Απεργία 11 Μάρτη

ΑΘΗΝΑ

Πολλές δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι συμμετείχαν συνολικά στις συγκεντρώσεις και τις πορείες στην Αθήνα. Από τα γραφεία της ΓΣΕΕ στο Πεδίο του Άρεως, το Μουσείο, μέχρι την Ομόνοια και την ξεχωριστή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ, οι δρόμοι ήταν γεμάτοι κόσμο που κατέβηκε για να παλέψει ενάντια στα αντεργατικά μέτρα της κυβέρνησης. Ήταν εμφανές πως η βάση του αγωνιστικού δυναμικού διευρύνεται και αγκαλιάζει ευρύτερα τμήματα εργαζομένων, πέρα από την επιρροή της Αριστεράς. Διάχυτη ήταν η οργή και η αγανάκτηση για την επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων, ενώ και η ΕΕ, ίσως για πρώτη φορά, μπαίνει στο στόχαστρο τόσο πλατιών μαζών.

Εντύπωση προκάλεσε η επιλογή των γραφειοκρατών της ηγεσίας της ΓΣΕΕ να “παρακάμψουν” τη μεγάλη μάζα των συγκεντρωμένων απεργών, και να “κόψουν δρόμο” προκειμένου να τεθούν επικεφαλής της πορείας και να βγάλουν τις απαραίτητες φωτογραφίες και πλάνα για τις εφημερίδες και τα κανάλια... Ωστόσο είναι προφανές ότι η απόσταση που χωρίζει την ηγεσία της ΓΣΕΕ από τις διαθέσεις των αγωνιζόμενων εργαζομένων είναι τεράστια. Μεγαλύτερη κι από την απόσταση Αθήνα – Χαλκιδική, όπου επέλεξαν να πραγματοποιηθεί το συνέδριο της ΓΣΕΕ...

Την ίδια στιγμή που το κεντρικό πανό της ΓΣΕΕ έβγαινε από τα στενά στην Πατησίων, τα ΜΑΤ, χωρίς την παραμικρή αφορμή, εντελώς απρόκλητα και απροκάλυπτα, απαγόρευσαν στο μεγάλο όγκο της πορείας να κινηθεί, κάνοντας ....αλυσίδες καθέτως της Πατησίων, και απαντώντας με χημικά στις διαμαρτυρίες... Η πορεία συνεχίστηκε συνοδευόμενη μέχρι τέλους από ΜΑΤ δεξιά κι αριστερά...

Εκτός από την οργή και την αγωνιστική διάθεση, στη συγκέντρωση και την πορεία αναδυόταν και η αμηχανία και αγωνία, για τη συνέχεια, την κλιμάκωση και την προοπτική του αγώνα.....

ΠΑΤΡΑ

Η απεργία της 11ης Μάρτη αποτέλεσε την πρώτη μαζική επανεμφάνιση εργαζομένων στους δρόμους της Πάτρας. Πραγματοποιήθηκαν δύο απεργιακές κινητοποιήσεις: τη μια καλούσαν οι ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και το Εργατικό Κέντρο Πάτρας (ΕΚΠ) και την άλλη καλούσε το ΠΑΜΕ στην Πλατεία Γεωργίου. Και οι δύο πορεύθηκαν στους κεντρικούς δρόμους της πόλης. Έντονη και η παρουσία φοιτητών, μετρώντας ήδη και δυο εβδομάδες καταλήψεων. Στην πορεία του ΕΚΠ συμμετείχαν 11 Φοιτητικοί Σύλλογοι (όλες οι σχολές Θετικών Επιστημών, 4 πολυτεχνικές, Ιατρική και ο σύλλογος της ΣΔΟ ΤΕΙ), ο παλμός ήταν έντονος και οι διαδηλωτές εκτιμώνται στους 2.500. Στην μαζικότητα της κινητοποίησης συνέβαλε και η απογευματινή πορεία της Τρίτης 9 Μάρτη την οποία καλούσαν 18 σωματεία (σωματείο οδηγών Πάτρας, Α ΕΛΜΕ, σύλλογος υπαλλήλων Δήμου Πάτρας, σύλλογος δασκάλων και νηπιαγωγών, σωματείο ΚΑΖΙΝΟΥ Ρίο, σύλλογος υπαλλήλων τύπου και γραφικών τεχνών κλπ) τα οποία συν τοις άλλοις έθεταν το ζήτημα για ένα: «αγωνιστικό ταξικό ΕΝΩΤΙΚΟ προσανατολισμό του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, κόντρα στα συντεχνιακά, παρασιτικά, συμφέροντα κάθε γραφειοκρατίας που μας θέλει ελεγχόμενους και διασπασμένους» (από την προκήρυξη των σωματείων).

Ενδιαφέρον είχε ότι στη πορεία των σωματείων και των φοιτητικών συλλόγων υπήρχε έντονη συζήτηση για το αν θα έπρεπε να επιδιωχθεί συνάντηση με τα μπλοκ του ΠΑΜΕ και κοινή πορεία στους δρόμους της πόλης.

