Τεράστιο οικολογικό έγκλημα στη Δυτική Αττική

Συνένοχοι: ΔΕΗ, Χαλυβουργική, ΥΠΕΧΩΔΕ

Την Τετάρτη 2 Απριλίου πραγματοποιήθηκε στην Ελευσίνα απέναντι από τις εγκαταστάσεις της Χαλυβουργικής, συναυλία, ενάντια στα σχέδια της Χαλυβουργικής και της ΔΕΗ για κατασκευή νέας μονάδας παραγωγής ρεύματος από φυσικό αέριο, ισχύος 880 μεγαβάτ. Ταυτόχρονα, πραγματοποιήθηκε στη περιοχή τρίωρη στάση εργασίας με απόφαση του εργατικού κέντρου Ελευσίνας. Με τη λήξη της συναυλίας αποκλείσθηκε από τους συγκεντρωμένους συμβολικά η εθνική οδός Αθηνών Κορίνθου για 10 λεπτά.

Την Πέμπτη 3 Απρίλη, εγκρίθηκε από το Διοικητικό Συμβούλιο της ΔΕΗ το μνημόνιο συνεργασίας της επιχείρησης με τη Χαλυβουργική για την κατασκευή της νέας μονάδας. Το ΔΣ συνεδρίασε σε ξενοδοχείο της πλατείας Συντάγματος, όπου είχαν συγκεντρωθεί από νωρίς το πρωί συνδικαλιστές της ΓΕΝΟΠ, κάτοικοι και εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης από το Θριάσιο πεδίο, που αντιδρούν στην κατασκευή της μονάδας.
Η νέα μονάδα ηλεκτροπαραγωγής, αποτελεί κολοσσιαία εγκατάσταση παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας το μεγαλύτερο μέρος της οποίας θα εξάγεται στην Ιταλία. Από πλευράς ισχύος είναι η μεγαλύτερη άδεια ιδιωτικής ηλεκτροπαραγωγής στην χώρα, η οποία θα έχει διάρκεια τουλάχιστον 30 χρόνια. Προκειμένου να γίνει κατανοητό το μέγεθος των 880 MW, είναι αρκετό να αναφέρουμε ότι μια κανονική χειμωνιάτικη ημέρα η μέγιστη καταναλισκόμενη ισχύς πανελλαδικά είναι περίπου 7000 MW, δηλαδή η νέα αυτή μονάδα θα παράγει περίπου το 12% της συνολικά καταναλισκόμενης ισχύος.

- Η μονάδα θα αναπτυχθεί σε μπαζωμένη με σκουριές και απόβλητα της Χαλυβουργικής θαλάσσια έκταση 102 στρεμμάτων.

- Θα προσθέσει στην ατμόσφαιρά τόσα καυσαέρια όσα εκπέμπονται από το διυλιστήριο των ΕΛΠΕ Ασπροπύργου και τουλάχιστον 2.000- 2.300 τόνους Οξειδίων του Αζώτου τον χρόνο, ενώ σήμερα σε όλο το Θριάσιο Πεδίο παράγονται περίπου 2.700 τόνοι το χρόνο! Θα υπάρξει δηλ. αύξηση της ρύπανσης ως προς τα Οξείδια του αζώτου τουλάχιστον κατά 75%!

- Θα οδηγήσει σε βέβαιη αύξηση του όζοντος σε όλη την περιοχή της Πρωτεύουσας αφού έχει αποδειχθεί ότι η ρύπανση της περιοχής μεταφέρεται στο Λεκανοπέδιο των Αθηνών.

- Θα εκπέμπει στην ατμόσφαιρα 2,6 - 3 εκ. τόνους Διοξειδίου του Άνθρακα (CO2) ετησίως, καθώς και άλλους επικίνδυνους αέριους ρύπους όπως Μεθάνιο, Σωματίδια, Διοξείδιο του Θείου κ.α. Από αυτούς, το Διοξείδιο του Άνθρακα, το μεθάνιο και μέρος των οξειδίων του Αζώτου ευθύνονται για το φαινόμενο του Θερμοκηπίου και την κλιματική αλλαγή. Αυτές οι εκπομπές CO2 ισοδυναμούν με τις ετήσιες εκπομπές τουλάχιστον 80.000 - 100.000 βενζινοκίνητων αυτοκινήτων. Το δικαίωμα των βιομηχανιών να ρυπαίνουν, σύμφωνα με την συνθήκη του Κιότο, είναι εμπορεύσιμο αγαθό αγοράζεται δηλαδή και πουλιέται στο χρηματιστήριο των ρύπων. Προκειμένου να λειτουργήσει η νέα μονάδα πρέπει να αγοραστεί το 10% των πανελλαδικών δικαιωμάτων ρύπανσης!

- Θα εκπέμπει σημαντική ποσότητα (4,4 - 5 Κg) υδραργύρου , που θεωρείται από τα πιο τοξικά βαρέα μέταλλα.

- Τέλος, θα υπάρξει περαιτέρω ρύπανση του θαλάσσιου περιβάλλοντος από τις διαδικασίες ψύξης της μονάδας.

