Μέση Ανατολή: Νέες δοκιμασίες για τους λαούς

Ευρείας έκτασης επίθεση με στόχο τους Ταλιμπάν του Πακιστάν έχει εξαπολύσει ο πακιστανικός στρατός, με τη συνδρομή των ΗΠΑ, στο νότιο Ουαζιριστάν, στο βορειοδυτικό Πακιστάν. Στην επιχείρηση συμμετέχουν πάνω από 30.000 στρατιώτες. Οι Ταλιμπάν, που συνεργάζονται με κάποιες φυλές της περιοχής, απαντούν με τη σειρά τους με επιθέσεις αυτοκτονίας μέσα και στα αστικά κέντρα του Πακιστάν, με πάνω από 150 νεκρούς ως αποτέλεσμα. Η συνδρομή των ΗΠΑ συνίσταται κυρίως στο βομβαρδισμό από αέρος με μη επανδρωμένα αεροσκάφη. Περιττό να αναφερθεί ότι αυτός που την πληρώνει είναι ο απλός λαός καθώς υπάρχουν δεκάδες νεκροί άμαχοι από τους βομβαρδισμούς και πάνω από 200.000 πρόσφυγες που προσπαθούν απεγνωσμένα να βρουν κάποιο ασφαλές καταφύγιο. Οι ΗΠΑ πιέζουν την πακιστανική κυβέρνηση να “εκκαθαρίσει” την περιοχή χρησιμοποιώντας και οικονομικά πακέτα ως μέσο πίεσης. Η Χ. Κλίντον επισκέφτηκε μάλιστα το Πακιστάν στα τέλη Οκτώβρη εν μέσω του διεξαγόμενου πολέμου. Είναι προφανές ότι οι ΗΠΑ προσπαθούν να πλήξουν τους δρόμους ανεφοδιασμού και υποστήριξης των Ταλιμπάν του Αφγανιστάν, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία, μιας και το τέλμα του εκεί διεξαγόμενου πολέμου είναι πλέον κοινή παραδοχή.

Το εκλογικό φιάσκο την ίδια στιγμή στο Αφγανιστάν ολοκληρώθηκε με εντυπωσιακό τρόπο καθώς ο δεύτερος εκλογικός γύρος για τις 7/11 δεν διεξήχθη ποτέ, μετά την αποχώρηση του Αμπντουλάχ Αμπντουλάχ από την διαδικασία. Έτσι ο Καρζάι “αναδείχθηκε” εκ νέου πρόεδρος με την έννοια δημοκρατία να αποτελεί το πιο σύντομο ανέκδοτο οχτώ χρόνια μετά την εισβολή ΝΑΤΟ και ΗΠΑ. Μετά το όργιο νοθείας στον πρώτο γύρο και τη μη ευόδωση κυβέρνησης “εθνικής ενότητας” των δύο υποψηφίων, ο Καρζάι παραμένει ως λύση ανάγκης για τους ιμπεριαλιστές, με αναβαθμισμένους τους Ταλιμπάν και το εμπόριο που διεξάγουν με το όπιο.

Στην “πολιτική εξίσωση” της περιοχής ενεπλάκη και το Ιράν έπειτα από την τρομοκρατική επίθεση στο ιρανικό Μπαλουχιστάν με νεκρούς πολλούς αξιωματούχους των Φρουρών της Επανάστασης. Την επίθεση ανέλαβε η σουνίτικη Τζουνταλάχ ως “απάντηση” της καταπίεσης από την σιίτικη πλειοψηφία. Η ιρανική κυβέρνηση κατηγορεί τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ-Πακιστάν ότι κρύβονται πίσω από την επίθεση και την σουνιτική οργάνωση, θέλοντας έτσι να αποσταθεροποιήσουν το ιρανικό καθεστώς. Όλα αυτά δεν είναι ξεκομμένα από το διπλωματικό “σκάκι” που παίζεται σχετικά με το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, με τις πρόσφατες συνομιλίες της Βιέννης μεταξύ ΗΠΑ-Ρωσίας-Γαλλίας και Ιράν να καταλήγουν σε μια “μισή” και εύθραυστη συμφωνία. Ταυτόχρονα το “εσωτερικό μέτωπο” για τον Αχμαντινετζάντ αναζωπυρώθηκε με διαδηλώσεις της αντιπολίτευσης εναντίον του με αφορμή τα 30 χρόνια από την κατάληψη της αμερικάνικης πρεσβείας.

