Στήριξη στον υποψήφιο Δήμαρχο του ΚΚΕ Κώστα Πελετίδη

Ο Κώστας Πελετίδης είναι ο μοναδικός δήμαρχος της Ελλάδας που είναι κομμουνιστής και στηρίζεται από ένα κομμουνιστικό κόμμα. Διεκδικεί την επανεκλογή του στις εκλογές της 8ης Οκτωβρίου 2023 για τη Δημαρχία της Πάτρας για τρίτη φορά. Ως οργάνωση έχουμε στηρίξει με κριτικό τρόπο την εκλογή του από τις προηγούμενες εκλογές του 2019.

Στο διάστημα που διαχειρίστηκε τον Δήμο Πατρέων η δημοτική αρχή Πελετίδη, η Πάτρα παρέμεινε μια πόλη στην οποία εφαρμόζονται απαρέγκλιτα οι αστικές πολιτικές:

-οι υποχρεώσεις που απορρέουν από την εφαρμογή των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων, στο βαθμό που επηρεάζουν την τοπική αυτοδιοίκηση, εφαρμόζονται και στην Πάτρα (αποπληρωμή δανείων, σφικτή δημοσιονομική πολιτική, κ.τ.λ.)

-η πολιτική του αστικού κράτους στην τοπική αυτοδιοίκηση εφαρμόζεται, με εξαίρεση τις πιο ακραίες μορφές ιδιωτικοποίησης λειτουργιών των δήμων (π.χ., της καθαριότητας) στην οποία η κομμουνιστική ηγεσία του Δήμου αντιστέκεται (και καλά κάνει). Όμως, η λειτουργία του Δήμου στηρίζεται στη συμμετοχή σε ευρωπαϊκά προγράμματα (π.χ., ΕΣΠΑ για τους παιδικούς σταθμούς, για διάφορα έργα, κ.τ.λ.), στην απασχόληση με συμβάσεις ορισμένου χρόνου πολλών εργαζομένων (π.χ., στην καθαριότητα), στην κατάρτιση «ισοσκελισμένων» προϋπολογισμών, σε αρκετές απευθείας αναθέσεις σε διάφορες εταιρείες.

Στην πραγματικότητα, η δημαρχία Πελετίδη στην Πάτρα ξεχωρίζει από μια χρηστή διαχείριση ενός οποιουδήποτε αστού δημάρχου κυρίως από τη ρητορεία των αποφάσεων του δημοτικού συμβουλίου που κατακεραυνώνουν τις αστικές νεοφιλελεύθερες, μνημονιακές, φιλοεπιχειρηματικές πολιτικές των αστικών πολιτικών δυνάμεων –αλλά δεν αποφασίζουν και κάτι που να τις ανατρέπει– και από την τάση της να ρίχνει ένα μεγαλύτερο βάρος στην κοινωνική πολιτική (π.χ., προγράμματα για την απασχόληση των παιδιών τους καλοκαιρινούς μήνες, λαϊκό φροντιστήριο, κ.λπ.) και στην πολιτιστική πολιτική (κινηματογράφος στις γειτονιές, θεατρικές παραστάσεις στις γειτονιές, θεματολογία διαφόρων πολιτιστικών εκδηλώσεων, κ.τ.λ.). Πράγμα που εμπεδώνει την αντίληψη ότι οι κομμουνιστές είναι για να βοηθάνε τους αδύναμους (κάτι σαν νοσοκόμες του λαού) και είναι καλοί στα πολιτιστικά, δηλαδή, σε ό,τι δεν αφορά την ανατροπή της κυριαρχίας της αστικής τάξης. Μια αριστερά που θέλει να κυριαρχήσει στο ηθικό πεδίο αλλά όχι στο πολιτικό-ταξικό. Φυσικά, όσο δεν κυριαρχεί στο δεύτερο, δεν πρόκειται να γίνει και κυρίαρχη και στο πρώτο. Και όσο περισσότερο η ηγεσία Πελετίδη θα παραμένει στην εξουσία του Δήμου τόσο πιο πολύ θα θίγεται και το ηθικό πλεονέκτημα, καθώς θα εμπλέκεται πιο βαθιά στη διαχείριση της αστικής εξουσίας.

