Το ενιαίο μέτωπο και ο πόλος της Ριζοσπαστικής Αριστεράς

Το ενιαίο μέτωπο και ο πόλος της Ριζοσπαστικής Αριστεράς
 
της Σύνταξης
Ο βασικός όγκος της ύλης αυτού του τεύχους, εκτός από ένα σημείωμα του Κ. Μπατίκα για το Μακεδονικό και την αντιδραστική στάση της ελληνικής αστικής τάξης επ’ αυτού, που γράφτηκε με αφορμή τη νέα συμβιβαστική πρόταση για το όνομα της γειτονικής μας χώρας, αποτελείται από το κείμενο-πρόταση οργανώσεων «Για έναν πόλο-μέτωπο της ανεξάρτητης αντικαπιταλιστικής – αντιϊμπεριαλιστικής Αριστεράς» και τις συνοπτικές θέσεις των οργανώσεων αυτών πάνω στο θέμα «Ο σύγχρονος καπιταλισμός και η στρατηγική της επαναστατικής Αριστεράς» - την πρώτη θεματική ενότητα, με την οποία ξεκινάει η συζήτηση-διάλογος που συναποφάσισαν να διεξάγουν δημόσια.

 

Στη συνέχεια, αναδημοσιεύουμε ένα άρθρο της ακριβής μας συντρόφισσας Αγγελικής Ξύδη από το τεύχος 7/8 της Αριστερής Ανασύνταξης, τιμώντας τη μνήμη της, καθώς και λίγα αποχαιρετιστήρια λόγια. Η Αγγελική Ξύδη που έφυγε πρόωρα στις 11 Μαρτίου 2005, ήταν για αρκετά χρόνια μέλος της Συντακτικής Επιτροπής και διευθύντρια του περιοδικού μας.

Όσον αφορά στο ζήτημα του πόλου της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, η Αριστερή Ανασύνταξη προσέρχεται στο διάλογο και θα συμβάλλει στο μέτρο του δυνατού στην εντατικοποίηση της κοινής δράσης. Συμμετέχουμε σ’ αυτή τη διαδικασία και θεωρούμε ότι μπορεί να συμβάλλει θετικά στην υπόθεση της επαναστατικής ανασύνταξης του κινήματος.

Είναι γνωστό το θεωρητικό και στρατηγικό έλλειμμα σε ολόκληρο το φάσμα της Αριστεράς. Ο μαρξισμός, αν δεν βρίσκεται υπό διωγμόν, μόνο περιθωριακά επηρεάζει τη δράση της.

Η σημερινή Αριστερά, στο σύνολό της, σε ελλαδικό και παγκόσμιο επίπεδο δεν αποτελεί αποτελεσματικό φραγμό στην ιμπεριαλιστική κοινωνική και πολιτική αντίδραση, αφού αναπαράγει μέσα από διάφορους δρόμους τα αδιέξοδα του ηττημένου κινήματος, τα αδιέξοδα του οπορτουνισμού. Αυτή η Αριστερά είναι παντελώς ακίνδυνη για το καπιταλιστικό σύστημα και ανίκανη να εμπνεύσει τις μάζες και να τις οδηγήσει στο έργο της ανατροπής.

Οι σημερινές ανάγκες απαιτούν μια άλλη Αριστερά, απαιτούν ένα κομμουνιστικό κίνημα ικανό να οργανώνει και να παρεμβαίνει ιδεολογικά και πολιτικά στο κίνημα της εργατικής τάξης και των άλλων εργαζομένων και μέσα στους καθημερινούς τους αγώνες να προωθεί τη συνειδητοποίηση του ιστορικού ρόλου από την εργατική τάξη και να την προετοιμάζει για να τον πραγματοποιήσει. Ένα Κομμουνιστικό Κίνημα που θα ξεφύγει από την αστική επιρροή, θα προωθήσει τις διαδικασίες επαναπροσέγγισης της επαναστατικής στρατηγικής και τακτικής, θα επανακτήσει την επιστημονική γνώση των νόμων κίνησης της κοινωνικής εξέλιξης, θα αφομοιώσει ξανά την επαναστατική μας θεωρία, τον επιστημονικό σοσιαλισμό, και αποκαθάροντάς τον από την μικροαστική και γραφειοκρατική σκουριά που επισωρεύτηκε πάνω του κατά τη διάρκεια οπορτουνιστικής κυριαρχίας δεκαετιών στο κίνημα, θα τον αναπτύξει παραπέρα και με βάση αυτόν θα αναζητήσει απαντήσεις στα μεγάλα σύγχρονα προβλήματα. Απαιτείται, δηλαδή, μια ριζική επαναστατική ανασυγκρότηση, μια συνολική θεωρητική, ιδεολογική πολιτική και οργανωτική ανασύνταξη του κινήματος. Την ανάγκη ύπαρξης μιας άλλης, αξιόπιστης και αξιόμαχης Αριστεράς συνειδητοποιούν όλο και περισσότεροι αγωνιστές. Πληθαίνουν τον τελευταίο καιρό οι εκκλήσεις για ενότητα, για σύμπτυξη διάφορων μετώπων.

