Μπροστά στις εκλογές του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας

Πέρασαν 3 χρόνια από τις προηγούμενες εκλογές του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας. Συνολικά μπορούμε να πούμε ότι η θέση των οικοδόμων, όλα αυτά τα χρόνια, χειροτέρεψε σε όλα τα επίπεδα. Στους μισθούς και τα μεροκάματα, στις συνθήκες ζωής και εργασίας, στα ασφαλιστικά μας δικαιώματα, στις παροχές υγείας κ.α.

Οι κυβερνήσεις της ΝΔ, συνεχίζοντας το έργο των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, προσέφεραν απλόχερα τις υπηρεσίες τους στους καπιταλιστές γενικότερα και στους κατασκευαστές ειδικότερα.

Με διάφορες φοροαπαλλαγές, με χαριστικές ρυθμίσεις χρεών τους προς το ΙΚΑ, με τη μείωση και αμφισβήτηση του συντελεστή των ενσήμων στα ιδιωτικά και δημόσια έργα, με το χτύπημα των ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων και πολλά άλλα, διευκόλυναν και βοήθησαν την αύξηση των κερδών του κατασκευαστικού κεφαλαίου.

Την ίδια στιγμή οι κρατικές υπηρεσίες (Επιθεώρηση Εργασίας, ΙΚΑ κλπ) κλείνουν τα μάτια στις παραβιάσεις της εργατικής νομοθεσίας, στην έλλειψη μέτρων υγιεινής και ασφάλειας, που στοιχίζουν τη ζωή σε δεκάδες οικοδόμους κάθε χρόνο, στην κλοπή των ενσήμων μας, στην παράταση του χρόνου εργασίας, που ξεπερνάει σε πολλές περιπτώσεις τις 60 και 70 ώρες την εβδομάδα.

Τα εργοτάξια έχουν μετατραπεί σε σύγχρονα γκέτο και χιλιάδες οικοδόμοι ζουν για να δουλεύουν.

Οι ανατροπές που συντελούνται καθημερινά κάτω από τις επιταγές του κεφαλαίου, της Ε.Ε. και τις πολιτικές των κυβερνήσεων τους, στοχεύουν στη μείωση της αξίας της εργατικής δύναμης, στην κατάργηση των κατακτήσεων των οικοδόμων και των άλλων εργαζομένων, στην αύξηση της κερδοφορίας των καπιταλιστών.

Το κίνημα των οικοδόμων δέχτηκε απανωτά χτυπήματα στα χρόνια που πέρασαν.Aυξήθηκαν κατά 2 χρόνια τα όρια για σύνταξη σε όσους είχαν 10.500 ένσημα και 7.500 βαρέα και ανθυγιεινά, αυξήθηκαν από 50 σε 100 τα ένσημα για θεώρηση του βιβλιαρίου ασθενείας και από 100 σε 120 τα ένσημα για παροχές σε χρήμα. Αυτό, πιθανότατα, θα επιφέρει αύξηση στα απαιτούμενα ένσημα για ταμείο ανεργίας, για το εποχιακό επίδομα και σε μια σειρά άλλους τομείς.

Ο συντελεστής των ενσήμων είναι πλέον διαπραγματεύσιμος απ’ τους κατασκευαστές. Η επίθεση ενάντια στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις μας θα συνεχιστεί και θα ενταθεί. Η κυβέρνηση της ΝΔ σχεδιάζει τον περιορισμό των παροχών υγείας μέσω της κάρτας υγείας, την αμφισβήτηση των συλλογικών συμβάσεων, της κατώτερης σύνταξης, του ωραρίου εργασίας, την αύξηση ξανά στα χρόνια για σύνταξη, τον παραπέρα αποχαρακτηρισμό βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων, συνολικά όλων όσων κερδήθηκαν με αγώνα και αίμα όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Οι καπιταλιστές και οι κυβερνήσεις τους μας γυρνάνε πολλά χρόνια πίσω, πριν ακόμα απ’ το Σικάγο. Ο μόνος δρόμος για να μην επιτρέψουμε το πισωγύρισμα, είναι ο δρόμος του αγώνα, η αμφισβήτηση της ίδιας της ιδιωτικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής και η πάλη για την εργατική εξουσία, την εργατική δημοκρατία. Μέσα σε αυτή την πάλη μπορούμε να έχουμε ξανά κατακτήσεις.

