Εκλογική Διακήρυξη της Αντικαπιταλιστικής Αριστερής Παρέμβασης στην Κρήτη

Οι φετινές εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση θα διεξαχθούν μέσα σε ένα εκρηκτικό κοινωνικό και πολιτικό περιβάλλον. Μπροστά στην όξυνση της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με την ουσιαστική συναίνεση της ΝΔ και του ΛΑΟΣ, προχωρά μαζί με την τρόικα της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ στην εφαρμογή ενός πραγματικού σφαγείου μέτρων επιδιώκοντας να αναιρέσουν κατακτήσεις ενός αιώνα δράσης του εργατικού και λαϊκού κινήματος και να επιβάλουν τον εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα. Γι’ αυτό προσπαθούν να μας πείσουν ότι “πρέπει να κάνουμε θυσίες για να σωθεί η χώρα από την πτώχευση” με αντάλλαγμα την φτώχεια και την εξαθλίωση. Λένε μάλιστα ότι “όλοι μαζί τα φάγαμε” (δηλώσεις Πάγκαλου), ότι είμαστε δηλαδή συνυπεύθυνοι στη κρίση που οι ίδιοι δημιούργησαν, ενώ αυτοί άρπαζαν τον κοινωνικό πλούτο (Siemens, Βατοπέδι, ακίνητα βουλευτών, υπερεκμετάλλευση εργασίας κ.α.) στέλνοντας τελικά τον λογαριασμό στους εργαζόμενους, αποκρύπτοντας ταυτόχρονα ότι τα μέτρα του μνημονίου οδηγούν σε παρατεταμένη ύφεση.

Η διεθνής καπιταλιστική οικονομική κρίση μαστίζει τον πλανήτη. Η αυξανόμενη δυσκολία διαχείρισης της από όλα τα ιμπεριαλιστικά κέντρα δημιουργεί ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις που εκφράζονται με οικονομικούς πολέμους για τον έλεγχο των αγορών και επισύρουν τον κίνδυνο νέου κύκλου τοπικών πολεμικών συγκρούσεων. Η κρίση του συστήματος στο εσωτερικό της ευρωζώνης εντείνει την ανισομετρία των χωρών της, απειλεί τη συνοχή της και ως εκ τούτου προέκυψε και επιβλήθηκε ένας νέος συμβιβασμός που συγκεκριμενοποιήθηκε με το Μηχανισμό Στήριξης για τον περιορισμό των χρεών και ελλειμμάτων σε μια προσπάθεια αποφυγής της πτώχευσης κρατών της ευρωζώνης και την υποτίμηση του Ευρώ. Με άλλοθι την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους η κυβέρνηση Παπανδρέου μπήκε στο Μηχανισμό Στήριξης και ο Ελληνικός λαός βιώνει την τριμερή κατοχή της Ε. Επιτροπής, της Ε.Κ.Τ. και του Δ.Ν.Τ. Το καθεστώς «επιτήρησης» προκειμένου να παρέχει πιστώσεις επέβαλλε το Μνημόνιο.

Οι εργαζόμενοι και ο λαός βρίσκονται σήμερα αντιμέτωποι με τη μεγαλύτερη επίθεση στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις τους. Το κεφάλαιο απαντά στην κρίση του βαθαίνοντας την εκμετάλλευση των εργαζόμενων με τη δραματική χειροτέρευση αμοιβών και όρων εργασίας. Βαφτίζει το ταξικό του συμφέρον «εθνικό συμφέρον» και βάζει τα κόμματα και την κυβέρνησή του να εφαρμόσουν την πιο επιθετική αντεργατική πολιτική.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με την εφαρμογή του μνημονίου, προχωράει σε τεράστια μείωση του λαϊκού εισοδήματος, με περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, την ταυτόχρονη αύξηση κατά 10% του ΦΠΑ στα είδη πρώτης ανάγκης, την ισοτίμηση του πετρελαίου θέρμανσης με αυτό της κίνησης. Σε αυτό το φόντο μικρομάγαζα κλείνουν, επιχειρήσεις βάζουν λουκέτο, εργαζόμενοι χάνουν τις δουλειές τους και η ανεργία αγγίζει το 20% του ενεργού πληθυσμού. Ταυτόχρονα η κ. Κατσέλη ανακοίνωσε την κατάργηση κάθε συλλογικής σύμβασης, που θα σημάνει την επιδείνωση των σχέσεων εργασίας , την μετατροπή των εργαζόμενων σε έρμαιο του εργοδότη. Ξεπουλάνε το δημόσιο τομέα με πρώτο τον ΟΣΕ, με αποτέλεσμα την κατάργηση θέσεων εργασίας και την αύξηση του κόστους για υπηρεσίες κοινής ωφέλειας. Παράλληλα οι ανακοινώσεις της υπουργού παιδείας στοχεύουν στην κατάργηση της δημόσιας εκπαίδευσης και των εργασιακών δικαιωμάτων των αποφοίτων.

