Συνεχίζουμε στο δρόμο του ΟΧΙ

για την:

Κατάργηση των μνημονίων

Μονομερή διαγραφή του χρέους

Εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος και των μεγάλων επιχειρήσεων με εργατικό έλεγχο

Έξοδο από Ε.Ε. – Ευρωζώνη

Μόλις 8 μήνες από τη νίκη του στις 25 Γενάρη ο λαός καλείται ξανά στις κάλπες για να επικυρώσει την ήττα του,  υπερψηφίζοντας το 3^ο μνημόνιο, δηλαδή τα κόμματα που το ψήφισαν. Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ κατέρρευσε έχοντας παραδώσει γη και ύδωρ στους δανειστές και διαψεύδοντας όλες τις υποσχέσεις της. Η αριστερή παρένθεση έκλεισε με υπογραφή Τσίπρα, γιατί μια κυβέρνηση που υπογράφει και εφαρμόζει μνημόνια απλά δεν είναι αριστερή. Ο Τσίπρας διέλυσε το κόμμα του και προετοιμάζεται για τη συγκυβέρνηση με τη Ν.Δ. Ας λένε ότι δεν θα συνεργαστούν με – τα άλλα - μνημονιακά κόμματα. Ποιος τους πιστεύει; Άλλωστε η Μέρκελ το αποφάσισε.

Το τελευταίο επιχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ για να μπορέσει να ξεχωρίσει από τα υπόλοιπα μνημονιακά κόμματα, είναι πως θα πατάξει τη διαφθορά. Όμως με την υπογραφή του 3^ου μνημονίου νομιμοποίησαν – και ετοιμάζονται να επαναλάβουν - όλα τα σκάνδαλα των προηγούμενων κυβερνήσεων: το ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας, τον πακτωλό χρημάτων προς τις τράπεζες, το χάρισμα της Αγροτικής Τράπεζας για να καλύψουν μεταξύ των άλλων τα χαριστικά δάνεια σε ημετέρους, το ξεπούλημα του Ελληνικού και των αεροδρομίων κλπ. Την ίδια ώρα οι καναλάρχες (που υποτίθεται ότι θα κυνηγούσαν ως κυβέρνηση) τους στηρίζουν και τους προστατεύουν, ενώ από κοινού με το Μαξίμου ενορχήστρωσαν την επίθεση στους διαφωνούντες. Ποια διαφθορά λοιπόν θα κυνηγήσουν;  

Τι κρίνεται σε αυτές τις εκλογές;

Το πρόγραμμα των μνημονιακών κομμάτων, ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ-Ποτάμι-ΑΝΕΛ-Ένωση Κεντρώων, είναι κοινό και είναι το μνημόνιο το οποίο προβλέπει: μείωση μισθών και συντάξεων, περικοπή στις κοινωνικές δαπάνες, αύξηση της φορολογίας σε μισθωτούς, αγρότες, αυτοαπασχολούμενους και μικρομεσαίους, απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, κατάργηση συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, επιπλέον εμπόδια στην άσκηση του δικαιώματος της απεργίας.

Η εφαρμογή του προγράμματός τους – δηλαδή του μνημονίου – συνεπάγεται τη συνέχιση της φτωχοποίησης της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, τη συνέχιση της επίθεσης στα εργατικά δικαιώματα: η ανεργία θα ξεπεράσει τα 2.000.000, οι συντάξεις θα περικοπούν και θα γίνουν επιδόματα φτώχιας με ανώτερο όριο τα 600 ευρώ, οι μισθοί θα πέσουν ακόμα περισσότερο, τα νοσοκομεία θα υπολειτουργούν, τα ασφαλιστικά ταμεία θα χρεοκοπήσουν.

