διαβάστε online

• Εργατική Λύση  - Εργατική Κυβέρνηση
• Η πορεία προς τη χρεοκοπία και η επαναστατική διέξοδος από αυτή

• Οι  αντιδραστικές ανατροπές στις Συλλογικές Συμβάσεις και η σημασία τους
• «Συντονιστικό πρωτοβάθμιων σωματείων»: Στασιμότητα και εκφυλισμός
• Ληστεία μετά φόνου ή μετά τη λεηλασία η σφαγή;
• Πολυνομοσχέδιο απολύσεων, κατακρεούργησης μισθών, φοροκλοπής και εξαθλίωσης

• Εξελίξεις στο μέτωπο της παιδείας
• Καταλήψεις στα υπουργεία - Κυβερνητική ανησυχία
• Επίθεση στα εργατικά δικαιώματα σε όλες τις τράπεζες
• Η απεργιακή μάχη στην Κρήτη
• Νίκη της απεργίας στη ΜΕΒΓΑΛ
• Ανάκληση απόλυσης συνδικαλιστή στην Εμπορική Τράπεζα

• Οι πολιτικές εξελίξεις από την κρίση σε Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία

Οι τράπεζες μας ληστεύουν, οι τράπεζες μας κυβερνάνε, με το πολιτικό τους προσωπικό σε ρόλο βαστάζου και κομπάρσου!

Η πολύμορφη παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα το προηγούμενο διάστημα, καθόρισε τις πολιτικές εξελίξεις, διαμορφώνοντας ένα ασφυκτικά στενό πλαίσιο ελιγμών για τους καπιταλιστές και την κυβέρνησή τους. Η παρέμβαση αυτή κορυφώθηκε το τελευταίο δεκαήμερο του Οκτώβρη με τη συμμετοχή της εργατικής τάξης στην τελευταία 48ωρη απεργία, την τεράστια απεργιακή συγκέντρωση στις 19 και 20 Οκτώβρη και τη μαζική διαμαρτυρία στις 28 Οκτώβρη που ματαίωσε τις παρελάσεις, αμφισβήτησε συνολικά το πολιτικό σύστημα και έτρεψε σε άτακτη φυγή το πολιτικό προσωπικό. Η μαζική πολύμορφη διαμαρτυρία της εργατικής τάξης και των υπό καταστροφή μεσαίων στρωμάτων, ολόκληρου του λαού, είναι συνέπεια της δραματικής χειροτέρευσης της κατάστασής των καταπιεζόμενων τάξεων και δείχνει με τον πιο παραστατικό τρόπο την κοινωνική απομόνωση στην οποία είχε περιπέσει η κυβέρνηση Παπανδρέου.

Ανακοίνωση του Γραφείου της κ.ο Ανασύνταξη για το θάνατο του Κώστα Τζιαντζή

Έφυγε απ τη ζωή ο Κώστας Τζιαντζής, ιδρυτικό μέλος, ιθύνων νους και στέλεχος του ΝΑΡ. Ο Κώστας Τζιαντζής ήταν ευγενικός άνθρωπος, πάντα ανήσυχος και σε αναζήτηση για τις σύγχρονες απαντήσεις στις ανάγκες της ταξικής πάλης και του εργατικού κινήματος. Ο Κώστας Τζιαντζής ανήκει στη γενιά εκείνη των κομμουνιστών που αφιέρωσαν τη ζωή τους στην υπόθεση του κομμουνιστικού κινήματος. Αγωνιστής του αντιδικτατορικού κινήματος, μέλος της Κ.Ε του ΚΚΕ μέχρι το 1989, απ το οποίο αποχώρησε με άλλα 14 μέλη της Κ.Ε, κρατώντας ψηλά τη σημαία της ανεξαρτησίας του κομμουνιστικού κινήματος. Με τον Κώστα Τζιαντζή βρεθήκαμε σε κοινούς αγώνες, μοιραστήκαμε προβληματισμούς, σκέψεις και αγωνίες για το παρόν και το μέλλον του κινήματος. Λυπούμαστε βαθύτατα για το θάνατό του που αποτελεί απώλεια για το κομμουνιστικό κίνημα.

Ως κομμουνιστική οργάνωση Ανασύνταξη, συλλυπούμαστε θερμά την οικογένειά του και τους συντρόφους του.

Η πολιτική κηδεία του θα γίνει από το νεκροταφείο Αμαρουσίου την Πέμπτη 3 Νοεμβρίου στις 3.00 μ.μ.

Αθήνα 1/11/2011 το Γραφείο της κομμουνιστικής οργάνωσης Ανασύνταξη

Ανακοίνωση του Γραφείου της κ.ο Ανασύνταξη για τη 48ωρη απεργία της 19-20/10- 2011

Η επιτυχία της 48ωρης απεργίας στις 19 και 20 Οκτώβρη και οι μεγαλειώδεις και μαχητικές συγκεντρώσεις της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων και της νεολαίας, εξέφρασαν με τον πιο αδιάψευστο τρόπο την αγανάχτηση και την αντίθεση του εργατικού-λαϊκού κινήματος και ολόκληρης της κοινωνίας, στην κυβερνητική πολιτική η οποία, με τη σφραγίδα της Τρόικας, οδηγεί στη φτώχεια, την ανεργία, την εξαθλίωση. Το μαζικό εργατικό και λαϊκό κίνημα διεκδικώντας την καταψήφιση του νέου σφαγείου των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων και καταχτήσεων, του λεγόμενου πολυνομοσχεδίου, απήργησε και διαδήλωσε μαζικά την πλήρη αντίθεσή του στην αντεργατική-αντιλαϊκή πολιτική, έθεσε το ζήτημα της ανατροπής της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, η οποία απονομιμοποιήθηκε πλήρως και αποτελεί ισχνή μειοψηφία στο λαό, ενώ ο Παπανδρέου είναι πλέον άταφο πολιτικό πτώμα το οποίο σύντομα θα θαφτεί.

