Εισαγγελικές (και ουχί μόνον!) εκτροπές υπ’ αριθμόν 2

ή Το φως της δημοσιότητας που συσκοτίζει τα πάντα

Στην έντυπη μορφή έχει γίνει επιλεγμένη περικοπές μικρού μέρους του πλήρους κειμένου για λόγους οικονομίας χώρου. Εδώ δημοσιεύεται το πλήρες κείμενο.

Προσφάτως (βρισκόμαστε στα μέσα του Σεπτέμβρη 2012), αλλά και σήμερα, με αυξανόμενο μάλιστα ρυθμό, παρουσιάζονται απόψεις δημοσιολογούντων ατόμων που διακρίνονται από εξαιρετικήν αστοχία και, ταυτόχρονα, από πρωτοφανή κοινωνικήν επικινδυνότητα. Πεποίθησή μας είναι ότι δεν πρόκειται για εκδηλώσεις ασυνήθιστης επιπολαιότητας αλλά για συνειδητές πολιτικές και ταξικές επιλογές που, λόγω του επείγοντος χαρακτήρα τους, προτάσσονται ανερυθρίαστα και με χλευαστικό κυνισμό. Πιο συγκεκριμένα: Η «Καθημερινή» είχε την φαεινή έμπνευση να ταυτίσει το πρόσφατο ρατσιστικό πογκρόμ της φασιστικής «Χρυσής Αυγής» στην Ραφήνα με τον περιβαλλοντικό αγώνα των κατοίκων της Χαλκιδικής κατά της ίδρυσης ενός εξαιρετικά ρυπογόνου εργοστασίου εξόρυξης χρυσού στον τόπο τους. Ο αρθρογράφος Πρετεντέρης-πάντα πρωτοπόρος σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις-με άρθρο του στα «Νέα» επιχειρεί, με κάθε σοβαρότητα μάλιστα, να πείσει τους ατυχείς αναγνώστες του πως η αντίληψη «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» οδηγεί κατευθείαν στο «νόμος είναι το δίκιο του τραμπούκου», το αξίωμα και η πνευματική καθοδηγητική αρχή του κάθε Χρυσαλήτη(Δεν διαβάζω-για λόγους αποφυγής διανοητικής δηλητηρίασης-ούτε «Καθημερινή», ούτε «Νέα». Την είδηση την πληροφορήθηκα απ’ το ΠΡΙΝ της 16-09-2012 και δη από σχόλιό του στην δεύτερη σελίδα του).

Παρακολουθώντας τις νυκτερινές ειδήσεις στις 21.00 ώρα στην ΝΕΤ στις 10-09-2012, ακούσαμε, κεχηνότι τω στόματι είναι αλήθεια, τον προσκεκλημένο της τηλεπαρουσιάστριας Τάκη Θεοδωρόπουλο πρώην Πρόεδρο του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ), να επιχειρεί να εξηγήσει την ολοένα αυξανόμενη φασιστική βία των Χρυσαλητών με το να μας παραπέμπει, με προσποιητή βρεφικήν αμεριμνησία, στο σύνθημα του ΠΑΣΟΚ του δευτέρου μισού της δεκαετίας του εβδομήντα και της αρχής της δεκαετίας του ογδόντα, «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες», επιχειρώντας έτσι να εγκαθιδρύσει έναν νοητικό-πολιτικό δεσμό μεταξύ εκείνου του ΠΑΣΟΚ και της Χρυσής Αυγής.