Το δίλημμα που καλούμαστε να απαντήσουμε, έχει τεθεί από την ίδια την αστική τάξη και την κυβέρνησή της: ή θα ισοπεδωθούν οι όροι ζωής των εργαζομένων συνολικά ή με την διαγραφή του χρέους και τις κρατικοποιήσεις των τραπεζών υπό εργατικό έλεγχο, οι κεφαλαιοκράτες πιστωτές θα χάσουν τα κεφάλαιά τους και θα στερηθούν την ιδιοκτησία τους (χρέος, δάνεια, επιχειρήσεις κλπ).

Απέναντι σε αυτή την επίθεση, το μήνυμα της ελπίδας το στέλνουν οι μεγάλοι αγώνες των εργαζομένων, οι απεργίες και οι διαδηλώσεις. Οι αγώνες αυτοί, εάν κλιμακωθούν, εάν πάρουν χαρακτηριστικά πανεργατικής εξέγερσης και γενικευμένου απεργιακού «μπλακ-άουτ», εάν υπερβούν τη γραμμή ήττας των γραφειοκρατικών ηγεσιών σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, μπορούν να νικήσουν, μπορούν να οδηγήσουν στην απόσυρση των μέτρων του «Μνημονίου», μπορούν να κλονίσουν και να ανατρέψουν τους πολιτικούς εκφραστές των μέτρων και πρώτα απ’ όλα την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, κυβέρνηση του «Μνημονίου», των τραπεζιτών, της ΕΕ και του ΔΝΤ.

Το εργατικό κίνημα είναι η ασπίδα για να παλέψουμε ενάντια στο άπλωμα της φτώχειας και της ανεργίας. Γι αυτό χρειάζεται να απλώσουμε και να στηρίξουμε τους αγώνες ενάντια στα ξεπουλήματα και τους συμβιβασμούς της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Το πρόβλημα του συνδικαλιστικού κινήματος δεν είναι μόνο στο επίπεδο οργάνωσης. Η αποδοχή της λογικής της ανταγωνιστικότητας, της ΕΕ και των κυβερνητικών επιλογών κλπ. αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα της στάσης της ξεπουλημένης συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας ΓΣΣΕ-ΑΔΕΔΥ. Όπως επίσης είναι οι δηλώσεις Παναγόπουλου για εργασιακή ειρήνη και συναίνεση σε μια περίοδο κήρυξης πολέμου εναντίων των εργαζομένων και αποκορύφωμα αυτής της στάσης η άρνηση κήρυξης απεργίας 29 Σεπτέμβρη -ημέρα πανευρωπαϊκής κινητοποίησης ενάντια στην οικονομική κρίση.

Από την άλλη η δυναμική και η οργή του κόσμου φάνηκε από τις κινητοποιήσεις του προηγούμενου διαστήματος με αποκορύφωμα την πανεργατική απεργία στις 5 Μάη αναδεικνύοντας πραγματικές δυνατότητες αλλά και όρια. Έδειξαν ότι όταν ο λαός ορθώνει το ανάστημά του μπορεί, να είναι πιο δυνατός απ’ τα όποια κυβερνητικά κέντρα, να εξαναγκάζει σε αναδιπλώσεις την κυβέρνηση, να ανοίγει τον δρόμο για την πραγματική νίκη. Αυτό όμως από μόνο του δεν αρκεί, καθώς δεν πρόκειται για ένα νομοσχέδιο αλλά για συνολική επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων και της νεολαίας, που απαιτεί κινητοποιήσεις κλίμακας και διαρκή αγώνα από πλευράς του εργατικού κινήματος.

Απάντηση μας η ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, για να ξαναγίνουν τα συνδικάτα όπλα στα χέρια των εργαζομένων, με συνελεύσεις σωματείων και συντονισμό σε πρωτοβάθμιο, δευτεροβάθμιο και τριτοβάθμιο επίπεδο. Αυτήν την κατεύθυνση υπηρετεί ο Συντονισμός των Πρωτοβάθμιων Σωματείων σε όλη την Ελλάδα, δημιουργώντας ρήξη με την συνδικαλιστική γραφειοκρατία των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ και στέλνοντας μήνυμα ανυποχώρητου αγώνα στα χέρια των εργατών μέχρι την τελική νίκη. Αυτόν το δρόμο πρέπει να ακολουθήσουμε και το επόμενο διάστημα, το δρόμο του αγώνα διαρκείας με μαζικές κινητοποιήσεις – απεργίες στην κατεύθυνση κλιμάκωσης, που είναι και ο μόνος που μπορεί να μας εγγυηθεί την ανατροπή της αντεργατικής επίθεσης. Αυτόν το δρόμο πρέπει να βαδίσουμε με αγωνιστική ενότητα όλων των εργαζομένων, με συντονισμό σωματείων αλλά και συντονισμό λαϊκών συνελεύσεων γειτονίας και επιτροπών κατοίκων, προβάλλοντας μάχιμα και αναγκαία αιτήματα:

• Ανατροπή του αντεργατικού προγράμματος σταθερότητας. ΚΑΤΩ ΤΑ ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ. Έξω το ΔΝΤ, η ΕΚΤ.

