Συνεδρίαση Πολιτικής Επιτροπής της κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ

Το Σαββατοκύριακο 19 και 20 Μαρτίου πραγματοποιήθηκε συνεδρίαση της Πολιτικής Επιτροπής της κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ. Η Π.Ε. δρομολόγησε τις διαδικασίες για την πραγματοποίηση της τακτικής συνδιάσκεψης της οργάνωσης με την εκλογή επιτροπής θέσεων και επιτροπής προσυνδιασκεψιακού διαλόγου. Αποσπάσματα από την απόφαση της Π.Ε. δημοσιεύονται παρακάτω. Στη σελίδα 19 δημοσιεύονται αποσπάσματα της απόφασης σχετικά με τις εξελίξεις στη Βόρειο Αφρική.

Με βάση τα στοιχεία της παγκόσμιας οικονομίας, εμφανίζονται ενδείξεις ότι κάποιες χώρες μπαίνουν στη φάση της στασιμότητας. Οι ενδείξεις αυτές, δεν αναιρούν το ότι η διεθνής οικονομία εξακολουθεί να είναι βυθισμένη στην κρίση. Άλλωστε, με βάση την εμπειρία της κρίσης του ’30, την βαθιά ύφεση ακολούθησαν περίοδοι στασιμότητας ή σύντομες περίοδοι που το ΑΕΠ σημείωνε αύξηση, χωρίς όμως η οικονομία να περάσει συνολικά στη φάση της ανάκαμψης ή – πολύ περισσότερο – να ξεπεράσει την κρίση. Η ανάκαμψη και το ξεπέρασμα της κρίσης ήταν τελικά προϊόν της πολεμικής αναμέτρησης της δεκαετίας του ’40. Οι ενδείξεις που καταγράφουμε σήμερα, δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση τεκμηρίωση του περάσματος στη φάση της στασιμότητας και δεν αποκλείεται να τις διαδεχθεί μια νέα φάση ύφεσης. [...]

Στις ΗΠΑ, η Ομοσπονδιακή Κεντρική Τράπεζα (Fed) ανακοίνωσε ότι αναθεωρεί προς τα πάνω την πρόβλεψή της για το 2011, προβλέποντας ανάπτυξη μεταξύ του 3,4 και 3,9% το 2011, ενώ το Νοέμβριο προέβλεπε ανάπτυξη από 3,0 ως 3,6%. Ωστόσο, όσον αφορά το ποσοστό της ανεργίας θα ανέρχεται μεταξύ του 8,8 και 9,0% κατά μέσο όρο στο τελευταίο τρίμηνο του έτους, ενώ η προηγούμενη πρόβλεψή ήταν για ποσοστό που θα κυμαινόταν μεταξύ του 8,9 και 9,1%. Οι προβλέψεις της Fed για την οικονομική ανάπτυξη τα προσεχή χρόνια παραμένουν σχεδόν οι ίδιες, καθώς κυμαίνονται από 3,5 ως 4,4% το 2012 και 3,7 ως 4,6% το 2013.

Η γερμανική οικονομία κατέγραψε ρυθμό ανάπτυξης 3,5% το 2010, έπειτα από ύφεση 4,7% το 2009, ωστόσο στο τέταρτο τρίμηνο του 2010 η ανάπτυξη επιβραδύνθηκε στο 0,4%, σε τριμηνιαία βάση, ενώ οι αναλυτές προέβλεπαν 0,7%. Η ανάπτυξη της γερμανικής οικονομίας οφείλεται στη μεγάλη αύξηση των εξαγωγών και στα σημάδια βελτίωσης που παρουσιάζει η εγχώρια ζήτηση. Στην ουσία η Γερμανία έχει καταφέρει να μετακυλήσει την κρίση στις πιο αδύναμες χώρες της ευρωζώνης. Για το 2011, η κυβέρνηση της χώρας εκτιμά ότι ο ρυθμός ανάπτυξης θα διαμορφωθεί κοντά στο 2,3%. Στη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης, την γαλλική, ο ρυθμός ανάπτυξης ανήλθε στο 1,5% στο σύνολο του 2010, έναντι συρρίκνωσης 2,5% το 2009. Στο δ΄ τρίμηνο το ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 0,3%, έναντι προβλέψεων για αύξηση 0,6%. Ο θετικός ρυθμός μεταβολής του ΑΕΠ το 2010, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο κυβερνητικό πρόγραμμα επανεκκίνησης της οικονομίας που εξαγγέλθηκε τον Οκτώβριο του 2008 ύψους 26 δισ. ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί στο 1,3% του γαλλικού ΑΕΠ.