Αλλά και η ίδια η έννοια της ενότητας και του μετώπου έχει υποστεί την ανάλογη αστική της τροποποίηση, έτσι που στη χρήση της από διάφορες πλευρές της Αριστεράς να μην έχει μείνει τίποτα από το μαρξιστικό και λενινιστικό της περιεχόμενο.

Το μόνο μέτωπο που είναι αναγκαίο στις σημερινές συνθήκες είναι το ενιαίο μέτωπο των εργατών και όλων των εργαζομένων, που μέσα στην πάλη για τα καθημερινά ζητήματα και με βάση αυτή την καθημερινή δράση παλεύει ενάντια στον καπιταλισμό και προετοιμάζει την ανατροπή του.

Η μόνη πολιτική ενότητας που είναι στρατηγικά αναγκαία, είναι η πολιτική της ενότητας δράσης της εργατικής τάξης και των άλλων εργαζομένων για την αμφισβήτηση της αστικής εξουσίας και της αστικής ιδιοκτησίας, για την ανατροπή της πρώτης και την κατάργηση της δεύτερης, για το ριζικό επαναστατικό μετασχηματισμό όλων των κοινωνικών σχέσεων και ολόκληρου του εποικοδομήματος που χτίστηκε πάνω σ’ αυτές, για την πολιτική χειραφέτηση και την κοινωνική απελευθέρωση της εργατικής τάξης και όλων των εργαζομένων.

Σύμφωνα με τη μαρξιστική και λενινιστική αντίληψη το ενιαίο εργατικό μέτωπο, το ενιαίο μέτωπο των εργαζομένων δεν παίρνει οπωσδήποτε μια οργανωτική μορφή, χωρίς αυτό να αποκλείεται. Είναι κυρίως μια συγκεκριμένη ταχτική του επαναστατικού κόμματος στο δρόμο της συνένωσης των εργατικών μαζών, της απόκρουσης της αστικής επιρροής και της περιθωριοποίησης των φορέων της, της αποκάλυψης του ρόλου των οπορτουνιστικών ηγεσιών μπροστά στις μάζες που τους ακολουθούν και το κέρδισμα των μαζών και τη συσπείρωσή της κάτω από το στόχο της ανατροπής.

Ένα τέτοιο μέτωπο (με τη μαρξιστική και λενινιστική του έννοια) δεν είναι δυνατό υπό την ηγεμονία της αστικής τάξης, δεν μπορεί να το εφαρμόσει και να το προωθήσει μια Αριστερά που η ίδια κυριαρχείται από την αστική επιρροή. Αυτή η αντίληψη του μετώπου βρίσκεται στον αντίποδα των διάφορων αντινεοφιλελεύθερων μετώπων. Δεν μπορεί να την υπηρετήσει η πολιτική του ΚΚΕ, ο στενός ορίζοντας του οποίου δεν του επιτρέπει να ηγεμονεύσει σε μια πλατιά ενωτική δράση των εργαζομένων, αντιθέτως η ιδιότυπη σεχταριστική ταχτική του τραυματίζει και ματαιώνει κάθε πλατιά ενωτική δράση ενάντια στον καπιταλισμό. Οι κατασκευές διάφορων οργανωτικών μορφωμάτων που τα ονομάζει μέτωπα και τα τοποθετεί ανάμεσα στο κόμμα και το εργατικό κίνημα, τις περισσότερες φορές δεν είναι παρά πλατιές συσπειρώσεις των μελών με τους οπαδούς του και τίποτα περισσότερο.

Αλλά η μαρξιστική αντίληψη περί μετώπου είναι δυστυχώς εκτός οπτικού πεδίου όχι λίγων σχημάτων και συλλογικοτήτων και της Ριζοσπαστικής Αριστεράς και πολλών αγωνιστών της.

Το ενιαίο μέτωπο με τη μαρξιστικολενινιστική του έννοια απαιτεί επαναστατική πρωτοπορία, αλλιώς δεν θα υπάρξει.

