Στηρίζουμε την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό;

Το γεγονός ότι 39 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ δεν συμφώνησαν στο νέο μνημόνιο το οποίο προωθεί η κυβέρνησή τους, αποτελεί θετικό και αξιοσημείωτο γεγονός.

Για να αποτελέσει όμως και ελπιδοφόρο γεγονός πρέπει να συνοδευτεί από αντίστοιχες κινήσεις οι οποίες να αποτελούν την συνεπή συνέχεια αυτής τους της στάσης, στην κατεύθυνση της πολιτικής εκπροσώπησης του ΟΧΙ.

Γνωρίζοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελούσε και εξακολουθεί να αποτελεί μια Ομοσπονδία πολιτικών οργανώσεων, κινήσεων και τάσεων με κυρίαρχο το φιλοΕΕ ρεύμα, δεν μπορούμε να προσμένουμε μια ενιαία στάση σε όλα τα ζητήματα που προκύπτουν στις ψηφοφορίες στη βουλή, ούτε πολύ περισσότερο σε μια κοινή ιδεολογικοπολιτική πλατφόρμα και εμφάνιση.

Υπάρχουν όμως ορισμένα κρίσιμα ζητήματα, πάνω στα οποία οι βουλευτές αυτοί πρέπει να ξεκαθαρίσουν την περαιτέρω στάση τους.

Η υποχώρηση Τσίπρα στις απαιτήσεις των δανειστών έγινε απαίτηση της Τρόικας και της κ. Μέρκελ για άμεση υπερψήφιση από την Ελληνική βουλή πολλών προαπαιτούμενων αντιλαϊκών νόμων για να φτάσει η συζήτηση στην συμφωνία και στο νέο μνημόνιο καθ’ αυτό, και υποβάθμισε ακόμα περισσότερο το Ελληνικό κοινοβούλιο. Δείχνοντας έτσι το βαθμό απώλειας της εθνικής κυριαρχίας την οποία παραχώρησε η αστική τάξη για να σώσει το τομάρι της, για να κρατηθεί στην ευρωζώνη και να μην υποβαθμιστεί ακόμα περισσότερο στον ανταγωνισμό της με άλλες χώρες και οικονομικές δυνάμεις και να μην διακινδυνέψει την εξουσία της.

Η υποβάθμιση και η υποταγή του Ελληνικού κοινοβουλίου στις Βρυξέλες και την Μέρκελ, φτάνει σε τέτοιο σημείο που όλες οι πολιτικές δυνάμεις, μηδέ εξαιρουμένων και των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ που δεν ψήφισαν την πρόταση της κυβέρνησης, να επιτρέπουν να κυβερνάει μια κυβέρνηση η οποία έχει στις γραμμές της 123 βουλευτές που στηρίζουν τα νομοσχέδια τα οποία αφορούν στο νέο μνημόνιο το οποίο αποτελεί το κύριο ζήτημα που έχει να αντιμετωπίσει η παρούσα βουλή.

Η κυβέρνηση νομοθετεί και κυβερνάει με 123 βουλευτές, πράγμα που σε άλλες περιόδους θα αποτελούσε λόγο για την παραίτησή της ή την ανατροπή της με μια πρόταση μομφής. Τώρα όμως, ούτε λόγος δεν γίνεται για κάτι τέτοιο.

Καμία δύναμη της βουλής δεν ενδιαφέρεται να ρίξει την κυβέρνηση. Όλες οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης είτε την στηρίζουν στα μνημονιακά μέτρα, είτε κάνουν τα στραβά μάτια και αποσκοπούν στο να βγάλει η κυβέρνηση Τσίπρα τη βρώμικη δουλειά, να υπογράψει τα προαπαιτούμενα μέτρα και την συμφωνία.

Ούτε ο κ. Τσίπρας σκοπεύει να παραιτηθεί. Αντίθετα, δηλώνει ότι δεν θα δραπετεύσει από τις ευθύνες του και επιχειρηματολογεί για το αναπόφευκτο του 3^ου μνημονίου.

Η σημερινή κυβέρνηση εξελίχθηκε σε κυβέρνηση ειδικού σκοπού, ο οποίος δεν είναι άλλος από την ολοκλήρωση των διαδικασιών που έθεσε σαν προϋπόθεση η Τρόικα για το νέο μνημόνιο, η υπογραφή της συμφωνίας μαζί της και η ολοκλήρωση συνολικά της διαδικασίας για το 3^ο μνημόνιο.

Με βάση αυτά τα δεδομένα, οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που διαφωνούν με μια τέτοια προοπτική, πρέπει να ξεκαθαρίσουν την παραπέρα στάση τους. Να ξεκαθαρίσουν δηλαδή εάν θα επιτρέψουν να συνεχιστεί αυτή η σουρεαλιστική παρωδία, και να ολοκληρωθεί η αποστολή της κυβέρνησης ειδικού σκοπού.

