Πολυνομοσχέδιο Διαμαντοπούλου

Υπερψηφίστηκε επί της αρχής το πολυνομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας, που εισάγει μεταρρυθμίσεις σχετικά με το ρόλο του εκπαιδευτικού και την αξιολόγηση των σχολείων. Συγκεκριμένα, το πολυνομοσχέδιο προετοιμάζει το «σχολείο της αγοράς» που θα λειτουργεί με βάση το κριτήριο της ευελιξίας και της ανταγωνιστικότητας. Τα τρία βασικά σημεία του νομοσχεδίου σχετίζονται με τη διαδικασία πρόσληψης του εκπαιδευτικού, την αξιολόγηση των σχολικών μονάδων αλλά και το εργασιακό καθεστώς των εκπαιδευτικών που εργάζονται σε ιδιωτικά εκπαιδευτήρια τα οποία τελούν υπό την εποπτεία του κράτους.

Στο πνεύμα της αναβάθμισης του ρόλου και των προσόντων του εκπαιδευτικού καθιερώνεται «πιστοποιητικό παιδαγωγικής κατάρτισης» ως προϋπόθεση για την κατοχύρωση του δικαιώματος συμμετοχής στις εξετάσεις του ΑΣΕΠ, οι οποίες θα διεξάγονται κάθε δυο χρόνια. Η επιτυχία στις εξετάσεις δεν δίνει τέλος στην «οδύσσεια» του εκπαιδευτικού, αφού ο νεοδιόριστος μόνιμος εκπαιδευτικός θα παραμένει επί δύο έτη ως «δόκιμος» προκειμένου σε αυτό το διάστημα να αξιολογούνται τα ακαδημαϊκά του προσόντα. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο νομοσχέδιο η μονιμοποίηση του εκπαιδευτικού θα γίνεται μετά από αξιολόγηση η οποία μπορεί να καταλήξει σε πρόταση μονιμοποίησης ή σε αντίθετη περίπτωση σε πρόταση μετάταξης σε άλλη υπηρεσία του Υπουργείου Παιδείας.

Είναι ξεκάθαρο πως η δοκιμασία που περιμένει τον επίδοξο εκπαιδευτικό προκειμένου να κατοχυρώσει τα επαγγελματικά του δικαιώματα συντελεί στην περαιτέρω αποσύνδεση του πτυχίου από το επάγγελμα και πιο συγκεκριμένα στην απαξίωση των σπουδών που παρέχει η δημόσια εκπαίδευση. Χαρακτηριστική είναι η πρόβλεψη «εισαγωγικής επιμόρφωσης» των νεοδιόριστων η οποία θα πραγματοποιείται κατά το πρώτο έτος διορισμού και θα είναι αυξημένης διάρκειας σε σχέση με τα προγράμματα που εφαρμόζονται μέχρι σήμερα.

Επιπλέον, με το πολυνομοσχέδιο θεσμοθετείται ο ετήσιος προγραμματισμός της δράσης κάθε σχολικής μονάδας και η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού της έργου που αρχικά θα λειτουργεί ως εσωτερική διαδικασία, η οποία και θα καταλήγει σε έκθεση αξιολόγησης. Τα κριτήρια με τα οποία θα αξιολογείται η κάθε σχολική μονάδα αφορούν κυρίως τους πόρους χρηματοδότησης (υλικοτεχνικές υποδομές), την εφαρμογή προγράμματος χωρίς απώλεια διδακτικών ορών και συνολικά τα αποτελέσματα (φοίτηση, επίδοση) που παράγονται.

