[2021-10-07] Περί εμβολιασμού και υποχρεωτικότητας

 

 

 

Περί εμβολιασμού και υποχρεωτικότητας

Όταν μια αριστερή δύναμη θεωρεί ότι για την εξάλειψη του ιού και το σταμάτημα της πανδημίας χρειάζεται να επιβληθούν, ανάμεσα στα άλλα, σκληρά lockdown και υποχρεωτικοί εμβολιασμοί, μήπως γίνεται καθεστωτική, «αριστεροί δικηγορίσκοι της κυβέρνησης»;

Μήπως συνολικά η αριστερά, εκτός από δυνάμεις σαν την Avantgarde και αναρχικές και αναρχοσυνδικαλιστικές συλλογικότητες, έχουν χάσει από την οπτική τους ότι εγκαθιδρύεται ένα «κοινωνικό απαρτχάιντ» με υγειονομικό πρόσχημα;[1]

 

Κίνημα για την υπεράσπιση των μη εμβολιασμένων ή των αντιεμβολιαστών;

Ο σ. Μαραγκός και η αρθρογραφία που αναπτύσσεται στον ιστότοπο της Avantgarde, δεν υπερασπίζεται απλά όσους αρνούνται να εμβολιαστούν γιατί η σύγκρουση ανάμεσα σε εμβολιασμένους και μη εμβολιασμένους διασπά την εργατική τάξη και αφήνει στο απυρόβλητο την κυβέρνηση. Αυτό το κάνει και η υπόλοιπη αριστερά και το κάνει γιατί το αντιμετωπίζει ως «πλήγμα στα εργασιακά δικαιώματα», όπως γράφει ο σ. Μαραγκός, μάλλον με διάθεση να ψέξει αυτήν τη στάση ως υπεκφυγή ή ως μη αντίληψη του πραγματικού καθήκοντος.

Ο σ. Μαραγκός υπερασπίζεται αυτό καθαυτό το «δικαίωμα» μη εμβολιασμού. Τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί είναι τα εξής:

 

 

α. Τα μέτρα της κυβέρνησης καταργούν ένα δικαίωμα κατοχυρωμένο με διεθνείς συνθήκες

Ο σ. Μαραγκός γράφει ότι «ότι οι υποχρεωτικές ιατρικές πράξεις χωρίς τη συναίνεση του λήπτη αποτελεί παραβίαση του κώδικα της Νυρεμβέργης (1945), της Σύμβασης του Οβιέδου (1997)». Όμως, ο κώδικας της Νυρεμβέργης αναφέρεται σε ιατρικά πειράματα και εκτός αν θέλει ο σ. Μαραγκός να ισχυριστεί ότι επιχειρείται ένα παγκόσμιο ιατρικό πείραμα, πράγμα που ισχυρίζονται όσοι από τους αρνητές του εμβολιασμού εμφορούνται από διάφορες συνομωσιολογικές θεωρίες, τότε δεν βρίσκει εφαρμογή στην περίπτωση του εμβολιασμού εναντίον του κορωνοϊού. Η σύμβαση του Οβιέδου περιλαμβάνει το άρθρο 5, στο οποίο αναφέρεται:

«Επέμβαση σε θέματα υγείας μπορεί να υπάρξει μόνον αφού το ενδιαφερόμενο πρόσωπο δώσει την ελεύθερη συναίνεσή του, κατόπιν προηγούμενης σχετικής ενημέρωσής του.

Το πρόσωπο αυτό θα ενημερώνεται εκ των προτέρων καταλλήλως ως προς το σκοπό και τη φύση της επέμβασης, καθώς και ως προς τα επακόλουθα και κινδύνους που αυτή συνεπάγεται.»

Κανένας από αυτούς τους όρους δεν παραβιάζεται. Εκτός, πάλι, αν πιστεύουμε ότι ζούμε σε μια τεράστια συνομωσία, όπου γιατροί, μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες, κυβερνήσεις κ.τ.λ., μας λένε ψέματα για τον σκοπό και τη φύση του εμβολίου, δηλαδή, το εμβόλιο δεν γίνεται για να προστατευτεί ο παγκόσμιος πληθυσμός από τον ιό, δεν γίνεται για λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας αλλά για κάποιους πιο σκοτεινούς σκοπούς.

Το αποτέλεσμα, όμως, αυτής της στάσης είναι εντελώς ορατό: δεν υπάρχει τόσο η απειλή για υποχρεωτικό εμβολιασμό κάποιου χωρίς τη συναίνεσή του και την πλήρη ενημέρωσή του αλλά η απειλή αγωγών, αλλά και χειρότερων απειλών, εναντίον των γιατρών που διασωληνώνουν αρνητές του κορωνοϊού και του εμβολιασμού στην προσπάθειά τους να τους σώσουν τη ζωή.

Αν ξεκαθαρίσει το έδαφος σε σχέση με τις νομικές συνθήκες και τα νομικά δικαιώματα, τι μένει πραγματικά; Μένει το εξής: ο μη εμβολιασμός καθίσταται κάτι σαν ποινικό αδίκημα που επισύρει κυρώσεις στα μέλη της εργατικής τάξης, με αποτέλεσμα να εξαναγκάζεται (οικονομικά) ένας εργάτης σε εμβολιασμό.

Αυτό είναι πράγματι αθλιότητα. Όχι γιατί ο υποχρεωτικός εμβολιασμός είναι ενάντια σε κάποιο ατομικό δικαίωμα, αλλά γιατί η κυβέρνηση τον χρησιμοποιεί ως αντίδοτο για την αποτυχία της να προστατέψει την εργατική τάξη από τον κορωνοϊό. Τη δική της αποτυχία, την εμφανίζει ως «αποτυχία» αυτών που αρνούνται να εμβολιαστούν. Ταυτόχρονα, όπως είναι αναμενόμενο από μια αστική κυβέρνηση, χρησιμοποιεί την ευκαιρία για να διασπάσει το στρατόπεδο της εργατικής τάξης, για να υπονομεύσει κατακτήσεις της (δωρεάν δημόσια υγεία), και για να εντείνει την ασυδοσία των καπιταλιστών-εργοδοτών σε βάρος των εργατών τους.

Επομένως, η εργατική τάξη και οι οργανώσεις της πρέπει να αντισταθούν στις αναστολές εργασίες και τα πληρωμένα τεστ για τους μη εμβολιασμένους. Πολύ περισσότερο, δεν πρέπει να έχουν καμία σχέση με όλη αυτήν την αθλιότητα περί αποκλεισμού των μη εμβολιασμένων από τις δημόσιες δομές υγείας, ως τιμωρία που δεν εμβολιάστηκαν. Επιπλέον, θα πρέπει να απαιτηθεί ότι και οι εμβολιασμένοι θα πρέπει υποχρεωτικά να κάνουν τεστ και να λαμβάνουν όλα τα μέτρα προφύλαξης, αφού και αυτοί μπορούν να μεταδώσουν τον κορωνοϊό.