Η γραμμή που έχουν χαράξει οι περισσότεροι από τους διαφωνούντες βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και οι οποίοι πρόσκεινται στην Αριστερή Πλατφόρμα, η γραμμή που λέει «Στηρίζουμε την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό αλλά όχι τα μνημόνια», αν συνεχίσει ως έχει και δεν αλλάξει, ίσως να εξυπηρετεί όλες εκείνες τις δυνάμεις που επιδιώκουν πάση θυσία την σύναψη συμφωνίας και την υπερψήφιση του νέου μνημονίου.

Πράγμα που ενδιαφέρει την πλειοψηφία της κυβέρνησης Τσίπρα, την ΝΔ, το Ποτάμι, και το ΠΑΣΟΚ. Όπως ενδιαφέρει και την Χ.Α και το ΚΚΕ για να χρεώσουν στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το μνημόνιο και να ξεμπερδέψουν με την αντιμνημονιακή του ρητορική.

Και από την άλλη, μια τέτοια γραμμή δεν υπηρετεί με συνέπεια το ΟΧΙ του λαού, ο οποίος ψήφισε όχι στους εκβιασμούς και στα μνημόνια και για την κατάργησή τους.

Η σημερινή κυβέρνηση μειοψηφίας κυβερνά με την σκανδαλώδη και πρωτόγνωρη ανοχή όλων των πολιτικών κομμάτων της βουλής, έχει εξελιχθεί σε μια μνημονιακή κυβέρνηση και με τον τρόπο αυτό έχει διαρρήξει την βασική της σχέση με την αντιμνημονιακή κυβέρνηση την οποία ψήφισε και εξέλεξε ο λαός στις 25 Γενάρη και επιβεβαίωσε και ενίσχυσε με την εντολή του για κατάργηση των μνημονίων με την επικράτηση του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα της 5^ης Ιούλη.

Η επίκληση του κινδύνου της εξυπηρέτησης του στόχου της Αριστερής παρένθεσης δεν έχει πλέον καμία αξία, διότι δεν βρισκόμαστε πλέον εκεί. Αυτός ο κίνδυνος εξέλιπε μαζί με την εγκατάλειψη από μέρους της κυβέρνησης Τσίπρα κάθε αντιμνημονιακού σκοπού και την υιοθέτηση χιλιοειπωμένων και τετριμμένων επιχειρημάτων του μνημονιακού στρατοπέδου.

Οι διαφωνούντες βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ πιθανόν να εξυπηρετήσουν την επιδίωξη των μνημονιακών δυνάμεων αν συνεχίσουν στην ίδια γραμμή. Όπως επίσης να διευκολύνουν την προπαγάνδα της Χ.Α που περνάει σαν την μόνη αντιμνημονιακή δύναμη με προοπτική εξουσίας, για την κατάργηση των  μνημονίων.

Ο μόνος συνεπής δρόμος που προβάλει είναι, οι βουλευτές αυτοί να αναλάβουν την ευθύνη της συγκρότησης πολιτικού μετώπου για την κατάργηση των μνημονίων με την αναγκαία για αυτό διαγραφή του χρέους, την εθνικοποίηση της ΤτΕ και των άλλων τραπεζών και μεγάλων επιχειρήσεων χωρίς αποζημίωση και κάτω από εργατικό έλεγχο, την έξοδο από την ευρωζώνη και την ΕΕ.

Με την πολιτική συγκρότηση και την προοπτική εξουσίας που θα προκύψει για την υλοποίηση των προγραμματικών δεσμεύσεων αυτού του μετώπου, και στο βαθμό που αποκτήσει πλατιά στήριξη, πρέπει να αναλάβουν αυτοί την ευθύνη να ρίξουν την μνημονιακή κυβέρνηση Τσίπρα η οποία ταυτίστηκε με τις μνημονιακές δυνάμεις και στηρίζεται από αυτές, και να προβάλουν ταυτόχρονα την αναγκαιότητα να αντικατασταθεί από την κυβέρνηση του αντιμνημονιακού μπλοκ του ΟΧΙ.

Και αυτό πρέπει να γίνει πριν την ολοκλήρωση της συνολικής διαδικασίας, πριν η συμφωνία και το μνημόνιο αποτελέσουν νόμους του κράτους.

Είναι αυτοί οι μόνοι που μπορούν, αν βεβαίως το θέλουν, να το κάνουν. Κανείς άλλος δεν πρόκειται να το κάνει.

Το μέτωπο αυτό πρέπει να επιδοθεί σε έναν αγώνα δρόμου και επιχειρημάτων για να πείσει τον κόσμο του ΟΧΙ ότι ήταν και είναι δυνατή η κατάργηση των  μνημονίων ακολουθώντας τον άλλο δρόμο, εκτός ευρωζώνης και ΕΕ, και ότι ο συμβιβασμός και η συμφωνία δεν αποτελούσαν ούτε αποτελούν μονόδρομο. Πράγμα το οποίο, σε συνδυασμό με την απουσία ζύμωσης της εναλλακτικής πρότασης στον δήθεν μονόδρομο της ευρωζώνης, αποτελεί παράγοντα συγκράτησης αρκετού κόσμου στην επιρροή της κυβέρνησης Τσίπρα και που η επιμονή στη γραμμή «στηρίζουμε την κυβέρνηση», μπορεί να τον ενισχύσει.

Κάβουρας Δημήτρης