Τέτοιου είδους δημοσιεύματα και τηλεοπτικές εκπομπές εμετικού περιεχομένου, μας ώθησαν να ανασύρουμε απ’ την μνήμη μας ένα άρθρο που’ χε γράψει σε χρόνο ανύποπτο (22-03-2009) στην κυριακάτικη εφημερίδα Real News ο τότε Αντεισαγγελέας Εφετών Βασίλης Φλωρίδης με τίτλο «Αυτο-οργάνωση απέναντι στο έγκλημα» (Ήδη έχει παραιτηθεί και έχει διορισθεί πρόεδρος κάποιας «ανεξάρτητης αρχής»). Το «γιατί» θα φανεί ευθύς αμέσως μόλις το ανασυστήσουμε δι’ ολίγων: Εν όψει του διογκούμενου κύματος εγκληματικότητας και της προφανούς ανάγκης επιτυχούς αντιμετώπισής του, ο τότε Αντεισαγγελέας Εφετών Βασίλης Φλωρίδης (στο εξής Β.Φ) συνιστά «ενεργή συμμετοχή (εμπλοκή) των πολιτών μέσω των επιτροπών πολιτών και των ομάδων γειτονιάς, τόσο σε επίπεδο κοινωνικής πρόληψης όσο και σε επίπεδο υποβοήθησης της καταστολής. Ο κεντρικός συντονισμός από το τοπικό αστυνομικό τμήμα και η συνεργασία με τους τοπικούς δήμους πρέπει να θεωρείται καταλυτική». Μέτρα «προς την κατεύθυνση της υποβοήθησης της καταστολής» θεωρούνται από τον Β.Φ η «δημιουργία ταχύτατου και αποτελεσματικού δικτύου πολιτών για την άμεση ενημέρωση των αρχών για έγκλημα που τελείται στην γειτονιά, η επιτόπου συλλογή στοιχείων που θα υποβοηθήσουν τις αστυνομικές αρχές (φωτογραφίες, βιντεοσκοπήσεις, μέσα τέλεσης, αλλά και η με χωρίς προσωπικό κίνδυνο και χρήση όπλων ασφαλείς συλλήψεις δραστών…» Τέλος, δίκην επιζητούμενης δικαίωσης της φαρδιά-πλατειά παρατιθέμενης επαγγελματικής ιδιότητάς του, καταλήγει ως ακολούθως: « Γι’ αυτούς που θα σπεύσουν να με κατηγορήσουν ότι υποθάλπω έτσι την αυτοδικία, απαντώ ότι στο μεν άρθρο 40 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας προβλέπεται ότι οι ιδιώτες ΟΦΕΙΛΟΥΝ, αν αντιληφθούν αξιόποινη πράξη που διώκεται αυτεπάγγελτα, να την αναγγείλουν στον αρμόδιο εισαγγελέα ή σε οποιονδήποτε ανακριτικό υπάλληλο (π.χ. αστυνομικό), στο δε άρθρο 275 του ίδιου Κώδικα προβλέπεται δικαίωμα του κάθε πολίτη να συλλαμβάνει τον δράστη σε περίπτωση αυτοφώρων κακουργημάτων ή πλημμελημάτων και να τον προσάγει στο τοπικό αστυνομικό τμήμα. ….Η χώρα μας δεν χρειάζεται να μετατραπεί σε αστυνομικό κράτος για να αντιμετωπίσει το έγκλημα αλλά να γίνει ένα πραγματικό κράτος πολιτών.» (Η έμφαση πάντα δική μας).