Οι εκλογές του συνδικάτου γίνονται σε μια περίοδο μεγάλης πτώσης της οικοδομικής δραστηριότητας και αύξησης της ανεργίας. Πάνω από 40% υπολογίζεται στην Αττική η πτώση απ’ το 2006 ως τώρα. Χιλιάδες οικοδόμοι δεν έχουν δουλειά ή υποαπασχολούνται, χιλιάδες οικοδόμοι βρίσκονται ήδη στα όρια της εξαθλίωσης. Η αύξηση της τιμής των οικοδομικών υλικών και των αδειών, η αύξηση των επιτοκίων, η υπερπαραγωγή διαμερισμάτων, η άγρια φορολόγηση τους από το κράτος σε συνδυασμό με την πτώση της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων και τη μείωση των εισοδημάτων τους, οδήγησαν σε αυτή την κρίση. Φαίνεται ότι η κρίση θα διαρκέσει ακόμα για αρκετό διάστημα, παίρνοντας υπόψη τη συνολική κρίση που διέρχονται οι καπιταλιστικές οικονομίες και η Ελληνική.

Το κράτος και η κυβέρνηση κανένα μέτρο δεν παίρνουν για την αντιμετώπιση των προβλημάτων των οικοδόμων. Το ευτελές επίδομα ανεργίας δεν επαρκεί ούτε για ένα ενοίκιο. Το συνδικαλιστικό κίνημα των οικοδόμων αποδείχτηκε ανεπαρκέστατο για την αντιμετώπιση της επίθεσης που δέχτηκαν οι οικοδόμοι. Με ευθύνη της διοίκησης της Ομοσπονδίας και του Συνδικάτου Αθήνας, που ελέγχονται από το ΠΑΜΕ, δεν έγινε δυνατό να αποκρούσουμε την επίθεση ή έστω να τη μετριάσουμε, να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας, να κερδίσουμε το παραμικρό. Με άλλοθι την, έτσι κι αλλιώς, απαράδεκτη στάση και υποταγή της ηγεσίας της ΓΣΕΕ, η ηγεσία του κλάδου οδήγησε το κίνημα των οικοδόμων στον ξεχωρισμό από το υπόλοιπο κίνημα, στον απομονωτισμό, στην περιχαράκωση, στο σεκταρισμό, στην απομαζικοποίηση, στην περιθωριοποίηση, στην ανυποληψία, στην αναποτελεσματικότητα και τη διάλυση.

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ΠΟΥΘΕΝΑ, Σ’ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΑΤΤΙΚΗ ΑΛΛΑ ΚΑΙ Σ’ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΣΤΑ 3 ΧΡΟΝΙΑ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΑΝΟΙΧΤΟ ΔΙΕΚΔΙΚΗΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ!!!

Γι’ αυτό προφανώς δε φταίει μόνο η ηγεσία της ΓΣΕΕ. Φταίει και η πολιτική και πρακτική της ηγεσίας του κλάδου που επηρεάζονται από το ΠΑΜΕ.

Ως Πρωτοβουλία Οικοδόμων, από την ιδρυτική ακόμα διακήρυξή μας, επισημάναμε το χαρακτήρα της ΓΣΕΕ αλλά και του ΠΑΜΕ. Λέγαμε λοιπόν, ότι πρόκειται για πρόβλημα αστικής επιρροής στο κίνημα και ότι «φορείς της αστικής επιρροής στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα είναι οι συνδικαλιστικές ηγεσίες, με επικεφαλής τη διοίκηση της ΓΣΕΕ, η οποία εκφράζει τα μειοψηφικά συμφέροντα των πιο καλοπληρωμένων στρωμάτων της εργατικής τάξης - τα οποία βλέπουν το μέλλον τους και το εισόδημα τους δεμένα με την παραγωγικότητα, την ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα του ελλαδικού και του ευρωπαϊκού κεφαλαίου-, έχει υποταχτεί στα στρατηγικά συμφέροντα των καπιταλιστών και κινείται σύμφωνα με μικροπολιτικά και μικροκομματικά συμφέροντα, ανάλογα με τις κυβερνητικές εναλλαγές.

