Όχι στο ρατσισμό και τον εθνικισμό! Κοινή πάλη Ελλήνων και μεταναστών εργατών!

Όχι στο ρατσισμό και τον εθνικισμό! Κοινή πάλη Ελλήνων και μεταναστών εργατών!


Εμπειρίες και πρώτα συμπεράσματα από τις αντιρατσιστικές κινητοποιήσεις στο Ρέθυμνο μετά τη δολοφονία νεαρού μετανάστη


Τα ζητήματα που ανοίγονται με την αντιρατσιστική πορεία της 11 Γενάρη, ως απάντηση στην αποτρόπαια δολοφονία ενός νεαρού μετανάστη είναι σοβαρά και θ απασχολήσουν για χρόνια το εργατικό κίνημα. Είναι αλήθεια ότι η πορεία δημιουργεί την πρώτη ρωγμή στο κατεστημένο της πόλης του Ρεθύμνου που προσπάθησε να υποβαθμισει τη ρατσιστική φύση του εγκλήματος, να τονίσει πως υπάρχει πλήρης ενσωματωση των μεταναστών, ενώ ουσιαστικά βρίσκονται στο περιθώριο τόσο σε οικονομικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο. Αλλά αυτή η ρωγμή για να βαθύνει και να δημιουργηθεί ένα αντικαπιταλιστικό ρεύμα, χρειάζεται να ξεφύγουμε από μια καλώς εννοούμενη αντιρατσιστική διάθεση, να πάρει τα χαρακτηριστικά μιας προγραμματικής συνεργασίας στα πλαίσια της ντόπιας κοινωνίας αλλά και σε πανελλαδικό επίπεδο. Και εκεί χρειάζεται κάτω από την ομπρέλα των σωματείων, παράλληλα με την αλλαγή συσχετισμών στο συνδικαλιστικό κίνημα να γίνει ώσμωση Ελήνων και ξένων εργαζόμενων στην βάση εργατικών διεκδικήσεων.

Το ιδεολογικό και πολιτικό μέτωπο κατά του ρατσισμού είναι από τα κύρια καθήκοντα του εργατικού κινήματος. Η συμμετοχή του εργατικού κέντρου Ρεθύμνου και άλλων φορέων στην πορεία είναι θετική. Η κυρίαρχη συνδικαλιστική γραφειοκρατία ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ, υιοθέτησε ουσιαστικά την άποψη ότι το έγκλημα είναι αποτρόπαιο αλλά όχι ρατσιστικό, σύρθηκαν παρόλα αυτά να πάρουν μερος στην πορεία από την αριστερά αλλά και από τα κεντρικά του ΠΑΣΟΚ, το οποίο στη γραμμή του κοσμοπολιτισμού του Γιώργου Παπανδρέου καταδίκασε το έγκλημα ως ρατσιστικό, θέλοντας πιθανόν να κάνει κάποιες συμμαχίες με τους μετανάστες, χρησιμοποιώντας τους ως μελλοντική δεξαμενή ψήφων.


Ο Συνασπισμός στήριξε τις κινητοποιήσεις εμμένοντας σε μια ρηχή αντιρατσιστική αντίληψη παρότι υπήρχαν στελέχη του που αντιλαμβάνονται το θέμα του ρατσισμού πιο βαθιά.


Το ΚΚΕ στην αρχή ήταν διστακτικό κι αυτό φάνηκε στην πρώτη σύσκεψη Ελλήνων και ξένων εργαζομένων στις τρεις Γενάρη στο Εργατικό Κέντρο, ενώ μετά βλέποντας ένα κλίμα να διαμορφώνεται και από τα αριστερά του και από τα δεξιά του, θα δραστηριοποιηθεί και θα στηριξει για πρώτη φορά μετά από καιρό τη συνεργασία σωματείων και φορέων και μάλιστα κάνοντας την πρόταση να υπάρχει μια πιο μόνιμη συνεργασία μελλοντικά στο ζήτημα του ρατσισμού.


Και μετά την πορεία τι; Είναι ένα ερώτημα που τίθεται μεταξύ των προοδευτικών ανθρώπων, των φοιτητών, της νεολαίας και του εργατικού κινήματος.


Οι στόχοι πρέπει να διερευνηθούν όπως πλήρη αναγνώριση όλων χωρίς όρους. Πλήρη εργασιακά και πολιτικά δικαιώματα. Όχι στο ρατσιστικό αστυνομικό κράτος. Κάτω η νέα τάξη και ο κόσμος της εκμετάλλευσης. Κοινός αγώνας Ελλήνων και Αλβανών και όλων των μεταναστών.