Πρώτα-πρώτα πρέπει να σημειώσουμε την συνειδητή προσπάθεια παραπλάνησης του αναγνώστη στην οποία επιδίδεται, αδίστακτα και ανέμελα, ο αρθρογράφος Β.Φ επικαλούμενος ψευδέστατα θεσμοθετημένη γενική νομικήν υποχρέωση των πολιτών να αναγγέλουν στα διωκτικά όργανα την αυτεπαγγέλτως διωκομένη αξιόποινη πράξη που αντιλήφθηκαν·ο νόμος, συγκεκριμένα ο Κώδικας Ποινικής Δικονομίας στο άρθρο 40 παράγραφος 1 αυτού, ΔΕΝ ευνοεί την μεταμόρφωση των Ελλήνων πολιτών σε χαφιέδες, δεν τους υποχρεώνει σε κατάδοση, ΑΡΝΕΙΤΑΙ να θεσμοθετήσει ΓΕΝΙΚΗ νομική υποχρέωση κατάδοσης των πολιτών. Τέτοια υποχρέωση καθιδρύει ΜΟΝΟΝ σε εξαιρετικές περιπτώσεις (π.χ. άρθρο 232 του Ποινικού Κώδικα) και ΜΟΝΟΝ όταν απορρέει από ΡΗΤΗ ΔΙΑΤΑΞΗ ΝΟΜΟΥ. Ο νομοθέτης του Κωδ. Ποιν. Δικονομίας, καίτοι έθεσε τον πιο πάνω νόμο σε ισχύ την 1-01-1950, την επομένη δηλαδή του εμφυλίου πολέμου, διακρίνεται από βαθύ ανθρωπισμό στο συγκεκριμένο σημείο, εν αντιθέσει με τον Β.Φ, που δεν διστάζει να πλαστογραφεί την πιο πάνω διάταξη προκειμένου να παράσχει νομική κάλυψη στα όσα τερατώδη προτείνει. Τι προτείνει; Την εγκαθίδρυση καθεστώτος ΜΑΖΙΚΗΣ ΚΤΗΝΩΔΙΑΣ όπου οι μισοί Έλληνες θα καταδίδουν τους άλλους μισούς και θα το κάνουν διότι θα είναι νομικά υποχρεωμένοι σ’ αυτό. Αυτό που ψύχραιμα προτείνει ΔΕΝ είναι μια λαϊκή πολιτοφυλακή που θα ελέγχεται ΑΜΕΣΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ απ’ το σύνολο της ομάδας κατοίκων της γειτονιάς και θα δίνει λόγο σ’ αυτήν· είναι ένα παράρτημα άμισθων χαφιέδων του τοπικού αστυνομικού τμήματος που θα «λειτουργούν» υπό την καθοδήγηση του τελευταίου! Κι αυτόν τον εφιάλτη τολμά να τον αποκαλεί «πραγματικό κράτος πολιτών» (sic). Αν εξειδίκευε τον συλλογισμό του περαιτέρω, θα μιλούσε για «υπεύθυνους συνοικίας», για «υπεύθυνους οικοδομικού τετραγώνου», για «υπεύθυνους οδού, πολυκατοικίας και ορόφιον αυτής». Όντως θα πρόκειται για «δημιουργία ταχύτατου και αποτελεσματικού δικτύου πολιτών για την άμεση ενημέρωση των αρχών για έγκλημα που τελείται στην γειτονιά…». Ακριβώς έτσι λειτουργούσε και η ΓΚΕΣΤΑΠΟ (Μυστική Πολιτική Αστυνομία) που έφθασε στο σημείο με δύναμη 28 μόνον ανδρών να αστυνομεύει ΑΣΦΥΚΤΙΚΑ μια πόλη ενός εκατομμυρίου κατοίκων. Και τούτο διότι οι άμισθοι και άτυποι συνεργάτες της ήσαν πολλαπλάσιοι. Η αντικοινωνική συμπεριφορά και η εγκληματικότητα αποτελούν για τον αρθρογράφο Β.Φ το πρόσχημα για να εισηγηθεί δημόσια τα ελληνικά Frei Korps , (τις γερμανικές ένοπλες συμμορίες που δολοφόνησαν στις 15-01-1919 τον Καρλ Λήχμπνεχτ και την Ρόζα Λούξεμπουργκ), το πρόπλασμα των μετέπειτα «Ταγμάτων Εφόδου», αυτό δηλαδή που ήδη επιχειρούν οι Χρυσαλήτες στις μέρες μας με την έμμεση μεν, σαφή δε ανοχή και επιδοκιμασία των προαναφερθέντων (Β.Φ, Πρετεντέρη, Θεοδωρόπουλου, Καθημερινής, Νέων κλπ). Δεν τους τρομάζει η εναντίωση, η βία γενικά· είναι αναφανδόν υπέρ της κρατικής και παρακρατικής βίας. Είναι κατά της οποιασδήποτε εναντίωσης εκ μέρους των κυβερνωμένων που προβάλλεται κατά της κυβέρνησης. Αυτή τους τρομάζει, αυτήν στοχοποιούν. Οι Χρυσαλήτες είναι γι’ αυτούς η σωματοφυλακή του αστικού τους συστήματος πρόθυμοι υπηρέτες του οποίου είναι και οι ίδιοι. Γιατί γνωρίζουν, από ταξικό ένστικτο μάλλον, αυτό που έλεγε ο σχωρεμένος καθηγητής Αριστόβουλος Μάνεσης το 1980: «κύριος σκοπός του δικαίου δεν είναι τόσο η αντιμετώπιση περιπτώσεων αντικοινωνικής συμπεριφοράς μεμονωμένων ατόμων ή ομάδων» -για την αντιμετώπιση ή καταστολή της οποίας θα αρκούσαν στοιχειώδεις και πολύ απλούστεροι μηχανισμοί- όσο μέριμνα για την εξασφάλιση της υποταγής ολόκληρων κοινωνικών τάξεων που μόνιμα αντιστρατεύονται τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης, η οποία τις εκμεταλλεύεται και τις καταπιέζει. Έτσι, ο νομικοπολιτικός καταναγκασμός προϋποθέτει και διασφαλίζει τον κοινωνικοοικονομικό καταναγκασμό». Γι’ αυτό και εμφανίσθηκε στις 16-09-2012 στην πρωινή εκπομπή του MEGA ο Β.Φ προκειμένου να ταυτίσει ανερυθρίαστα την φασιστική συμπεριφορά της Χρυσής Αυγής με τις λαϊκές διαδηλώσεις και τους διαδηλωτές που τολμούν να διαδηλώνουν και να καταλαμβάνουν πλατείες και δρόμους επί ζημία της εθνικής οικονομίας και της πολύπαθης έννομης τάξης!!! Μετά ταύτα, πώς να μην εισπράξει τις ανυπόκριτες ευχαριστίες των ψυχρόαιμων υπαλλήλων του MEGA; Τέτοιο σαδιστικό ξεκοκκάλισμα της λαϊκής δυστυχίας που θα το εύρισκαν;