H σημερινή ηγεσία της ΓΣΕΕ ούτε θέλει, ούτε μπορεί να εκφράσει τα άμεσα και πολύ περισσότερο τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα της εργατικής τάξης». Είπαμε για το ΠΑΜΕ ότι «δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια παράταξη. Σε διαφορετική περίπτωση, στην περίπτωση δηλαδή που ήταν συντονισμός θα έπρεπε η Γραμματεία του και οποιοδήποτε άλλο όργανό του να αποτελείται από ορισμένους από τα σωματεία ή τις γενικές συνελεύσεις εκπροσώπους οι οποίοι είναι ανά πάσα στιγμή ανακλητοί από τα σωματεία τους. Στη Γραμματεία όμως του ΠΑΜΕ μετέχουν και ηγούνται πολιτικοί εκπρόσωποι παρατάξεων και εκπροσωπούνται αναλογικά με τις δυνάμεις τους. Φυσικά συμμετέχουν και εκπρόσωποι σωματείων σε ένα πρωτοφανές μίγμα εκλεγμένων και μη, ένα μίγμα σωματείων και παρατάξεων. Αυτή η Γραμματεία αποφασίζει για όλα και τα εκλεγμένα όργανα των σωματείων καθώς και τα ίδια τα σωματεία καλούνται να υλοποιήσουν τις αποφάσεις μιας γραφειοκρατικής, αυθαίρετης και ανεξέλεγκτης από τα σωματεία Γραμματείας του ΠΑΜΕ.

Σ’ αυτή την περίπτωση, το ΠΑΜΕ βρίσκεται έξω από κάθε εργατικό θεσμό και έλεγχο, είναι ένα εγκεφαλικό κατασκεύασμα. Σε διαφορετική περίπτωση, το ΠΑΜΕ παίζει το ρόλο τριτοβάθμιας οργάνωσης, που φυσικά δεν είναι κάτι τέτοιο, εκτός αν φιλοδοξεί να γίνει. Όσον αφορά τις διεκδικήσεις των σωματείων που μετέχουν στο ΠΑΜΕ, παρατηρούμε πλήρη διάσταση λόγων και έργων, μιας και το μισό των δυνάμεών του, που είναι οι οικοδόμοι, ποτέ δε διεκδίκησαν αγωνιστικά τα συμφέροντά τους μέσα από την Κλαδική Σύμβαση, ο δε συνολικός τους προσανατολισμός δεν υπερβαίνει τα όρια του μεταρρυθμισμού,, υποταγμένος στα συμφέροντα των μικροαστών του κλάδου. Σε κάθε περίπτωση, το ΠΑΜΕ περιχαρακώνει και περιορίζει τα πράγματα σε όλα τα επίπεδα, διασπά την ενότητα δράσης των εργατών και δεν αποτελεί απάντηση στην υποταγή της ηγεσίας της ΓΣΕΕ στις στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου.

Η απάντηση είναι ο γνήσιος συντονισμός σωματείων, Εργατικών Κέντρων, Ομοσπονδιών, όλων όσων θέλουν να παλέψουν ενάντια στις αντεργατικές επιλογές του κεφαλαίου και της κυβέρνησης, όλων όσων θέλουν να διεκδικήσουν αγωνιστικά, εργατικά αιτήματα».

Πολλές φορές, η πλειοψηφία της ηγεσίας του κλάδου διατείνεται ότι αν δεν ήταν αυτή ηγεσία, αν δεν ήταν δηλαδή το ΠΑΜΕ, τα πράγματα στον κλάδο θα ήταν χειρότερα. Ας απαντήσει όμως και στα αμείλικτα ερωτήματα που προκύπτουν από αυτό τον κομπασμό:

Αν δεν ήταν αυτοί στην ηγεσία θα παύαμε να έχουμε την πρωτιά στα θανατηφόρα ατυχήματα;

Θα έπαυαν οι κατασκευαστές να είναι πρώτοι στις παραβιάσεις της εργατικής νομοθεσίας, των μέτρων υγιεινής και ασφάλειας, στις παραβιάσεις ωραρίων και συμβάσεων, στο κλέψιμο των ενσήμων μας, στην πλήρη ασυδοσία και έλλειψη ελέγχων;

Θα έπαυε το κατασκευαστικό κεφάλαιο να έχει την υψηλότερη θέση στην κερδοφορία, αποτελώντας την ατμομηχανή της καπιταλιστικής ανάπτυξης στη χώρα;

Θα έπαυαν οι συνταξιούχοι του κλάδου να είναι οι χειρότερα αμειβόμενοι συνταξιούχοι, ενώ έχουν καταβάλει υπέρογκες εισφορές;

