργασίας και τον νόμο. Για την καταγγελία των συμβάσεων εργασίας, προηγήθηκε σχετική έγκριση του ΔΣ της τράπεζας. Η δύσκολη αυτή απόφαση έρχεται ως κατάληξη της επαναλαμβανόμενης άρνησης των παραπάνω συναδέλφων του πρώην RBU, να αντιληφθούν τις πραγματικές διαστάσεις του ζητήματος συνέχισης της απασχόλησής τους»
Τα όσα αναφέρει η τράπεζα είναι ωμά ψέματα και απευθύνονται στο ευρύτερο κοινό που δεν γνωρίζει την υπόθεση, ενώ δίνει γραμμή και στα ΜΜΕ τα οποία χρηματοδοτεί αδρά μέσω διαφημίσεων.
Η πραγματικότητα είναι ότι οι προτάσεις της τράπεζας στους εργαζόμενους που απασχολούνταν στα κόκκινα δάνεια και δεν δέχτηκαν να απασχοληθούν στην εταιρεία διαχείρισης των δανείων που έφτιαξε η τράπεζα με τη σουηδική εισπρακτική εταιρεία Intrum ήταν εντελώς προσχηματικές και αφορούσαν μακρινά καταστήματα της επαρχίας, την ώρα που τα κενά στα καταστήματα της Αθήνας είναι τεράστια, όπως φαίνεται και από τη διαρκή ταλαιπωρία όσων επισκέπτονται καταστήματα της τράπεζας Πειραιώς. Ένας μάλιστα από τους 24 απολυμένους είχε αποδεχτεί την πρόταση που του έγινε για τοποθέτησή του σε μακρινό νησί, χωρίς όμως ποτέ η τράπεζα να του απαντήσει.
Η τράπεζα Πειραιώς με τις απολύσεις αυτές παραβιάζει την κλαδική σύμβαση στην οποία είχε συμφωνηθεί η προστασία της απασχόλησης, αλλά και την ειδική συμφωνία που υπέγραψε με την ΟΤΟΕ για τους εργαζόμενους του κλάδου των κόκκινων δανείων, σύμφωνα με την οποία θα έπρεπε να αξιοποιήσει σε άλλες υπηρεσίες όσους δεν δέχονταν να πάνε στο νέο εταιρικό σχήμα. Με την κίνηση αυτή, η τράπεζα επιδιώκει να τρομοκρατήσει τους περίπου 500 εργαζόμενους των κόκκινων δανείων που βρίσκονται ακόμα στη μισθοδοσία της, ώστε είτε να δεχτούν την μετάβασή τους στη νέα εταιρεία είτε να εξωθηθούν σε εθελούσια έξοδο.
Η μη ανάκληση των 24 απολύσεων θα αποτελέσει ιστορική ήττα για το συνδικαλιστικό κίνημα του κλάδου, καθώς θα είναι η πρώτη φορά που πραγματοποιούνται απολύσεις μετά τη δεκαετία του 1970. Επιπλέον, η κίνηση αυτή οδηγεί στην πλήρη απαξίωση την ΟΤΟΕ την οποία η τράπεζα «αδειάζει» με την παραβίαση της κλαδικής σύμβασης, αλλά και με την παραβίαση της συμφωνίας για τα κόκκινα δάνεια της τράπεζας Πειραιώς η οποία υπογράφτηκε τον Ιούλιο.
Η εξέλιξη αυτή συνιστά ήττα για τη λογική του κατευνασμού και της κοινωνικής συνεργασίας που κυριαρχεί στο συνδικαλιστικό κίνημα του κλάδου και αποτυπώνεται και στους συσχετισμούς στην ΟΤΟΕ και τα σωματεία.
