Προσπάθεια κατάργησης της συλλογικής σύμβασης και απολύσεις από τους φροντιστηριάρχες της Αττικής

Στις 14/6/11 ο σύλλογος των εργοδοτών στα φροντιστήρια Αττικής (Σ.Ε.Φ.Α.) κατήγγειλε τη συλλογική σύμβαση εργασίας που ισχύει για τους εργαζόμενους στα φροντιστήρια της Αττικής προσπαθώντας να την αντικαταστήσει με ένα έκτρωμα που ακολουθεί πιστά τις νόρμες που έχουν ήδη μπει μέσω του μνημονίου. Το Δ.Σ. των εργοδοτών, εκμεταλλευόμενο το νέο νομικό καθεστώς που ψήφισε η κυβέρνηση σχετικά με τις συλλογικές συμβάσεις αποφάσισε ότι θα είναι οι πρώτοι που θα επιχειρήσουν να καταργήσουν στην πράξη τη συλλογική σύμβαση εργασίας. Οι προτάσεις τους αφορούν σε μειώσεις μισθών στο 25%, κατάργηση της αργίας του Πάσχα, ποινικοποίηση τη συνδικαλιστικής δράσης και μια σειρά από άλλες ρυθμίσεις που ουσιαστικά σημαίνουν επιδείνωση των ήδη ελαστικών σχέσεων εργασίας, κουρέλιασμα των κατακτηθέντων δικαιωμάτων του κλάδου, τρομοκρατία και υποταγή.

Τα επιχειρήματά τους προφανώς σχετίζονται με τη δυσμενή κατάσταση της οικονομίας, την οικονομική δυσχέρεια των οικογενειών και τον κίνδυνο που διαβλέπουν για κλείσιμο φροντιστηρίων. Βέβαια, στο κείμενο καταγγελίας δεν μας εξηγούν για ποιο λόγο βάζουν χέρι στις θεσμικές κατακτήσεις του κλάδου που δεν σχετίζονται με τις οικονομικές απολαβές των εργαζομένων αλλά με τους όρους αξιοπρεπούς άσκησης του επαγγέλματός τους. Αποσιωπάται το γεγονός ότι οι καθηγητές στα φροντιστήρια δουλεύουν με κάκιστους όρους, αφού, με τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου που υπογράφουν, απολύονται για δύο μήνες το καλοκαίρι και πιέζονται κάτω από συνθήκες ακραίας εργασιακής ανασφάλειας. Τολμούν να καταδείξουν τους καθηγητές στα φροντιστήρια Αττικής ως τους πιο ακριβοπληρωμένους εργαζόμενους, τη στιγμή που η νόμιμη συλλογική σύμβαση εργασίας καταστρατηγείται με τον πιο θρασύ τρόπο από τεράστια μερίδα των εργοδοτών. Στην πραγματικότητα, στοχεύουν στην πτώση των νόμιμων υποχρεώσεών τους ώστε να μπορούν να ρίχνουν την τιμή της εργατικής μας δύναμης ακόμα περισσότερο.

Εδώ και χρόνια, το σωματείο (Σύλλογος Εργαζομένων στα Φροντιστήρια Καθηγητών) βρίσκεται σε διαρκή εγρήγορση προσπαθώντας να επιβάλλει την τήρηση της ισχύουσας σύμβασης και έχει δώσει ήδη σκληρές μάχες προς αυτή την κατεύθυνση αλλά και ενάντια στη λογική της ατομικής διαπραγμάτευσης και στην υποταγή, καθώς η εργοδοτική τρομοκρατία, με την απειλή της μη επαναπρόσληψης αυτών που διεκδικούν, προσπαθεί να φιμώσει και να καταστείλει τις διεκδικήσεις των εργαζομένων.

Τρανταχτό παράδειγμα της ασυδοσίας των αφεντικών αποτελεί η περίπτωση του «Ένεκα Παιδείας», φροντιστήριο του οποίου η διεύθυνση δε δίστασε, όχι μόνο να ανακοινώσει στους καθηγητές του ότι τους ετοιμάζει μείωση μισθών 10% αλλά και να απολύσει εκδικητικά τρεις από αυτούς (μεταξύ αυτών και τον ταμία του σωματείου) που αποφάσισαν να διεκδικήσουν συλλογικά, μαζί με τους συναδέλφους τους την τήρηση της συλλογικής σύμβασης εργασίας στο χώρο εργασίας τους. Οι εργοδότες επέδειξαν ιδιαιτέρως επιθετική στάση και παρέμεναν για σημαντικό χρονικό διάστημα αμετακίνητοι, ώσπου η διεκδικητική στάση του σωματείου, των ίδιων των εργαζομένων στα Ένεκα Παιδείας αλλά και των αλληλέγγυων σωματείων και συλλογικοτήτων, με τις κινητοποιήσεις και τις δράσεις που οργάνωσαν κατάφεραν να κάμψουν την αντίστασή τους και να τους υποχρεώσουν να προβούν στην επαναπρόσληψη όλων των συναδέλφων αλλά και στη δέσμευση ότι δε θα προχωρήσουν σε μειώσεις μισθών την επόμενη χρονιά.

Στην περίοδο που ζούμε η εργατική τάξη, θα δέχεται ολοένα και πιο σφοδρές επιθέσεις στα εργασιακά της δικαιώματα. Ο στόχος της αστικής τάξης είναι να ξεζουμίσει τους εργαζομένους όσο το δυνατόν περισσότερο, ώστε να αντλήσει από αυτούς τα μέγιστα κέρδη. Και στο χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης υπάρχουν εργοδότες που βλέπουν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να πλουτίσουν με κάθε τρόπο σε βάρος των εργαζομένων. Αυτό είναι σίγουρο πως θα επιχειρήσουν σε μαζική κλίμακα οι ιδιοκτήτες φροντιστηρίων το επόμενο χρονικό διάστημα. Σε αυτή την κατεύθυνση κινείται και η πρόθεση των φροντιστηρίων «Πουκαμισάς» να διοργανώσουν σεμινάρια επί πληρωμή για νέους εργαζόμενους - άνεργους που επιθυμούν να αποκτήσουν εμπειρία και προϋπηρεσία, εμπορευόμενοι με αυτόν τον τρόπο τις ελπίδες του πιο ευάλωτου κομματιού εργαζομένων στο χώρο των φροντιστηρίων και θέτοντας τη βάση για περαιτέρω αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων.

Είναι βέβαιο πως η επίθεση που έχει ήδη ξεκινήσει από τη μεριά των εργοδοτών θα πρέπει να βρει το σωματείο σε θέσεις μάχης. Στην περίοδο που διανύουμε είναι απαραίτητο να μαζικοποιηθεί το σωματείο, να πυκνώσει τις γραμμές του και να συγκροτήσει οργανωμένο σχέδιο, όχι μόνο απόκρουσης της επίθεσης αλλά και ενεργητικής αμφισβήτησης της υπάρχουσας κατάστασης και ανατροπής της. Ο αγώνας αυτός του κλάδου θα πρέπει να συνδεθεί άρρηκτα με τους αντίστοιχους των υπόλοιπων εργαζομένων της ιδιωτικής αλλά και της δημόσιας εκπαίδευσης ώστε η πάλη των εργαζομένων, μέσα από την ενότητα στη δράση τους, να βάλει τώρα στο προσκήνιο τις πραγματικές μας ανάγκες για εργασία και παιδεία.