Σημαίνει αυτό ότι τα εμβόλια δεν πρέπει να είναι υποχρεωτικά; Όχι. Γιατί αποδεδειγμένα μειώνουν τους θανάτους, τη διακομιδή στις μονάδες εντατικής θεραπείας, και ελαχιστοποιούν τη μετάδοση του ιού. Το εμβόλιο είναι ένα όπλο, όχι όμως μια μαγική λύση, για τη δημιουργία της ανοσίας και του ξεπεράσματος της πανδημίας. Είναι όπλο για την υπεράσπιση της ζωής της εργατικής τάξης.

 

β. Το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του σώματος

Ο σ. Μαραγκός γράφει ότι «όσοι έσπευσαν να εμβολιαστούν το έκαναν κυρίως για να προστατεύσουν τους εαυτούς τους» και ότι ο «καθένας έχει δικαίωμα να αυτοδιαθέτει το σώμα του και να προστατεύει την υγεία του όπως θέλει».

Το επιχείρημα περί αυτοδιάθεσης του σώματος είναι πολύ δημοφιλές, ίσως είναι το από τα πιο ισχυρά ιδεολογικά επιχειρήματα που ακούγονται (πατάει πάνω στην αντίληψη: «δικό μου είναι το σώμα, ό,τι θέλω το κάνω»). Είναι όμως έτσι;

Ας παρατηρήσουμε καταρχάς ότι πολλοί έχουν κάνει το εμβόλιο, παρότι νέοι και/ή υγιείς, διότι θέλουν να προστατέψουν άλλους ανθρώπους (συγγενείς, φίλους, συναδέλφους, συντρόφους). Επομένως, κάποιοι αποφασίζουν να κάνουν κάτι στο σώμα τους με κριτήριο συλλογικό και όχι ατομικό.

Δεύτερον, το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση του σώματος έχει μια σειρά από επιπλοκές. Για παράδειγμα, όταν το χρησιμοποιεί μια έγκυος γυναίκα που θέλει να τερματίσει μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, ισχυροποιεί τη θέση της γυναίκας. Τι γίνεται όταν το χρησιμοποιεί μια ιερόδουλη; Μια/Ένας ναρκομανής; Μπορούμε να πούμε ότι το κράτος δεν έχει καμία ευθύνη απέναντί τους και πρέπει να αφεθούν στην τύχη τους; Τι γίνεται με κάποιον που ζώνεται με εκρηκτικά και ανατινάζεται; Είναι απλώς αυτοδιάθεση του σώματος; Είναι το ίδιο αν το κάνει αυτό σε απομόνωση και το ίδιο αν το κάνει μέσα σε ένα λεωφορείο γεμάτο κόσμο;

Ούτε σημαίνει ότι μια τέτοια απόφαση διάθεσης του σώματος παίρνεται ελεύθερα από το κάθε άτομο και επομένως, ότι δεν θα έπρεπε η κοινωνία να τους θέτει «εμπόδια» σε αυτήν την ελευθερία. Η ελευθερία για τους κομμουνιστές είναι γνώση της αναγκαιότητας και δράση σύμφωνα με τη γνώση των νόμων αυτής της αναγκαιότητας. Το να εξισώνονται όσοι αρνούνται να κάνουν το εμβόλιο με τους κομμουνιστές που διώκονται για τις ιδέες τους, δεν ανυψώνει τον αγώνα όσων αρνούνται να εμβολιαστούν αλλά υποβαθμίζει τον αγώνα των κομμουνιστών.

Τρίτον, και σημαντικότερο, αν δεχθούμε ότι πρόκειται για δικαίωμα του πολίτη και εντελώς ατομική απόφαση το αν θα κάνει ή όχι το εμβόλιο, τότε είμαστε σίγουροι ότι με τη χρήση αυτού του επιχειρήματος υπερασπίζουμε αυτόν που δεν θέλει να κάνει το εμβόλιο; Μα πάνω σ’ αυτήν την ατομική, ελεύθερη (υποτίθεται) απόφαση του ατόμου, δεν πατάνε όλοι αυτοί οι κανίβαλοι της κυβέρνησης, όταν ζητάνε να μη γίνονται δεχτοί στις Μ.Ε.Θ. όσοι είναι ανεμβολίαστοι; Δεν είναι ακριβώς το επιχείρημά τους ότι ο ανεμβολίαστος πήρε αυτή την απόφαση ελεύθερα και συνειδητά, με γνώση των συνεπειών, οπότε γιατί να ασχολείται η υπόλοιπη κοινωνία μαζί του («ήθελε και τα ’παθε»; Δεν καταλαβαίνει ο σ. Μαραγκός ότι με αυτόν τον τρόπο ενισχύει ακριβώς αυτούς τους κανίβαλους –στους οποίους ασκεί (και πολύ σωστά) δριμεία κριτική–, όταν χρησιμοποιεί αυτά τα επιχειρήματα; Στην πραγματικότητα, τέτοια επιχειρήματα περί αυτοδιάθεσης, λόγω της γενικότητάς τους, ταυτίζουν όλους τους μη εμβολιασμένους με τους αντι-εμβολιαστές, δηλαδή, μ’ όλους αυτούς που στρέφονται συνολικά κατά των εμβολίων επειδή έχουν υιοθετήσει μια σειρά από παραπλανητικές θεωρίες (ότι πρόκειται για συνωμοσία, ότι ο Μπιλ Γκέιτς θέλει να βάλει τσιπάκια στο σώμα μας, ότι τα εμβόλια αλλάζουν το DNA, κτλ). Όμως, αρκεί μια μικρή συζήτηση (σε χώρους εργασίας ή σε παρέες) για να γίνει κατανοητό ότι, ενώ οι οπαδοί αυτών των θεωριών είναι αυτοί που κάνουν τον περισσότερο θόρυβο, δεν αποτελούν την πλειοψηφία. Την πλειοψηφία την αποτελούν άνθρωποι που για διάφορους λόγους φοβούνται και κάποιοι από αυτούς τους λόγους έχουν να κάνουν με την πρόσβαση στο εμβόλιο. Προσέξτε, η πρόσβαση στο εμβόλιο δεν είναι το ίδιο, όπως η διαθεσιμότητα του εμβολίου. Ο άνθρωπος που ζει ολομόναχος έχει λόγους να φοβάται να κάνει το εμβόλιο γιατί ακόμα και μια κακουχία που μπορεί να προκαλέσει ο εμβολιασμός του δημιουργεί σοβαρό πρόβλημα, όταν δεν έχει κανέναν να τον στηρίξει ή όταν φοβάται μη χάσει το μεροκάματο. Ο μονογονεϊκός γονέας σκέφτεται ποιος θα φροντίσει το παιδί του/της, αν ο ίδιος/-α ανεβάσει πυρετό. Υπάρχουν πολλές τέτοιες περιπτώσεις ανθρώπων, οι οποίες πρέπει όχι απλώς να πειστούν ένας-ένας για την αναγκαιότητα να κάνουν το εμβόλιο αλλά πρέπει να τους παρασχεθούν και τα μέσα –όπως, πληρωμένες άδειες από την εργασία, παρακολούθηση κατ’ οίκον από νοσηλευτικό προσωπικό, κ.τ.λ.– για να ξεπεράσουν τα πραγματικά εμπόδια στο να κάνουν το εμβόλιο.