Είναι προφανές, ότι πρόκειται για τεράστιο οικολογικό έγκλημα σε μια ήδη πολύ επιβαρυμένη περιοχή, που παρουσιάζει σύμφωνα με επιδημιολογικές μελέτες αυξημένες πιθανότητες εμφάνισης καρκίνων.

Φορείς της περιοχής έχουν δημιουργήσει μια επιτροπή αγώνα ενάντια στη νέα μονάδα και μετά από σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε με τη συμμετοχή των Δημάρχων Άνω Λιοσίων, Ελευσίνας, Ζεφυρίου, Μάνδρας, Μεγάρων, Νέας Περάμου, Φυλής, των Αντιδημάρχων Ασπροπύργου και Μαγούλας, και του κοινοτάρχη Οινόης, δημοσιοποίησαν το περίφημο σχέδιο των 10 σημείων, που αφορά σε γενικές γραμμές συνεδριάσεις νομαρχιακών συμβουλίων και λήψη καταδικαστικών αποφάσεων, προσφυγή στο Στε και την ΕΕ, ανάθεση στο Πολυτεχνείο μελέτης για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις και συναντήσεις με τους βουλευτές της περιοχής.

Σε ερώτηση δημοσιογράφου προς τον Δήμαρχο της Ελευσίνας (στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ) κ Αμπατζογλου για το τι θα κάνουν για να εμποδίσουν τη δημιουργία αυτής της μονάδας απάντησε τα εξής: «Προσβάλαμε μαζί με τη νομαρχία στο ΣτΕ την έκδοση των περιβαλλοντικών όρων. Εμποδίζουμε τη δίοδο και την τροφοδοσία της νέας μονάδας με φυσικό αέριο, διότι η τροφοδοσία αυτή θα γίνει από το σταθμό της ΔΕΣΦΑ που υπάρχει στην περιοχή Στρίφη, η οποία τελεί υπό πολεοδόμηση. Πολεοδομούμε την ίδια τη Χαλυβουργική, ώστε αυτή η ενιαία βιομηχανική εγκατάσταση των 1.100 στρεμμάτων να γίνει κυρίως αστικό πράσινο και το αστικό πράσινο τοποθετείται στον ελεύθερο χώρο που υπάρχει για τη δημιουργία της νέας μονάδας».

Η εκτίμηση μας είναι ότι η κίνηση αυτή των φορέων θα αποτύχει, ανεξάρτητα εάν οι πρωταγωνιστές της έχουν ειλικρινείς προθέσεις ή όχι. Λέμε ότι οι προθέσεις μπορεί και να μην είναι ειλικρινείς, γιατί οι παραπάνω δήμαρχοι που έχουν εκλεγεί με τα ψηφοδέλτια που στηρίζονται από το ΣΥΡΙΖΑ ή το ΠΑΣΟΚ έχουν συναινέσει σε μια σειρά από αλλά οικολογικά εγκλήματα που έχουν γίνει στη περιοχή (επέκταση εγκαταστάσεων ΤΙΤΑΝ με μπάζωμα θαλάσσιας έκτασης, παλιότερη επέκταση της Χαλυβουργικής κτλ). Παρόλα αυτά, το πολιτικό κόστος από τη στιγμή που θα δημιουργηθεί η νέα αυτή μονάδα για ένα δήμαρχο ή νομάρχη της περιοχής που δεν θα είχε κινητοποιηθεί για να τη σταματήσει θα ήταν τεράστιο.

Ακόμα όμως και αν οι φορείς έχουν ειλικρινείς προθέσεις οι πιθανότητες επιτυχίας είναι μικρές γιατί κινούνται με καθεστωτικό τρόπο. Η κατασκευή της νέας μονάδας είναι στρατηγική απόφαση τόσο της ΔΕΗ όσο και της Χαλυβουργικής και καμιά συνάντηση με τους βουλευτές της περιοχής ή καμία προσφυγή στο Στε ή πολεοδόμηση δεν πρόκειται να την σταματήσει. Τα σχέδια τους θα μπορούσαν να μπλοκαριστούν μόνο με μαζικούς όρους, που θα μπορούσαν να προκύψουν από μια διαδικασία λαϊκών συνελεύσεων στην περιοχή. Παραδείγματα τέτοιων διαδικασιών έχουμε παρά πολλά, ακόμα και για λιγότερα χτυπητά ζητήματα, όπως για παράδειγμα σχετικά με τα κάγκελα στο Φιλοπάππου. Παρόλα αυτά, η υποτίμηση της ικανότητας των εργαζόμενων να δρουν με μαζικό αποφασιστικό και συνεπή τρόπο όταν νιώθουν ότι μια υπόθεση είναι δική τους, είναι χαρακτηριστικό κάθε είδους επίσημου φορέα. Συνήθως υποβιβάζουν τους εργαζόμενους στο ρόλο του ακροατή και του ψηφοφόρου, γι αυτό και όταν τους καλούνε για δράση, οι εργαζόμενοι τους γυρίζουν τη πλάτη.