Ο αγώνας (πάλη) για μετεξέλιξη, αναμόρφωση, ΑΝΑΤΡΟΠΗ, είναι η αιώνια εργασία του δικαίου, χωρίς αγώνα (πάλη) ΔΕΝ υπάρχει δίκαιο, δίδασκε ο Γερμανός νομοδιδάσκαλος του 19^ου αιώνα RUDOLF VON JHERING. Το δίκαιο εκείνο, που επειδή δημιουργήθηκε μια φορά, απαιτεί να παραμείνει αιωνίως αναλλοίωτο, ανοηταίνει ασυστόλως. Σ’ αυτήν την ίδια επίκληση του δικαίου ενυπάρχει χλευασμός αυτής, διότι η ιδέα του δικαίου είναι η αιώνια αναπαραγωγή του με αγώνα τάξης εναντίον τάξης. Ο αγώνας αυτός ΔΕΝ είναι κατάρα, ως υπολαμβάνουν ιδιοτελώς οι προαναφερθέντες, αλλά ευλογία, όπως ευλογία είναι η αντίσταση ενός λαού, η εξέγερσή του, η επανάστασή του για να ανθρωπέψει ο χειμαζόμενος σήμερα άνθρωπος. Μόνον ο Β.Φ και οι όμοιοί του βλέπουν το δίκαιο στατικά, γιατί είναι ταξικά ιδιοτελείς.

Έτσι, οι αριστεροί διαδηλωτές συγκρούονται με την έννομη τάξη της αστικής κοινωνίας γιατί επικαλούνται ένα αντίμαχο σύστημα αξιών. Τις αξίες της κρατικής έννομης τάξης τις θεωρούν προδοτικές της βαθύτερης φύσης του ανθρώπου γι’ αυτό και αγωνίζονται να τις αντικαταστήσουν.

Ο φασισμός απ’ την άλλη, με διαπρύσιο κήρυγμά του, λόγω και έργω, την Χρυσή Αυγή είναι η απάντηση του καπιταλιστικού κόσμου στην κομμουνιστική πρόκληση· όταν η εργατική τάξη (και οι ανεκδιήγητοι πολιτικοί εκπρόσωποι της) πιστεύουν πως μπορούν να νικήσουν το αστικό καθεστώς χρησιμοποιώντας το ίδιο το δίκαιο της αστικής τάξης, έρχεται η τελευταία να απαντήσει ποδοπατώντας το δικό της δίκαιο και δικό της νόμο. Ο φασισμός είναι το πολιτικό σύστημα του μεγάλου κεφαλαίου όταν βρίσκεται σε κατάσταση ανάγκης· η άρχουσα τάξη παραμένει η ίδια, αλλά έχει προσλάβει νέους διαχειριστές των συμφερόντων της οι οποίοι διακηρύσσουν «νέες πολιτικές αρχές». Στον φασισμό υπάρχει ιδιωτικός καπιταλισμός διευθυνόμενος από το κράτος, διότι η ιδιοκτήτρια των μέσων παραγωγής αστική τάξη, προτίμησε να προσφέρει στον εαυτό της μια τυραννική δικτατορία προκειμένου να υπερνικήσει την ανερχομένη ανατρεπτική δύναμη της εργατικής τάξης.

Μετά ταύτα:

I)Αυτόδηλον παρίσταται πως η επιχειρούμενη ταύτιση των λαϊκών κινητοποιήσεων με την ρατσιστική και φασιστική συμπεριφορά της Χρυσής Αυγής και τον γραφικό άμα τε και πολλαπλά επικίνδυνο «Στανταρτενφύρερ» της, είναι κάτι πιο κει από αναξιόπιστη· είναι καταγέλαστη.

και II)Δεν χρειαζότανε ιδιαίτερη ευελιξία νοημοσύνης προκειμένου να αντιληφθεί κάποιος πως θάτανε η Χρυσή Αυγή και τα ονάριά της προς επίσαξην που θα ανελάμβαναν, με περισσήν προθυμία, την εμπειρικήν υλοποίηση των «αθώων» αντεγκληματικών ενοράσεων του εν έτει 2009 Αντεισαγγελέα Εφετών Βασιλείου Φλωρίδη.

Και όνω δήλον!

O! LUGENDA RES PUBLICA

(Αχ! Πενθούσα Δημοκρατία)

Πέτρος Πέτκας