Η ουσία πάντως είναι ότι όταν μιλάμε για επιδημία, κάτι δηλαδή που πλήττει μια ολόκληρη κοινότητα, η συζήτηση για ένα ατομικό δικαίωμα βάζει σε λάθος σειρά τις προτεραιότητες. Ατομικά μπορεί να σκεφτεί ο καθένας με όποιο σκεπτικό θέλει για το αν θα κάνει ή δεν θα κάνει το εμβόλιο, ή για το αν θα υπακούσει σε ένα lockdown ή θα το παραβεί, αν θα βάλει μάσκα ή όχι. Και τα κίνητρα μπορεί να είναι τόσο όσα τα άτομα (για παράδειγμα, γιατί έρχεται σε αντίθετη με τα θρησκευτικά του πιστεύω ή γιατί έρχεται σε αντίθεση με τις αντιεξουσιαστικές του πολιτικές πεποιθήσεις). Όμως, μια επιδημία δεν αφορά πρωτίστως το άτομο αλλά την κοινότητα. Μία πανδημία αφορά την κοινότητα στο μέγεθος του πλανήτη. Όταν βάζουμε σε πρώτο πλάνο το ατομικό δικαίωμα αυτοδιάθεσης του σώματος, θεωρούμε ότι η πανδημία είναι δευτερεύουσας σημασίας. Επομένως, είμαστε διατεθειμένοι να δεχθούμε τους νεκρούς που θα προκαλέσει ως αποτέλεσμα της προαιρετικότητας τελικά των μέτρων (όποιος θέλει κάθεται σπίτι του, όποιος θέλει εμβολιάζεται, κ.τ.λ.). Αυτό δεν είναι η αποθέωση της ατομικής ευθύνης; Αυτό δεν είναι η εφαρμογή της γραμμής τους νεοφιλελευθερισμού ότι δεν υπάρχει κοινωνία αλλά μόνο άτομα; Ότι δεν υπάρχει δικαίωμα (π.χ., για εργασία ή για νοσηλεία στο δημόσιο σύστημα υγείας), αν δεν εκπληρωθεί κάποια υποχρέωση (π.χ., εμβολιασμός);[2]

 

γ. Τα εμβόλια δεν είναι ασφαλή και υπάρχουν πολλά θανατηφόρα περιστατικά

Σύμφωνα την υποσημείωση 4 του άρθρου του σ. Μαραγκού μέχρι τις 31 Ιούλιου του 2021 υπήρξαν 20.595 νεκροί σε σύνολο 240 εκ. εμβολιασμένων στην ΕΕ. Τα στοιχεία τα παίρνει από τον ιστότοπο vaccineimpact.com και προέρχονται από τη βάση δεδομένων της ΕΕ EudraVigilance. Έτσι λέει ο ιστότοπος vaccineimpact.com. Μαθαίνουμε ότι ο ιδιοκτήτης αυτού του ιστοτόπου, κάποιος Brian Shilhavy, έχει μια εταιρεία που εισάγει παρθένο φοινικέλαιο από τις Φιλιππίνες στις ΗΠΑ «αντιστεκόμενος στις συστάσεις του Υπουργείου Γεωργίας των ΗΠΑ για τη διατροφική αξία του φοινικέλαιου οι οποίες το καταδίκαζαν ως ‘ανθυγιεινό’ εξαιτίας του υψηλού περιεχομένου σε κορεσμένο λίπος». Ο άνθρωπος κάνει μεγάλο αγώνα για να αποδείξει τα οφέλη του φοινικέλαιου για την υγεία, περίπου όπως ο Βελόπουλος για τα οφέλη των κηραλοιφών. Έχει δημιουργήσει διάφορους ιστοτόπους με ανάλογα θέματα. Ένας από αυτούς, το Created4Health, εξηγεί «την πραγματική υγεία από μια βιβλική, μη-Δαρβινική οπτική».[3]  Τι κρίμα που η ύπαρξη μεταλλάξεων στους ιούς διαψεύδει ακριβώς αυτήν την οπτική!

Πέρα από την πλάκα, το πρόβλημα δεν είναι βέβαια ποιος φιλοξενεί αυτές τις απόψεις αλλά τι λένε αυτά τα στοιχεία. Σύμφωνα με αυτόν τον ιστότοπο που επικαλείται ο σ. Μαραγκός,[4]   συγκεντρώνοντας κάποιος αντιπρόσωπος του ιστοτόπου τα δεδομένα που καταγράφονται από την Ευρωπαϊκή Βάση δεδομένων EudraVigilance, η οποία εποπτεύεται από την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Φαρμάκων (European Medicines Agency), κατάληξε στο ότι μέχρι την 11 Σεπτεμβρίου 2021 καταγράφηκαν 24.526 θάνατοι από την χορήγηση των τεσσάρων βασικών εμβολίων που χρησιμοποιούνται στην ΕΕ.

Ο ιστότοπος, όμως, της EudraVigilance περιέχει και την εξής προειδοποίηση για τα στοιχεία που καταγράφονται πριν προχωρήσει κάποιος στην ανάγνωση τους:

«Αυτός ο ιστότοπος δεν παρέχει τον συνολικό αριθμό των περιπτώσεων με θανατηφόρα έκβαση που έχουν αναφερθεί. Παρέχει τον αριθμό περιπτώσεων ως θανατηφόρες για ομάδες ειδικών αντιδράσεων (π.χ. καρδιακές διαταραχές) και ειδικές αντιδράσεις (π.χ. έμφραγμα μυοκαρδίου). Επειδή μια ατομική περίπτωση ενδέχεται να περιέχει περισσότερες από μια ύποπτες παρενέργειες, το άθροισμα του αριθμού των θανατηφόρων περιπτώσεων ανά ομάδα αντίδρασης θα είναι πάντα υψηλότερο από τον συνολικό αριθμό θανατηφόρων περιπτώσεων.»

Αυτή η προειδοποίηση σημαίνει ότι αν κάποιος εμβολιασμένος πεθάνει έχοντας εμφανίσει έμφραγμα του μυοκαρδίου και ταυτόχρονα μια άλλη διαταραχή (π.χ., διαταραχές του αίματος και του λεμφικού συστήματος), τότε ο θάνατος καταγράφεται και στις δύο ομάδες αντιδράσεων. Δηλαδή, με βάση τα συμπτώματα καταγράφονται δύο θάνατοι αλλά έχει πεθάνει ένα άτομο. Πράγμα που σημαίνει ότι είναι πρακτικά αδύνατο να εξαχθούν συμπεράσματα για το πόσοι άνθρωποι έχουν πεθάνει. Ο αριθμός που εμφανίζεται λοιπόν (24.526 θάνατοι) δεν μπορεί να αφορά αριθμό νεκρών αλλά αριθμό θανατηφόρων συμπτωμάτων, στην καλύτερη περίπτωση, όπως φαίνεται και από τον τρόπο που γίνεται η άθροιση στον ιστότοπο vaccineimpact.com. (Για τη μετάφραση του άρθρου αυτού του ιστοτόπου μπορείτε να δείτε και εδώ: «ΕΕ: Πάνω από 20.000 θάνατοι και 1,9 εκατ. παρενέργειες μετά από εμβολιασμό κατά του κορωνοϊού», από τον ιστότοπο PRONEWS, ο οποίος επίσης είναι γεμάτος με θεωρίες συνωμοσίας, εθνικιστικά και ‘παρα’-θρησκευτικά άρθρα.)