Από κοντά με τα μνημονιακά κόμματα και οι ναζιστές της Χρυσής Αυγής -τσιράκια των εφοπλιστών- που έβαλαν πλάτη όποτε χρειάστηκε για να περάσει η μνημονιακή πολιτική (π.χ. περίπτωση Αγροτικής Τράπεζας). Σήμερα, παρουσιάζουν ένα «Εθνικό σχέδιο» δύο (2) σελίδων όπου αραδιάζουν - φράσεις κενές νοήματος -μπούρδες του τύπου: «Ο Έλληνας να γυρίσει στο χωράφι, στο εργοστάσιο, την παραγωγή και την σκληρή εργασία», «Εύκολες λύσεις και δωρεάν δανεικά δεν υπάρχουν». Υιοθετούν την επιχειρηματολογία των κεφαλαιοκρατών για την αποπληρωμή του χρέους και φυσικά δεν αμφισβητούν ούτε στο ελάχιστο τη συμμετοχή στην ευρωζώνη και την Ε.Ε, η έξοδος από την οποία αποτελεί προϋπόθεση για «να γυρίσει ο Έλληνας στο χωράφι, στο εργοστάσιο, την παραγωγή». Είναι έτοιμοι να βοηθήσουν τα αφεντικά τους, όποτε χρειαστεί, υποσχόμενοι στα αφεντικά τους, ότι θα επιβάλουν στο λαό "σκληρή δουλειά".

Το αποτέλεσμα των εκλογών πρέπει να αποτελέσει μια ηχηρή ήττα για όλους αυτούς.

Η ψήφος μας δεν πρέπει να τους διευκολύνει να σχηματίσουν μια νέα μνημονιακή κυβέρνηση, η οποία ήδη προετοιμάζεται με πρωτεργάτες ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ.

Σε αυτή τη μάχη, η στάση του ΚΚΕ το οποίο επιτίθεται κατά προτεραιότητα στις αντιμνημονιακές δυνάμεις, δεν βοηθάει. Η δε πρότασή του δεν χαράσσει καμία άμεση προοπτική, πέρα από την αναγκαία αγωνιστική κινητοποίηση των εργαζόμενων, για την οποία άλλωστε, παλεύουμε όλες οι δυνάμεις με εργατική αναφορά.

Η ισχυρή παρουσία της «Λαϊκής Ενότητας» μπορεί να τους χαλάσει τα σχέδια και να ανοίξει το δρόμο για μια νέα πλειοψηφική αντιμνημονιακή έκφραση που θα διεκδικήσει την κυβέρνηση, η κατάκτηση της οποίας πρέπει να αποτελέσει αφετηρία για την κατάκτηση συνολικά της εξουσίας από την εργατική τάξη και τους συμμάχους.

Το τέλος των «εύκολων» απαντήσεων

Η συνθηκολόγηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί μια προσωπική αποτυχία του Τσίπρα ή απλά μια «κωλοτούμπα». Είναι η χρεοκοπία μιας ολόκληρης στρατηγικής. Της στρατηγικής που υποσχόταν τον τερματισμό της λιτότητας εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης και ευρωζώνης, τη λύση των εργατικών προβλημάτων χωρίς σύγκρουση με τους εκμεταλλευτές.

Αν σε κάτι ωφέλησε η διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, είναι ότι έγινε πλέον φανερή η χρεοκοπία αυτής της στρατηγικής. Όπως επίσης, έγινε φανερή η χρεοκοπία μιας σειράς μύθων που αποπροσανατόλιζαν το λαό και τους αγώνες του. Σήμερα λοιπόν, η ίδια η εμπειρία μας δείχνει ότι:

 -καμία δυνατότητα ανατροπής, της λιτότητας και κατάργησης του μνημονίου δεν υπάρχει εντός ευρωζώνης και ευρωπαϊκής ένωσης, στόχος της οποίας είναι η νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση.

-καμία δυνατότητα διαπραγμάτευσης με στόχο το μετριασμό της λιτότητας και την διαγραφή χρέους δεν είναι εφικτή εντός ευρωζώνης και Ε.Ε.

Με βάση αυτή την εμπειρία πρέπει να δούμε τα όρια που υπάρχουν στις απόψεις που υποστηρίζουν ότι θα μπορούσε η χώρα να προσδεθεί σε κάποιο άλλο ιμπεριαλιστικό άρμα, ή να στηριχτεί σε κάποιο «διεθνές δίκαιο».

-οι ισχυρισμοί για τη δυνατότητα προνομιακών σχέσεων και δανεισμού από άλλες πηγές (Ρωσία, Κίνα, BRICS) δεν έχουν καμία βάση και όσοι δεν το κατάλαβαν από την εμπειρία της Κύπρου, πρέπει τώρα να το βάλουν καλά στο μυαλό τους. Τα ανταλλάγματα σε μια τέτοια περίπτωση θα είναι επίσης οδυνηρά.