Συνέπεια αυτής της κρατικής παρέμβασης για την τόνωση της οικονομίας, ήταν η αύξηση του δημόσιου χρέους σε 77% του ΑΕΠ το 2009, έναντι 68% του ΑΕΠ την προηγούμενη χρονιά, ενώ για το 2010 εκτιμάται ότι θα ανέλθει στο 85% του ΑΕΠ. Όσον αφορά το δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας παρουσιάζει εντυπωσιακή επιδείνωση και από το 3,4% που ήταν το 2008, έφτασε στο 8,5 % το 2010. [...]

Τέλος, αξίζει να αναφερθεί ότι η οικονομία της Κίνας αποτελεί πλέον τη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου, καθώς ξεπέρασε αυτήν της Ιαπωνίας. [...] Η Ιαπωνία επλήγη από την οικονομική ύφεση, την πτώση στις εξαγωγές και την καταναλωτική ζήτηση, την ώρα που η Κίνα απολάμβανε την «έκρηξη» της βιομηχανίας. [...] Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι η θέση της Ιαπωνίας θα μεταβληθεί μεσοπρόθεσμα μετά το σεισμό και τις καταστροφές που υπέστη. Σε πρώτη φάση το ΑΕΠ της Ιαπωνίας θα παρουσιάσει κάμψη και στη συνέχεια θα εκτιναχθεί [...] Με τον τρόπο αυτό τρέφεται πλέον η καπιταλιστική ανάπτυξη. Μέσα από μεγάλης κλίμακας καταστροφές κεφαλαίου, βρίσκουν διέξοδο αξιοποίησης τα λιμνάζοντα κεφάλαια.

[...] Η σύνοδος κορυφής της ευρωζώνης αλλά και της Ε.Ε [...]η μεν πρώτη προπαρασκευαστική για τις 25 Μάρτη, η δε δεύτερη για τις εξελίξεις στη Λιβύη, έθεσε την ατζέντα για τις 25/3 με τη Γερμανία να βάζει τη σφραγίδα της. [...]

Η εσωτερική κατάσταση

Οικονομικές εξελίξεις

Σύμφωνα με τα στοιχεία για το 2010, η μείωση του ΑΕΠ διαμορφώθηκε στο 4,5% αντί για 4,2% που ήταν η εκτίμηση που καταγράφηκε και στον προϋπολογισμό του 2011. Η απόκλιση αυτή οφείλεται στο ότι από το τρίτο στο τέταρτο τρίμηνο του 2010, η οικονομική δραστηριότητα, [...]συρρικνώθηκε κατά 1,4% ή 6,6 % σε ετήσια βάση. Η πτώση που παρουσίασε το ΑΕΠ της χώρας το τέταρτο τρίμηνο του 2010, συγκριτικά με τα αντίστοιχα επίπεδα του 2009, είναι η μεγαλύτερη πτώση της μεταπολεμικής περιόδου

Σύμφωνα με την ΕΛΛ. ΣΤΑΤ. οι αιτίες για την εξέλιξη αυτή βρίσκονται, στη συρρίκνωση της τελικής καταναλωτικής δαπάνης. [...] Άλλος ένας λόγος, τον οποίο όμως αποκρύπτει η ΕΛΛ. ΣΤΑΤ., είναι η πρωτοφανής συρρίκνωση των επενδυτικών δαπανών (πχ επενδύσεις παγίου κεφαλαίου), που σε ορισμένες περιπτώσεις φτάνουν ακόμα και το 20%! [...] Σύμφωνα με την ανακοίνωση της ΕΛΛ.ΣΤΑΤ. η πτώση του ΑΕΠ μετριάστηκε(!), λόγω της βελτίωσης του εμπορικού ισοζυγίου. Η «βελτίωση» αυτή όμως, δεν οφείλεται σε κάποια σημαντική θετική δυναμική των εξαγωγών, αλλά κυρίως στην πτώση των εισαγωγών λόγω μείωσης της κατανάλωσης.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των διεθνών οργανισμών, η οικονομική δραστηριότητα θα συνεχίσει να υποχωρεί και το 2011 και μάλιστα με ρυθμούς της τάξης του 3%, [...] Το δ' τρίμηνο του 2010 είναι το ένατο κατά σειρά τρίμηνο συνεχούς μείωσης του ΑΕΠ, καθώς οι αρνητικοί ρυθμοί ανάπτυξης ξεκίνησαν το δ' τρίμηνο του 2008 και συνεχίζονται αδιάλειπτα ως σήμερα.