Σύγκρουση με όλα τα μέσα μέχρι την ανάκληση των απολύσεων
Ο αγώνας των εργαζομένων του τραπεζικού κλάδου για την αποτροπή των απολύσεων στην τράπεζα Πειραιώς είναι ένας αμυντικός αγώνας που πρέπει να στηριχθεί από ολόκληρη την εργατική τάξη. Η έκβαση αυτής της μάχης είναι ζωτικής σημασίας για το συνδικαλιστικό κίνημα του κλάδου και γι’ αυτό πρέπει να δοθεί με όλα τα μέσα και σε όλα τα επίπεδα. Οι συνδικαλιστικές και πολιτικές οργανώσεις της εργατικής τάξης πρέπει να στηρίξουν τον αγώνα αυτόν καταρχήν σπάζοντας τη συνωμοσία σιωπής που θα επιχειρήσει να επιβάλει η τράπεζα μπουκώνοντας τα ΜΜΕ με καλοπληρωμένες διαφημίσεις. Νίκη της Διοίκησης της Τράπεζας Πειραιώς σε βάρος των εργαζομένων θα ανοίξει το δρόμο για περαιτέρω ομαδικές απολύσεις σε όλο τον τραπεζικό τομέα αλλά και παντού. Ας μην ξεχνάμε ότι πολλοί από τους εργαζόμενους της Τράπεζας Πειραιώς ξεκίνησαν ως υπάλληλοι μιας δημόσιας τράπεζας, της Αγροτικής, για να βρεθούν να πετιούνται σήμερα στα αζήτητα από μια ιδιωτική τράπεζα που επιβιώνει χάρη στα κεφάλαια του δημοσίου που πληρώνουν όλοι οι εργαζόμενοι.
Επιβάλλεται να θυμίσουμε ότι η τράπεζα Πειραιώς υπάρχει σήμερα, όπως και οι υπόλοιπες «συστημικές τράπεζες», χάρη στην αθρόα κρατική χρηματοδότηση και στήριξη. Ειδικά η τράπεζα Πειραιώς υπάρχει και λειτουργεί σήμερα χάρη στα πάνω από 14 δισ. ευρώ με τα οποία χρηματοδοτήθηκε, κεφάλαια τα οποία αθροίστηκαν στο δημόσιο χρέος και χάρη στην συγχώνευσή της με κρατική – κυβερνητική εντολή με άλλες τράπεζες και ιδιαίτερα με την Αγροτική Τράπεζα, από την οποία απόκτησε τεράστια ακίνητη περιουσία.
Οι κρατικοδίαιτοι τραπεζίτες που διοικούν την τράπεζα σήμερα, απέκτησαν το «δικαίωμα» να κάνουν απολύσεις από τις αλλεπάλληλες μνημονιακές κυβερνήσεις που κατοχύρωσαν το προνόμιό τους να απομυζούν κρατικά κεφάλαια.
Το «δικαίωμά» τους στηρίζεται επίσης στο κλίμα ασυδοσίας που έχει δημιουργήσει η σημερινή κυβέρνηση με τις νομοθετικές διατάξεις που συνεχίζουν το έργο της προηγούμενης κυβέρνησης και οδηγούν στη διάλυση των συλλογικών συμβάσεων και στην ολομέτωπη επίθεση των εργοδοτών σε βάρος των εργαζομένων, η περίφημη «κανονικότητα» της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Η κυβέρνηση στη συγκεκριμένη περίπτωση κάνει πλάτες στη διοίκηση της Τράπεζας Πειραιώς που παραβιάζει τη συλλογική σύμβαση η οποία προέβλεπε την εθελοντική μετάβαση των εργαζομένων στην Intrum. Και όλα αυτά για να μπορέσουν να ξεφορτωθούν οι τράπεζες τα κόκκινα δάνεια ώστε να μπορέσουν να στηρίξουν την ανάπτυξη. Αυτή είναι η ουσία της ανάπτυξης στον καπιταλισμό: το τσάκισμα των εργαζομένων για να εξασφαλιστούν τα κέρδη των καπιταλιστών.