Στην πολύπαθη Παλαιστίνη η σημαντικότερη εξέλιξη αφορούσε στην κήρυξη εκλογών για τις 24 Ιανουαρίου από τον, εκλεκτό της Δύσης, Αμπάς ,(συνάντησε την αντίδραση της Χαμάς). Ο Αμπάς στη συνέχεια παραιτήθηκε από υποψήφιος με πρόσχημα τη μη επιθυμία ΗΠΑ-Ισραήλ για εξεύρεση λύσης στο Παλαιστινιακό για το οποίο τις τελευταίες εβδομάδες διεξάγονταν διαπραγματεύσεις. Είχαν προηγηθεί προκλητικές ενέργειες εναντίον παλαιστινίων στην Ιερουσαλήμ, η άρνηση του Ισραήλ για πάγωμα των εποικισμών και η έκθεση Γκολντστόουν με αναφορές για εγκλήματα πολέμου του Ισραήλ στους κτηνώδεις βομβαρδισμούς του περασμένου Ιανουαρίου, με θύματα εκατοντάδες παλαιστίνιους αμάχους(έγινε χρήση λευκού φωσφόρου). Η έκθεση υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ με τον Αμπάς να διστάζει αρχικά στην προώθηση της και την Ελλάδα να δηλώνει αποχή, “αβαντάροντας” έτσι τις ΗΠΑ. Την ώρα που μια συμφιλίωση Χαμάς-Φατάχ δεν φαίνεται πολύ πιθανή, ο παλαιστινιακός λαός ετοιμάζεται για τον χειμώνα με τις υποδομές και τα είδη πρώτης ανάγκης να υπολείπονται των στοιχειωδών αναγκών.

Στο Λίβανο η είδηση είναι στον σχηματισμό κυβέρνησης “εθνικής ενότητας” και στο Ιράκ προσανατολίζονται για βουλευτικές εκλογές στις 21 Ιανουαρίου, με τα συμβόλαια με τις ξένες πολυεθνικές για το πετρέλαιο να “τρέχουν”...

Ουρουγουάη: Προβάδισμα Κεντροαριστεράς

Νίκη στον α' γύρο στις 25/10 κατέγραψε ο κεντροαριστερός κυβερνητικός συνασπισμός “Ευρύ Μέτωπο” στην Ουρουγουάη, με υποψήφιο πρόεδρο τον Χοσέ Μουχίκα, πρώην ηγέτη των Τουπαμάρος. Έλαβε συγκεκριμένα 47,49% και την πλειοψηφία σε κοινοβούλιο και Γερουσία. Δεύτερο το δεξιό Εθνικό Κόμμα του Λακάγιε με 28,53% και τρίτο το επίσης δεξιό Κολοράδος του γιου του πρώην δικτάτορα, Μπορνταμπέρι με 16,6%. Στο δεύτερο γύρο της 29/11 ο Μπορνταμπέρι θα στηρίξει τον Λακάγιε. Αναμένεται επικράτηση του Μετώπου και για την επόμενη πενταετία θα διαδεχθεί την κυβέρνηση του Τάμπαρε Βάσκεζ η οποία είχε πάρει κάποια φιλεργατικά-κοινωνικά μέτρα σε σχέση με τους μισθούς, την υγεία κ.ά. Την ίδια στιγμή δεν “απεξαρτήθηκε” από το ΔΝΤ για το εξωτερικό χρέος της χώρας με τον υπουργό Οικονομίας και νυν υποψήφιο αντιπρόεδρο να δίνει τον τόνο μιας πιο συντηρητικής πολιτικής. Πρέπει να σημειωθεί ότι παράλληλα με τις εκλογές διεξήχθη και δημοψήφισμα για την αλλαγή του νόμου που παρέχει αμνηστία στους πρωταίτιους της χούντας. Η αλλαγή αυτή απορρίφθηκε από τους ψηφοφόρους.

Παράλληλα, στη Νότια Αμερική, ξαναφούντωσε η ένταση στις σχέσεις Κολομβίας-Βενεζουέλας με τις δύο χώρες να είναι σε κατάσταση πολεμικής ετοιμότητας. Οι ΗΠΑ αναβάθμισαν τη στρατιωτική συνεργασία με την Κολομβία και ο Τσάβες τους κατηγορεί ότι απεργάζονται εισβολή στη Βενεζουέλα.

Αυστρία: Στους δρόμους οι φοιτητές

Σε μεγάλες κινητοποιήσεις έχουν προχωρήσει οι φοιτητές της Αυστρίας αντιδρώντας στην εισαγωγή των ρυθμίσεων της Μπολόνια στα πανεπιστήμια από την κυβέρνηση συνασπισμού (σοσιαλδημοκρατών-δεξιάς). Οι πρώτες καταλήψεις στη Βιέννη εξαπλώθηκαν και σε ιδρύματα άλλων πόλεων και μια ογκώδης διαδήλωση στη Βιέννη είχε σχεδόν 50.000 φοιτητόκοσμου. Τα αιτήματα συμπυκνώνονται στην απόκρουση της εισαγωγής διδάκτρων, στην απόρριψη του σχήματος Μπάτσελορ-Μάστερ που προβλέπει η Μπολόνια και η γενναία κρατική χρηματοδότηση χωρίς τον καθορισμό των πανεπιστημιακών λειτουργιών από την ελεύθερη αγορά. Ο (δεξιός) υπουργός ανακοίνωσε ένα πρώτο πακέτο χρηματοδότησης που ωχριά μπροστά στην οικονομική στήριξη των τραπεζών,κάτι που καταγγέλλουν οι φοιτητές. Το εκπαιδευτικό ζήτημα αναδεικνύεται σε ευρύτερο πολιτικό πρόβλημα για την αυστριακή κυβέρνηση όπως και για άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις αν αναλογιστούμε τα κινήματα των προηγούμενων ετών (Γερμανία, Ελλάδα κ.α)