-κανένα διεθνές δίκαιο δεν μπορεί να βοηθήσει τη διεκδίκηση του κατοχικού δανείου και των πολεμικών αποζημιώσεων, όπως και κανένας μηχανισμός διεθνούς δικαίου δεν υφίσταται για να κατατεθεί το πόρισμα της επιτροπής αλήθειας για το δημόσιο χρέος και να διαγραφεί μέρος ή το σύνολο του δημόσιου χρέους

Η αλήθεια που πρέπει να δούμε κατάματα, είναι ότι δεν μπορούμε να επιστρέψουμε στην εποχή πριν το 2009. Ο καπιταλισμός -στις σημερινές συνθήκες της διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης- δεν μπορεί να είναι άλλος από αυτόν που ζούμε τα τελευταία 5 χρόνια. Το μνημόνιο είναι το πρόγραμμα που έχει η κυρίαρχη τάξη για να απαντήσει στην κρίση και δεν έχει άλλο. Λύση προς όφελος της εργατικής τάξης και του λαού δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς σύγκρουση με τους κεφαλαιοκράτες, χωρίς να χάσουν τα προνόμια και την εξουσία τους.

Μονόδρομος για την εργατική τάξη και το λαό η κατάργηση των μνημονίων

Η εργατική τάξη και ο λαός ποτέ δε ρωτήθηκαν για την πολιτική της χώρας και όποτε κατέβηκαν στο δρόμο να διεκδικήσουν αλλαγή πολιτικής για τα δικά τους συμφέροντα λοιδορήθηκαν, ξυλοκοπήθηκαν, απολύθηκαν. Δεν πρόκειται να ζητήσουμε τη συναίνεση των κεφαλαιοκρατών για να εφαρμόσουμε ένα πρόγραμμα που υπηρετεί της δικές της ανάγκες κόντρα της επιδιώξεις των καπιταλιστών. Η καταγγελία της δανειακής σύμβασης, η κατάργηση των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων είναι μια πορεία σύγκρουσης και μονομερών ενεργειών ενός αποφασισμένου λαού απέναντι στην κεφαλαιοκρατία και των συμφωνιών που σύναψε μέσω των κομμάτων της με της αστικές τάξεις των ευρωπαϊκών χωρών και των ΗΠΑ.

Κατάργηση των μνημονίων σημαίνει σύγκρουση με ΕΕ – ΔΝΤ και με την ντόπια αστική τάξη που χάρη στα μνημόνια διέσωσε τα κέρδη και τα προνόμιά της. Μια τέτοια πολιτική δεν θα είναι περίπατος που θα κριθεί σε ψηφοφορίες στο κοινοβούλιο. Θα είναι πόλεμος που απαιτεί το εργατικό κίνημα να βρεθεί σε θέση μάχης από σήμερα. Οι αυταπάτες που καλλιεργήθηκαν από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ για «αλλαγές στην ΕΕ», «αποδοχή των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ από της ευρωπαίους» και για «σκληρή διαπραγμάτευση» αποδείχτηκαν εκτός τόπου και χρόνου.

Η κατάργηση των μνημονίων μπορεί να αποτελεί ρεαλιστική προοπτική μόνο σε σύνδεση με ένα πρόγραμμα εργατικής απάντησης στην κρίση.  

Μονομερής Διαγραφή του δημόσιου χρέους (εκτός αυτού της τα ασφαλιστικά ταμεία). Η μονομερής διαγραφή του χρέους είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχία οποιασδήποτε προσπάθειας βελτίωσης του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων και της εργατικής τάξης, καθώς το σταμάτημα της εξυπηρέτησης του χρέους θ’ απελευθερώσει πόρους ικανούς να χρηματοδοτήσουν το κοινωνικό κράτος, την υγεία, την παιδεία, την παραγωγική ανασυγκρότηση.

 Κρατικοποίηση των τραπεζών με εργατικό έλεγχο και συγχώνευσή της σε ένα τραπεζικό ίδρυμα./

 Διαγραφή των χρεών των εργατικών οικογενειών, των φτωχών αγροτών και των αυτοαπασχολουμένων που προλεταριοποιούνται, ρύθμιση των χρεών των μικρομεσαίων της πόλης και του χωριού.