Σημαίνει αυτό ότι είμαστε ικανοποιημένοι αν οι θάνατοι από εμβόλιο είναι πολύ λιγότεροι από τους θανάτους όσων νοσούν από κορωνοϊό; Όχι, βέβαια. Για αυτό είναι αναγκαίο να γίνεται και προ-εμβολιαστικός έλεγχος και παρακολούθηση του πληθυσμού μετά τον εμβολιασμό, ώστε να σωθούν όσοι γίνεται περισσότεροι. Αλλά το εμβόλιο έχει μειώσει δραστικά τους θανάτους, και αρκεί κανείς να δει τα στατιστικά των νοσηλευομένων στις Μ.Ε.Θ. (9 στους 10 είναι οι μη εμβολιασμένοι).

Είναι ενδιαφέρον μάλιστα ότι ο σ. Μαραγκός παραθέτει ως στοιχείο για το ότι η υστερία με την πανδημία δεν έχει βάση, και ότι επομένως υπάρχει αριστερά που μιλάει για την πανδημία και δεν στρέφεται εναντίον της κυβέρνησης για τους περιορισμούς και την θανατοπολιτική που ασκεί, τους αριθμούς για τα κρούσματα και τους νεκρούς στις αρχές Σεπτέμβρη, ότι δηλαδή ο αριθμός κρουσμάτων παραμένει χαμηλά και το ποσοστό της θνησιμότητας έχει πέσει κάτω από το 3% (με βάση τα στοιχεία που παραθέτει ο σ. Μαραγκός για την 14η Σεπτέμβρη, μέρα που έγιναν παρά πολλά τεστ). Και σε τι οφείλεται αυτό (ρωτάμε εμείς); Στο ότι περάσαμε ένα όμορφο καλοκαίρι χωρίς περιορισμούς και με μειωμένους εμβολιασμούς; Ή στο ότι ο μισός πληθυσμός έχει εμβολιαστεί, κάπου 640 χιλ. έχουν νοσήσει (επίσημα καταγεγραμμένοι ως κρούσματα) και πιθανότητα άλλοι τόσοι (ίσως και περισσότεροι) έχουν νοσήσει χωρίς να καταγραφούν; Μήπως τελικά αυτά τα στοιχεία είναι επιχειρήματα υπέρ του εμβολιασμού;

 

δ. Ότι ο μη εμβολιασμένος θέτει σε κίνδυνο μόνο τον εαυτό του και επομένως δεν είναι εγωιστικά σκεπτόμενος

Για το πρώτο: δεν είναι ακριβώς έτσι. Είναι αλήθεια, όπως δείχνουν οι περισσότερες μελέτες ότι η κυρίαρχη σήμερα μετάλλαξη του κορωνοϊού, η μετάλλαξη Δέλτα, είναι περισσότερο μεταδοτική και κύρια στις μικρές ηλικίες, το ίδιο θανατηφόρα και προκαλεί περισσότερες επιπλοκές στους μη εμβολιασμένους από ό,τι στους εμβολιασμένους. Είναι όμως επίσης αλήθεια ότι οι εμβολιασμένοι έχουν πολύ λιγότερες πιθανότητες να μολυνθούν από τον ιό και όταν μολυνθούν έχουν πολύ χαμηλό ιικό φορτίο στον οργανισμό τους που παραμένει 7-10 ημέρες το πολύ. Η πιθανότητα να τον μεταδώσουν μειώνεται έως και 6 φορές συγκριτικά με τους μη εμβολιασμένους. Όπως, επίσης είναι αλήθεια ότι όσο παραμένει μεγάλος αριθμός μη εμβολιασμένου πληθυσμού υπάρχει εύφορο έδαφος να δημιουργηθούν νέες μεταλλάξεις του ιού που δεν θα καλύπτονται από τα εμβόλια. Αυτό έγινε με την μετάλλαξη Δέλτα που επεκτάθηκε γρήγορα στους μη εμβολιασμένους πληθυσμούς της Ινδίας και κατόπιν κυριάρχησε σε όλον τον πλανήτη, σε εμβολιασμένους και μη. Γιατί κυριάρχησε; Μα γιατί τα εμβόλια λειτούργησαν για να ανακόψουν τη μεταδοτικότητα του ιού της παραλλαγής που ήταν γνωστή κατά τη διάρκεια της εφαρμογής τους (της μετάλλαξης Άλφα). Έτσι, οι αρχικές εκδοχές του ιού εξαφανίστηκαν, χάρη και στα εμβόλια, αλλά καινούργιες μεταλλάξεις δημιουργήθηκαν χάρη στους μη εμβολιασμένους πληθυσμούς (και συνεχίζουν να δημιουργούνται).

Τι συμπεράσματα μπορεί να βγάλει κανείς από όλα αυτά τα στοιχεία;. Σίγουρα όχι το συμπέρασμα ότι ο μη εμβολιασμένος θέτει σε κίνδυνο μόνο τον εαυτό του. Οι μη εμβολιασμένοι πληθυσμοί δημιουργούν τους όρους δημιουργίας νέων μεταλλάξεων που πλήττουν όλους, εμβολιασμένους και μη, σε έναν επαναλαμβανόμενο κύκλο. (Αυτό σημαίνει ότι η υπόθεση μιας επιδημίας δεν είναι ατομικό ζήτημα αλλά αφορά όλη την κοινότητα, όπως είπαμε παραπάνω). Αυτό αποδεικνύει την πλήρη ανικανότητα του καπιταλισμού να εξασφαλίσει την υγεία του παγκόσμιου πληθυσμού, καθώς βάζει τα κέρδη των πολυεθνικών φαρμάκου πάνω από την υγεία του παγκόσμιου πληθυσμού και αδυνατεί να προχωρήσει σε μαζικό εμβολιασμό σε παγκόσμιο επίπεδο (τα επίπεδα εμβολιασμού στην Αφρική είναι κοντά στο 4%). Επανερχόμαστε λοιπόν στο ότι και ο εμβολιασμός, όπως και τα lockdown, μόνο παγκόσμια μπορούν να λειτουργήσουν για να σταματήσουν την πανδημία αλλά ακριβώς αυτό δεν μπορεί να κάνει καπιταλισμός που λειτουργεί για τα κέρδη λίγων πολυεθνικών των πιο ισχυρών καπιταλιστικών κρατών. Αν αυτό δεν είναι η ουσία της «θανατοπολιτικής», όπως αρέσκονται να γράφουν οι σύντροφοι της Avantgarde, τότε τι είναι;