Είναι ξεκάθαρο πως η αυτοαξιολόγηση του σχολείου, και μάλιστα με κριτήριο όπως αυτό του τρόπου χρηματοδότησης και των πόρων που συγκεντρώνει, συνδέεται άμεσα με την εφαρμογή του Προγράμματος Καλλικράτης. Το σχολείο προκειμένου να αναγνωρισθεί αξιολογικά θα περικόπτει μια σειρά δαπανών που μέχρι πρότινος εξασφάλιζε το κράτος καταφεύγοντας προφανώς σε ιδιώτες – χορηγούς, έτσι ώστε να εξασφαλίσει το κόστος λειτουργίας του. Όσο για το κριτήριο της «απώλειας των διδακτικών ωρών» δεν χωράει αμφιβολία πως θα στέκεται σαν δαμόκλειος σπάθη πάνω από τα κεφάλια των εκπαιδευτικών που ενδεχομένως θα ήθελαν να ασκήσουν τα συνδικαλιστικά τους δικαιώματα, αφού κάτι τέτοιο θα είχε κόστος στο πρόγραμμα σπουδών και κυρίως στην αξιολόγηση του σχολείου.

Αποκορύφωμα αντιδραστικότητας του νομοσχεδίου είναι το σημείο που αναφέρεται στο εργασιακό καθεστώς των εκπαιδευτικών που εργάζονται σε ιδιωτικά εκπαιδευτήρια. Συγκεκριμένα, το πολυνομοσχέδιο δίνει το πράσινο φως στους ιδιοκτήτες των εκπαιδευτηρίων να προσλαμβάνουν με δικά τους κριτήρια και να απολύουν ελεύθερα και αναιτιολόγητα τους εκπαιδευτικούς μετατρέποντάς τους στην ουσία σε υπαλλήλους. Όσο και αν διατείνεται η Υπουργός Παιδείας για τον ανθρωποκεντρικό προσανατολισμό των μεταρρυθμίσεων της που σύμφωνα με τα λεγόμενά της θέτουν στο κέντρο του προβληματισμού τον μαθητή και τον εκπαιδευτικό, δεν μπορεί να αποκρύψει τον κοινωνικοταξικό χαρακτήρα της κυβερνητικής πολιτικής που έχει σαν σημείο αναφοράς τα κέρδη και τις αγορές.

-Τρόπος εισαγωγής στα Α.Ε.Ι.: κατάργηση της βάσης του 10

Τέσσερα χρόνια μετά την εισαγωγή του ταξικού κριτηρίου της βάσης του που δήθεν ήθελε να αναβαθμίσει την ποιότητα των πανεπιστημίων, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έρχεται να καταργήσει αυτό το μέτρο επικαλούμενη εντελώς υποκριτικά την υπολειτουργία εκατοντάδων τμημάτων της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και την ενίσχυση των κολλεγίων στα οποία στράφησαν οι αποτυχόντες στις πανελλαδικές εξετάσεις. Παρ’ όλα αυτά, το να επικαλείται κανείς τον τρόπο εισαγωγής στα πανεπιστήμια σαν πανάκεια του εκπαιδευτικού προβλήματος μοιάζει με φενάκη αφού με αυτό τον τρόπο συγκαλύπτει τα χρόνια και εγγενή προβλήματα του εκπαιδευτικού συστήματος που συνοψίζονται στην αποσύνδεση του πτυχίου από τα επαγγελματικά δικαιώματα και τη «σύνδεση» του με την ανεργία και στις τεράστιες υλικοτεχνικές ελλείψεις.

-Αναδιάρθρωση στα Α.Ε.Ι.: συγγράμματα, μετεγγραφές.

Φαίνεται πως δεν κατάφεραν να ξεφύγουν από το στόχαστρο του Υπουργείου Παιδείας τα πανεπιστήμια, αφού με το πολυνομοσχέδιο θεσμοθετούνται «βελτιωτικές παρεμβάσεις» οι οποίες σχετίζονται με το κομμάτι των συγγραμμάτων και των μετεγγραφών. Επί της ουσία το πολυνομοσχέδιο υποσκάπτει τη δυνατότητα μετεγγραφής φοιτητών που ανήκουν σε ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες, ενώ ως διακηρυγμένος στόχος της κυβέρνησης προβάλλεται η καθιέρωση του ηλεκτρονικού συγγράμματος και στην ουσία η κατάργηση του δωρεάν συγγράμματος που χαρακτηρίζεται μάλιστα ως σπατάλη για το δημόσιο.