Οι απεργιακές κινητοποιήσεις στο Υπουργείο Οικονομίας-Οικονομικών

Μετά την ανακοίνωση της κυβέρνησης για πάγωμα των μισθών στο Δημόσιο, περικοπή των επιδομάτων και αλλαγή του τρόπου φορολόγησης ξεκίνησε ένα απεργιακό κύμα, από τους άμεσα θιγόμενους από τα μέτρα της κυβέρνησης υπάλληλους του υπουργείου οικονομικών - οικονομίας με απόφαση των ομοσπονδιών ΟΣΥΟ, εφοριακών και τελωνειακών.

Προκηρύχθηκε μια 48ωρη απεργία για τις 4 και 5 Φλεβάρη με αιτήματα σε σωστή γενικά κατεύθυνση, νέο μισθολόγιο με ενσωμάτωση των επιδομάτων, μόνιμη δουλεία για όλους, όχι στη κατάργηση της 35ετιας κλπ. Η απεργία είχε μαζική συμμετοχή, στο Υπουργείο Οικονομικών έφτασε το 100% (12 περίπου συνάδελφοι δεν απήργησαν και διαγράφηκαν από μέλη του Σωματείου) Χαρακτηριστικό είναι ότι το Σωματείο πραγματοποίησε περιφρούρηση της πόρτας εισόδου.

Στα θετικά επίσης πρέπει να καταγράφει η πραγματοποίηση μαζικής έκτακτης Γενικής Συνέλευσης των εργαζόμενων, στην οποία επικυρώθηκε η απόφαση για απεργία.

Ακολούθησε καθολική συμμετοχή στην απεργία της ΑΔΕΔΥ στις 10 Φλεβάρη με καλή παρουσία στη συγκέντρωση και πορεία, κάτι που έγινε για πρώτη φορά. Στις 12 Φλεβάρη σε νέα μαζική έκτακτη Γενική Συνέλευση (με μόνο μια ψήφο κατά) αποφασίστηκε η συνέχιση της απεργίας με δυο επαναλαμβανόμενες 48 ώρες για 16,17,18 και 19 Φλεβάρη, με σκοπό την περαιτέρω συνέχιση της μέχρι τις 24 Φλεβάρη, ημέρα της Γενικής απεργίας ΓΣΕΕ ΑΔΕΔΥ

Από εδώ ξεκινάνε τα πρώτα προβλήματα. Πρώτοι οι εφοριακοί σπανέ την απεργία, χωρίς επίσημα να έχουν κερδίσει κάτι και η στάση αυτή προκαλεί τριγμούς στις ελαστικές συνειδήσεις των άλλων εργαζόμενων του χώρου.

Την Τετάρτη 17/2 γίνεται μια μαζική διαδήλωση και πορεία της ΟΣΥΟ και των τελωνειακών από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους μέχρι το Υπουργείο Οικονομικών με κοινή θέληση η απεργία να συνεχιστεί.

Την Πέμπτη 18/2 γίνεται συνάντηση του ΔΣ της ΟΣΥΟ με τον υπουργό Γ Παπακωνσταντίνου στην οποία κάτω από πιέσεις, όπως αναφέρεται, αποφασίζεται ομόφωνα το σπάσιμο της απεργίας με μόνο κέρδος τη διάθεση και την υπόσχεση του υπουργού να λυθούν σε βάθος χρόνου κάποια ζητήματα, νέο μισθολόγιο, θεσμικά κτλ. Στα βασικά αιτήματα ο Υπουργός ήταν ανένδοτος. Η απεργία έληξε με μόνο κέρδος αόριστες υποσχέσεις και αυτό προκάλεσε τη δίκαιη αγανάκτηση πολλών εργαζομένων.

Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία στάθηκε για μια άλλη φορά στο ύψος της απέναντι στην αστική τάξη και το κράτος - εργοδότη ξεπουλώντας την απεργία σε μια στιγμή που επιβαλλόταν η κλιμάκωση της τουλάχιστον μέχρι τις 24 Φλεβάρη με περαιτέρω επανεξέταση της στάσης μας. Έτσι οι εργαζόμενοι στο Υπ Οικονομικών ειδοποιήθηκαν τηλεφωνικά (!!) να επιστρέψουν στη δουλειά τη Πέμπτη το βράδυ.

Στους τελωνειακούς, το απεργιακό μέτωπο αρχίζει να έχει ρήγματα. Πρώτα στη Βόρεια Ελλάδα και μετά στη Κρήτη σπανέ την απόφαση για συνέχιση της απεργίας μέχρι τις 24/2.

Ακολουθεί η απόφαση του Δικαστηρίου για παράνομη και καταχρηστική απεργία στο δρόμο της πεπατημένης των αστικών κυβερνήσεων.

Για πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια ο κλάδος των εργαζόμενων του Υπουργείου Οικονομικών αποφάσισε να αγωνιστεί ενάντια σε μέτρα που κυρίως είχαν σαν σκοπό τη συρρίκνωση του εισοδήματος τους. Οι εργαζόμενοι πρέπει να μαθαίνουν από την εμπειρία τους, από τις νίκες αλλά και από τις ήττες τους. Η μαζικότητα στις συνελεύσεις αποδεικνύει καταρχήν ότι τα επιχειρήματα της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας ότι ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται, είναι εκ του πονηρού. Οι πράκτορες της εργοδοσίας που βρίσκονται στις διοικήσεις των Σωματείων ξεπούλησαν τον αγώνα και θα το ξανακάνουν. Οι εργαζόμενοι πρέπει να τους διώξουν και να τα πάρουν τα σωματεία τους στα χέρια τους. Τέλος οι εργαζόμενοι αυτού του χώρου πρέπει να καταλάβουν ότι η θέση τους σαν κομμάτι της εργατικής αριστοκρατίας είναι επίφοβη, ότι είναι κάθε φορά στο έλεος των διαθέσεων της κυβέρνησης και της αστικής τάξης. Γίνονται δυνατοί μονάχα μέσα από την ενότητα τους με την υπόλοιπη εργατική τάξη.