Δυστυχώς, το ΚΚΕ, που στηρίζει τον Πελετίδη, αλλά και η υπόλοιπη αριστερά αντιλαμβάνονται τη συμμετοχή στις εκλογές ως «αντίσταση» στην αστική πολιτική όχι όμως ως μέρος μιας προσπάθειας ανατροπής της. Και αυτό ισχύει όχι μόνο για τις αυτοδιοικητικές εκλογές αλλά για κάθε εκλογική μάχη και εν τέλει για κάθε κινηματική διαδικασία.

Παρόλα αυτά, η οποιαδήποτε αριστερά θέλει να αυτοπροσδιορίζεται ως κομμουνιστική και ως επαναστατική δεν κατάφερε στην Πάτρα να δημιουργήσει ένα διακριτό πόλο που θα παλεύει όχι μόνο για να υπάρχει αντίσταση αλλά για να ανατραπούν οι επιχειρούμενες αστικές πολιτικές. Δεν υπάρχει πολιτική δύναμη της αριστεράς που να αντιλαμβάνεται τη συμμετοχή της στις δημοτικές εκλογές ως αγώνα για να αποσπασθεί ο δήμος από τον ιστό της αστικής εξουσίας με ένα πρόγραμμα που ανοικτά θα δηλώνει την άρνηση υπακοής στο αστικό σύστημα, πρόγραμμα που θα είναι παράνομο με βάση τις ανάγκες του καπιταλισμού, νόμιμο όμως με βάση τις ανάγκες της εργατικής τάξη και των εργαζόμενων μικροαστών.

Ένα τέτοιο πρόγραμμα θα συμπεριλάμβανε διεκδικήσεις όπως:

-την άρνηση αποπληρωμής των χρεών προς τις τράπεζες.

-την επίθεση στα συμφέροντα της αστικής τάξης της πόλης με την απαλλοτρίωση των περιουσιακών στοιχείων που αδρανούν και περιμένουν να βρουν ιδιώτες προς πώληση, και τη μετατροπή τους σε δημόσιους χώρους. Το ίδιο ισχύει και για τα περιουσιακά στοιχεία που έχουν περάσει στο ΤΑΙΠΕΔ ή σε άλλα ταμεία του αστικού κράτους.

-την επίθεση στην εκκλησία και την περιουσία της με τη μετατροπή ακινήτων της σε δημόσια περιουσία.

-την άγρια φορολόγηση ειδικά εκείνων των τμημάτων της αστικής τάξης που εκμεταλλεύεται φυσικούς πόρους της πόλης (π.χ., νερό) έως και τη απαλλοτρίωση τους.

-την επιβολή πλαφόν στα ενοικιοστάσια, την απαλλοτρίωση εγκαταλελειμμένων κατοικιών και την απόδοσή τους σε άπορες και άστεγες οικογένειες, σε φοιτητές που σπουδάζουν στην Πάτρα, σε φτωχούς εργαζόμενους.

-τη μετατροπή του Δήμου σε μια υπηρεσία που θα εκτελεί μόνη της τα έργα που έχει ανάγκη η πόλη για τη βελτίωση της ζωής των κατοίκων (από πάρκα και πλατείες, μέχρι αντιπυρικά και αντιπλημμυρικά έργα, από το δίκτυο ύδρευσης-αποχέτευσης μέχρι τη διαχείριση λυμάτων και απορριμμάτων), χωρίς τη συμμετοχή των εργολάβων.

-την κατάργηση των ληστρικών διοδίων και τη διεκδίκηση της εθνικοποίησης των εθνικών οδών.

Φυσικά, μια δημοτική αρχή που θα εφάρμοζε τέτοιο πρόγραμμα θα καθαιρούνταν και θα συλλαμβάνονταν στα πλαίσια της αστικής νομιμότητας. Μόνο η μαχητική υποστήριξη της εργατικής τάξης στο πλευρό της θα μπορούσε να προστατέψει μια τέτοια πολιτική γενικεύοντας τη σύγκρουση με την αστική εξουσία και το κράτος της.

Η αριστερά στην Ελλάδα όμως, δεν κτίζει την πολιτική της στην προοπτική της σύγκρουσης με το αστικό κράτος, αλλά στην προοπτική της απάλυνσης των συνεπειών από την εφαρμογή της αστικής πολιτικής, δηλ. στην προοπτική της «αντίστασης». Με απλά λόγια, η αριστερά στην Ελλάδα είναι κατά βάση ρεφορμιστική.