Θα έπαυε ο κλάδος να πηγαίνει από ήττα σε ήττα και να δέχεται απανωτά χτυπήματα;

Θα γινόταν ολόκληρη Ολυμπιάδα στην Ελλάδα με εργασιακή ειρήνη και πετσοκομμένα τα δικαιώματα των οικοδόμων;

Θα διαλύονταν ένα-ένα τα παραρτήματα του συνδικάτου και θα είχαμε αυτή τη διαλυτική κατάσταση του κλάδου;

Θα σταματούσε η αγωνιστική απραξία και θα υπήρχαν ανοιχτά αγωνιστικά μέτωπα;

Εφόσον η ηγεσία του κλάδου κομπάζει πως έχει την απόλυτη πλειοψηφία, ας απαντήσει στα παραπάνω ερωτήματα. Το πρόβλημα λοιπόν αφορά συνολικά το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, είναι πρόβλημα αστικής επιρροής στο κίνημα και κοινοβουλευτικοποίησης των διαδικασιών του.

Οι πραγματικές ταξικές δυνάμεις, η προλεταριακή αντίληψη, πρέπει να παλέψουν αποφασιστικά στην κατεύθυνση αλλαγής των συσχετισμών δύναμης που σήμερα είναι υπέρ του κεφαλαίου. Αλλαγή των συσχετισμών σε ιδεολογικό – πολιτικό – συνδικαλιστικό επίπεδο. Αυτή ακριβώς τη μάχη δίνουμε και στο Συνδικάτο Αθήνας.

Οι δυνάμεις αστικής επιρροής αδυνατούν πλέον να κατακτήσουν νέα δικαιώματα, διότι οι προτάσεις βελτίωσης του συστήματος είναι αχρείαστες στο ίδιο το σύστημα απ’ τη στιγμή που δεν κινδυνεύει και δεν αμφισβητείται.

Απ’ τη στιγμή που ο ρεφορμισμός- μεταρρυθμισμός αδυνατεί να κατακτήσει, αδυνατεί και να οργανώσει μαζικούς και νικηφόρους αγώνες, να ξανασυσπειρώσει την εργατική τάξη. Το αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης, είναι η εργατική τάξη να βγαίνει μαζικά στο δρόμο στου αγώνα, όπως έγινε με το ασφαλιστικό, αλλά λόγω έλλειψης ή αδυναμίας πραγματικής ταξικής γραμμής και ενιαιομετωπικής δράσης και πολιτικής, να ηττάται διαρκώς και να πισωγυρίζει.

Η δε γραμμή του ΠΑΜΕ στους οικοδόμους έχει δραματικά αποτελέσματα για το οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα. Στις προηγούμενες εκλογές του Συνδικάτου, παρότι τα εγγεγραμμένα μέλη αυξήθηκαν, ψήφισαν 30% λιγότεροι οικοδόμοι (11.500 από 17.500), έκλεισαν ή συγχωνεύτηκαν 5 παραρτήματα. Σήμερα, το 2008, τα 23 εναπομείναντα παραρτήματα συγχωνεύονται σε 12 με δυσμενή προοπτική, λιγότεροι οικοδόμοι συμμετέχουν στη ζωή και δράση του Συνδικάτου, πολύ λιγότεροι ενδιαφέρονται για το Συνδικάτο το οποίο διαρκώς συρρικνώνεται..

Καμιά απολύτως συνεκτική γραμμή δράσης και διεκδίκησης δεν εκπορεύεται από την πλειοψηφία, πλην της γενικόλογης καταγγελίας του ιμπεριαλισμού και της πλουτοκρατίας. Πληθαίνουν δε τα φαινόμενα ελιτισμού και διάσπασης, όπως έγινε με τη μάχη του ασφαλιστικού.

Τη στιγμή που αρκετοί κλάδοι έδιναν τη μάχη με μαζικές απεργίες διαρκείας ενδιάμεσα των πανελλαδικών απεργιών, η ηγεσία του κλάδου «ποιούσε την νήσσαν», περιμένοντας να κλείσει η ΓΣΕΕ το απεργιακό μέτωπο για να πραγματοποιήσει το ΠΑΜΕ τη δική του επικήδεια απεργία.