Η γέννηση του ρατσισμού διεθνώς


Η τάση για ρατσισμό και εθνικισμό είναι διεθνής και σχετίζεται άμεσα με τις ρωγμές στην αμερικανική παντοκρατορία, την ένταση του νέου ιμπεριαλιστικού διαμοιράσματος του κόσμου και άρα του παροξυσμού των εθνικών ανταγωνισμών για καλύτερες θέσεις στον διεθνή καταμερισμό. Επίσης συνδέεται με τις συνθήκες κοινωνικής ύφεσης, της μόνιμης ανεργίας, της φτώχειας, της βαθύτερης κοινωνικής κρίσης και των ανταγωνισμών εντός της εργατικής τάξης. Εδώ μπορούμε να πούμε ότι όσο η εργατική τάξη δε λειτουργεί ως τάξη για τον εαυτό της, όσο δε συγκρούεται με το κεφάλαιο και το κράτος, τόσο οι δευτερεύουσες αντιθέσεις μεταξύ των διάφορων στρωμάτων των εργαζομένων, θα αναδεικνύονται ως κυρίαρχες(π.χ. μόνιμοι- συμβασιούχοι, εργαζόμενοι δημοσίου – ιδιωτικού τομέα).


Ο εθνικισμός και ο ρατσισμός έχει κυριεύσει στρώματα της εργατικής τάξης. Αυτό ενισχύεται από το ότι η Ελλάδα από χώρα που έστελνε μετανάστες μετατράπηκε σε χώρα που εκμεταλλεύεται μετανάστες. Έτσι υπάρχει μια μερίδα εργαζομένων που συμμαχεί με την αστική τάξη ενάντια στην υπόλοιπη μάζα των εργαζομένων, πράγμα το οποίο συμβαίνει στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες ευρωπαικές χώρες και στις ΗΠΑ. Κι επειδή η ελληνική εργατική τάξη δεν απασχολείται πλέον σε ανειδίκευτες θέσεις, είναι πιο εύκολο να δημιουργηθεί αυτή η συμμαχία με την αστική τάξη και να δημιουργηθούν ρατσιστικές ή εθνικιστικές αντιλήψεις.


Βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο ελληνικός καπιταλισμός έχει αναβαθμίσει τη θέση του στα Βαλκάνια, σε συνάρτηση με τη διάλυση των περισσοτέρων καθεστώτων του υπαρκτού «σοσιαλισμού». Μην ξεχνάμε ότι η συμμαχία του με το ευρωπαϊκό κεφάλαιο τον κάνει να παίρνει μέρος στη συλλογική εκμετάλλευση των καταπιεσμένων λαών.


Και βέβαια υπάρχουν ζώνες του ελληνικού καπιταλισμού που δυνάμωσαν με τη φτηνή εργατική δύναμη των μεταναστών, ανέβασαν το συνολικό ποσοστό εκμετάλλευσης αλλά και ενέτειναν τις διαφορές μεταξύ των στρωμάτων της εργατικής τάξης.


Η ευθύνη των κυρίαρχων κομμάτων


Υπεύθυνα είναι τα κόμματα της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, που με τους αντιμεταναστευτικούς τους νόμους, τα πογκρόμ και τις διώξεις και με την ρατσιστική συμπεριφορά του κράτους ενάντια στους μετανάστες τους οδήγησαν στο περιθώριο και δημιούργησαν μια πατριωτική ρατσιστική ιδεολογία. Και βέβαια υπάρχουν σημαντικά τμήματα του Ρεθύμνου που συνεργάζονται αρμονικά με τους μετανάστες αλλά το ουσιώδες είναι να καταπολεμηθούν τα κοινωνικά και οικονομικά αίτια που αναπαράγουν το ρατσισμό.


Χρειάζεται εδώ να αναφερθούμε στις ομάδες των μεταναστών που δραστηριοποιούνται στο Ρέθυμνο. Προσπαθούν να εξαλείψουν εθνικιστικές κορώνες, έχουν αντίληψη της δύσκολης θέσης στην οποία βρίσκονται, προσπαθούν να συμμαχήσουν με κομμάτια της πόλης. Οι μετανάστες χρειάζεται να οργανωθούν στα σωματεία, να δημιουργήσουν από κοινού μια ισχυρή επαναστατική οργάνωση ως αντίπαλο δέος στον καπιταλισμό και στη νέα τάξη πραγμάτων.


Χρειάζεται να σπάσει η αντίληψη που έχουν οι εργαζόμενοι ότι θα καλυτερέψει η θέση τους αν φύγουν οι μετανάστες από την Ελλάδα ή αν νομίζουν ότι μπορούν οι μικροαστοί και η αριστοκρατία της εργατικής τάξης να είναι προνομιούχοι για μια ζωή. Η αστική τάξη στην Ελλάδα αλλά και παγκόσμια εκμεταλλεύονται στυγνά και τo ντόπιο κομμάτι της εργατικής τάξης με αποτέλεσμα να δημιουργούνται οι αντικειμενικές συνθήκες για συμμαχία με το τμήμα της τάξης που αποτελείται από μετανάστες.


Την ίδια στιγμή ανεβαίνει το επίπεδο των αλλοδαπών εργατών τόσο σε πολιτικό όσο και κοινωνικό επίπεδο. Οπότε η δυνατότητα διεθνιστικής δράσης έχει αντικειμενική βάση να αναπτυχθεί και να υποχωρήσουν μέχρι να εξαλειφθούν τα αίτια που γεννάνε την εθνικιστική και ρατσιστική βία.


Ρέθυμνο

Αντρέας Οικονόμου