Η δυνατότητα της διοίκησης της τράπεζας Πειραιώς να απολύει κατά το δοκούν είναι προϊόν της ήττας του κινήματος της εργατικής τάξης, η οποία έχει ταξικό συμφέρον να επιβάλει την εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος χωρίς αποζημίωση.
- Να ανακληθούν οι απολύσεις στην Τράπεζα Πειραιώς
- Καμιά υποχρεωτική μετάβαση των υπαλλήλων της Τράπεζας στην εταιρεία Intrum.
- Να απολυθούν τα αφεντικά των τραπεζών, αυτοί που χρεοκόπησαν τις τράπεζες, οι πολιτικοί που τους κάνουν πλάτες – όλα αυτά τα παράσιτα που τρέφονται από την εργασία του εργαζομένων. Εθνικοποίηση των τραπεζών.
κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ
[2019-12-01] Η πανταχού παρούσα θεωρία των σταδίων
Άρθρο στην εφημερίδα ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ (φύλλο 70, Νοέμβρης 2019)
Η πανταχού παρούσα θεωρία των σταδίων
Σχεδόν το σύνολο της Αριστεράς (μετά και την προσχώρηση του ΚΚΕ) ξορκίζει την τρισκατάρατη θεωρία των σταδίων. Παρά την ομόθυμη αυτή καταδίκη όμως, η θεωρία των σταδίων παρεισφρύει παντού: σε άρθρα, κείμενα θέσεων, απόψεις και σε τελική ανάλυση κυριαρχεί στις απόψεις, τις πράξεις και στη δράση της Αριστεράς.
Η θεωρία αυτή συνίσταται στη θέση ότι ανάμεσα στη σημερινή κατάσταση και στη σοσιαλιστική επανάσταση, πρέπει αναγκαστικά να παρεμβληθούν ορισμένα στάδια της κοινωνικής εξέλιξης (π.χ. Η αντιμονοπωλιακή δημοκρατία όπως είχε αποφασίσει το 9ο συνέδριο του ΚΚΕ). Αυτά τα ενδιάμεσα στάδια της κοινωνικής εξέλιξης ήταν εγκεφαλικά κατασκευάσματα που δεν θα μπορούσαν ποτέ να υπάρξουν και γι' αυτό και οι θεωρίες αυτές δεν επιβεβαιώθηκαν ποτέ από την πραγματικότητα. Η απόρριψη της θεωρίας των σταδίων (θα έπρεπε να) καταλήγει στη θέση ότι ανάμεσα στη σημερινή κατάσταση αστικής κυριαρχίας και τη σοσιαλιστική επανάσταση δεν παρεμβάλεται καμία άλλη φάση ή στάδιο της κοινωνικής εξέλιξης κι επομένως το βασικό καθήκον των κομμουνιστών είναι η εργατική σοσιαλιστική επανάσταση και η επιβολή της δικτατορίας του προλεταριάτου που είναι ο μοναδικός δρόμος για το σοσιαλισμό – κομμουνισμό.
Παρακάτω σχολιάζουμε δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα υποταγής στη θεωρία των σταδίων από δύο αρθρογράφους που δηλώνουν ορκισμένοι εχθροί της, πράγμα που δείχνει τη μεγάλη επιρροή που έχει η συγκεκριμένη θεωρία στο γενικότερο αντιμαρξιστικό περίγυρο της σημερινής Αριστεράς.