Κατά τα άλλα, συμφωνούμε απόλυτα με τον σ. Μαραγκό ότι ακριβώς επειδή έτσι έχουν τα πράγματα τα διαγνωστικά τεστ πρέπει να τα κάνουν όλοι, και μάλιστα όχι μόνο δεν πρέπει να εφαρμοστούν περιοριστικά και διακριτικά μέτρα εναντίον των μη εμβολιασμένων (και ιδιαίτερα οι αθλιότητες που ακούγονται για να μένουν εκτός Μ.Ε.Θ. οι μη εμβολιασμένοι, που πολύ σωστά κατακρίνονται από τον σ. Μαραγκό με δριμύτητα), αλλά ούτε πρέπει να δοθούν ιδιαίτερα προνόμια στους εμβολιασμένους, τουλάχιστον αυτή τη στιγμή που έχει κυριαρχήσει η μετάλλαξη Δέλτα και δεν έχει εξαλειφθεί η πανδημία.

Όσο για το ότι οι μη εμβολιασμένοι δεν είναι εγωιστικά σκεπτόμενοι επειδή θέτουν σε κίνδυνο μόνο τον εαυτό τους, δυστυχώς αυτό δεν προκύπτει. Η λογική ότι πρόκειται για το σώμα μου και μπορώ να το διαθέσω όπως θέλω και, άρα, μπορώ και να το θέσω σε κίνδυνο, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει εγωισμός σ’ αυτήν την απόφαση. Στην πραγματικότητα, ο εγωισμός και η υστεροβουλία είναι βασικό κίνητρο για την απόφαση κάποιων να μην εμβολιαστούνε. Υπαρκτές στάσεις, όπως «ας το κάνουν όλοι οι άλλοι και τελευταίος εγώ», ή ακόμα χειρότερα «ας το κάνουν όλοι οι άλλοι, και έτσι δεν θα χρειαστεί να το κάνω καθόλου εγώ», αποκαλύπτουν μια άθλια στάση εγωισμού και φιλοτομαρισμού. Ακόμη και ο απλός φόβος να κάνει κάποιος το εμβόλιο, όποιο κίνητρο κι αν έχει, δεν μπορεί να αποσυνδεθεί από την εγωιστική, σε τελική ανάλυση, ανάγκη προστασίας του εαυτού. Ο σ. Μαραγκός μπαίνει σε πολύ κόπο για να αποδείξει ότι ο μη εμβολιασμένος είναι λιγότερο εγωιστής από ό,τι αυτός που κάνει το εμβόλιο.

 

Η καταπολέμηση της πανδημίας la Avantgarde

Ο σ. Μαραγκός δεν έχει όμως μόνο επιχειρήματα για να υποστηρίξει τον αγώνα των μη εμβολιασμένων να παραμείνουν ανεμβολίαστοι, τα οποία, όταν δεν ταυτίζονται με τα επιχειρήματα των αντι-εμβολιαστών, εφάπτονται θαυμάσια με αυτά, αλλά προτείνει και μια θετική ατζέντα για το πώς θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί η πανδημία.

Αυτή η ατζέντα περιλαμβάνει:

  • Την επικέντρωση μόνο στις ευάλωτες ομάδες που κινδυνεύουν από τις επιπλοκές του κορωνοϊου (αυτό θα μειώσει τη θνησιμότητα).
  • Τη θεραπευτική αγωγή όσων έχουν νοσήσει με κορωνοϊό και εμφανίζουν κίνδυνο επιπλοκών [με μονοκλωνικά αντισώματα, ή άλλα φάρμακα –αναφέρεται η ιβερμεκτίνη (;) από τον σ. Μαραγκό] και τον εμβολιασμό μόνο των ευάλωτων ομάδων.

Αυτή είναι η εναλλακτική ατζέντα του σ. Μαραγκού.

Πρώτον, ο σ. Μαραγκός φαίνεται να ενστερνίζεται χωρίς να το βασανίζει ιδιαίτερα, όσα γράφονται για διάφορα θαυματουργά φάρμακα. Για παράδειγμα, η ιβερμεκτίνη είναι φάρμακο που χρησιμοποιείται κατά κύριο λόγο στην κτηνοτροφία για την θεραπεία των αγελάδων και των αλόγων από διάφορα παράσιτα. Έχει αποκτήσει και χρήσεις για ανθρώπους (π.χ., κατά της ψείρας της κεφαλής). Στο άρθρο της Widipedia για την Ivermectin, υπάρχουν αρκετές πληροφορίες για το συγκεκριμένο φάρμακο στις οποίες μπορεί να ανατρέξει ο οποιοσδήποτε. Υπάρχουν επίσης και αναφορές σε κριτικές κατά της χρήσης της και στο ότι αρκετοί εκπρόσωποι της εναλλακτικής δεξιάς (δηλαδή, συγκαλυμμένοι φασίστες) ισχυρίζονται ότι αποτελεί αποτελεσματικό φάρμακο κατά του κορωνοϊού, καθώς και αναφορές σε επιστημονικά άρθρα που αναδεικνύουν τους κινδύνους από τη χρήση αυτού του φαρμάκου (οι ισχυρισμοί για τις θαυματουργές συνέπειες της ιβερμεκτίνης στην καταπολέμηση του κορωνοϊού μοιάζουν πολύ με τους παρόμοιους ισχυρισμούς για την υδροχλωρικίνη· διακινούνται επίσης από τους ίδιους κύκλους). Μήπως αντί να παίρνουμε φάρμακα για αγελάδες να κάνουμε το εμβόλιο; Μήπως ο σ. Μαραγκός θα έπρεπε να είναι λίγο πιο προσεχτικός στο να αποδέχεται την επιχειρηματολογία της εναλλακτικής δεξιάς ως λύση για το πρόβλημα του κορωνοϊού;

Δεύτερον, και πιο σημαντικό, ακόμα και η πρόταση του σ. Μαραγκού δεν γίνεται να εφαρμοστεί χωρίς υποχρεωτικότητες. Για παράδειγμα, στις ευάλωτες ομάδες ανήκουν όλοι οι ηλικιωμένοι, οπότε τίθεται το ερώτημα: για αυτούς θα υπάρξει υποχρεωτικός εμβολιασμός ή όχι; Μήπως θα υπάρξουν περιορισμοί στις μετακινήσεις τους και τις επαφές τους; Για παράδειγμα, οι εκκλησίες θα γεμίζουν από γερόντια ή όχι;

