Η σβάστικα σημείο των καιρών

Μέσα στο 2009 σημειώθηκαν 46 επιθέσεις από μέλη φασιστικών, νεοναζιστικών και ακροδεξιών οργανώσεων ή από μη οργανωμένες ομάδες ατόμων παρεμφερούς ιδεολογίας. Τα θύματα είναι κατά κύριο λόγο μετανάστες, αλλά και αριστεροί συνδικαλιστές και άτομα που εντάσσονται στον αναρχικό και αριστερό χώρο. Οι φασίστες δεν κάνουν καμιά διάκριση, αφού δε διστάζουν να επιτεθούν ακόμα και σε ηλικιωμένους ή μικρά παιδιά, αν θεωρήσουν ότι ανήκουν στην κατηγορία των «υπανθρώπων» που μολύνουν τη χώρα τους.

Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι τέτοιου είδους επιθέσεις από φασιστοσυμμορίτες έχουν γίνει στις καταλήψεις της Βίλα Αμαλίας, της Λέλας Καραγιάννη, της ΥΦΑΝΕΤ Θεσσαλονίκης, του κτήματος Πραπόπουλου στο Χαλάνδρι, της Rosa Negra στα Χανιά, του Παλαιού Κυλικείου στη Ρόδο. Παρόμοια περιστατικά συνέβησαν στο χώρο της Buena Ventura της ΑΚ Θεσσαλονίκης, του Radio Revolt στην Πανεπιστημιούπολη του ΑΠΘ και σε στέκια μεταναστών. Κατά τη διάρκεια των προεκλογικών περιόδων πολλαπλές επιθέσεις σημειώθηκαν στα περίπτερα της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α στο κέντρο της Αθήνας και αλλού. Οι φασίστες δρουν σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, αλλά αξιοσημείωτη είναι η δράση τους σε επαρχιακές πόλεις, ιδίως στα Χανιά και το Ρέθυμνο, στην Πάτρα, στη Λάρισα, στην Καλαμάτα, στο Άργος. Οι θρασύδειλοι αυτουργοί των εγκληματικών αυτών ενεργειών αποποιούνται βέβαια των ευθυνών τους, κάνοντας λόγο για δήθεν συκοφάντηση και λασπολογία όσον αφορά στις σχετικές καταγγελίες.

Οι οργανώσεις αυτές, και κυρίως η Χρυσή Αυγή ως η αντιπροσωπευτικότερη ελληνική νεοναζιστική οργάνωση, απευθύνονται κυρίως στη νεολαία προσπαθώντας να τη διαποτίσουν με το δηλητήριο της εθνικιστικής ιδεολογίας. Δυστυχώς κερδίζουν έδαφος στα παιδιά των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων και συνήθως σε νέους που δε σπουδάζουν και έχουν χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, καθώς, λόγω ιστορικής άγνοιας και μειωμένης κοινωνικοπολιτικής πείρας, τα παιδιά αυτά πείθονται ευκολότερα από τα ευχολόγια των νεοναζί για ένα κράτος φιλολαϊκό και ελληνοκεντρικό και για μια Ελλάδα που θα δίνει στα παιδιά της δουλειά και όραμα και θα τα διαπαιδαγωγεί με βάση τα εθνικά ιδεώδη. Οι νέοι αυτοί δεν ξέρουν τι σημαίνει ναζισμός, ολοκαύτωμα, Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, στρατόπεδα συγκέντρωσης και πέφτουν εύκολα θύματα χειραγώγησης.

Ιδιαίτερα σε περιόδους οικονομικής κρίσης, όπως είναι και αυτή που διανύουμε, διαφαίνεται ο κίνδυνος της ανόδου της φασιστικής ιδεολογίας. Ο φασισμός και ο ναζισμός προσπαθούν να κερδίσουν έδαφος στην εργατική τάξη προβάλλοντας το ιδεολόγημα της πατριαρχικής κρατικοδίαιτης οικονομίας και της οικογενειακής μικροϊδιοκτησίας. Τάσσονται εναντίον «των ολιγαρχιών του χρήματος και της κομματικής τυραννίας, γιατί αποτελούν εχθρούς για το ‘Έθνος και το Λαό», όπως διατείνονται. Ευαγγελίζονται ένα κράτος δήθεν ανεξάρτητο από την εξουσία των πολυεθνικών και των διεθνών αγορών, ενώ οι μετανάστες είναι ο αποδιοπομπαίος τράγος τους για όλα τα οικονομικά δεινά της χώρας.

Ως μέτρο για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης προτείνουν την «απέλαση όλων των λαθρομεταναστών, που έσπρωξαν τους Έλληνες στην ανεργία και τα ασφαλιστικά ταμεία στη χρεοκοπία». Μα δε θα μπορούσαν να έχουν διαφορετική θέση, αφού ο εθνορατσισμός και ο απολυταρχισμός είναι συστατικά στοιχεία της κοσμοθεωρίας τους. Το κράτος πρέπει κατ’ αυτούς να οργανώνεται με άξονα την εθνική και βιολογική ενότητα και, ακολουθώντας την πολιτική του ζωτικού χώρου, να επικεντρώνεται στην υπεράσπιση «του αίματος και του χώματος». Η κυριαρχία του κράτους επί των πολιτών είναι απόλυτη, το κράτος αποτελεί αντικείμενο δέους και ευλάβειας, είναι αυταρχικό, αντιατομικιστικό και οικονομικά αυτάρκες (το λεγόμενο «κλειστό κράτος» του Φίχτε). Η Χρυσή Αυγή συμπυκνώνει αυτήν την ιδεολογία στο σύνθημα «Οι Έλληνες για την Ελλάδα, η Ελλάδα στους Έλληνες».

Ο φασισμός δε συνιστά παρά τη μαύρη όψη του καπιταλιστικού συστήματος παραγωγής. Είναι η επιβολή της εξουσίας του κεφαλαίου με τρόπο πιο έκδηλα αυταρχικό και μιλιταριστικό σε σχέση με την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία. Η αντίθεση του φασισμού με την αστική δημοκρατία είναι κίβδηλη. Εκείνο που πραγματικά κρύβεται πίσω από αυτό το προσωπείο είναι το άσβεστο μίσος του φασισμού για το διεθνισμό του κομμουνισμού και η προσπάθειά του να δέσει και να φιμώσει τις μάζες και να αποτρέψει τη χειραφέτησή τους, όταν η φιλελεύθερη αστική δημοκρατία αδυνατεί να επιβληθεί.

Τον κίνδυνο της φασιστικής κοινωνικής εξάπλωσης και επιβολής πρέπει λόγω και έργω να τον αντιπαλέψουμε. Σε πλήρη αντίθεση με τη σκληρή επίθεση που εξαπολύουν σε βάρος των μεταναστών, στεκόμαστε αλληλέγγυοι απαιτώντας τη νομιμοποίησή τους και πλήρη πολιτικά δικαιώματα γι’ αυτούς. Να τεθούν άμεσα εκτός νόμου οι ναζιστικές και φασιστικές οργανώσεις και κάθε παρόμοια δραστηριότητα. Εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα σαν μια γροθιά να σταθούν στον αντίποδα. Γιατί, όπως λέει και το τραγούδι, «Ο φασισμός δε θα πεθάνει μόνος. Τσάκισέ τον!».