• Άρνηση πληρωμής και διαγραφή του χρέους, εκτός αυτού προς τα ασφαλιστικά ταμεία.

• Ρήξη και έξοδος από την ΕΕ. Έξοδος απ’ την ΟΝΕ, αποδέσμευση απ’ όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς – μηχανισμούς όπως είναι το ΔΝΤ, ΝΑΤΟ κ.α.

• Εθνικοποίηση χωρίς αποζημίωση των τραπεζών, των επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας των μεγάλων επιχειρήσεων και των επιχειρήσεων που κλείνουν, λειτουργία τους με εργατικό έλεγχο.

• Διαχωρισμός της εκκλησίας από το κράτος. Δήμευση της εκκλησιαστικής περιουσίας και χορήγηση της γης σε ακτήμονες.

• Απαγόρευση των απολύσεων. Αύξηση στα μεροκάματα, στις συντάξεις, στους μισθούς, ασφαλιστικά δικαιώματα, δημόσια και δωρεάν παιδεία, υγεία, πρόνοια. Πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα για όλους τους εργάτες, ανεξάρτητα από εθνικότητα, θρησκεία και χρώμα.

Το «κλειδί» για την επιβολή αυτών των εργατικών και λαϊκών διεκδικήσεων, είναι ένα μεγάλο, ενωτικό πολιτικό κίνημα ανατροπής της επίθεσης, της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και κάθε επίδοξου διαχειριστή της πολιτικής του. Ένα εργατικό κίνημα που δεν θα διαπραγματεύεται τους όρους χειροτέρευσης της θέσης των εργαζομένων και της νεολαίας. Που θα έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων στη βάση στόχων που θα συγκρούονται με τον πυρήνα της κυρίαρχης πολιτικής.

Απαιτείται επειγόντως η ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού και λαϊκού μαζικού κινήματος. Χωρίς ένα μαχητικό πολιτικό εργατικό κίνημα με ανυποχώρητη αγωνιστική στάση και ολόπλευρη πολιτική σύγκρουση με την κυρίαρχη πολιτική, χωρίς ένα συγκροτημένο ταξικό πρωτοπόρο ρεύμα μέσα στο κίνημα, οι κοινωνικές εκρήξεις δεν θα μετατρέπονται σε νικηφόρους αγώνες ανατροπής της επίθεσης.

Στην κατεύθυνση της παρέμβασης στις περιφερειακές εκλογές, από τη σκοπιά των αγώνων και των δυνάμεων που τις στήριξαν συγκροτούμε την ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ στην Κρήτη. Η Α.Α.Π. στην Κρήτη μαζί και με άλλες τοπικές και περιφερειακές κινήσεις σε όλη την Ελλάδα, παλεύει και αγωνίζεται για την ανατροπή της επίθεσης, με ένα πρόγραμμα εργατικής και λαϊκής απάντησης στην κρίση και στη πολιτική του κεφαλαίου από τη σκοπιά των συμφερόντων των εργαζομένων. Με ένα πρόγραμμα που εμπνέεται από την πάλη και τις διεκδικήσεις των εργατικών, λαϊκών και φοιτητικών κινητοποιήσεων, των κινήσεων γειτονιών και των λαϊκών συνελεύσεων, έχοντας ως κεντρικό πολιτικό στόχο τα παραπάνω αναγκαία αιτήματα. Οι εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση είναι μια κεντρική πολιτική μάχη στην οποία παρεμβαίνουμε με στόχο:

• Την καταδίκη του «μνημονίου» κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ και συνολικά της βάρβαρης πολιτικής του κεφαλαίου και της ΕΕ, που φορτώνουν τα βάρη της κρίσης στους εργαζόμενους και τη νεολαία ξεθεμελιώνοντας τα κοινωνικά και εργασιακά τους δικαιώματα

• Τη μέγιστη δυνατή πολιτική καταδίκη της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, από τα κάτω και από τα αριστερά, από τη σκοπιά της ρήξης με την κυρίαρχη πολιτική και όχι της απλής εναλλαγής διαχειριστών της αντιδραστικής πολιτικής

• Την αποδοκιμασία τόσο της ΝΔ που ουσιαστικά συναινεί στην κυβερνητική πολιτική όσο και του ακροδεξιού, ρατσιστικού ΛΑΟΣ που έχει στηρίξει ανοιχτά το «Μνημόνιο»

Θέλουμε και στις αυτοδιοικητικές εκλογές:

• Να εκφραστεί η πάλη ενάντια στην αντιδραστική μεταρρύθμιση του «Καλλικράτη». Στηρίζουμε τα όλα μαχόμενα ριζοσπαστικά τοπικά κινήματα από τη σκοπιά των συμφερόντων του εργαζόμενου λαού