[2019-12-01] ΠΟΛΥΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΒΡΟΥΤΣΗ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ
Άρθρο στην εφημερίδα ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ (φύλλο 70, Νοέμβρης 2019)
ΠΟΛΥΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΒΡΟΥΤΣΗ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ
Προσφυώς έχει λεχθεί ότι το Εργατικό Δίκαιο αποτελεί «ευαίσθητο σεισμογράφο των κοινωνικών μεταβολών» και «εξαρτημένη μεταβλητή του εκάστοτε οικονομικοκοινωνικού συστήματος» (βλ. Δ. Τραυλού – Τζανετάτου, Το Εργατικό Δίκαιο σε κρίσιμη καμπή, σ. 16). Ο κατηγορικός – προστατευτικός χαρακτήρας του Εργατικού Δικαίου εγγεγραμμένος στον γενετικό του κώδικα χάριν των μακροχρόνιων και αιματηρών δημοκρατικών, κοινωνικών και ταξικών αγώνων της εργατικής τάξης συνέβαλε αποφασιστικά στη συγκρότηση του μεταπολεμικού καπιταλισμού με τη μορφή της «κοινωνικά δεσμευμένης οικονομίας της αγοράς» εκφράζοντας έναν ιδιότυπο κοινωνικό συμβιβασμό στην κύρια αντίθεση κεφαλαίου και εργασίας. Το «συμβόλαιο» αυτό, βέβαια, τελεί υπό τη διαρκή αίρεση της επαναμφισβήτησης του συσχετισμού δύναμης, όπως αυτός διαπερνά και συνέχει το νομικοπολιτικό εποικοδόμημα ενόψει πάντα και του εγγενούς κρισιογόνου χαρακτήρα του καπιταλιστικού συστήματος ιδίως υπό το φως της συγκαιρινής μετανεωτερικής – μετανεοφιλελεύθερης εκδοχής του. Τούτο σημαίνει ότι το «κοινωνικό συμβόλαιο» μεταξύ των αντιμαχόμενων τάξεων ανατρέπεται ιδίως σε περιόδους οικονομικής κρίσης και υποχώρησης του εργατικού κινήματος.
[2019-11-25] Ανατολίτικο παζάρι για την ψήφο των αποδήμων
Ανατολίτικο παζάρι για την ψήφο των αποδήμων
Το παζάρι που κάνει αυτές τις μέρες το ΚΚΕ με την κυβέρνηση της ΝΔ και τον Υπουργό της, πρώην γραμματέα του Κ.Σ. της ΚΝΕ, Θεοδωρικάκο, θα έκανε να αισθάνονται ανεπαρκείς ακόμα και οι περίφημοι για τα παζαρέματά τους ανατολίτες έμποροι.
Η ηγεσία του ΚΚΕ δεν έχει κάποιο πρόβλημα να ομολογήσει δημόσια το παζάρι που διεξάγει με την κυβέρνηση:
«..Εφόσον υπάρξει ρητή δέσμευση της κυβέρνησης περί μη αύξησης του κατώτατου ορίου εισόδου των κομμάτων στη Βουλή (καθώς η διαδικασία τροποποίησης του εκλογικού νόμου δεν έχει ολοκληρωθεί), αλλά και εφόσον συμπεριληφθεί στο υπό αναθεώρηση άρθρο 54 του Συντάγματος η ρητή αναγνώριση της ύπαρξης πραγματικού οικονομικού και κοινωνικού δεσμού με την Ελλάδα για τη διευκόλυνση της άσκησης του δικαιώματος της ψήφου στους εκτός επικράτειας εκλογείς, διαμορφώνονται προϋποθέσεις για θετική στάση του ΚΚΕ στην ψηφοφορία»!
( Ριζοσπάστης, Σάββατο 23 - Κυριακή 24 Νοέμβρη 2019)
Η κυβέρνηση κατέληξε στο τελικό κείμενο με γνώμονα το συμφέρον της, εκλογικό και πολιτικό. Το εκλογικό έχει να κάνει με τις ψήφους των αποδήμων και το πολιτικό με το ότι η πρόταση νόμου για την ψήφο των αποδήμων φιλοδοξεί να υπερψηφιστεί από όλα τα κόμματα και όλους τους βουλευτές του κοινοβουλίου πράγμα που συμβαίνει σπανιότατα. Αυτό για την κυβέρνηση της ΝΔ θα αποτελέσει μια τεράστια πολιτική επιτυχία, η οποία θα πιστωθεί σε αυτήν και στον αρμόδιο Υπουργό της, Θεοδωρικάκο, ο οποίος όπως προείπαμε διατέλεσε και Γραμματέας του Κ.Σ. της ΚΝΕ στην περίοδο 1990-91, μετά την διάσπασή της το1989.