Η κατάκτηση επαναστατικής-συνειδητής πρωτοπορίας είναι το πρωταρχικό καθήκον της εποχής μας.

Μέσα στην καθημερινή πάλη οφείλει να προωθείται η πολιτική της ενότητας δράσης και του ενιαίου μετώπου των εργαζομένων, αλλά και ταυτόχρονα η οικοδόμηση και κατάκτηση της επαναστατικής πρωτοπορίας.

Τέτοια πρωτοπορία μπορεί να υπάρξει μόνο στο έδαφος του μαρξισμού-λενινισμού. Μόνο στη βάση του επιστημονικού σοσιαλισμού μπορεί να κατακτηθεί μια σύγχρονη επαναστατική στρατηγική και ταχτική, να επιτευχθεί η πολύπλευρη επαναστατική ανασυγκρότηση και ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, μια διαδικασία που θα οδηγήσει σε ένα επαναστατικό εργατικό κίνημα, στην κατάκτηση επαναστατικού κόμματος, επαναστατικών συνδικάτων και άλλων επαναστατικών οργανώσεων της τάξης. Αυτόν το στόχο θέλουμε να υπηρετήσουμε με τις όποιες μικρές μας δυνάμεις. Υποστηρίζουμε κάθε ενέργεια που δρα στην κατεύθυνση εξασφάλισης των προϋποθέσεων για την επίτευξη του στόχου αυτού.

Τασσόμαστε ανεπιφύλακτα υπέρ της ενότητας των κομμουνιστών όπου και αν βρίσκονται σήμερα και είμαστε έτοιμοι να προχωρήσουμε στην αυτοαναίρεσή μας και από κοινού με άλλες συλλογικότητες και μεμονωμένους κομμουνιστές στην από κοινού συγκρότηση μιας νέας μεγαλύτερης οργάνωσης με κομμουνιστικά χαρακτηριστικά, εφόσον υπάρξει συμφωνία και ταύτιση απόψεων στα μεγάλα στρατηγικά ζητήματα.

Τασσόμαστε επίσης υπέρ της συμμετοχής μας σε μετωπικά σχήματα με τους άλλους αγωνιστές της Αριστεράς εφόσον υπάρχει μια μίνιμουμ συμφωνία στα μεγάλα ζητήματα.

Συμμετέχουμε, γι’ αυτό, στην προσπάθεια για τη συγκρότηση του πόλου της Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Με τους συντρόφους των οργανώσεων που από κοινού εκπονήσαμε το κείμενο-πρόταση για τον πόλο, μας συνδέει ο στόχος της ανατροπής του καπιταλιστικού συστήματος, που είναι κοινός τόπος και μια συγκεκριμένη κοινή δράση στο κίνημα των τελευταίων χρόνων. Θα αποτελέσει μεγάλη κατάκτηση, αν σταθεί τελικά δυνατό να εντατικοποιηθεί η κοινή δράση και να επεκταθεί και σε άλλες συλλογικότητες και αγωνιστές, αν η Ριζοσπαστική Αριστερά στρέψει τη δραστηριότητά της περισσότερο από ότι γινόταν στο παρελθόν προς την εργατική τάξη και το υπάρχον εργατικό κίνημα δυναμώνοντας τους αγωνιστικούς της δεσμούς μ’ αυτό και την παρέμβασή της στους εργατικούς αγώνες. Αν μέσα από την κοινή δράση και την ειλικρινή συντροφική συζήτηση σταθεί δυνατό να υπάρξουν συγκλίσεις στα μεγάλα στρατηγικά και προγραμματικά ζητήματα της εποχής μας. Αν αποκρουστούν οι οποιεσδήποτε αντιλήψεις αστικής επιρροής και ο μαρξισμός κατακτήσει στέρεο έδαφος ως καθοδήγηση για δράση. Αν όλα αυτά έχουν θετική κατάληξη, τότε ο πόλος της ανεξάρτητης αντιϊμπεριαλιστικής - αντικαπιταλιστικής Αριστεράς θα γίνει μια ορατή και διακριτή πραγματικότητα στην ελληνική Αριστερά και το εργατικό κίνημα, μια δύναμη που θα αποκτήσει λόγο και επιρροή στους εργατικούς αγώνες. Θα πρόκειται για μια τεράστια συμβολή στην υπόθεση της επαναστατικής ανασυγκρότησης του κινήματος.

Σ’ αυτή την κατεύθυνση οι σύντροφοι της Αριστερής Ανασύνταξης θα συμβάλλουν με ειλικρίνεια και συνέπεια.