• Να αποτυπωθεί η δυναμική των αγώνων και η προοπτική της κλιμάκωσής τους μέχρι τη νίκη, η οργή του κόσμου της δουλειάς και η απαίτηση για συνολική ανατροπή των πολιτικών του «Μνημονίου», η εμπιστοσύνη στη δυνατότητα των ενωτικών μαχητικών αγώνων να κερδίζουν και να ανατρέπουν πολιτικές

• Να ενισχυθεί η ανάγκη συσπείρωσης όλων όσων αναζητούν δρόμους ρήξης με την κυρίαρχη πολιτική και θέλουν να ξανακάνουν την Αριστερά συνώνυμη με την αντίσταση, την αλληλεγγύη και την ανατροπή

Η δική μας πολιτική πρόταση δεν απευθύνεται στην κυβέρνηση για να την υλοποιήσει. Απευθύνεται πρώτα απ’ όλα στο εργατικό και λαϊκό κίνημα για να τη διεκδικήσει, να αγωνιστεί γι’ αυτήν και να την επιβάλλει. Το πολιτικό πρόγραμμα πάλης που προτείνουμε, συνιστά την άμεση πολιτική διέξοδο από την κρίση και αφορά τα σημερινά προβλήματα των εργαζομένων και την επείγουσα αντιμετώπισή τους. Γι’ αυτό δεν θα περιμένουμε αν και πότε θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου για να πραγματοποιηθεί. Κατατίθεται ως πρόταση προς άμεση υλοποίηση και μας δεσμεύει να παλέψουμε για την προώθησή της από όποια θέση και αν βρεθούμε μαζί με όλους τους εργαζόμενους.

Από την άλλη μεριά η επίσημη αριστερά, ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ, φαίνεται ανίκανη να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις και τις ανάγκες της περιόδου. Το μεν ΚΚΕ με την καταστροφική-διασπαστική λογική του ΠΑΜΕ αδυνατεί να ενοποιήσει τον κόσμο που βρίσκεται εκτός ΚΚΕ σε μια περίοδο μάλιστα που είναι αναγκαία η ενότητα όλων των εργαζομένων. Ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ με την φιλό-ΕΕ λογική του, αδυνατεί να πάρει ξεκάθαρη τοποθέτηση ρήξης με την πολιτική της ΕΕ και εξόδου απ’ αυτήν, σε μια περίοδο που αυτή επιβάλει ακόμα σκληρότερα μέτρα και από το ΔΝΤ, ενώ ταυτόχρονα οι δυνάμεις του στο εργατικό κίνημα συνεργάζονται με την ΠΑΣΚΕ. Και οι δύο δεν παίρνουν θέση για το ζήτημα του χρέους με στόχο την διαγραφή του, σε μία περίοδο που καλούνται να το πληρώσουν οι εργαζόμενοι.

Την αναγκαιότητα αυτή, για μια άλλη αριστερά χρήσιμη και αποτελεσματική στο εργατικό και λαϊκό κίνημα προσπαθεί να υπηρετήσουν και οι δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής και κομμουνιστικής αριστεράς, οι ο οποίες συνέβαλλαν τον τελευταίο διάστημα τόσο στο συντονισμό σωματίων, όσο και στην συγκρότηση ενός μάχιμου προγράμματος πάλης. Στη βάση του οποίου θα συνεχίσουν να καλούν τον κόσμο της εργασίας σε παρατεταμένο αγώνα αλλά και το σύνολο της αριστεράς να ανταποκριθεί στις απατήσεις που ορίζει το κίνημα και οι ανάγκες των εργαζομένων.

Στην Κρήτη

Βαφτίζουν “ανάπτυξη” (σήμερα “πράσινη ανάπτυξη”) την καταστροφή του φυσικού πλούτου και την ιδιωτικοποίηση όλων των φυσικών πόρων. Παρουσιάζουν ως αναγκαία, έργα που μοναδικό σκοπό έχουν να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα πολυεθνικών επιχειρήσεων, μεγαλοεργολάβων και μίζες των τοπικών παραγόντων (καταστροφή του πάρκου Γεωργιάδη και δημιουργία πάρκινγκ, καταστροφή των νότιων παραλίων του Ηρακλείου για την δημιουργία εμπορικού λιμανιού), δίχως να έχουν σχέση με τις πραγματικές ανάγκες των κατοίκων. Τέτοιο έργο είναι και η κατασκευή αεροδρομίου στο Καστέλι Πεδιάδος που θα καταστρέψει το περιβάλλον όπως έχει αποδειχθεί από πλήθος μελετών. Απαιτούμε να σταματήσει κάθε διαδικασία δημοπράτησης. Στο υπαρκτό πρόβλημα της οδικής μεταφοράς, απαντούν με λύσεις που εμπνέονται από την λογική της ανταποδοτικότητας και δεν λογαριάζουν το φυσικό περιβάλλον. Η κατασκευή των δρόμων με Σ.Δ.Ι.Τ, πέρα από ληστρική για το δημόσιο συμφέρον θα συνεπάγεται και την επιβολή διοδίων κατά μήκος της Εθνικής οδού στην Κρήτη. Είμαστε ενάντιοι στις ληστρικές Συμπράξεις Ιδιωτικού και Δημόσιου Τομέα (Σ.Δ.Ι.Τ)