Χαράς ευαγγέλια για το πολιτικό σύστημα! Επιτέλους βρήκαν όλα τα κόμματα κοινό τόπο! Δεν μένει παρά να αναφωνήσουμε όλοι μαζί: Ζήτω το Έθνος!
[2019-11-16] Όλοι στην πορεία του Πολυτεχνείου
![]() |
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΚΥΡΙΑΚΗ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ 2019
Προσυγκέντρωση κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ 15:00 Σταδίου και Βουκουρεστίου
|
[2019-11-12] Το ενιαίο μέτωπο, η εργατική κυβέρνηση και οι καινούργιοι «κλασικοί»
Το ενιαίο μέτωπο, η εργατική κυβέρνηση και οι καινούργιοι «κλασικοί»
Στο άρθρο του με τίτλο «Η θεωριτικοποίηση της ασέβειας» το οποίο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα της Κίνησης Κομμουνιστών – Εργατικός Αγώνας, ο σ. Γεράσιμος Αραβανής (στο εξής ΓΑ) ασκεί κριτική στις απόψεις της Αλέκας Παπαρήγα όπως αυτές διατυπώθηκαν στο άρθρο της με τίτλο «Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΡΝΗΣΗΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ ΣΕ ΑΣΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ (2012-2015), το οποίο δημοσιεύτηκε στο τεύχος 5 του 2019 της ΚΟΜΕΠ.
Γράφει μεταξύ άλλων στο άρθρο του ο ΓΑ στο υποκεφάλαιο με τίτλο «Η λαϊκή συνείδηση στην εποχή των μνημονίων»:
«Η τοποθέτηση των δυνάμεων της αριστεράς σχετικά με την εκτίμηση της συγκυρίας που διαμορφώθηκε μετά το 2009 όντως έχει μεγάλο εύρος. Υπήρχαν τοποθετήσεις, κυρίως από αριστερίστικες οργανώσεις, ότι διερχόμαστε περίοδο προεπαναστατική, περίπου περίοδο επαναστατικής κατάστασης και άρα έπρεπε να τεθεί θέμα άμεσης διεκδίκησης της εξουσίας και από την αντίθετη πλευρά ότι οι εξελίξεις αυτές δεν είναι κάτι ουσιαστικά διαφορετικό από ότι πριν, συνεχίζονται οι προ κρίσης συνθήκες, δεν έχουν διαμορφωθεί νέες δυνατότητες και ανάγκες προσαρμογής της πολιτικής. Τέτοιες ήταν οι αντιλήψεις του ΚΚΕ. Και η μία και η άλλη άποψη είναι εντελώς λανθασμένες και η επικράτησή τους θα απέβαινε καταστροφική» (ΓΑ, ό.π.).
Ο ΓΑ απορρίπτει και τις δύο απόψεις, πιάνει το κέντρο, και καταθέτει τη δική του πρόταση:
«…Η εξέλιξη αυτή, σε συνδυασμό με την πολύ πλατιά κινητοποίηση των εργαζομένων, διαμόρφωσε ιδιαίτερα θετικό έδαφος για ανάπτυξη των αγώνων και σοβαρή ενδυνάμωση του κινήματος και φυσικά παράλληλη αμφισβήτηση της αστικής στρατηγικής με στόχο την ανατροπή της. Τη δυνατότητα αυτή δεν μπορούσαν να την αποδώσουν μόνο ορισμένα αιτήματα ανακούφισης των φτωχότερων στρωμάτων, ούτε φυσικά η ζύμωση της αναγκαιότητας του σοσιαλισμού και της λαϊκής εξουσίας, αλλά η διεκδίκηση μιας δέσμης στόχων ουσιαστικής ανακούφισης του λαού: η διεκδίκηση της ανατροπής των μνημονίων, η έξοδος από την ΕΕ, η διαγραφή του χρέους και η εθνικοποίηση των τραπεζών. Ένα πλέγμα δηλαδή σημαντικότατων πολιτικών στόχων που αμφισβητούσαν συνολικά την αστική στρατηγική και έφερναν στο προσκήνιο την αναγκαιότητα μιας άλλης πολιτικής που θα εφάρμοζε μία άλλη κυβέρνηση μία κυβέρνηση του εργαζόμενου λαού. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορούσε να συνενωθεί η αγωνία του λαού για την επιβίωση με την ανάγκη ριζικών αλλαγών, οι πολιτικά απαίδευτοι εργαζόμενοι με τους πιο πολιτικοποιημένους και με την πρωτοπορία. Τότε ήταν δυνατή η αμφισβήτηση της αστικής στρατηγικής» (ΓΑ, ό.π.).