Τρίτον, συνέπεια αυτής της πρότασης είναι ότι ο υπόλοιπος πληθυσμός μπορεί να κυκλοφορεί και να εργάζεται ελεύθερα χωρίς περιορισμούς. Ο ιός θα μεταδίδεται επίσης ελεύθερα εντός όλου του υπόλοιπου πληθυσμού. Δηλαδή, η πρόταση του σ. Μαραγκού και η λογική συνέπεια όλων των όσων γράφονται στην Avantgarde είναι η φυσική ανοσία της αγέλης. Όμως, η πραγματικότητα δείχνει ότι μια τέτοια πολιτική αυξάνει σημαντικά τους νεκρούς και αυτούς που αποκτούν μακροχρόνιες ζημιές στην υγεία τους. Απολύτως υγιείς και δυνατοί οργανισμοί ασθενούν βαριά και καταλήγουν ή αντιμετωπίζουν τις επιπτώσεις του long covid. Θέλουμε ως κοινωνία να χρεωθούμε αυτό το κόστος; Επιπλέον, πρόκειται για ιό, και όπως όλοι οι ιοί μεταλλάσσεται. Μια εκδοχή του που μπορεί να είναι λιγότερο θανατηφόρα τώρα, μπορεί να αποκτήσει μια μετάλλαξη πολύ θανατηφόρα αργότερα. Ποιος θα αναλάβει αυτό το ρίσκο;

Η πρόταση αυτή είναι παρόμοια με τον τρόπο που αντιμετώπισε η Σουηδία τον κορωνοϊό. Δεν επέβαλε περιορισμούς στις μετακινήσεις και στις συγκεντρώσεις (εκτός από συστάσεις να μην γίνονται συγκεντρώσεις άνω των 50 ατόμων) και συστάσεις προς τους ηλικιωμένους να αποφεύγουν τις επαφές, ενώ σιγά-σιγά πήρε και κάποια επιπλέον μέτρα, κυρίως υπό τη μορφή συστάσεων (π.χ., μάσκες σε Μέσα Μαζικής Μεταφοράς). Πρακτικά, επέλεξε την μέθοδο της ανοσίας της αγέλης. Το αποτέλεσμα είναι να έχει πολλαπλάσιους νεκρούς από τις γειτονικές της χώρες.[6]

 

Ο καπιταλισμός δουλεύει για τους μπάτσους ή οι μπάτσοι για τον καπιταλισμό;

Όταν τελικά βάλουμε όλα τα πράγματα στη θέση τους και ξεκαθαρίσει το τοπίο, ποιες είναι οι πραγματικές διαφωνίες ανάμεσα σε μια θέση όπως εκφράζεται από τη δική μας οργάνωση και σε μια θέση όπως εκφράζεται από τον σ. Μαραγκό και την αρθρογραφία στην Avantgarde;

Από τη δική μας πλευρά, αυτό που επιδιώκουμε είναι να μιλήσουμε στη βάση του τι θα έκανε η εργατική τάξη από θέση εξουσίας για να αντιμετωπίσει την πανδημία. Μια εργατική επαναστατική κυβέρνηση, εκτός από όλα τα άλλα μέτρα που θα έπαιρνε (για να ενισχύσει το σύστημα δημόσιας υγείας, να προστατέψει τους εργαζόμενους στους χώρους εργασίας, να προστατέψει τους ευάλωτους, τους πρόσφυγες οι οποίοι παραμένουν ανεμβολίαστοι με ευθύνη της κυβέρνησης, κ.τ.λ.), θα έπαιρνε και μέτρα lockdown και μέτρα υποχρεωτικού εμβολιασμού του πληθυσμού, εφόσον είναι αναγκαία για την εξάλειψη του ιού και της πανδημίας. Υποχρεωτικοί εμβολιασμοί υπάρχουν ούτως ή άλλως: όλα τα παιδιά εμβολιάζονται για να πάνε σχολείο, όπως και όλοι οι φαντάροι, όταν πάνε στρατό. Γιατί τώρα θυμήθηκαν, όχι μόνο κάποιοι ακροδεξιοί αντι-εμβολιαστές, αλλά και άλλοι να αντισταθούν στην ιδέα του υποχρεωτικού εμβολίου για τον κορωνοϊό, το οποίο το δέχονται σε τόσες άλλες περιπτώσεις; Επειδή δεν είναι δοκιμασμένο το εμβόλιο; Μα όσα εμβόλια έχουν εγκριθεί έχουν περάσει τις τρεις κλινικές φάσεις που απαιτούνται και αποδείχτηκαν αποτελεσματικά. Μήπως πρέπει να περιμένουμε 10 χρόνια για να δούμε πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα και μετά να αποφασίζουμε να πρέπει να γίνει το εμβόλιο, αφήνοντας εκατομμύρια να πεθαίνουν από τον κορωνοϊό; Και αν υποθέσουμε ότι βρίσκουμε το τέλειο εμβόλιο, τότε θα δεχθούμε ότι πρέπει να γίνεται υποχρεωτικά; Αν συνεχίζουν να υπάρχουν άνθρωποι που αρνούνται να το κάνουν, τι πρέπει να γίνει;

Στην πραγματικότητα, όλες αυτές οι «επιφυλάξεις» είναι απλώς προφάσεις. Όπως γράφει ο σ. Μαραγκός «στην πραγματικότητα όσοι έσπευσαν να εμβολιαστούν το έκαναν κυρίως για να προστατεύσουν τους εαυτούς τους και καλώς έκαναν αν έτσι νομίζουν». Επομένως, ο σ. Μαραγκός δεν φαίνεται να έχει πρόβλημα με το εμβόλιο αυτό καθαυτό (ή, ίσως έχει, αλλά πέφτει σε αντιφάσεις), αλλά μόνο με την υποχρεωτικότητα. Εκτός αν εννοεί, βέβαια, ότι όσοι νομίζουν ότι κάνουν καλό στον εαυτό τους με το εμβόλιο, στην πραγματικότητα κάνουν σοβαρό λάθος και θα πέσουν θύματα της συνομωσίας που έχει στηθεί (για να μας τσιπάκι; για να ελέγχουν τα συναισθήματά μας; για να βγάλουμε ουρά;). Σ’ αυτήν την περίπτωση, ο σ. Μαραγκός έχει χρέος να προστατέψει την εργατική τάξη από τον εμβολιασμό, τελεία και παύλα. Όμως, ο σ. Μαραγκός μπορεί να αναγνωρίσει ότι το εμβόλιο είναι καλό για αυτούς που το κάνουν, δηλαδή, τελικά είναι καλό για την ανθρωπότητα. Αυτό που τον ενοχλεί είναι ότι μας υποχρεώνουν να το κάνουμε! Αυτή δεν είναι η κατεξοχήν στάση μικροαστικού φιλισταϊσμού ;

Το ζήτημα πάντως, είναι ότι η θέση μας απευθύνεται στην εργατική τάξη από άποψη αρχών και όχι στον Μητσοτάκη. Δεν περιέχει μέτρα που θα πρέπει να πάρει το κράτος, το αστικό κράτος, σε βάρος της εργατικής τάξης.

