Σχέδιο σαρώματος των εργατικών κατακτήσεων στις τράπεζες

Σχέδιο σαρώματος των εργατικών κατακτήσεων στις τράπεζες

«Ως το τέλος Φεβρουαρίου 2011, οι αρχές θα καταθέσουν νομοθετικές ρυθμίσεις οι οποίες θα κατατάξουν όλους τους εγγεγραμμένους τραπεζικούς υπάλληλους στο ίδιο καθεστώς που ισχύει για τον ιδιωτικό τομέα ανεξάρτητα από το ιδιοκτησιακό καθεστώς της τράπεζας.» Το παραπάνω απόσπασμα από το κείμενο της δανειακής σύμβασης του μνημονίου, δεν κατάφερε να κινητοποιήσει τις συνδικαλιστικές οργανώσεις των τραπεζοϋπαλλήλων, οι οποίες τη στιγμή που θα έπρεπε να παίρνουν μέτρα για την διάταξη τους σε θέση μάχης, κάνουν το ακριβώς αντίθετο, παραμένοντας σε πλήρη αδράνεια. Οι ηγεσίες των σωματείων και της ΟΤΟΕ λειτουργούν σαν παπαγαλάκια της κυβέρνησης, αναπαράγοντας αποπροσανατολιστικές φήμες και καλλιεργώντας αυταπάτες.

Το σάρωμα των εργατικών δικαιωμάτων των τραπεζοϋπαλλήλων θα διευκολύνει τις συγχωνεύσεις τραπεζών και το σχηματισμό μεγαλύτερων και ισχυρότερων τραπεζικών σχημάτων με μεγαλύτερη αντοχή στις συνθήκες της κρίσης. Η αναμενόμενη αναδιάρθρωση του χρέους και η μείωση της αξίας των ομολόγων που κατέχουν οι ελληνικές τράπεζες, είναι ένας επιπλέον λόγος για την επιτάχυνση των συγχωνεύσεων.

Αντιμετωπίζοντας έναν αντίπαλο σε πλήρη αφασία, οι τραπεζίτες εγκατέλειψαν τις συζητήσεις για κλαδική σύμβαση, εν αναμονή των νομοθετικών παρεμβάσεων της κυβέρνησης, οι οποίες θα αλλάξουν ριζικά το εργασιακό τοπίο στον κλάδο. Η ΟΤΟΕ προσήλθε στις διαπραγματεύσεις για κλαδική σύμβαση με κεντρικό αίτημα να μην υπάρξουν απολύσεις. Η πλευρά των τραπεζιτών αρνήθηκε να συζητήσει ακόμα κι αυτό. Οι επερχόμενες συγχωνεύσεις άλλωστε, στοχεύουν και σε μείωση του εργατικού κόστους, μείωση που μπορεί να επιτευχθεί κυρίως με μείωση προσωπικού. Στην κατεύθυνση της μείωσης προσωπικού, ήδη κινούνται κάποιες τράπεζες, είτε με κλείσιμο καταστημάτων και απόλυση υπαλλήλων (Citibank) είτε με ατομικές συμφωνίες με εργαζόμενους για εθελούσιες αποχωρήσεις με αποζημίωση, είτε με άλλα προγράμματα όπως στην περίπτωση της Τράπεζας Πειραιώς που προτείνει στους υπαλλήλους της τριετή άδεια κατά τη διάρκεια της οποίας θα λαμβάνουν το 40% των αποδοχών τους.

Εξελίξεις στην ΑΤΕ

Στην Αγροτική Τράπεζα, η επίθεση εκδηλώθηκε με μείωση μισθών με νομοθετική ρύθμιση – μια και το δημόσιο εξακολουθεί να κατέχει την πλειοψηφία των μετοχών της τράπεζας. Παράλληλα, σχεδιάζεται η αναδιάρθρωση της με προφανή – αλλά ανομολόγητο από επίσημα χείλη - στόχο την πώλησή της.

Απέναντι σε αυτές τις εξελίξεις, όπως είχε γραφτεί και στο προηγούμενο φύλλο, είχε διατυπωθεί αίτημα για διεξαγωγή έκτακτης γενικής συνέλευσης. Το αίτημα αυτό προσυπέγραψαν 467 εργαζόμενοι. Η συνέλευση προκηρύχτηκε τελικά από τα δύο μέλη του Δ.Σ. που πρόσκεινται στην ΕΣΑΚ – η οποία είχε πάρει την πρωτοβουλία για το μάζεμα υπογραφών. Η πλειοψηφία του Δ.Σ. (ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ) δήλωσε ότι δεν πρόκειται να συμμετέχει και ότι η συνέλευση είναι άκυρη γιατί ο λόγος για τον οποίο είχε ζητηθεί (μείωση μισθών) έχει παρέλθει. Η παράταξη της «Συσπείρωσης» (ΣΥΡΙΖΑ) επίσης αρνήθηκε να συμμετάσχει στη συνέλευση και ξεκίνησε νέο μάζεμα υπογραφών για νέα γενική συνέλευση, για να στερήσει – όπως έλεγαν τα στελέχη της – τα νομικίστικα επιχειρήματα από την πλειοψηφία του Δ.Σ.

Στο κείμενο της «Συσπείρωσης» είχαν υπογράψει - μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές - αρκετές εκατοντάδες συνάδελφοι, αποδεικνύοντας και πάλι τη θέληση των εργαζομένων της τράπεζας για μια μαζική αποφασιστική γενική συνέλευση. Θέληση, η οποία όμως, προσκρούει στα τερτίπια της γραφειοκρατίας.

Είναι φανερό, ότι η απόκρουση της επίθεσης αυτής, απαιτεί μαζικό αποφασιστικό αγώνα διαρκείας, συντονισμό με τα άλλα τραπεζικά σωματεία και με τα σωματεία άλλων κλάδων. Οι εξελίξεις στην ΑΤΕ, δεν δείχνουν τίποτα παραπάνω από το ότι για να υλοποιηθεί αυτή η κατεύθυνση πρέπει να παραμεριστεί και να περιθωριοποιηθεί η συνδικαλιστική γραφειοκρατία.