Η πορεία του ΠΑΜΕ ήταν εξίσου μαζική και με παλμό, ωστόσο η τακτική των ξεχωριστών πορειών, δεν παύει να είναι διασπαστική και αναπόφευκτα ο αστικός Τύπος, οι ντόπιοι πολιτικοί παράγοντες και η εργατική αριστοκρατία χρησιμοποιούν το γεγονός αυτό, για να οδηγήσουν σε περαιτέρω διάσπαση, το ήδη κατακερματισμένο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα της Πάτρας. Η τακτική αυτή δικαιολογείται με το επιχείρημα της ταξική καθαρότητας των σωματείων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ.

ΤΡΙΚΑΛΑ

Περιορισμένη ήταν η συμμετοχή των εργαζομένων στις 2 απεργιακές συγκεντρώσεις, που έχουν καθιερωθεί πλέον και στα Τρίκαλα. Περίπου 200 άνθρωποι συμμετείχαν στην κάθε συγκέντρωση. Οι δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής και ριζοσπαστικής αριστεράς, σταθερά τα τελευταία χρόνια, συμμετέχουν στη συγκέντρωση στο Εργατικό Κέντρο με στόχο την παρέμβαση και όχι την υποταγή. Σ’ αυτό το πλαίσιο έγινε πάλι η παρέμβαση, της “πρωτοβουλίας εργαζομένων”, με προκήρυξη, με πανό, με ντουντούκα και συνθήματα τα οποία κυριάρχησαν καθ’ όλη την διάρκεια της πορείας. Συνθήματα όπως “αυτά τα μέτρα, αυτή η πολιτική, των μονοπωλίων είναι εντολή”, “νόμος είναι το δίκιο του εργάτη” κ.α. ακουγόνταν συνέχεια..

Η απουσία στοιχειώδους παρέμβασης του Εργατικού Κέντρου στην εργατική τάξη τα τελευταία χρόνια, με εξαίρεση τις περιόδους που γίνονται κάποιες εκλογές -οι οποίες με τη μέθοδο της περιφερόμενης κάλπης εκφυλίζουν ακόμα περισσότερο τις ήδη εκφυλισμένες διαδικασίες του κινήματος- έπαιξαν το ρόλο τους στην απομαζικοποίηση του κινήματος. Ευθύνη για την απομαζικοποίηση φέρουν και οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ με τις ξεχωριστές συγκεντρώσεις που έχουν καθιερώσει αλλά και την επετειακή παρέμβαση, πάντα ως ΠΑΜΕ, υπονομεύοντας την αυτοτελή δράση και λειτουργία του συνδικαλιστικού κινήματος.

ΗΡΑΚΛΕΙΟ

Στο Ηράκλειο Κρήτης πραγματοποιήθηκε απεργιακή κινητοποίηση μετά από κάλεσμα των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και του Εργατικού Κέντρου Ηρακλείου (ΕΚΗ). Η πορεία ξεκίνησε από το ΕΚΗ και αφού πέρασε από το κέντρο της πόλης κατέληξε στην Περιφέρεια Κρήτης. Η κινητοποίηση ήταν μαζική για τα τοπικά δεδομένα (εκτιμάται 2.500-3.000 άτομα). Ξεχωριστή συγκέντρωση (στη Νομαρχία) και πορεία πραγματοποίησε το ΠΑΜΕ συγκεντρώνοντας περίπου 500-700 άτομα. Όσον αφορά την πορεία με αφετηρία το ΕΚΗ, συμμετείχαν σε αυτήν εργαζόμενοι και φοιτητές. Από τους φοιτητές κατέβηκαν ο σύλλογος του CSD (Τμήμα Υπολογιστών), του Φυσικού, του Βιολογικού, της Ιατρικής, του Χημικού και του ΤΕΤΥ (Τμήμα Επιστήμης και Τεχνολογίας Υλικών). Από τους εργαζόμενους κατέβηκαν οι δάσκαλοι, οι καθηγητές (ΕΛΜΕ), το νεοσύστατο σωματείο των εργαζομένων οδηγών με δίκυκλο όχημα (ντελιβεράδες), οι εργαζόμενοι στο ΕΚΑΒ, οι δικηγόροι,ο σύλλογος αδιορίστων εκπαιδευτικών Ηρακλείου και κάποιοι ξενοδοχοϋπάλληλοι. Σε δυναμικότητα και παλμό ξεχώρισε το μπλοκ των ντελιβεράδων. Συγκεκριμένα, το σωματείο τους είχε πάρει απόφαση για σύσταση απεργιακής φρουράς,η οποία κατά τη διάρκεια της πορείας μπήκε σε δύο καταστήματα και απαίτησε να αφεθούν από τη διεύθυνση οι εργαζόμενοι για να συμμετάσχουν στην κινητοποίηση. Αυτό που τελικά έγινε ήταν να κλείσουν τα δύο καταστήματα με τους εργαζόμενους (προφανώς φοβούμενοι τις συνέπειες από τη διεύθυνση που ήταν παρούσα) να μένουν μέσα.