Οι αντιδραστικές ανατροπές στις Συλλογικές Συμβάσεις και η σημασία τους.

Με νέο πολυνομοσχέδιο που φέρνει προς ψήφιση στη βουλή η κυβέρνηση , καταργεί κάθε εναπομείνασα εργατική κατάκτηση και ο εργαζόμενος θα πιάνει δουλειά ξεκινώντας απ το μηδέν, χωρίς κανένα δικαίωμα. Η ρύθμιση της κυβέρνησης για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας (ΣΣΕ), καταργεί επί της ουσίας τις ΣΣΕ και τη συλλογική διαπραγμάτευση η οποία εξατομικεύεται.

Ο εργάτης θα είναι μόνος του και ευάλωτος απέναντι στον εργοδότη –καπιταλιστή, ο οποίος όμως θα έχει μαζί του το κράτος, την κυβέρνηση, τους νόμους, την επιθεώρηση εργασίας, την αστυνομία, το στρατό, την Ε.Ε, το ΔΝΤ και πάει λέγοντας. Αυτό το συσχετισμό δύναμης ήθελαν χρόνια τώρα να πετύχουν οι καπιταλιστές έναντι των εργατών, αυτό το συσχετισμό τους κατοχυρώνει νομικά η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μαζί με άλλες πρόθυμες δυνάμεις του κεφαλαίου. Πιο συγκεκριμένα, με τις συγκεκριμένες ρυθμίσεις:

Διάσπαση φοιτητικών συλλόγων υπό τη σκέπη του κράτους;

Πρόσφατα, το πρωτοδικείο Λαμίας απέρριψε αίτηση της προσωρινής διοικούσας επιτροπής του συλλόγου σπουδαστών ΤΕΙ Λαμίας, που αφορούσε στην έγκριση του καταστατικού του και τη συνεπακόλουθη αναγνώριση του συλλόγου ως νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου.

Το αιτιολογικό της απόφασης συνιστά ένα μνημείο κρατικού αυταρχισμού και επέμβασης του κράτους στην εσωτερική ζωή των συνδικαλιστικών οργανώσεων καθώς στηρίζει την ακυρωτική απόφαση στο ότι στο καταστατικό του συλλόγου αναφέρεται η σαφής αντίθεση του με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, πράγμα που έρχεται σε αντίθεση με τη δημόσια τάξη και το ελληνικό συνταγματικό πλαίσιο. Ακόμη και ένας αστός νομικός θα απορούσε με την εν λόγω απόφαση καθώς στο καταστατικό δεν αναφερόταν ότι το σωματείο[ο σύλλογος] επιδιώκει να επιτύχει τους σκοπούς του έξω από το ελληνικό συνταγματικό πλαίσιο ή με τρόπο βίαιο κτλ.

Ο ρόλος και η αξία της Συλλογικής Σύμβασης

Η πάλη για τις Συλλογικές Συμβάσεις αποτελούσε και εξακολουθεί να αποτελεί ζήτημα πρώτης γραμμής για την εργατική τάξη, διότι την ενοποιεί και δημιουργεί ενιαίο μέτωπο απέναντι στους καπιταλιστές. Είναι η στιγμή που αποτυπώνονται οι συσχετισμοί δύναμης ανάμεσα στις τάξεις, οι οποίες παρατάσσουν το σύνολο των δυνάμεών τους γι’ αυτή τη μάχη, σε πανελλαδικό επίπεδο.

Απόφαση 7ης Πολιτικής Επιτροπής 27,28 Αυγούστου 2011

Οι βασικές εξελίξεις της περιόδου, δείχνουν το βάθος και την έκταση της καπιταλιστικής κρίσης, που καθιστά σχεδόν αδύνατη κάθε προσπάθεια διαχείρισης των συνεπειών της με τα συνηθισμένα μέσα που χρησιμοποιούν οι κεφαλαιοκράτες σε ειρηνικές περιόδους. Οι χώρες που κατάφεραν να εμφανίσουν ποσοστά ανάπτυξης που επιτρέπανε στους αστούς αναλυτές να πανηγυρίσουν την «έξοδο από την κρίση», επιστρέφουν σε ποσοστά ανάπτυξης αρνητικά ή κοντά στο μηδέν, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τη Γερμανία. Η κρίση θα αγκαλιάσει και χώρες που καταφέρνανε να μείνουν αλώβητες μέχρι σήμερα, κυρίως χώρες που βασίζανε την ανάπτυξή τους στις εξαγωγές, καθώς η συρρίκνωση της εσωτερικής αγοράς των χωρών – εισαγωγέων θα τις παρασύρει και αυτές στην ύφεση. Η κοντόφθαλμη αστική οπτική που βαφτίζει τα συμπτώματα αιτίες εκδηλώθηκε στην αντιπαράθεση στις ΗΠΑ σχετικά με την αύξηση του ορίου του κρατικού χρέους.