Πολιτική Ενότητα για την Εργατική Απάντηση

Ρευστότητα χωρίς προηγούμενο χαρακτηρίζει το πολιτικό σκηνικό, με αποχωρήσεις βουλευτών, προεργασίες για εμφάνιση νέων κομμάτων και διασπάσεις. Η διεθνής καπιταλιστική κρίση εκδηλώθηκε στην Ελλάδα σε μια περίοδο που οι δυνατότητες για αντικρισιακή πολιτική με διοχέτευση κρατικού χρήματος ήταν ασφυκτικά περιορισμένες και που το πολιτικό της προσωπικό ήταν συνολικά φθαρμένο και με εξαιρετικά ελλιπείς εφεδρείες. Είναι απόλυτα λογική επομένως, η σημερινή εικόνα της μαζικής αμφισβήτησης των κομμάτων εξουσίας, μέρος της οποίας καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις, καθώς η εργατική τάξη και τα εργαζόμενα στρώματα υφίστανται μια ιστορικών διαστάσεων επίθεση στα δικαιώματά τους και οδηγούνται σε δραματική κατακόρυφη πτώση του βιοτικού τους επιπέδου. Η Πολιτική Επιτροπή της κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ στην απόφασή της στις 13 Σεπτέμβρη του 2009 εκτιμούσε ότι: «Ο υπολογισμός αυτών των δεδομένων δείχνουν ότι βρισκόμαστε σε μια περίοδο αυξανόμενης αδυναμίας του πολιτικού συστήματος να εκπληρώσει το ρόλο του, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε πολιτική αστάθεια με αλλεπάλληλες εκλογές ή γρήγορες κυβερνητικές εναλλαγές».

Εκδήλωση αυτής της αδυναμίας που εντοπίζαμε τότε, είναι οι σημερινές ανακατατάξεις στο πολιτικό σκηνικό, ενώ και η εκλογική φημολογία είναι σύμπτωμα της αδυναμίας του πολιτικού συστήματος. Ζητούμενο για την αστική τάξη είναι πάντα ένα πολιτικό σύστημα που να μπορεί να απορροφά τις αντιδράσεις και να εξασφαλίζει πολιτική σταθερότητα. Ειδικά στη σημερινή κατάσταση της κρίσης, ένα ικανό και άφθαρτο πολιτικό προσωπικό είναι ζωτική ανάγκη των κεφαλαιοκρατών. Φαίνεται ότι η σημερινή ρευστότητα στο πολιτικό σκηνικό θα ενταθεί και θα χαρακτηρίσει το πολιτικό σύστημα για τα επόμενα χρόνια, καθώς θα απαιτηθούν σύνθετοι ελιγμοί για να διατηρήσει η αστική τάξη την πρωτοβουλία των κινήσεων.

Σίγουρα το πιο κρίσιμο στοιχείο, που διευκολύνει τους χειρισμούς των αστικών επιτελείων, είναι η έλλειψη επαναστατικού κόμματος από το πολιτικό προσκήνιο, η απουσία της επαναστατικής πρότασης διεξόδου από την κρίση και είναι αυτό το στοιχείο που προσφέρει μια σημαντική γκάμα επιλογών στην αστική τάξη. Η έλλειψη αυτή φαίνεται στη στάση της Αριστεράς, η οποία δεν καταφέρνει να εκμεταλλευτεί τις διαλυτικές τάσεις που επικρατούν στα κόμματα εξουσίας και να συγκεντρώσει δυνάμεις. Το ΚΚΕ σηκώνει τη σημαία των αγώνων και ρίχνει τις δυνάμεις του στη μάχη, ωστόσο μοιάζει να μην καταλαβαίνει την κρισιμότητα της κατάστασης και τις ευκαιρίες που ανοίγονται παραπέμποντας τους αγωνιστές που προσδοκούν μια άμεση πρόταση στις περιφερειακές εκλογές!! Από την άλλη οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ πελαγοδρομούν αμήχανες και χωρίς απάντηση, έχουν χάσει την ισορροπία τους όπως ακριβώς και τα καθαρόαιμα αστικά κόμματα, έχοντας ξεβολευτεί από την πολιτική ρουτίνα τους, καθώς η νέα πολιτική κατάσταση έχει ανατινάξει τους εσωτερικούς συμβιβασμούς τους.

Ταυτόχρονα, στην εξωκοινοβουλευτική Αριστερά κυριαρχεί η τάση αναζήτησης εφικτών προτάσεων για το χρέος και την κρίση. Και αυτό την περίοδο που στην επαναστατική Αριστερά προσφέρεται η μεγαλύτερή της ευκαιρία, την περίοδο που κυοφορούνται επαναστατικά γεγονότα και που οι κομμουνιστές μπορούν να κάνουν την εργατική εξουσία αιτήματα του κινήματος, περισσότερο από κάθε άλλη περίοδο.

Η κομμουνιστική οργάνωση ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ καταθέτει πρόταση ενότητας πολιτικών δυνάμεων για να δοθεί εργατική απάντηση στην επίθεση των καπιταλιστών. Στη βάση αυτής της πρότασης έχει ήδη ξεκινήσει και επαφές με τις πολιτικές οργανώσεις. Η πρόταση αυτή στοχεύει κατ’ αρχήν στο άνοιγμα της συζήτησης και τον προσανατολισμό του δυναμικού που έχει επαναστατική αναφορά σε επαναστατική κατεύθυνση. Επιπλέον, στοχεύει στη συγκρότηση πολιτικού μετώπου που θα έχει πρόταση, θα μπορεί να προβάλει μια άμεση διέξοδο, θα δίνει πολιτική προοπτική στο κίνημα και θα διεκδικεί την απόκρουση της επίθεσης των καπιταλιστών, την πτώση της κυβέρνησής τους και την αντικατάστασή της από μια εργατική κυβέρνηση που θα υλοποιήσει το πρόγραμμα που απαντάει στις ανάγκες της εργατικής τάξης.