Βαφτίζουν εκσυγχρονισμό των πόλεων, την κυκλοφοριακή συμφόρηση, την τσιμεντοποίηση των πάντων, την έλλειψη πρασίνου και την μετατροπή – καταστροφή των ελάχιστων πάρκων σε πάρκινγκ. Ταυτόχρονα η ζωή στις μεγάλες πόλεις της υποβαθμίζεται συνεχώς. Οι υπηρεσίες καθαριότητας, υποχρηματοδοτούνται και παραδίδονται στους ιδιώτες εργολάβους. Τα νοσοκομεία στενάζουν από την έλλειψη προσωπικού. Τα κονδύλια που προορίζονταν για τα σχολεία περικόπηκαν για μια ακόμη φορά κατά το 1/3 της περσινής – λειψής - χρηματοδότησης. Οι γονείς στριμώχνονται να δεχτούν το παιδιά τους στα νηπιαγωγεία. Οι δημόσιοι παιδικοί και βρεφονηπιακοί σταθμοί είναι ανύπαρκτοι και οι ιδιωτικοί πανάκριβοι. Ενδεικτικός είναι ο Δήμος των Χανίων που έχει 6 παιδικούς και 1 μόνο βρεφονηπιακό σταθμό. Η ρύπανση που προκαλεί η κυκλοφορία εκατοντάδων χιλιάδων Ι.Χ. αυτοκινήτων, ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες είναι συνέπεια της ανυπαρξίας μαζικών μέσων μεταφοράς. Στα κέντρα των πόλεων, και στις παλιές πόλεις δύσκολα μπορεί να κυκλοφορήσει κάποιος, καθώς καταλαμβάνονται από κάθε είδους οχήματα και τραπεζοκαθίσματα. Οι τουριστικές ιδιαίτερα συνοικίες των πόλεων, έχουν μετατραπεί σε χώρους ασυδοσίας των εμπόρων της διασκέδασης που διώχνουν τους ντόπιους. Παρ’ όλα αυτά, τα δημοτικά τέλη παραμένουν ιδιαίτερα ψηλά και η φορομπηχτική πολιτική των Δήμων επεκτείνεται.

Βαφτίζουν ανάκαμψη του τουρισμού, το κλείσιμο μικρομεσαίων επιχειρήσεων, την ανασφάλεια και την μισθολογική συμπίεση χιλιάδων ξενοδοχοϋπαλλήλων και εργαζομένων στο νησί. Ο τουρισμός ενώ λένε ότι πήγε καλά δεν μπορούν να πουν το ίδιο και οι εργαζόμενοι στις μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες που έχασαν την δουλεία τους (πάνω από δύο χιλιάδες την περασμένη χρονιά) ή αναγκάστηκαν να δουλεύουν με χειρότερες συμβάσεις, μικρότερο μισθό υπό τον φόβο της απόλυσης τους. Με αφορμή την κρίση οι ιδιοκτήτες ξενοδοχείων δεν μονιμοποιούν κανένα εργαζόμενό τους πλέον, και δεν υπογράφουν συλλογική σύμβαση. Αυτοί ακριβώς οι επιχειρηματίες όχι μόνο δεν έβλεπαν τα δωμάτια τους άδεια, όπως πολλοί ιδιοκτήτες ενοικιαζόμενων δωματίων, αλλά κατάφεραν να επικρατήσουν στην αγορά και να αυξήσουν την κερδοφορία τους παρά την κρίση. Σε πολλές περιπτώσεις “ανάπτυξη” σημαίνει δημιουργία ξενοδοχειακών μονάδων ή έργων που αν δεν καταπατούν, υποβαθμίζουν το φυσικό περιβάλλον.

