Το τέλος του δολαρίου;

Το τέλος του δολαρίου;


Όλο και εντονότερη είναι το τελευταίο διάστημα η αμφισβήτηση της πρωτοκαθεδρίας του αμερικάνικου δολαρίου στο διεθνές νομισματικό σύστημα.


Το πιο πρόσφατο επεισόδιο αυτής της ιστορίας είναι ένα δημοσίευμα της αγγλικής εφημερίδας “Ιντιπέντεντ” και οι αντιδράσεις που αυτό προκάλεσε.


Σύμφωνα με την εφημερίδα έχει επιτευχθεί μυστική συμφωνία μεταξύ Ρωσίας, Κίνας και Σαουδικής Αραβίας για την αντικατάσταση στις πετρελαϊκές συναλλαγές του δολαρίου από ένα “καλάθι” νομισμάτων στο οποίο θα συμμετέχουν το κινέζικο γιουάν, το ευρώ, το γιεν κ.α. Επίσης επισημαίνεται ότι το ενδεχόμενο αυτό βλέπουν θετικά η Γαλλία, η Ιαπωνία καθώς και άλλες πετρελαιοπαραγωγές χώρες του Κόλπου.


Οι εκπρόσωποι της Κίνας και της Σ. Αραβίας διέψευσαν το δημοσίευμα περί συμφωνίας. Ωστόσο Κινέζοι και Άραβες μεγαλοτραπεζίτες το επιβεβαίωσαν. Για παράδειγμα Κινέζος τραπεζίτης δήλωσε: “τα σχέδια αυτά θα αλλάξουν το πρόσωπο των διεθνών οικονομικών συναλλαγών. Αμερική και Βρετανία πρέπει να είναι πολύ ενοχλημένες. Θα δούμε πόσο ενοχλημένες είναι από τον κεραυνό διαψεύσεων που θα προκαλέσει αυτή η είδηση”. Το δημοσίευμα του “Ιντιπέντεντ” επιβεβαιώθηκε μ' έμμεσο τρόπο και από “τις αγορές” με περαιτέρω πτώση του δολαρίου και άνοδο ρεκόρ της τιμής του χρυσού.


Όλες αυτές οι διεργασίες αναδεικνύουν μια σειρά ζητήματα. Πραγματοποιείται μια αλλαγή ισχύος, οικονομικής κατ' αρχάς, μεταξύ των διάφορων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, που λόγω της κρίσης επιταχύνεται. Είναι χαρακτηριστική η δήλωση του προέδρου της Παγκόσμιας Τράπεζας: “μια από τις κληρονομιές που αφήνει η κρίση είναι η αναγνώριση της αλλαγής ισχύος μεταξύ των οικονομικών δυνάμεων”. Αν αντικατασταθεί το δολάριο θα δυσχεράνει ακόμη περισσότερο τη θέση της αμερικάνικης οικονομίας και θα της αφαιρέσει τη δυνατότητα να τυπώνει χρήμα για να διαχειριστεί το δημοσιονομικό της έλλειμμα και το τεράστιο δημόσιο χρέος της, όπως έκανε μέχρι σήμερα. Είναι προφανές ότι αυτή την εξέλιξη οι Αμερικάνοι δε θα τη δεχτούν παθητικά. Θα προσπαθήσουν να την αποτρέψουν ή στη χειρότερη γι' αυτούς περίπτωση να τη φρενάρουν. Χρησιμοποιώντας την πολύ μεγάλη – αν και φθίνουσα σε σχέση με παλιότερα – πολιτική αλλά και στρατιωτική ισχύ τους. Ιδιαίτερα σήμερα, στο φόντο της μεγαλύτερης οικονομικής κρίσης μεταπολεμικά, ο ιμπεριαλισμός, αυτά τα ζητήματα είναι πολύ πιθανό να προσπαθήσει να τα λύσει και με πόλεμο. Όπως άλλωστε δήλωσε και ένας απ' τους σημαντικότερους αστούς οικονομολόγους, ο Πολ Κρούγκμαν: “το μόνο μοντέλο είναι η Μεγάλη Ύφεση. Η περίοδος εκείνη τερματίστηκε από ένα μεγάλο πρόγραμμα δαπανών γνωστό ως Β' Παγκόσμιος Πόλεμος”.