[...] η πτώση κατά 4,5% του ΑΕΠ οφείλεται στη μείωση της τελικής καταναλωτικής δαπάνης κατά 4,9%, με τις δαπάνες των νοικοκυριών να μειώνονται κατά 4,5% και τις δημόσιες δαπάνες κατά 6,5%. Οι ακαθάριστες επενδύσεις κεφαλαίου υποχώρησαν κατά 12,3%, οι εξαγωγές σημείωσαν αύξηση 3,8%, ενώ αντίθετα οι εισαγωγές μειώθηκαν κατά 4,9%.

Επίσης, οι μισθοί (αμοιβές εξαρτημένης εργασίας) σε τρέχουσες τιμές εμφανίζονται να έχουν μειωθεί κατά 5,7%. Προφανώς, σε σταθερές τιμές η μείωση των μισθών είναι κατά πολύ μεγαλύτερη. Αντίθετα, το ακαθάριστο λειτουργικό πλεόνασμα, στο οποίο προσμετρούνται επιχειρηματικά κέρδη, μαζί με τα κέρδη των ατομικών επιχειρήσεων και των αυτοαπασχολούμενων, σε τρέχουσες τιμές εμφανίζουν μείωση 1,5%.

Η εγχώρια βιομηχανική παραγωγή μειώθηκε τόσο σε ετήσια βάση τον περασμένο Δεκέμβριο (-5,2%) όσο και σε μέσα επίπεδα για το σύνολο του 2010 (-5,7%). Ωστόσο, επιβραδύνθηκε ο ρυθμός της πτώσης σε σχέση με το 2009.

[...]

Ο επίσημος αριθμός των ανέργων το Νοέμβριο του 2010, έφτασε τα 692.600 άτομα ή αλλιώς το 13,9%. Μόλις πριν από 2,5 χρόνια, δηλαδή το καλοκαίρι του 2008, ο δείκτης της ανεργίας έφτανε το 6,5% περίπου, ενώ το Νοέμβριο του 2009, το 10,6%. [...] Η αύξηση της ανεργίας τροφοδοτείται και από μικροαστούς που καταστρέφονται οικονομικά και αδυνατούν να βρουν εργασία. [...]

... τα επίσημα στοιχεία εμφανίζουν μια ωραιοποιημένη κατάσταση της ζοφερής πραγματικότητας, καθώς σύμφωνα με τη μεθοδολογία της ΕΛΛ. ΣΤΑΤ., ακόμα και αν κάποιος έχει κάνει ένα 3ωρο μεροκάματο το μήνα θεωρείται «εργαζόμενος».

Ταυτόχρονα, ο πληθωρισμός έφτασε το 5,2% τον Ιανουάριο του 2011, δίνοντας έτσι τη χαριστική βολή στο εργατικό εισόδημα. Παρά την πρωτοφανή οικονομική ύφεση, ο πληθωρισμός συνεχίζει να παραμένει στα ύψη εξαιτίας των αυξήσεων στους έμμεσους φόρους (ΦΠΑ, ΕΦΚ κλπ) καθώς και της κυριαρχίας των ποικιλώνυμων καρτέλ. [...]

Την ιδία στιγμή η κυβέρνηση και το κράτος πριμοδοτούν το κεφάλαιο και παίρνουν μέτρα υπέρ του, όπως:

Μείωσαν τη φορολόγηση των κερδών από 24 στο 20% και ακόμα παρακάτω

Μείωσαν τις ασφαλιστικές εισφορές της εργοδοσίας

Μείωσαν την αποζημίωση των εργαζομένων σε περίπτωση απόλυσης

Απελευθέρωσαν τις απολύσεις

Μείωσαν τους μισθούς και τα μεροκάματα. -Κατάργησαν τις Συλλογικές Συμβάσεις

Μείωσαν το μισθό για τους νεοεισερχόμενους στη δουλειά, 16-24 χρονών, στο 80% του μισθού που προβλέπει η Εθνική Συλλογική Σύμβαση