Μ’ αυτή την πολιτική, μ’ αυτή τη γραμμή, μ’ αυτή την ηγεσία, ο κλάδος θα συνεχίσει να ηττάται και να διαλύεται. Η αλλαγή πορείας αποτελεί επιτακτική ανάγκη!

Η Πρωτοβουλία Οικοδόμων και οι εκπρόσωποί της στο Δ.Σ. του Συνδικάτου προσπάθησαν με πολλούς τρόπους να παρέμβουν στο κίνημα, στην κατεύθυνση του, τη διεκδικητική γραμμή του, στις πρακτικές καθημερινές διεκδικήσεις, στην οργάνωσή του.

Παρεμβήκαμε με επιτυχία σε εργοτάξια για την πληρωμή απλήρωτων αργιών (π.χ. Βωβός στο Φλοίσβο), την καταβολή του μεροκάματου και των ενσήμων σύμφωνα με τις 3ετίες και τη Σύμβαση (π.χ. στη Λεωφόρο Καβάλας), στην περιφρούρηση απεργιών, σε καταγγελίες για ένσημα και απλήρωτα μεροκάματα, για τα δικαιώματα των μεταναστών (στη Ν. Μάκρη και αλλού), για την απελευθέρωση συλληφθέντων συναδέλφων διαδηλωτών κλπ.

Πραγματοποιήσαμε αυτοτελώς πάνω από 50 εγγραφές νέων μελών στο Συνδικάτο, συγκέντρωση με άνεργους οικοδόμους, παράσταση διαμαρτυρίας στο ΙΚΑ για το συντελεστή.

Συγκεντρώσαμε εκατοντάδες υπογραφές οικοδόμων για την πραγματοποίηση Γενικής Συνέλευσης με στόχο την πάλη για αύξηση 10 ευρώ στα μεροκάματα και πολλά άλλα.

Επίδραση της Πρωτοβουλίας Οικοδόμων στον κλάδο ήταν η επικέντρωση της πάλης του κλάδου στην Κλαδική Σύμβαση, η –για πρώτη φορά- συγκέντρωση διαμαρτυρίας και διεκδίκησης της Σύμβασης στους κατασκευαστές το 2006, η οποία και καθιερώθηκε.

Παράλληλα, οι εκπρόσωποί μας στο Δ.Σ. έδιναν τη μάχη για μια άλλη πολιτική του Συνδικάτου, για την πλατιά ενιαιομετωπική δράση, το συντονισμό με άλλους μαχόμενους κλάδους και σωματεία στη βάση των κοινών προβλημάτων.

Η Πρωτοβουλία Οικοδόμων. πιστή στην ιδρυτική της διακήρυξη, παλεύει αταλάντευτα για την οργάνωση όλων των οικοδόμων στο Συνδικάτο Αθήνας στην προοπτική μετατροπής του σε ταξικό συνδικάτο, σε όργανο πάλης στα χέρια των οικοδόμων, σε φρούριο δράσης, σε σπίτι όλων των οικοδόμων.

Ένα συνδικάτο που θα περιλαμβάνει στις γραμμές του όλους τους μισθωτούς εργάτες του κλάδου, τους άνεργους, τους συνταξιούχους, ανεξάρτητα από φυλή, χρώμα, εθνικότητα, θρησκεία, πολιτικά και ιδεολογικά πιστεύω, ανεξάρτητα αν έχουν ή όχι τα απαραίτητα για το κράτος και την αστυνομία χαρτιά, αρκεί να είναι οικοδόμοι.

Ένα συνδικάτο αυτοτελές και ανεξάρτητο από την αστική και μικροαστική αντίληψη και πρακτική, αυτοτελές και ανεξάρτητο από τα αστικά και μικροαστικά κόμματα, μακριά και έξω από κάθε εργοδοτικό και κρατικό παρεμβατισμό και εξάρτηση, μακριά από τη γραφειοκρατία, τη ρουτίνα, την κοινοβουλευτικοποίηση των διεργασιών του, με γνήσιες αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες βάσης, όπου η Γενική Συνέλευση θα αποφασίζει για όλα τα σοβαρά ζητήματα και θα είναι τυπικά και ουσιαστικά το Ανώτερο Όργανο. Ένα Συνδικάτο που θα λειτουργεί με εργατική δημοκρατία, θα επιδιώκει να ακουστούν όλες οι απόψεις χωρίς αποκλεισμούς, θα δίνει βήμα και στον τελευταίο οικοδόμο. Ένα Συνδικάτο του οποίου όλα τα όργανα θα είναι αιρετά και ανά πάσα στιγμή ανακλητά, τα έντυπα, τα χαρτιά και τα μητρώα θα είναι ανοιχτά για όλους τους οικοδόμους και όλες τις απόψεις. Ένα Συνδικάτο το οποίο θα στηρίζεται στα οργανωμένα μέλη του και στις συνδρομές τους, οι οποίες θα εισπράττονται με τον παλιό τρόπο, δηλαδή με το κουπόνι και όχι με έμμεσα υποχρεωτικό τρόπο για μια θέση στη σειρά για το επίδομα. Κατά τον ίδιο τρόπο, εθελοντικά και συνειδητά, πρέπει να γίνονται και οι εγγραφές νέων μελών.