Αυτό, αν θέλετε, είναι το πρόβλημα της θέσης αυτής. Δεν θέτει κάποιες διεκδικήσεις για την εφαρμογή της υποχρεωτικότητας. Θέτει το ζήτημα του πώς τελειώνει η πανδημία και με τι όρους: ο καπιταλισμός δεν μπορεί να δώσει τέλος στην πανδημία παρά μόνο μέσα από μαζικούς θανάτους έως ότου επιτευχθεί φυσική ανοσία για όσους επιβιώσουν. Αυτή είναι η βασική του στάση. Γι’ αυτό εναπόθεσε τα πάντα στην ανακάλυψη ενός εμβολίου, μήπως λυθεί το πρόβλημα με αυτόν τον τρόπο. Αλλά και έτσι, σε πολλές αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες οι αστικές κυβερνήσεις κατάφεραν τελικά να υπάρχουν περισσότερα διαθέσιμα εμβόλια από ό,τι εμβολιασμένοι πολίτες, ενώ την ίδια στιγμή οι πιο αδύναμες καπιταλιστικές χώρες δεν έχουν εμβόλια για τους κατοίκους τους. Ο καπιταλισμός δεν λύνει το πρόβλημα, όχι λόγω της κακίας των καπιταλιστών, αλλά γιατί στη φύση του καπιταλισμού είναι το κυνήγι του κέρδους. Η εργατική εξουσία μπορεί να εξαλείψει την πανδημία παίρνοντας όλα τα αναγκαία μέτρα –επιβάλλοντας και υποχρεωτικότητες– γιατί  δεν κινείται με τη λογική της αύξησης του κέρδους αλλά της ικανοποίησης των αναγκών της εργατικής τάξης.

Από την πλευρά της Avantgarde, μέτρα περιορισμού, ακόμη και ο ίδιος ο εμβολιασμός, αν πρέπει να γίνει μαζικός και ακόμα χειρότερα υποχρεωτικός, θεωρούνται μέτρα καταστολής ενός κράτους εκτάκτου ανάγκης. Ο σ. Μαραγκός, οι σ. της Avantgarde, σύντροφοι αναρχικών και αναρχοσυνδικαλιστικών συλλογικοτήτων, πιστεύουν και αυτοί ότι τα καπιταλιστικά κράτη δεν ενδιαφέρονται να σώσουν ανθρώπινες ζωές, μόνο που θεωρούν ότι το κίνητρο του καπιταλισμού δεν είναι το κυνήγι του κέρδους αλλά η επιβολή ενός καθεστώτος απαρτχάιντ, ενός καθεστώτος έκτακτης ανάγκης. Η καταστολή και το καθεστώς έκτακτης ανάγκης είναι στον πυρήνα της πολιτικής της κυβέρνησης, σύμφωνα με τον σ. Μαραγκό.

Επομένως, σύμφωνα με αυτές τις εκτιμήσεις, η υστερία για τον κορωνοϊό είναι κατασκευασμένη και οι νεκροί είναι μέρος του αφηγήματος ότι ο κορωνοϊός πρέπει να φανεί τρομακτικός, έτσι ώστε η κυβέρνηση να μπορέσει να πάρει κατασταλτικά μέτρα (περιορισμοί μετακίνησης, υποχρεωτικοί εμβολιασμοί, κ.τ.λ.). Όσοι νομίζουν ότι η κυβέρνηση δεν θέλει να ενισχύσει το σύστημα υγείας, δεν θέλει να μεταθέσει το βάρος της κρίσης στους καπιταλιστές (να πληρώνουν για παράδειγμα οι εργοδότες μέσα μεταφοράς των εργατών τους στους χώρους εργασίας, να εθνικοποιηθούν ιδιωτικές μονάδες υγείας, κτλ), και ότι στέλνει τους μπάτσους να μας μαντρώσουν για να μη γεμίσουν οι Μ.Ε.Θ. και χαλάσει η εικόνα της, είναι γελασμένοι. Το πραγματικό σχέδιο της ήταν πάντα να επιβάλει ένα κράτος έκτακτης ανάγκης και η πανδημία τής έδωσε την ευκαιρία. Με λίγα λόγια, η Avantgarde, διάφορες αναρχικές συλλογικότητες, ο σ. Μαραγκός πιστεύουν ότι ο ελληνικός και παγκόσμιος καπιταλισμός δουλεύει για να εξασφαλίσει δουλειά στους μπάτσους.

Αυτό, ωστόσο, δεν επιβεβαιώνεται από την πραγματικότητα. Οι μπάτσοι εξακολουθούν να υπάρχουν για να εξασφαλίσουν τα κέρδη των καπιταλιστών και όχι το ανάποδο. Τα lockdown και η απαγόρευση συγκεντρώσεων δεν είναι μια μόνιμη πολιτική. Η προσφυγή της αστικής τάξης στη βία δεν είναι ένα διαρκές και μόνιμο χαρακτηριστικό, όπως άλλωστε φάνηκε και στην πρόσφατη απεργία για τον νόμο Χατζηδάκη, όπου οι εργαζόμενοι απέργησαν και διαδήλωσαν ελεύθερα και η κυβέρνηση απλά ψήφισε τον νόμο, όπως συμβαίνει σε κάθε δυτική φιλελεύθερη δημοκρατία. Η κυβέρνηση πέρασε τον νόμο επειδή το εργατικό στρατόπεδο είναι αποδυναμωμένο και με διαλυμένες οργανώσεις και όχι επειδή χρησιμοποίησε την αστυνομία. Άλλωστε, όταν η κρατική βία εκδηλώνεται συνεχώς με απαγορεύσεις, χτύπημα συγκεντρώσεων κ.λπ., αυτό δείχνει αδυναμία της κυρίαρχης τάξης και του πολιτικού της προσωπικού. Η αστυνομοκρατία και η χρήση βίας χρησιμοποιείται σαν τακτικό όπλο από τη σημερινή κυβέρνηση και θα δούμε να το ανασύρει προεκλογικά –μάλλον ξεκινώντας πάλι το πρόγραμμα εκκένωσης των καταλήψεων– για να καθορίσει την προεκλογική ατζέντα και ελπίζοντας να φέρει πάλι στην κάλπη της τον ακροδεξιό αντι-εμβολιαστικό συρφετό.

Επιπλέον, αν τα lockdown υπηρετούσαν ένα σχέδιο μονιμοποίησης του κράτους έκτακτης ανάγκης, θα βλέπαμε αυτό το σχέδιο να εξελίσσεται σε παγκόσμιο επίπεδο και ιδιαίτερα στις ΗΠΑ, όπου όμως επί προεδρίας Τράμπ ακολουθήθηκε μια φιλελεύθερη πολιτική ανοσίας της αγέλης.

Υπάρχει μια ακόμα πλευρά της ανακοίνωσής μας. Οποιοσδήποτε διαβάσει τη δική μας ανακοίνωση,[7] θα διαπιστώσει ότι δεν λέει πουθενά ότι υπεύθυνοι για τη συνέχιση της πανδημίας είναι οι μη εμβολιασμένοι. Επίσης, όχι μόνο δεν προτείνει μέτρα εναντίον τους αλλά απαιτεί να μην χάσει κανείς τη δουλειά του ή τον μισθό του και να συνεχίσουν να παρέχουν τις υπηρεσίας τους με όλα τα μέτρα προστασίας (δηλαδή, στο πόστο τους και όχι σε απομονωμένα πόστα). Επίσης, διεκδικεί μαζικά και δωρεάν διαγνωστικά τεστ για όλους τους εργαζόμενους, ανεξαρτήτως αν είναι ή δεν είναι εμβολιασμένοι.