Πριμοδοτούν με δις ευρώ τις κατασκευαστικές εταιρίες οι οποίες γέμισαν κυριολεκτικά τους δρόμους με διόδια

Χρηματοδοτούν μέσω του ΟΑΕΔ και του κρατικού προϋπολογισμού τους καπιταλιστές με τα λεγόμενα αναπτυξιακά προγράμματα

Πολιτικές εξελίξεις

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ συνεχίζει την πολιτική που έχει προδιαγράψει [...] Η ΠΑΣΚΕ απ’ την πλευρά της, πέρα από κάποιες εξαιρέσεις, βάζει πλάτη για να περάσει ομαλά η πολιτική της κυβέρνησης διαπραγματευόμενη ταυτόχρονα τη διατήρηση του ρόλου της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας και τη διατήρηση των προνομίων της εργατικής αριστοκρατίας.

Η Ν.Δ εξακολουθεί να εκφέρει αντιμνημονιακό λόγο και να κρατάει αποστάσεις απ’ την κυβέρνηση και το ΛΑΟΣ [...] Για την πολιτική της αυτή δέχεται τα πυρά των ΜΜΕ, καθώς η αστική τάξη απαιτεί σε αυτήν τη φάση πλήρη στοίχιση πίσω από την πολιτική του μνημονίου. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, η Ν.Δ μειώνει τη διαφορά από το ΠΑΣΟΚ, κινούμενη όμως σε χαμηλά – για κόμμα εξουσίας – ποσοστά εκλογικής επιρροής. Οι ίδιες δημοσκοπήσεις εμφανίζουν ενισχυμένο το ΛΑΟΣ, ενώ τα λοιπά μνημονιακά κόμματα (ΔΗ.ΑΡΙ., Δημοκρατική Συμμαχία) κινούνται σε χαμηλά ποσοστά στα όρια της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης.

Στο γνωστό μήκος κύματος κινείται ο ΣΥΝ- ΣΥΡΙΖΑ, συμμετέχοντας στην ΕΛΕ και καταθέτοντας διαρκώς προτάσεις προς την κυβέρνηση για έξοδο απ’ την παρούσα κρίση.

Το ΚΚΕ εξακολουθεί να κινείται στην γνωστή γραμμή του αγωνιστικού ρεφορμισμού χωρίς να καταθέτει πρόταση για έξοδο απ’ την παρούσα κρίση. Οι δυνάμεις που συγκεντρώνει στις συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ, αποτελούν σοβαρή ποσότητα χωρίς να μετατρέπονται, με ευθύνη της γραμμής και πολιτικής του, σε ποιότητα στην κατεύθυνση ανατροπής της κυβέρνησης και της αστικής εξουσίας.

Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το κομματικό σύστημα, δεν συναντάνε μια επαναστατική κομμουνιστική Αριστερά με αποφασιστική επαναστατική τακτική που να διαμορφώσει τις εξελίξεις, αλλά μια Αριστερά παθητική. Δίνεται έτσι η ευκαιρία στην αστική τάξη να ανασυντάξει τις δυνάμεις της και να διαμορφώσει εφεδρείες αξιοποιώντας από καθαρόαιμες αστικές δυνάμεις, μέχρι δυνάμεις της Αριστεράς υπό αστική επιρροή. [...]

Η πανεργατική απεργία στις 23/2 είχε μεγάλη συμμετοχή, ξεπερνώντας αυτήν της 15 Δεκέμβρη και ήταν εφάμιλλη με την απεργία του Μάη και απέδειξε για μια ακόμα φορά ότι η εργατική τάξη συμμετέχει στους αγώνες, παλεύει, απεργεί, κινητοποιείται, παρόλο που οι αγώνες δεν είναι ακόμα αντίστοιχοι της επίθεσης, [...] Οι αγώνες αυτοί καταλήγουν σε αδιέξοδο μπροστά σε ένα ιδιότυπο μορατόριουμ των πολιτικών δυνάμεων της χώρας οι οποίες θεωρούν ή αφήνουν πρακτικά να φανεί ότι η σημερινή πολιτική είναι μονόδρομος. Φυσικά αγώνες θα συνεχίσουν να αναπτύσσονται κάτω απ’ την πίεση των ίδιων των προβλημάτων τα οποία θα οξυνθούν ακόμα περισσότερο.

[...]