Βαφτίζουν αγροτική ανάπτυξη, το ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς, την εγκατάλειψη τεράστιων εκτάσεων λόγω κόστους παραγωγής, την ερήμωση της υπαίθρου, την αρπαγή της σοδειάς από τους μεσάζοντες καταλήγοντας να πωλούνται τα προϊόντα σε εξευτελιστικές τιμές και με αποτέλεσμα την αναμονή επιδότησης για την δυνατότητα επιβίωσης. Περίπου το 35% του πληθυσμού του νησιού είναι αγρότες. Η μικρομεσαία αγροτιά οδηγείται σε αφανισμό και πλέον πολλοί έχουν το αγροτικό τους εισόδημα ως ενισχυτικό. Από τότε που καταργήθηκε η τιμή ασφαλείας στα προϊόντα, οι μικρομεσαίοι αγρότες κατάντησαν έρμαια των μεσαζόντων, οι οποίοι αγοράζουν την σοδειά τους κοψοχρονιά και την μεταπωλούν 10 φορές πάνω. Το κόστος παραγωγής είναι μεγαλύτερο των εσόδων με συνέπεια πολλά χωράφια να είναι χέρσα και οι παραδοσιακές καλλιέργειες να εγκαταλείπονται με την αβεβαιότητα αντικατάστασης τους. Οι συνεταιρισμοί αντί, να λειτουργούν προς το συμφέρον των φτωχομεσαίων αγροτών, αντί συμβάλουν στην καλύτερη συγκομιδή και διάθεση προϊόντων και να τους απαλλάξουν από τους μεσάζοντες, έχουν καταντήσει γραφεία διεκπεραίωσης εγγραφών επιδοτήσεων ενώ οι πρόεδροι των ενώσεων και συνεταιρισμών απολαμβάνουν προνόμια λόγω της θέσεις τους αυτής. Γι’ αυτό αντί να υπερασπίζονται τους μικρομεσαίους αγρότες υπερασπίζονται τους μεγαλεμπόρους και τους μεγαλοαγρότες.

Εδώ στην Κρήτη βρίσκεται η αμερικάνικη βάση της Σούδα που χρησιμοποιείται από τους ιμπεριαλιστές του Ν.Α.Τ.Ο. και των Η.Π.Α εξυπηρετώντας τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς σε ολόκληρη την υφήλιο κηρύσσοντας τον πόλεμο σε χώρες και λαούς που στέκονται εμπόδιο στα σχέδια τους. Αποτελεί κυβερνητική επιλογή η αναβάθμιση της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς του ΝΑΤΟ. Η αμερικανική βάση επίσης αποτελεί βασική πηγή μόλυνσης και κινδύνου για την υγεία των κατοίκων. Απαιτούμε την άμεση απομάκρυνση της βάσης τους θανάτου και την αποδέσμευση της χώρας από το ΝΑΤΟ.

Η περιοχή μας είναι πύλη εισόδου χιλιάδων μεταναστών από τις χώρες της Αφρικής και της Ασίας για τις χώρες της Δ. Ευρώπης. Χιλιάδες κάτοικοι της Κρήτης έχουν σταθεί με ποικίλους τρόπους αλληλέγγυοι στους αγώνες των μεταναστών για νομιμοποίηση και ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης. Έχουμε αντισταθεί στην προσπάθεια της άρχουσας τάξης, των ακροδεξιών κομμάτων και φασιστικών συμμοριών να χωρίσουν τους εργαζόμενους καλλιεργώντας τον ρατσισμό και την τρομοκρατία. Ο πρόσφατος νόμος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. πρόδωσε τις ελπίδες χιλιάδων μεταναστών. Ζητάμε νομιμοποίηση όλων των μεταναστών, ιθαγένεια σε όλα τα παιδιά μεταναστών. Εγγραφή όλων των μεταναστών στα συνδικάτα και κάλυψή τους από τις αντίστοιχες συλλογικές/κλαδικές συμβάσεις. Ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα, δικαίωμα ψήφου στους μετανάστες

Απέναντι στις παραπάνω συνθήκες το προηγούμενο χρονικό διάστημα υπήρξαν αντιστάσεις, κινήματα, αγώνες που υπερασπίστηκαν τον φυσικό πλούτο, την γη, την ειρήνη, τα δημοκρατικά δικαιώματα. Από τα κινήματα για το πάρκο Γεωργιάδη, ή το στρατόπεδο Μαρκοπούλου μέχρι τους αγώνες των κατοίκων στην Αγ. Γαλήνη, στην Σπίνα στην Κάντανο κι ακόμη τους αντιιμπεριαλιστικούς αγώνες οι αντιστάσεις αυτές έδειξαν τον δρόμο του συλλογικού αγώνα, της αμφισβήτησης, της ανατροπής, της νίκης

Σχέδιο “Καλλικράτης”

Αναπόσπαστο τμήμα αυτής της επίθεσης είναι και η αναδιάρθρωση των μηχανισμών του «τοπικού κράτους» μέσα από το σχέδιο «Καλλικράτης». Είναι βαθιά αντιδραστική και αντιδημοκρατική μεταρρύθμιση που έρχεται να κάνει πράξη τις πολιτικές του «Μνημονίου» γιατί:

• Γενικεύει τις ιδιωτικοποιήσεις και την ανταποδοτική λειτουργία των Δήμων. Το κράτος περνάει αρμοδιότητες και υπηρεσίες στους υπερχρεωμένους Δήμους, όχι για να «αποκεντρώσει» τις λειτουργίες του, αλλά για να φορτώσει ένα νέο δυσβάσταχτο κόστος στους εργαζόμενους.

• Ενισχύει τις περικοπές στην υγεία και την παιδεία, στα σχολεία, στα Πανεπιστήμια και τα Νοσοκομεία.

