[2022-11-16] Τιμάμε την εξέγερση του Πολυτεχνείου
Τιμάμε την εξέγερση του Πολυτεχνείου
Δυναμώνουμε τον αγώνα για την ανατροπή της κυβέρνησης
Οργανώνουμε τις δυνάμεις μας για την ανατροπή του καπιταλισμού
Η ήττα του εργατικού κινήματος και του αντιμνημονιακού αγώνα της περιόδου 2010-2012 καθόρισε τις εξελίξεις μέχρι πρόσφατα. Δημιούργησε το έδαφος της πολιτικής κυριαρχίας της ΝΔ, η οποία μετέτρεψε την ήττα της εργατικής τάξης σε μέτρα εμπέδωσης της αστικής κυριαρχίας (ιδιωτικοποιήσεις, διάλυση των εργασιακών σχέσεων, αύξηση της εκμετάλλευσης και ασυδοσία του κεφαλαίου στον χώρο εργασίας, ένταση του αυταρχισμού με μέτρα εναντίον των απεργιών, των διαδηλώσεων, του συνδικαλισμού, κ.τ.λ.).
Όμως, η εργατική τάξη δεν μπορεί να μείνει υποταγμένη για πολύ και το αποκρουστικό πρόσωπο του καπιταλισμού δεν μπορεί να κρυφτεί. Η ανάγκη για αύξηση των κερδών των καπιταλιστών που μπαίνει πάνω από όλα οδηγεί σε ένταση των συγκρούσεων, σε πολέμους, όπως αυτός που μαίνεται στην Ουκρανία, σε αύξηση της εξαθλίωσης, σε συνεχή ξεσπάσματα πανδημικών ασθενειών, σε εντεινόμενη περιβαλλοντική και κλιματική καταστροφή του πλανήτη.
Στην Ελλάδα, το επιτελικό κράτος της ΝΔ φέρνει στην επιφάνεια όλη τη δυσωδία των κρατικών μηχανισμών και του πολιτικού προσωπικού της αστικής τάξης με τις παρακολουθήσεις από τις κρατικές υπηρεσίες, τα σκάνδαλα των στελεχών της ΝΔ που εμπλέκονται σε κυκλώματα παιδικής πορνείας (Μίχος) ή σε πλουτισμό μέσα από τη «νόμιμη» εξαγορά κόκκινων δανείων (Πάτσης). Αυτά προστίθενται στους χιλιάδες θανάτους από την πανδημία –για τους οποίους η ΝΔ φέρει εγκληματικές ευθύνες– και τη συνεχιζόμενη φτωχοποίηση της εργατικής τάξης και των εργαζόμενων μικροαστών. Η ΝΔ δεν έχει να δώσει τίποτα άλλο στην εργατική τάξη παρά τα ψίχουλα των επιδοτήσεων και αυξήσεις που εξαερώνονται πριν καλά-καλά μπουν στην τσέπη μας. Μόνο απολύσεις, περικοπές μισθών, και καταστολή προσφέρει πλουσιοπάροχα η πολιτική της στην εργατική τάξη, την ίδια στιγμή που τα κέρδη των εταιρειών ενέργειας, πετρελαίου, τροφίμων, των αλυσίδων σουπερμάρκετ σπάνε ρεκόρ.
Αυτή η κατάσταση θα σπρώχνει την εργατική τάξη σε αντίσταση και αγώνα. Αυτό φάνηκε στις συγκεντρώσεις της απεργίας της 9ης Νοέμβρη και στους αγώνες που ξεσπάνε σε διάφορους χώρους.
Είναι ακριβώς αυτή η άθλια κατάσταση που φέρνει στο προσκήνιο την επικαιρότητα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Μόνο που τώρα η εργατική τάξη, η νεολαία, οι εργαζόμενοι μικροαστοί χρειάζονται κάτι παραπάνω: μια πραγματική επανάσταση που θα ανατρέψει συθέμελα το σάπιο καθεστώς του καπιταλισμού στην Ελλάδα, και όχι απλώς την πολιτική του έκφραση.
Αυτό ακριβώς φοβούνται η κυβέρνηση, τα αστικά κόμματα και οι κεφαλαιοκράτες. Γι’ αυτό επιθυμούν και προσπαθούν να υπονομεύσουν, να ξεδοντιάσουν, να θάψουν το Πολυτεχνείο.
Η επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου πρέπει να γίνει ένας ακόμα σταθμός στην άνοδο του κινήματος ενάντια στη δυστοπική κατάσταση που μας ετοιμάζει η αστική τάξη και οι ανάγκες του καπιταλισμού.
Να βροντοφωνάξουμε το Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία ξανά. Να αντιπαλέψουμε την πείνα, το κρύο, τον πόλεμο. Για ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς-μεροκάματα-συντάξεις. Για την κρατικοποίηση των δομών παραγωγής και μεταφοράς ενέργειας, της παραγωγής και μεταφοράς πετρελαίου και φυσικού αερίου, την κατάργηση του χρηματιστηρίου ενέργειας. Να παλέψουμε για την ήττα του ΝΑΤΟ και των Αμερικανών και Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών, για την ήττα της δικής μας αστικής τάξης και των πολεμοχαρών σχεδίων της, για το κλείσιμο των αμερικανικών βάσεων, την απεμπλοκή από τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Αγώνες για να επιτύχουν τέτοιους στόχους δεν απαιτούν απλώς μεγαλύτερη μαζικότητα και περισσότερο κίνημα, ούτε αρκεί η διαρκής ζύμωση και προβολή της ανωτερότητας του σοσιαλισμού. Απαιτούν να μπουν μπροστά οι πρωτοπόρες δυνάμεις της εργατικής τάξης και να οργανώσουν συνολικά τον αγώνα για την ανατροπή της σημερινής κυβέρνησης και κάθε κυβέρνησης που θα εφαρμόζει το πρόγραμμα των μνημονίων, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ. Απαιτούν την ενίσχυση των πολιτικών χαρακτηριστικών του αγώνα ώστε να διεκδικήσουμε όχι απλώς μια πιο φιλολαϊκή πολιτική αλλά την ανατροπή του καπιταλισμού, την εγκαθίδρυση της εξουσίας της εργατικής τάξης, της δικτατορίας του προλεταριάτου.