Μετά το πέρας της πορείας πραγματοποιήθηκε στο ΕΚΗ συνάντηση των φοιτητικών συλλόγων (την προηγούμενη ημέρα είχε γίνει συντονιστικό των γενικών συνελεύσεων των φοιτητών) με το σωματείο των ντελιβεράδων και το σύλλογο αδιορίστων εκπαιδευτικών. Το λόγο πήραν και ένας εργαζόμενος από το ξενοδοχείο Kapsis, από το σωματείο μαγείρων και από το σωματείο τυπογράφων,ενώ σαν στόχος ορίστηκε ο συντονισμός πρωτοβάθμιων σωματείων με τους φοιτητικούς συλλόγους.

ΡΕΘΥΜΝΟ

Ιδιαίτερα επιτυχημένη, σε σύγκριση με προηγούμενες περιπτώσεις, μπορεί να χαρακτηριστεί η απεργιακή κινητοποίηση στο Ρέθυμνο την Πέμπτη 11/3, αφού στο κάλεσμα των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ για 24ωρη πανεργατική απεργία ανταποκρίθηκαν πολλοί εργαζόμενοι για τα δεδομένα της συγκεκριμένης πόλης. Στη συγκέντρωση και την πορεία που ακολούθησε, με αφετηρία το Εργατικό Κέντρο Ρεθύμνου και κατάληξη τη Νομαρχία, το παρόν έδωσαν περίπου 300 εργαζόμενοι –κυρίως από τον δημόσιο τομέα- και αρκετοί φοιτητές από τους Φοιτητικούς Συλλόγους του Πανεπιστημίου Κρήτης, δίνοντας έτσι μια απάντηση στα αντεργατικά μέτρα που εξήγγειλε η κυβέρνηση. Επιπλέον, πρέπει να σημειωθεί ότι κατά την διάρκεια της πορείας, διαδηλωτές μπήκαν στο Δικαστικό Μέγαρο και συναντήθηκαν με τον εισαγγελέα παίρνοντας εγγυήσεις για την τύχη των δύο μελών της ΚΟΕ, που είχαν συλληφθεί από τις λιμενικές αρχές την ώρα που κρέμαγαν πανό ενόψει της απεργίας.

Αντίθετα στο απεργιακό κάλεσμα και την συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στην πλατεία του Δημαρχείου η προσέλευση ήταν αρκετά μικρότερη, αφού δεν ξεπέρασε τα 70 άτομα.

Τέλος πρέπει να επισημανθεί το αρνητικό φαινόμενο που παρατηρήθηκε με πολλά καταστήματα να παραμένουν ανοικτά, με αποτέλεσμα πολλοί εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα να δουλεύουν κανονικά.

ΓΙΑΝΝΕΝΑ

Μαζική ήταν η συμμετοχή των εργαζομένων του ευρύτερου δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στην απεργία στα Γιάννενα.

Ωστόσο η επιτυχία της απεργίας δεν συνίσταται μόνο στο γεγονός ότι η συμμετοχή σε πολλούς κλάδους ξεπέρασε το 80%, ενώ σε πολλές υπηρεσίες του δημοσίου τομέα άγγιζε το 100%, αλλά και στη μαζική συμμετοχή των απεργών τόσο στην συγκέντρωση και πορεία που διοργάνωσε το ΕΚΙ, το Νομαρχιακό τμήμα της ΑΔΕΔΥ, η ΕΛΜΕ Ιωαννίνων και το Σωματείο Μετάλλου, με αφετηρία το Εργατικό Κέντρο, όσο και η συγκέντρωση και πορεία που διοργάνωσε το ΠΑΜΕ με αφετηρία το Δημαρχείο της πόλης.

Οι 2 πορείες που ήταν της ίδιας δυναμικότητας από πλευράς συμμετοχής (περίπου 2000 η κάθε μία), έφεραν στη μνήμη του εργατικού κινήματος τον παλμό και την ένταση που είχαν οι αντίστοιχες συγκεντρώσεις και πορείες προ 10ετίας για την ανατροπή του νόμου Γιαννίτση.

Όσο ελπιδοφόρα όμως κι αν είναι τα μηνύματα από την συμμετοχή των εργαζομένων, το ζητούμενο είναι η ενότητα της εργατικής τάξης και των τμημάτων της σε όλο το δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και ο κοινός συντονισμός τους μέσα από Σωματεία, Εργατικά Κέντρα και Ομοσπονδίες, όχι μόνο για την ανατροπή του Συμφώνου Σταθερότητας σήμερα, αλλά για την ανατροπή του συστήματος που γεννά φτώχεια – εκμετάλλευση – πείνα και πολέμους αύριο.