Την ίδια λογική στην ουσία της με μια δόση όμως κομματικής περιχαράκωσης συναντάμε στην απάντηση που δίνουν οι δυνάμεις του ΚΚΕ στην περιοχή.

Καταρχάς είναι απούσες από οποιαδήποτε αγωνιστική διαδικασία. Αρκούνται στο να καταγγέλλουν τις κινήσεις του συντονιστικού των φορέων τόσο αυτοτελώς σαν ΚΚΕ όσο και σαν σύλλογος γυναικών Θριασιου, σύλλογος γυναικών Ελευσίνας, κίνηση για την ειρήνη Ελευσίνας. Οι ανακοινώσεις τους καταλήγουν σε ένα τεράστιο αιτηματολογιο, που ξεκινά από την ακύρωση των σχεδίων επέκτασης της Πετρόλα, συνεχίζει με την ακύρωση των σχεδίων κατασκευής της νέας χωματερής στο Μελιτάνι, του βιολογικού καθαρισμού στην Ελευσίνα, της επέκτασης του ΤΙΤΑΝ, και καταλήγει με την αποτροπή της κατασκευής της μονάδας Ηλεκτροπαραγωγής στη Χαλυβουργική και την προσπάθεια για την μετατροπή των παλιών εγκαταστάσεων της ΠΥΡΚΑΛ σε χώρο πρασίνου. Δεν ξεχωρίζει δηλαδή, τι είναι άμεσο και σημαντικό και τελικά αρκείται σε μια απλή καταγγελία χωρίς να καλεί σε καμία δράση τους εργαζόμενους παρά μόνο σε μια γενικόλογη ενίσχυση ενός λαϊκού μετώπου ενάντια στους βιομηχάνους. Η υποτίμηση της ικανότητας των εργαζόμενων να παλεύουν και να νικούν κάνει πάλι την εμφάνιση της με διαφορετικό περιτύλιγμα.

Ενδιαφέρον έχει η δράση των πολιτικών δυνάμεων στο εσωτερικό του Σωματείου Εργαζόμενων της Χαλυβουργικής (ΣΕΧ). Η πλειοψηφία του σωματείου που πρόσκειται στη ΠΑΣΚΕ, διαφωνεί με την στάση του νομάρχη, που επίσης ανήκει στο ΠΑΣΟΚ. Αναπαράγει στους εργαζόμενους τον εκβιασμό της εργοδοσίας ότι μεγάλα συμφέροντα και οι κάτοικοι της περιοχής, κάνουν επίθεση στο μικρό συμφέρον, της οικογένειας Αγγελοπούλου, προσβάλλοντας τους περιβαλλοντικούς όρους λειτουργίας των υπαρχόντων εγκαταστάσεων. Όλοι οι εργαζόμενοι πρέπει να συστρατευτουν με την εταιρεία γιατί υπάρχει κίνδυνος να κλείσει. Ο αιώνιος εκβιασμός της εργοδοσίας «δουλεία χωρίς δικαιώματα ή ανεργία» επανέρχεται. Η διοίκηση της Χαλυβουργικής δεν έχει πρόβλημα να απαξιώσει την πλειοψηφία του σωματείου στα μάτια των εργαζόμενων της εταιρίας και της περιοχής προκειμένου να ισχυροποιήσει τη θέση της. Είναι χαρακτηριστικό, ότι στις συζητήσεις -διαπραγματεύσεις με τους φορείς ο εκπρόσωπος της εταιρείας συνοδευόταν από τον πρόεδρο του Σωματείου και ότι ο τελευταίος καταψήφισε στο εργατικό κέντρο Ελευσίνας τη πρόταση για τρίωρη στάση εργασίας ενάντια στη νέα μονάδα. Οι εκπρόσωποι του ΠΑΜΕ στο ΣΕΧ, αν ρωτηθούν δηλώνουν ότι είναι αντίθετοι με την κατασκευή της νέας μονάδας αλλά δεν κάνουν τίποτα για το δείξουν. Είναι χαρακτηριστικό ότι αν και καλέστηκαν για κοινή δράση πάνω σε αυτό το ζήτημα, από εργαζόμενους του εργοστασίου, δεν έβγαλαν ούτε μια ανακοίνωση ενημέρωσης των εργαζόμενων σχετικά με τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις της νέας μονάδας, αλλά αρκέστηκαν σε μια ανακοίνωση καταγγελίας του συντονιστικού των φορέων.

Από τα παραπάνω προκύπτουν οι δυσκολίες αυτής της μάχης, αφού δεν υπάρχουν δυνάμεις που να κινούνται σε μια άλλη κατεύθυνση με συνεπή και κινηματικό τρόπο τόσο στην Ελευσίνα όσο και στη Χαλυβουργική. Παρόλα αυτά, οι συνδικαλιστές που ενώ μιλάνε στο όνομα των εργατών στην ουσία ευθυγραμμίζονται με τις αποφάσεις της εργοδοσίας πρέπει τουλάχιστον να αποκαλυφθούν και να απομονωθούν.