Σε επίσχεση εργασίας οι νοσοκομειακοί γιατροί

Όταν η γυναίκα του Χότζα διαμαρτυρήθηκε ότι το σπίτι τους είναι μικρό, τότε αυτός το γέμισε με όλα τα ζώα που είχαν. Μετά τα έβγαζε ένα- ένα και την ρωτούσε αν έτσι αυτή ένοιωθε πιο άνετα. Αυτή την μυθοπλασία θυμίζει σήμερα η τακτική του υπουργείου Υγείας και της κυβέρνησης συνολικά. Δεν κάνει καμιά πρόσληψη γιατρών κι ας δεσμεύθηκε με τη συλλογική σύμβαση που υπογράφτηκε πέρυσι για 2500 γιατρούς μέχρι τον 7/2009 και άλλους 2000 την αρχή του 2010.

Τις αυξήσεις που έδωσε σε μισθούς και εφημερίες μετά τις περσινές κινητοποιήσεις, επιδιώκει να τις πάρει πίσω. Με την φορολογία των εφημεριών κατά 85%, με τις μειώσεις του ποσού των εφημεριών κατά 75 εκ. ευρώ σε σχέση με πέρυσι, με την παρακράτηση του 10% του εκταμιευμένου ποσού για τις εφημερίες και με μια σειρά λογιστικά τερτίπια που κάνουν σχεδόν αδύνατη την πληρωμή των εφημεριών. Περικόπτει κατά 12% μια σειρά επιδόματα που καταχτήθηκαν με προηγούμενους αγώνες (Νοσοκομειακό, Βιβλιοθήκης κλπ).

Από την άλλη οι νοσηλευτές και οι άλλοι εργαζόμενοι στα δημόσια νοσοκομεία είναι από τους πιο χαμηλόμισθους του δημόσιου τομέα και με τις περικοπές στον 14ο μισθό, στα επιδόματα και στις υπερωρίες, εντάσσονται στις πιο κακοπληρωμένες κατηγορίες μισθωτών.

Το χορό των κινητοποιήσεων τον ξεκινούν οι νοσοκομειακοί γιατροί με επισχέσεις εργασίας για τις απλήρωτες εφημερίες, 4 εφημερίες ανά γιατρό, λόγω των τραγικών ελλείψεων στα νοσοκομεία. Με βάση ένα πρόχειρο υπολογισμό οι ετήσιες απώλειες είναι από 5000 έως 7000 ευρώ. Η συλλογική σύμβαση είναι ένας «άταφος νεκρός». Τόσο με την πολιτική της άκρατης ιδιωτικοποίησης τομέων της Υγείας, αλλά και με το πρόγραμμα σταθερότητας που καταργεί κάθε συλλογική σύμβαση.

Και σαν τον Χότζα το υπουργείο ανακοίνωσε ότι θα δώσει και το 10% του κονδυλίου που παρακράτησε από τα πετσοκομμένα ποσά. Σωθήκαμε.

Την στιγμή που η επίθεση του κεφαλαίου στα εργατικά δικαιώματα, διευρύνει την φτώχεια, είναι απαραίτητο το δημόσιο σύστημα υγείας να ανταποκρίνεται στις ανάγκες του κάθε εργαζόμενου και κύρια στην επείγουσα αντιμετώπιση προβλημάτων υγείας. Είναι τραγικό αυτό που συνέβη την προηγούμενη εβδομάδα αλλά και ενδεικτικό των προθέσεων της αστικής τάξης. Ένα μωρό από την Κοζάνη πέθανε από επιπλοκές γαστρεντερίτιδας, γιατί δεν υπήρχε παιδιατρική κλινική ούτε στο νοσοκομείο της πόλης του, ούτε στην γειτονική Πτολεμαΐδα και κατέληξε από την Βέροια στην Θεσσαλονίκη.

Βέβαια το πρόβλημα δεν πρόκειται να λυθεί ούτε από τούτη την κυβέρνηση ούτε από καμιά άλλη, που σαν στόχο έχει τη στήριξη των καπιταλιστών και του κράτους τους, αλλά από την εργατική τάξη που μπορεί να δώσει στην υγεία την πραγματική της έννοια. Της πλήρους δωρεάν υψηλού επιπέδου υγεία για όλους.

Καφαράκης Βασίλης

Μέλος της τριμελούς επιτροπής

του Γ.Ν. Ιωαννίνων ΧΑΤΖΗΚΩΣΤΑ