«…αυτό συμβαίνει πάντα: τις λαϊκές μάζες κινούν οι ανάγκες τους, οι ανάγκες επιβίωσης καταρχήν αλλά και οι κάθε είδους ανάγκες -όχι μόνο υλικές- και στην πορεία προς την επαναστατική κατάσταση μεγάλο τμήμα της εργατικής τάξης το απασχολεί η προοπτική της ανάγκης ξεπεράσματος του καπιταλισμού και της επιβολής μιας άλλης δίκαιης κοινωνίας» (ΓΑ, ό.π.).
Με την πρόταση του ο ΓΑ δίνει όπλα στην ηγεσία του ΚΚΕ και στην Παπαρήγα, αντί να της αφαιρεί όπως επιδιώκει. Ενισχύει τα επιχειρήματά της αντί να τα αποδυναμώνει. Και αυτό επειδή συμφωνεί και αυτός πως, την επίμαχη περίοδο μετά το 2009, δεν δημιουργήθηκαν και δεν υπήρχαν οι κατάλληλες συνθήκες για επανάσταση, ούτε βέβαια για την εργατική εξουσία. Μα αυτό λέει και το ΚΚΕ! Αυτό που προσπαθεί να προσθέσει ο σ. Αραβανής είναι πως, δημιουργήθηκαν συνθήκες για μια άλλη κυβέρνηση, η οποία, σύμφωνα με τον ίδιο, θα εφάρμοζε ένα πρόγραμμα και θα «…μπορούσε να συνενωθεί η αγωνία του λαού για την επιβίωση με την ανάγκη ριζικών αλλαγών, οι πολιτικά απαίδευτοι εργαζόμενοι με τους πιο πολιτικοποιημένους και με την πρωτοπορία. Τότε ήταν δυνατή η αμφισβήτηση της αστικής στρατηγικής».
[2019-11-09] Κινητοποίηση των συμβασιούχων στις Αποκεντρωμένες Διοικήσεις
Κινητοποίηση των συμβασιούχων στις Αποκεντρωμένες Διοικήσεις
Στις 6 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκε κινητοποίηση στο Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας των συμβασιούχων υπαλλήλων που εργάζονται στις Αποκεντρωμένες Διοικήσεις της χώρας, κυρίως των συμβασιούχων στο κοινωφελές πρόγραμμα δασοπροστασίας, αλλά και σε άλλα προγράμματα (π.χ. Ειδικό Πρόγραμμα Απασχόλησης Πτυχιούχων). Οι «ωφελούμενοι», όπως ονομάζονται οι εργαζόμενοι σ’ αυτά τα προγράμματα, λες και η εργασία είναι έκφραση φιλανθρωπίας και όχι ανάγκη και δικαίωμα του ανθρώπου, ανέρχονται στους 5.066 ανθρώπους μόνο στο πρόγραμμα Δασοπροστασίας, τη στιγμή που το μόνιμο προσωπικό όλων των Αποκεντρωμένων είναι γύρω στους 6.100. Αυτό σημαίνει ότι το μισό σχεδόν προσωπικό του φορέα είναι συμβασιούχοι.