Παρόλα αυτά, αυτή τη στιγμή, στην Πάτρα τουλάχιστον, δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική από τον Πελετίδη του ΚΚΕ. Η αδυναμία της υπόλοιπης αριστεράς στην Πάτρα (από την κομμουνιστική ως της σοσιαλδημοκρατική και τους αναρχικούς) διαπιστώνεται από το γεγονός ότι, ενώ στις προηγούμενες εκλογές κατέβαζε τρία διαφορετικά ψηφοδέλτια (μόνο η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είχε δύο), φέτος δεν κατεβάζει κανένα. Αυτό από μόνο του είναι ενδεικτικό για το ότι η εξωκοινοβουλευτική αριστερά αδυνατεί να ενώσει την εργατική τάξη, αφού, όπως φαίνεται, αδυνατεί να ενωθεί και η ίδια σε ένα μέτωπο. Έτσι, μένει μόνο το ΚΚΕ και ο Πελετίδης.

Καλούμε την εργατική τάξη της πόλης, τους εργαζόμενους μικροαστούς, τη νεολαία να ψηφίσει μαζικά το ψηφοδέλτιο της Λαϊκής Συσπείρωσης στην Πάτρα και τον υποψήφιο δήμαρχο Κώστα Πελετίδη.

Αν ο δήμος της Πάτρας παραμείνει στα χέρια της Λαϊκής Συσπείρωσης δεν θα υπάρξει κανένα σοβαρό ρήγμα στην αστική εξουσία. Η εργατική τάξη της πόλης όμως, έχει να ελπίζει ότι θα συνεχιστούν κάποιες φιλολαϊκές πολιτικές και κυρίως ότι θα καθυστερήσει η επιδρομή των ιδιωτικών συμφερόντων που ετοιμάζουν τα ψηφοδέλτια που στηρίζονται από αστικές δυνάμεις.

Τα άλλα τρία ψηφοδέλτια που διεκδικούν τη δημοτική αρχή της Πάτρας δεν εκφράζουν τίποτα περισσότερο παρά την ανησυχία της αστικής τάξης ότι με τον Πελετίδη Δήμαρχο μένουν μακριά από την «κουτάλα» διάφοροι εργολάβοι και καπιταλιστές που όλα τα προηγούμενα χρόνια άρμεγαν τον δήμο. Ιδιαίτερα, η επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ να στηρίξει, μαζί με το ΠΑΣΟΚ, έναν εκπρόσωπο των εργολαβικών συμφερόντων είναι απαράδεκτη και ενδεικτική της πλήρους αστικοποίησης αυτού του κόμματος που θέλει να παριστάνει και το αριστερό. Είναι αστείο ότι κανένα από τα άλλα ψηφοδέλτια δεν έχει να προτείνει τίποτα διαφορετικό για την Πάτρα εκτός από περισσότερη ιδιωτικοποίηση. Δεν μπορούν να προτείνουν, για παράδειγμα, περισσότερη απορρόφηση ευρωενωσιακών κονδυλίων, αφού αυτό το κάνει και ο Πελετίδης και τα χρησιμοποιεί για καλύτερους σκοπούς από ό,τι θα τα χρησιμοποιήσουν οι ίδιοι (που σκέφτονται κατά βάση τον προσωπικό τους πλουτισμό και την ενίσχυση των σχέσεων τους με την ντόπια αστική τάξη).

Επομένως, η υποστήριξη του Πελετίδη με όλα τα αρνητικά και τα θετικά του είναι μονόδρομος για την εργατική τάξη της πόλης. Η εργατική τάξη και οι αριστερές δυνάμεις εργατικής αναφοράς θα πρέπει να αντιμετωπίζουν κάθε μέτωπο που ανοίγεται στο Δήμο ως ευκαιρία για να προωθήσουν πιο ριζοσπαστικά αιτήματα και αγώνες παρασέρνοντας και τις δυνάμεις του ΚΚΕ και τη δημοτική αρχή σε σύγκρουση με τις αστικές πολιτικές και την αστική εξουσία.

κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ, οργάνωση Πάτρας