 Κρατικοποίηση των μεγάλων επιχειρήσεων χωρίς αποζημίωση και κάτω από εργατικό έλεγχο. Με την κρατικοποίηση του τραπεζικού συστήματος έρχονται στα χέρια του κράτους οι επιχειρήσεις των οποίων το μετοχικό κεφάλαιο ελέγχεται από της τράπεζες, αλλά και έχουν υποχρεώσεις (δάνεια) της αυτές.

 Χωρισμός κράτους – εκκλησίας και δήμευση της εκκλησιαστικής περιουσίας.

 Έξοδος της χώρας από την ευρωζώνη, την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ.Ένα τέτοιο πρόγραμμα δεν είναι ούτε στο ελάχιστο συμβατό με τη συμμετοχή της χώρας σε αυτούς τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς.

Το πραγματικό ερώτημα εξακολουθεί να είναι: Ποιος θα πληρώσει την κρίση;

Και η απάντηση που έχει δώσει η κυρίαρχη τάξη με το πολιτικό της προσωπικό είναι αυτή που ζούμε εδώ και 5 χρόνια: οι εργαζόμενοι, οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι. Η μοναδική άλλη απάντηση είναι: Να πληρώσουν αυτοί που απομυζούν τους κόπους και τις θυσίες του λαού.

-Οι εφοπλιστές που είναι απαλλαγμένοι από την φορολογία από το ίδιο το Σύνταγμα

-Οι τραπεζίτες που έχουν μπουκωθεί με δεκάδες δις. ευρώ, τα οποία προστέθηκαν στο δημόσιο χρέος, όπως και οι δημόσιοι-εθνικοί εργολάβοι.

-Οι βιομήχανοι που τρέφονται με επιδοτήσεις και που με θράσος καταπατούν τα εργατικά δικαιώματα και διεκδικούν να είναι υπεράνω του νόμου όταν πρόκειται να πληρώσουν πρόστιμα ή φόρους

Οι καναλάρχες οι οποίοι δεν πλήρωσαν φόρους, τρέφονταν με τις κρατικές διαφημίσεις, έπαιρναν θαλασσοδάνεια και καταχρώνται τις δημόσιες συχνότητες κάνοντας πολιτική υπέρ της Ε.Ε, του ΔΝΤ, και της ντόπιας κεφαλαιοκρατίας

-Όλοι μαζί οι παραπάνω που λεηλάτησαν και συνεχίζουν να λεηλατούν το δημόσιο πλούτο, αγοράζοντας κοψοχρονιά δημόσιες επιχειρήσεις και υποδομές προκειμένου  να εξυπηρετηθεί το δημόσιο χρέος

-Η εκκλησία που δεν πληρώνει δεκάρα για την τεράστια ακίνητη περιουσία της (44.000 κτίρια και 1.300.000 στρέμματα) και χρηματοδοτείται κι από πάνω από το κράτος

Η εφαρμογή ενός τέτοιου προγράμματος προσκρούει στα συμφέροντα της κυρίαρχης αστικής τάξης, στο σημερινό πολιτικό σύστημα, στους νόμους και στις κρατικές δομές. Η προώθηση του προγράμματος αυτού απαιτεί το τσάκισμα του αστικού κράτους και των μηχανισμών του και την αντικατάστασή τους απ’ την εργατική δημοκρατία, τη δικτατορία του προλεταριάτου. Την ανώτερη μορφή πολιτικής δημοκρατίας που μπορεί να υπάρξει και στηρίζεται στην αυτοοργάνωση και αυτοδιοίκηση της εργατικής τάξης και των λαϊκών μαζών, που συγκροτούν τα όργανα και τους θεσμούς του κράτους τους σε παραγωγική βάση, με αιρετότητα και ανακλητότητα των εκπροσώπων και όλων των κρατικών λειτουργών και πληρωμή τους με το μέσο εργατικό μισθό. Μόνο έτσι μπορεί η παραγωγή να οργανωθεί στη βάση ενός δημοκρατικού κεντρικού κρατικού σχεδιασμού για την ολόπλευρη ανάπτυξη του κοινωνικού πλούτου, του βιοτικού και μορφωτικού επιπέδου των λαϊκών μαζών.

www.anasyntaxi.gr,    Τηλ.: 211-2137516                                                     

Σεπτέμβρης 2015

Στις 20 Σεπτέμβρη ψηφίζουμε