Ο σχεδιασμός του Υπουργείου Παιδείας για το "σχολείο της αγοράς"
Ο σχεδιασμός του Υπουργείου Παιδείας για το "σχολείο της αγοράς"
Μια σειρά δομικών αλλαγών στο θεσμό της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης παρουσίασε την προηγούμενη εβδομάδα το Υπουργείο Παιδείας με τίτλο: "Το νέο σχολείο, πρώτα ο μαθητής". Στο νέο σχολείο, προτεραιότητα αποκτά η "μεγαλύτερη εξατομίκευση της διδασκαλίας", η "προώθηση της δια βίου μάθησης" και η ενίσχυση του "επιχειρηματικού πνεύματος", ενώ η "διαθεματικότητα" ή αλλιώς οι γενικές δεξιότητες έρχονται να αντικαταστήσουν τη γενική μόρφωση στην οποία κατά κανόνα αποβλέπει ένα εκπαιδευτικό σύστημα.
Συγχρόνως, επιδιώκεται η περαιτέρω αποκέντρωση του σχολείου και “η σύνδεσή του με τις τοπικές κοινωνίες”. Ο σχεδιασμός κάνει λόγο για "σχολείο ανοικτό στην κοινωνία, σε αρμονική σύνδεση με τη νέα αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης". Πρόκειται, φυσικά, για την προσαρμογή της εκπαίδευσης στο σχέδιο "Καλλικράτης", όπου το σχολείο θα αναζητά μελλοντικά τους πόρους του στην τοπική αυτοδιοίκηση ή θα προστρέχει σε "χορηγούς" όταν η τελευταία δεν μπορεί να ανταποκριθεί οικονομικά.
Κεντρική θέση, όμως, στην εισηγητική έκθεση του Υπουργείου Παιδείας κατέχει η θέσπιση της "αξιολόγησης και αυτοαξιολόγησης της σχολικής μονάδας", όπου θα σχετίζεται με τη διαχείριση των πόρων, τη διοίκηση της σχολικής μονάδας, την υλοποίηση του προγράμματος σπουδών χωρίς απώλεια διδακτικών ορών καθώς και το κλίμα μεταξύ των εκπαιδευτικών. Είναι σαφές, πως πίσω από τη φενάκη της αξιολόγησης κρύβεται η περαιτέρω υπαγωγή του σχολείου στις ανάγκες κερδοφορίας του κεφαλαίου, αφού είναι δεδομένο πώς τα σχολεία προκειμένου να καλύψουν τις ανάγκες τους θα απευθύνονται και σε επιχειρήσεις. Εντύπωση προκαλεί, όμως, και η αξιολόγηση της εκπαιδευτικής διαδικασίας με βάση το κριτήριο της απώλειας διδακτικών ορών. Κάτι τέτοιο συνεπάγεται, αυτόματα, την προληπτική καταστολή αγωνιστικών διεκδικήσεων της εκπαιδευτικής κοινότητας, αφού κάτι τέτοιο θα κόστιζε στη “λειτουργικότητα” του σχολείου.
Στους στόχους για το "νέο σχολείο" είναι και η αλλαγή του προγράμματος σπουδών. Αυτό το οποίο ξεχωρίζει είναι η υποκατάσταση της γενικής μόρφωσης και καλλιέργειας από τη "διαθεματικότητα" και την ανάπτυξη δεξιοτήτων. Το σχολείο δεν θα αποβλέπει, πλέον, στη διαπαιδαγώγηση των μαθητών, αλλά στη διαμόρφωση ενός πιο "ευέλικτου μαθησιακού περιβάλλοντος" που θα προσανατολίζεται στην απόκτηση γενικών δεξιοτήτων, δηλαδή σκόρπιων πληροφοριών γύρω από τη μητρική γλώσσα, τις φυσικές επιστήμες, τις ξένες γλώσσες και την ικανότητα της "δια βίου μάθησης". Χωρίς αμφιβολία, η καλλιέργεια της κριτικής και συνδυαστικής ικανότητας είναι εντελώς ασυμβίβαστη με το νέο σχολείο που "σπάζει" το ενιαίο του προγράμματος σπουδών αποδίδοντας ξεχωριστή έμφαση στην απόκτηση δεξιοτήτων.
Στο "νέο σχολείο" επαναπροσδιορίζεται, όπως φαίνεται, και η επαγγελματική σχέση του εκπαιδευτικού, αφού εισάγεται η καινοτομία του δόκιμου εκπαιδευτικού, ο οποίος μετά από την απόκτηση του πτυχίου και την επιτυχία του στις εξετάσεις του ΑΣΕΠ, θα έχει να προσπεράσει και το σκόπελο της διετούς δοκιμασίας προκειμένου να μονιμοποιηθεί. Ουσιαστικό κριτήριο, φυσικά, για τη μονιμοποίηση και την απόκτηση επαγγελματικών δικαιωμάτων θα είναι η "αποδοτικότητα" και η "συμμόρφωση" του εκπαιδευτικού με τις ανάγκες και τη φυσιογνωμία του "νέου σχολείου".