Η νίκη της απεργίας των δασκάλων και νηπιαγωγών, είναι νίκη όλων των εργαζομένων

Ο Αγώνας των εκπαιδευτικών της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης αφορά όλους τους εργαζόμενους:

• Αγωνίζονται για να ζουν με αξιοπρέπεια από το μισθό τους, αίτημα ολόκληρης της εργατικής τάξης. Η νίκη της απεργίας τους θα ανοίξει το δρόμο για αυξήσεις και στους υπόλοιπους εργαζόμενους.

• Αγωνίζονται ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης, για πραγματική Δημόσια και Δωρεάν παιδεία. Ενάντια στα σχέδια της κυβέρνησης που θέλει την παιδεία εμπόρευμα. Ενάντια στην κατάργηση του άρθρου 16 του Συντάγματος και την ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης.

• Αγωνίζονται για τα δικαίωμα των μαθητών, των παιδιών των εργαζομένων στη μόρφωση. Λένε όχι στα σχολεία αποθήκες για παιδιά.

Η κυβέρνηση στέκεται αδιάλλακτη και οχυρώνεται πίσω από το επιχείρημα ότι δεν υπάρχουν λεφτά. Λεφτά όμως υπήρχαν άφθονα για να σπαταληθούν στους Ολυμπιακούς αγώνες, υπάρχουν για άμεσες και έμμεσες ενισχύσεις στις επιχειρήσεις, κυκλοφορούν άφθονα στους κύκλους των διαπλεκόμενων και των «κουμπάρων».

Επιπλέον, προβάλλουν το φόβητρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η δημοσιονομική επιτήρηση της χώρας δεν επιτρέπει παροχές, λένε. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανένα λόγο να κάνουν πίσω με αυτές τις απειλές. Πράγματι, η Ε.Ε. ενορχηστρώνει τις εκστρατείες λιτότητας σε όλες τις χώρες -μέλη. Όμως δεν είναι παντοδύναμη. Το έδειξαν τα «Όχι» στο Ευρωσύνταγμα σε Γαλλία και Ολλανδία που ανέτρεψαν τα σχέδια του ευρωπαϊκού κεφαλαίου και των γραφειοκρατών των Βρυξελλών. Το αποδεικνύουν καθημερινά οι αγώνες σε όλη την Ευρώπη που καθυστερούν ή ακυρώνουν τις ντιρεκτίβες της Ε.Ε. Στην ίδια μας τη χώρα, έχουμε το πιο πρόσφατο παράδειγμα με το κίνημα των φοιτητών και των σπουδαστών που πάλευε ακριβώς ενάντια σε αυτές τις ντιρεκτίβες.

Ενιαίο Εργατικό Μέτωπο

Πανεργατικός Πανελλαδικός Συντονισμός

Στο πλευρό των απεργών δασκάλων και νηπιαγωγών πρέπει να βρεθεί ενωμένη ολόκληρη η εργατική τάξη. Τα ψηφίσματα συμπαράστασης και η οικονομική ενίσχυση των απεργών είναι το ελάχιστο που μπορεί να γίνει. Παραπέρα όμως, η απεργία αυτή μπορεί να παίξει το ρόλο της θρυαλλίδας για ολόκληρο το εργατικό κίνημα για να αμφισβητήσει στο σύνολό της την πολιτική της λιτότητας.

Τώρα, πρέπει να πιεστούν οι γραφειοκράτες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ για πραγματική αγωνιστική συμπαράσταση, για πανεργατικό πανελλαδικό αγώνα. Τώρα είναι η ώρα να καταγγελθεί η Εθνική Συλλογική Σύμβαση. Να καταγγελθούν οι κλαδικές συμβάσεις από τις Ομοσπονδίες και να ανοιχτεί πανελλαδικό πανεργατικό μέτωπο με αιχμές:

• Αυξήσεις στους μισθούς και τα μεροκάματα

• Μείωση των ωρών εργασίας, μόνιμη και σταθερή δουλειά, 7ωρο – 35 ωρο – 5ήμερο – συνεχές ωράριο

• Κοινωνική ασφάλιση με βάση τις σύγχρονες ανάγκες

• Δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλο το λαό.

Μέσα στους αγώνες για τα καθημερινά προβλήματα πρέπει ν’ ανδρωθεί ένα μαζικό, ενωτικό κίνημα της εργατικής τάξης ενάντια στην λογική του συμβιβασμού, της ηττοπάθειας, αλλά και της διάσπασης. Το κίνημα αυτό πρέπει να αμφισβητήσει την ίδια την καπιταλιστική τάξη πραγμάτων. Γιατί μόνο όταν οι καπιταλιστές και οι κυβερνήσεις τους αισθανθούν να απειλείται η εξουσία τους, προβαίνουν σε παραχωρήσεις στο εργατικό κίνημα για να σώσουν την ύπαρξή τους.

Αριστερή Ανασύνταξη

Εργατική Δημοκρατία

Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα (Ε.Ε.Κ.)

Εργατική Πολιτική