Η πολιτική πρόταση

Η πολιτική μας πρόταση που συμπυκνώνεται στο σύνθημα της εργατικής κυβέρνησης, έχει πλέον γίνει γνωστή στις δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς. [...]

Οι ταλαντεύσεις των οργανώσεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ εκδηλώνονται σε σχέση με βασικά σημεία του μίνιμουμ προγράμματος με το οποίο είχαμε συμμετάσχει στις περιφερειακές εκλογές. Ακόμα και ο βασικός κρίκος του προγραμματικού πλαισίου που είναι ο στόχος της διαγραφής του χρέους, τίθεται σε αμφισβήτηση με την πρόσφατη πρόταση για συγκρότηση επιτροπής λογιστικού ελέγχου (ΕΛΕ) του χρέους, πρόταση που υπογράφεται από στελέχη του ΝΑΡ, στηρίζεται ανοιχτά από οργανώσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (ΑΡΑΝ) και διακριτικά από το σύνολο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Σε αμφισβήτηση τίθεται και ο στόχος της αποδέσμευσης από την Ε.Ε. στο όνομα της συμμαχίας με (πολιτικές) δυνάμεις που στέκονται εχθρικά στην προοπτική της εξόδου της χώρας από την Ε.Ε., στην ουσία όμως επιδιώκοντας τη συγκρότηση μετώπου με (κοινωνικές) δυνάμεις που ωφελούνται από τη συμμετοχή στην Ε.Ε. (τμήματα της αστικής τάξης).

[...] Οι προγραμματικοί «ελιγμοί» των οργανώσεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, πέρα από το ότι επιβεβαιώνουν τον ταξικά ερμαφρόδιτο χαρακτήρα του «αντικαπιταλισμού», αποτυπώνουν την ταξική αναφορά των δυνάμεων που την αποτελούν. Η κατεύθυνση την οποία υπηρετούν, είναι η τακτική του λαϊκού μετώπου, η συνεργασία μεταξύ τάξεων και τελικά η υποταγή της εργατικής τάξης σε μικροαστικά συμφέροντα.

Η βάση για την πρότασή μας είναι η προγραμματική εργατική απάντηση στην κρίση και την επίθεση των κεφαλαιοκρατών. Είναι το μίνιμουμ πρόγραμμα που υπηρετεί τα εργατικά συμφέροντα και την προοπτική της εργατικής τάξης. Το πρόγραμμα αυτό είναι αδιάρρηκτα συνδεδεμένο με το σύνθημα της εργατικής κυβέρνησης.

Επιδίωξή μας, είναι το πρόγραμμα αυτό να αποτελέσει πρόγραμμα του εργατικού κινήματος σε όλα τα επίπεδα. Παλεύουμε να γίνει κτήμα των συνδικαλιστικών οργανώσεων της τάξης, δρώντας πάντα ενιαιομετωπικά. Προσπαθώντας δηλαδή, να κινητοποιήσουμε την εργατική τάξη στη βάση των οξυμένων προβλημάτων, ώστε να μπορούμε να επιδράσουμε με το πρόγραμμά μας. Δεν θέτουμε το πρόγραμμά μας σαν προαπαιτούμενο για την κοινή δράση των εργαζομένων, δε διασπάμε την εργατική τάξη με βάση την πολιτική και ιδεολογική τοποθέτηση.

Σε πολιτικό επίπεδο, δεν έχουμε να κάνουμε με μία μόνο τάξη – όπως όταν δρούμε στα πλαίσια του σ.κ. της εργατικής τάξης – αλλά με το σύνολο των κοινωνικών τάξεων και στρωμάτων. Η ενιαιομετωπική τακτική σε πολιτικό επίπεδο επομένως, βασίζεται στο πρόγραμμα που υπηρετεί τα εργατικά συμφέροντα και στοχεύει στη συγκρότηση συμμαχίας - υπό την ηγεμονία της εργατικής τάξης - με τα μεσαία στρώματα που απειλούνται με καταστροφή. Η λογική του μίνιμουμ προγράμματος, της υποχώρησης σε κρίσιμα ζητήματα στο όνομα της πλατιάς συμμαχίας (σε πολιτικό επίπεδο), οδηγεί τελικά σε συμμαχία υπό την ηγεμονία των μεσαίων στρωμάτων και στην υποταγή της εργατικής τάξης και των συμφερόντων της στην αστική τάξη.