Ένα Συνδικάτο που θα δώσει περιεχόμενο δράσης στα παρατήματα και θα τα αναζωογονήσει.

Ένα Συνδικάτο το οποίο θα παλεύει αποφασιστικά για τη βελτίωση της ζωής των οικοδόμων, δίνοντας άμεση προτεραιότητα στην πάλη για την Κλαδική Σύμβαση, για αυξήσεις στα μεροκάματα, για τιμαριθμικές αυξήσεις, για τη μείωση των ωρών εργασίας, την πάλη για μέτρα προστασίας, για 7ωρο – 35ωρο – 5ήμερο με νόμο ή ρύθμιση στη σύμβαση, για κατάργηση των υπερωριών, για αυξήσεις στις συντάξεις και μείωση στα χρόνια για σύνταξη, για δημοκρατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα ενάντια στην αστυνομοκρατία, την ασυδοσία των καπιταλιστών και την καταπίεση του κράτους τους.

Ένα Συνδικάτο που θα παλεύει για δωρεάν υγεία, παιδεία, συγκοινωνία, κατοικία, για απαλλαγή όλων των μισθωτών από εισφορές για την ασφάλιση, την κατάργηση της Εργατικής Εστίας και οποιασδήποτε πρόσθετης φορολογίας, για γιατρούς εργασίας και ιατρεία στα μεγάλα έργα, για εργοταξιακές επιτροπές και εργατικές επιτροπές υγιεινής και ασφάλειας αιρετές και ανακλητές απ’ τις Συνελεύσεις, των οποίων οι αποφάσεις θα είναι υποχρεωτικές για την εργοδοσία.

Ένα συνδικάτο που θα παλεύει για τα ιδιαίτερα προβλήματα των οικονομικών μεταναστών, για ίσα δικαιώματα, για άδειες παραμονής και εργασίας χωρίς χαράτσια και πρόστιμα, για διακρατικές συμφωνίες και αναγνώριση του ασφαλιστικού και εργάσιμου βίου τους, για το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι των μεταναστών στη Βουλή, στους δήμους και τις κοινότητες που ανήκουν, για να παίρνουν οι μετανάστες τα διάφορα επιδόματα που δικαιούνται, ανεξάρτητα αν έχουν ή όχι άδεια παραμονής ή διαβατήριο, εφόσον έχουν τις προϋποθέσεις και τα ένσημα που απαιτούνται.

Ένα συνδικάτο αλληλέγγυο στους αγώνες των εργατών όλου του κόσμου για τη βελτίωση της ζωής τους, ενάντια στην εκμετάλλευση, ενάντια στο κεφάλαιο, για τη διάλυση όλων των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, για μια κοινωνία των δυνάμεων της εργασίας.

Ένα συνδικάτο που θα ανοίξει μέτωπο με τους καπιταλιστές του κλάδου και τους πολιτικούς εκφραστές των συμφερόντων τους, όπου τα ζητήματα θα λύνονται στη βάση του συσχετισμού δύναμης με όρους κινήματος.

Στην οικοδόμηση ενός τέτοιου συνδικάτου φιλοδοξούμε να συμβάλλουμε, σε μια τέτοια προοπτική καλούμε τους οικοδόμους να παλέψουν. Στην προοπτική αυτή η Πρωτοβουλία Οικοδόμων δε θα φυγομαχήσει από καμία μάχη, μικρή ή μεγάλη, αρκεί να βρίσκεται μέσα στο πεδίο δράσης του κινήματος και των συμφερόντων των οικοδόμων.

Κάβουρας Δημήτρης