Καταφέρεται όμως ενάντια σε ένα κίνημα που αναπτύσσεται από δυνάμεις στις οποίες συμμετέχει ό,τι πιο αντιδραστικό και σκοταδιστικό υπάρχει στη χώρα και το οποίο αρνείται τους εμβολιασμούς. Όποιος πιστεύει ότι η αντίσταση στον εμβολιασμό συνιστά γενικά πράξη αντίστασης στην κυβέρνηση Μητσοτάκη ή στο υγειονομικό απαρτχάιντ (έτσι όπως υποθέτουμε το εννοούν οι σ. της Avantgarde, δηλαδή με αντικαπιταλιστικό, αριστερό περιεχόμενο), θα πρέπει να κοιτάξει λίγο καλύτερα το πλήθος αυτών που πηγαίνουν σ’ αυτές τις συγκεντρώσεις. Ως δύναμη εργατικής αναφοράς έχουμε καθήκον να προστατέψουμε και αυτούς τους εργαζόμενους, τους μη εμβολιασμένους, στο χώρο εργασίας απέναντι στις αναστολές εργασίας και τα πληρωμένα τεστ και να σταματήσουμε τη διάσπαση των εργατών σε εμβολιασμένους και μη. Όμως, ως δύναμη εργατικής αναφοράς δεν μπορούμε να ενισχύσουμε τον ανορθολογισμό που στρέφεται ενάντια στον εμβολιασμό και τον οποίο η δύναμη που τελικά μπορεί να τον χειραγωγήσει καλύτερα είναι η ακροδεξιά. Το κίνημα ενάντια στον εμβολιασμό δεν είναι κίνημα ενάντια στον Μητσοτάκη και την αστική πολιτική. Όσοι αριστεροί νομίζουν ότι είναι, ας δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους να το τιθασεύσουν για τους σκοπούς της κοινωνικής απελευθέρωσης της εργατικής τάξης.

Και επειδή ο σ. Μαραγκός στο άρθρο του Avantgarde θεωρεί ότι η κυβέρνηση είναι πολύ συνεπής υπέρ του μαζικού και υποχρεωτικού εμβολιασμού να θυμίσουμε ότι οι πρόσφυγες παραμένουν ανεμβολίαστοι και στην ΕΜΑΚ δεν υπήρξαν αναστολές εργασίας αλλά μεταφορά σε άλλες θέσεις, ενώ ο Σκέρτσος δήλωσε πρόσφατα ότι:

«Όσοι βρίσκονται είτε δεξιά είτε αριστερά και θέλουν να δουν την κυβέρνηση να μαλώνει με κοινωνικές ομάδες δεν θα το δουν».

Για να το πούμε απλά, το κυβερνητικό επιτελείο διαχειρίστηκε τον εμβολιασμό με στενή εκλογική σκοπιμότητα. Αν η κυβέρνηση ήθελε να επιβάλει τον υποχρεωτικό εμβολιασμό, θα έπρεπε να ξεκινήσει από τον «σκληρό πυρήνα» του κράτους, δηλαδή τον στρατό και τα σώματα ασφαλείας και –γιατί όχι– από το κρατικοδίαιτο παπαδαριό. Να ξεκινήσει δηλαδή από κοινωνικές κατηγορίες που αποτελούν το εκλογικό της κοινό. Η επιβολή υποχρεωτικού εμβολιασμού στην ΕΜΑΚ είχε σκοπό να μετρήσει τις αντιδράσεις σε αυτό ακριβώς το κοινό. Κι επειδή οι αντιδράσεις δεν ήταν ευνοϊκές, η κυβέρνηση προτίμησε να μεταφέρει την πίεση σε χώρους που η επιρροή της είναι μειοψηφική (υγεία, εκπαίδευση) και στους οποίους σχεδιάζει παράδοση δραστηριοτήτων σε ιδιώτες.

Αλλά ακόμα κι αν η κυβέρνηση τα βάλει με τους παπάδες, τους ένστολους, τους δικαστές, κ.τ.λ., θα είναι πολύ δύσκολο για μια αριστερή δύναμη να βγει στο δρόμο μαζί τους για να υπερασπιστεί το «δικαίωμά» τους να μην εμβολιαστούν. Ας το προσπαθήσει αυτό ο σ. Μαραγκός για να δει «αν μπορεί να υψώσει σ’ αυτό το κίνημα την κόκκινη σημαία.[8]

Β.Π.

----------------------

 

[1] Κ. Μαραγκός, «Το Απαρτχάιντ είναι εδώ και η Αριστερά του «καθολικού» και του υποχρεωτικού εμβολιασμού κάνει ότι δεν βλέπει», άρθρο με ημερομηνία δημοσίευσης 16.9.2021 στον ιστότοπο της Avantgarde.

 

[2] Οι εκφράσεις αυτές προέρχονται από τη διάσημη τοποθέτηση της Μάργκαρετ Θάτσερ σε μια συνέντευξή της το 1987 στο περιοδικό Women’s Own.

 

[3] Βλ. το ενημερωτικό για τον ιστότοπο Health Impact News.

 

[4] «24,526 Deaths 2,317,495 Injuries Following COVID Shots Reported in European Union’s Database of Adverse Drug Reactions», στον ιστότοπο vaccineimpact.com.

 

[5] «This website does not provide the total number of cases reported with a fatal outcome. It provides the number of cases reported as fatal for specific reactions groups (e.g. cardiac disorders) and for specific reactions (e.g. myocardial infarction). Since one individual case may contain more than one suspected side effect, the sum of the number of fatal cases per reaction group will always be higher than the total number of fatal cases».

 

[6] «Covid-19 and the Swedish enigma», The Lancet, vol. 397:10271, pp. 259-261, Jan. 2021. Πολύ διαφωτιστικό είναι το διάγραμμα που δείχνει των αριθμό επιβεβαιωμένων νεκρών δεκαπενθημέρου από COVID-19 στις σκανδιναβικές χώρες (Σουηδία, Δανία, Νορβηγία, Φιλανδία) στον ιστότοπο ourworldindata.org.  Οι νεκροί της Σουηδίας στα διάφορα κύματα της πανδημίας είναι έως και 10 φορές περισσότεροι.

 

[7] Ανακοίνωση της κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ «Μαζικός υποχρεωτικός εμβολιασμός», με ημερομηνία 6.9.2021.

 

[8] «Τι νόημα έχει μια πορεία αν δεν μπορείς καν να σηκώσεις την κόκκινη σημαία;», άρθρο στον ιστότοπο της Avantgarde για την πορεία της 14ης Ιουλίου 2021