Με κοινό κάλεσμα τους οι οργανώσεις ΑΚΟΣ, Αριστερή Ανασύνθεση, Αριστερή Ανασύνταξη, ΑΡΑΣ, ΕΕΚ, ΕΚΚΕ, ΝΑΡ, νΚΑ, ΜΕΡΑ, Οικολόγοι Εναλλακτικοί, (συμμετέχει ως παρατηρητής και η Κομμουνιστική Ανανέωση) ανακοίνωσαν την πρόθεση τους να προχωρήσουν σε σειρά ανοιχτών θεωρητικών – πολιτικών συζητήσεων – εκδηλώσεων. Η πρωτοβουλία αυτή είναι ουσιαστικά σε συνέχεια της συζήτησης που είχε διοργανωθεί την 1^η Νοέμβρη 2004 από τα έντυπα: ΠΡΙΝ, Νέα Προοπτική, Εκτός γραμμής και Αριστερή Ανασύνταξη, με θέμα : «Πολυτεχνείο, 31 χρόνια μετά : οι προοπτικές της επαναστατικής Αριστεράς». Αυτή τη φορά οι διοργανωτές προτείνουν τέσσερις κύριες θεματικές ενότητες για τον διάλογο : α) ο σύγχρονος καπιταλισμός, ο χαρακτήρας και οι αντιθέσεις της ελληνικής κοινωνίας και η στρατηγική της επαναστατικής Αριστεράς, β) η διεθνής κατάσταση – ο χαρακτήρας της εποχής – και τα διεθνιστικά καθήκοντα του επαναστατικού κινήματος, γ) οι εμπειρίες του διεθνούς και του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος, δ) οι πολιτικές μορφές του επαναστατικού κινήματος, το Κόμμα, τα Μέτωπα, τα Συνδικάτα.

Αναμφίβολα πρόκειται για μια πολύ σημαντική προσπάθεια που, όσον αφορά τους συντελεστές αυτού του εντύπου, θα μας βρει ένθερμους υποστηρικτές. Άλλωστε έχουμε διακηρύξει την άποψη μας πως είναι επιβεβλημένος ένας σοβαρός και οργανωμένος διάλογος για τα στρατηγικά ζητήματα, ανάμεσα στα διάφορα ρεύματα και οργανώσεις της Αριστεράς και η συγκεκριμένη πρωτοβουλία είναι ένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση. Οι διοργανωτές δεσμεύονται πως τα έντυπα των οργανώσεων τους θα είναι ανοιχτά σε αυτόν το διάλογο καθώς και για τη μεθοδική προετοιμασία των εκδηλώσεων, γραπτές εισηγήσεις, δημόσιες, δημοκρατικές και οργανωμένες συζητήσεις.

Ξενίζει, χωρίς να είναι κατακριτέα, η εκτενής αναφορά του καλέσματος στη διεθνή και εγχώρια πολιτική συγκυρία. Είναι βέβαια σωστό να τοποθετηθεί η διαδικασία στο πλαίσιο της υπάρχουσας κατάστασης, ίσως όμως, μια πιο αναλυτική παρουσίαση των θεματικών ενοτήτων που προετοιμάζονται θα ήταν πιο χρήσιμη και πιο ενδιαφέρουσα από την επανάληψη, λίγο – πολύ γνωστών, αναλύσεων και απόψεων στις οποίες υπάρχει μια, σε γενικές γραμμές, συμφωνία.

Προβληματικός είναι κατά την γνώμη μας ο τρόπος με τον οποίον συνδέεται το όλο εγχείρημα με την «υπόθεση του μετώπου – πόλου της ανεξάρτητης, αντικαπιταλιστικής, αντιιμπεριαλιστικής αριστεράς». Είναι γνωστό στους «παροικούντες» την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά ότι επί του ζητήματος αυτού υπάρχουν από διαφορετικές ως αντιδιαμετρικά αντίθετες απόψεις. Αυτό ήταν εμφανές και σε όποιον παρακολούθησε την εκδήλωση της 1^ης Νοέμβρη, πόσο μάλλον τώρα που η συμμετοχή είναι διευρυμένη. Φυσικά και το ζήτημα μπορεί και πρέπει να συζητηθεί, ωστόσο το κάλεσμα φανερά συνδέει την πρωτοβουλία αυτή με μια συγκεκριμένη αντίληψη και οργανωτική έκφραση από αυτές που υπάρχουν για τον «πόλο». Κατά την ταπεινή μας γνώμη, πρόκειται για μικροπολιτικό τερτίπι και ηγεμονισμό, που δεν συνάδει με τις διακηρύξεις για ισότιμο και συντροφικό διάλογο. Ο καθένας μπορεί να έχει την άποψη του και να την εκφράσει στη συζήτηση, ωστόσο το κοινό κάλεσμα όφειλε να μην προκαταλαμβάνει τίποτα. Λεπτομέρεια φυσικά, σημαντική ωστόσο, και ελπίζουμε όχι ενδεικτική για την ειλικρίνεια των προθέσεων και των διακηρύξεων.

Σε κάθε περίπτωση, η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, θεωρεί, και έχει ήδη δηλώσει, πως η θεωρητική ανασυγκρότηση του επαναστατικού κινήματος είναι βασικό καθήκον της περιόδου στο οποίο επιδιώκει, στο μέτρο των δυνατοτήτων της, να συμβάλλει, και από αυτή τη σκοπιά είμαστε διατεθειμένοι, να παρακολουθήσουμε, να στηρίξουμε και να παρουσιάσουμε την εξέλιξη αυτής της σημαντικής πρωτοβουλίας.