• Επιβάλλει βαθύτερη σύνδεση του τοπικού κράτους με τις τράπεζες και το κεφάλαιο μέσα από το πλέγμα των επιχειρήσεων των Δήμων και των Περιφερειών, έτσι που το «τοπικό κράτος» να γίνει όμηρος των τραπεζών

• Προωθεί μαζικές απολύσεις υπαλλήλων και συμβασιούχων και ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων

• Εντείνει την αυταρχική θωράκιση του τοπικού κράτους απέναντι στο λαϊκό παράγοντα

• Επιβάλλει την πλήρη υποταγή των κάθε είδους σχεδιασμών στις κατευθύνσεις της ΕΕ, καθώς μέσα από τα «κοινοτικά κονδύλια» επιβάλλονται τα κριτήρια, οι προτεραιότητες και οι επιλογές του εθνικού και υπερεθνικού καπιταλιστικού σχεδιασμού και όχι οι ανάγκες κατοίκων και εργαζομένων

• Βαθαίνει την ταξική διαφοροποίηση ανάμεσα στις πόλεις και ανάμεσα στις περιφέρειες στα πλαίσια της «ανταγωνιστικής» και «ανταποδοτικής» πόλης ή περιφέρειας. Θα οδηγήσει στην περαιτέρω εγκατάλειψη της επαρχίας και της υπαίθρου, ειδικά των πιο φτωχών περιοχών, και στην υποβάθμιση του περιβάλλοντος στο όνομα της «ανάπτυξης»

• Προσπαθεί να περιορίσει τη δυνατότητα της ριζοσπαστικής κινηματικής δράσης και παρέμβασης στο τοπικό επίπεδο

Για την ανατροπή του σχεδίου “Καλλικράτης” και των συνεπειών του και για την καλύτερη διαβίωση στο νησί, πρέπει ο εργαζόμενος λαός να πάρει την κατάσταση στα χέρια του, με λαϊκές συνελεύσεις γειτονιών και επιτροπές κατοίκων, με την ενίσχυση του εργατικού και λαϊκού κινήματος και με ένα μάχιμο συνεταιριστικό κίνημα των αγροτών. Με συγκεκριμένες διεκδικήσεις:

• Ανατροπή του σχεδίου “Καλλικράτης”, διαγραφή του χρέους των δήμων και των νομαρχιών προς τις τράπεζες

• Προστασία του περιβάλλοντος. Να σταματήσει η εμπορευματοποίηση των ελεύθερων χώρων, η δημιουργία μεγαθήριων, η περαιτέρω τσιμεντοποίηση της πόλης μας. Όχι στην καταστροφή του πάρκου Γεωργιάδη, όχι στην κατασκευή του αεροδρομίου στο Καστέλι, όχι στην κατασκευή του λιμανιού στα νότια παράλια. Όχι στην δημιουργία Νότιου Οδικού Άξονα Κρήτης. Δημιουργία πάρκων και ελεύθερων χώρων

• Επαρκή χρηματοδότηση για τις δημόσιες υπηρεσίες, για την λειτουργία νοσοκομείων, σχολείων κλπ

• Εγγυημένος βασικός μισθός για όλους τους εργάτες γης – κτηνοτροφικών μονάδων και ένταξη τους στο ΙΚΑ

• Κρατική ενίσχυση – αποζημιώσεις – προστασία του εισοδήματος των μικρομεσαίων αγροτών

• Ενίσχυση του συνεταιριστικού κινήματος – συνεταιρισμοί μικρομεσαίων αγροτών για την οργάνωση της αγροτικής παραγωγής. Δημοκρατικό πλαίσιο λειτουργίας αυτών. Η ψήφος όλων των αγροτικών νοικοκυριών που συμμετέχουν στον συνεταιρισμό να είναι μία, είτε διαθέτουν μεγάλο, είτε μεσαίο, είτε μικρό εισόδημα. Οι συνεταιρισμοί όργανα υπεράσπισης των φτωχομεσαίων αγροτών

• Εγγυημένες τιμές παράδοσης στα αγροτικά προϊόντα, όχι στους μεσάζοντες. Η διακίνηση αυτών μέσω των συνεταιρισμών

Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση οι ανταγωνισμοί για το ποίος έκανε τα περισσότερα έργα ή για το ποίος βόλεψε τους περισσότερους, μετατρέποντας την ανάγκη για δουλεία του κόσμου σε εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους , είναι ανούσιοι μιας και καταλήγουν στο ποίος τελικά θα διαχειριστεί καλύτερα την μιζέρια μας. Άλλωστε οι θέσεις εργασίας που έταξαν μέσω stage τελικά καταργήθηκαν και οι μόνοι που βρήκαν δουλεία τελικά ήταν οι επιχειρηματίες που έχτισαν, κατά τύχη, τα μαγαζιά τους δίπλα από τα έργα ανάπλασης. Από την άλλη η Λαϊκή Συσπείρωση του ΚΚΕ, καλλιεργεί αυταπάτες λέγοντας ότι με την εκλογική ενίσχυση τα πράγματα θα αλλάξουν όταν βγει αριστερός δήμαρχος ή περιφερειάρχης, ξεχνώντας να αναφέρει όμως ότι ακόμα και αν βγει θα πρέπει να ακολουθήσει την ίδια πολιτική με αυτήν του κράτους. Η Μια Κρήτη που πρόσκεινται στην Δημοκρατική Αριστερά περιορίζει την κριτική της σε δευτερεύοντα ζητήματα για το περιβάλλον και τον άνθρωπο , σε μια περίοδο οξυμένων προβλημάτων που χρίζουν συνολικότερων απαντήσεων. Όσο για την Ριζοσπαστική Συνεργασία, του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ριζοσπαστική ούτε από τις απαντήσεις που δίνει (βλ. αποδοχή του Καλλικράτη και της ΕΕ, της λογικής της ανάπτυξης) αλλά και ούτε από την στάση της στο κίνημα, συνεργασίες με το ΠΑΣΟΚ σε Δήμους και σωματεία), αλλά ούτε και συνεργασία. Προκύπτει λοιπόν η ανάγκη μιας μάχιμης και εργατικής και λαϊκής απάντησης τόσο στα τοπικά προβλήματα όσο και στα κεντρικά αφού και τα δύο συνδέονται με την πολιτική που ακολουθείται συνολικά.

Για να υπάρξει αυτή η απάντηση, χρειάζεται και μία πολιτική δύναμη που θα βάλει πλάτη για το ξεδίπλωμα ενωτικών και νικηφόρων αγώνων. Γιατί στις σημερινές ανάγκες δεν αντιστοιχεί η αριστερά των κυβερνητικών – διαχειριστικών προτάσεων, η αριστερά των καρεκλών και των εκλογικών υπολογισμών, η αριστερά που υπερασπίζεται την ΕΕ, που αντί να ενώσει τους εργαζόμενους τους διασπά ανάλογα με την κομματική τους ταυτότητα. Αυτή την ανάγκη, μιας αριστεράς συνώνυμης με την ελπίδα, την ανατροπή και την συλλογική δημιουργία, θέλει να εκφράσει η Αντικαπιταλιστική Αριστερή Παρέμβαση στην Κρήτη. Είναι μία περιφερειακή κίνηση από δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής και κομμουνιστικής αριστεράς (το μετωπικό εγχείρημα ΑΝΤΑΡΣΥΑ και οι οργανώσεις ΑΡΑΝ, ΑΡΑΣ, κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ, ΝΑΡ, νΚΑ, ΣΕΚ) και ανένταχτους αγωνιστές, δυνάμεις που συμμετείχαν με συνέπεια και έχουν συμβάλει στους κοινωνικούς αγώνες του προηγούμενου διαστήματος. Η Α.Α.Π. προσπαθεί να συμβάλει στο ξεδίπλωμα μαχητικών – εργατικών αγώνων, στην μαζικοποίηση και ενδυνάμωση των εργατικών σωματείων, στην ανάπτυξη τοπικών κινημάτων και κάθε κοινωνικού αγώνα που παλεύει για να ανατραπεί η αντεργατική επίθεση, το αντιδραστικό σχέδιο “Καλλικράτης” και οι συνέπειες του, για να πληρώσει τη κρίση το κεφάλαιο και όχι οι εργαζόμενοι. Συμβάλει ταυτόχρονα στον αγώνα για την προστασία του περιβάλλοντος και των ελεύθερων χώρων, για την αξιοπρεπή διαβίωση των κατοίκων του νησιού μας.

Γιατί σ’ αυτές τις εκλογές πρέπει να καταδικαστούν οι παρατάξεις των κομμάτων εξουσίας, ώστε την επόμενη μέρα των εκλογών η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και οι σύμμαχοι της (ΝΔ-ΛΑΟΣ) να μην είναι σε θέση να συνεχίσουν την επίθεση τους, στους εργαζόμενους και τη νεολαία, λαμβάνοντας ταυτόχρονα μήνυμα οργής, καταδίκης, ανυπακοής και ανυποχώρητου αγώνα. Δεν αρκεί το άκυρο ή η αποχή. Γιατί το δίλημμα έχει τεθεί και στον πόλεμο που μας κήρυξαν πρέπει να πάρουμε όλοι θέση, τη θέση των αναγκών μας, τη θέση μάχης για τις νίκες του αύριο. Για να μετατρέψουμε την ψήφο διαμαρτυρίας προς τους υπεύθυνους αυτής της κατάστασης σε ψήφο πολιτικής πρότασης – εργατικής απάντησης στην κρίση, σε ψήφο αγώνα, σε ψήφο ανατροπής.

Στηρίζουμε – ψηφίζουμε

ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ στην ΚΡΗΤΗ