ΙΡΑΝ

Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται η αντιπαράθεση του Ιράν με τις δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και κυρίως με τις ΗΠΑ, με την άμεση ή έμμεση εμπλοκή όλων των μεγάλων “παικτών' σ' αυτήν.

Οι Ιρανοί ενημέρωσαν τη Διεθνή Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας ότι προχωρούν στον εμπλουτισμό ουρανίου σε ποσοστό καθαρότητας 20%. Ο πρεσβευτής της χώρας στην Επιτροπή ισχυρίστηκε ότι η ενέργεια αυτή γίνεται για ιατρικούς λόγους και όχι για την παραγωγή πυρηνικών όπλων.

ΗΠΑ και Γαλλία αντέδρασαν άμεσα ζητώντας νέο πακέτο κυρώσεων (το τέταρτο) από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Η Ρωσία και κυρίως εμφανίζονται να διαφωνούν. Η Κίνα πέρα απ' το ότι θα της ήταν δυσάρεστο, για γενικότερους γεωπολιτικούς λόγους, το να καθυποτάξουν οι Αμερικάνοι το Ιράν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, έχει και άμεσους οικονομικούς λόγους που την κάνουν να εναντιώνεται στις κυρώσεις: το 13% του πετρελαίου της το προμηθεύεται από το Ιράν. Επίσης το ισοζύγιο εμπορικών συναλλαγών των δύο χωρών για το 2009 ανέρχεται σε 25 δις δολάρια.

Το τελευταίο διάστημα έχουμε κάποια σημάδια αλλαγής στάσης της Ρωσίας που εκφράζεται από τόσο από Ρώσους αξιωματούχους που με δηλώσεις τους δεν είναι τόσο αρνητικοί όσο παλιότερα στο θέμα των κυρώσεων. Όσο και από την ανακοίνωση του ρώσικου οργανισμού διεθνούς αμυντικής συνεργασίας ότι παγώνει την αποστολή των αντιαεροπορικών συστημάτων S-300 στο Ιράν για “τεχνικούς λόγους”. Η ανακοίνωση αυτή έγινε ένα 24ωρο μετά την επίσκεψη του Ισραηλινού πρωθυπουργού, Νετανιάχου, στη Μόσχα. Μένει να δούμε στη συνέχεια τι βάθος και πόσο μόνιμα χαρακτηριστικά θα έχει αυτή η αλλαγή στάσης. Εκείνο που φαίνεται προς το παρόν είναι ότι το θέμα αποτελεί μέρος των γενικότερων 'διευθετήσεων” με τις δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και κυρίως με τις ΗΠΑ.

Ταυτόχρονα συστηματοποιείται η προσπάθεια των δυτικών να εκμεταλλευτούν προς όφελος τους τις συγκρούσεις στο εσωτερικό του Ιράν. Στις 15/2/10 στο συμβούλιο ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ΟΗΕ που ξεκίνησε τις εργασίες του στη Γενεύη, ο Αμερικάνος υφυπουργός Μάικλ Πόσνερ καταδίκασε “σθεναρά τη βίαιη και άδικη καταπίεση αθώων Ιρανών πολιτών, με συλλήψεις, τραυματισμούς και θανάτους. Οι εκπρόσωποι των ΗΠΑ, Γαλλίας, Βρετανίας ζήτησαν να ανοίξει η Τεχεράνη τα σύνορα της στους ειδικούς του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η δε Χίλαρι Κλίντον από το Ριάντ κατήγγειλε το Ιράν ότι διολισθαίνει σε στρατιωτική δικτατορία Και ζήτησε από την κυβέρνηση της Σαουδικής Αραβίας (ενός επίσης δημοκρατικού καθεστώτος) την υποστήριξη της σε νέες κυρώσεις εναντίον του Ιράν.

Η συνέχεια αυτής της αντιπαράθεσης είναι δύσκολο να προβλεφθεί, με όλα τα ενδεχόμενα να παραμένουν ανοιχτά, από το συνολικό συμβιβασμό ανάμεσα στο Ιράν και τις ΗΠΑ, μέχρι την πολεμική επέμβαση. Σημαντικό ρόλο θα παίξουν μια σειρά παράμετροι όπως η εξέλιξη στα υπόλοιπα μέτωπα των Αμερικάνων στην περιοχή (Ιράν, Αφγανιστάν), οι εξελίξεις στο εσωτερικό του Ιράν, οι συσχετισμοί μεταξύ των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.

ΟΥΚΡΑΝΙΑ: Εκλογές

Ο δεύτερος γύρος των προεδρικών εκλογών στην Ουκρανία ανέδειξε νέο πρόεδρο τον Βίκτορ Γιανούκοβιτς με ποσοστό 48,95%. η αντίπαλος του Γιούλια Τιμοσένκο έλαβε 45,47% και το ψηφοδέλτιο “εναντίον όλων” 4,36%.

το αποτέλεσμα έγινε αμέσως αποδεκτό από τις δυτικές κυβερνήσεις οι οποίες έσπευσαν να συγχαρούν το νέο πρόεδρο, ενώ οι εκπρόσωποι του ΟΑΣΕ έκαναν λόγω για αδιάβλητη και καθαρή εκλογική διαδικασία. Έτσι ουσιαστικά πνίγηκαν εν τη γενέσει τους οι προσπάθειες της Τιμοσένκο να αμφισβητήσει το εκλογικό αποτέλεσμα.

Παίρνοντας υπ' όψη ότι και ο Β. Γιουστένκο στον πρώτο γύρο των εκλογών συγκέντρωσε ένα ποσοστό κοντά στο 5% παρ' ότι σαν πρόεδρος της χώρας έλεγχε τον κρατικό μηχανισμό, βλέπουμε το άδοξο τέλος της λεγόμενης “πορτοκαλί επανάστασης” που ανέδειξε στην εξουσία της χώρας το δίδυμο Γιουστένκο – Τιμοσένκο.

Το εκλογικό αποτέλεσμα έδειξε επίσης ότι η Ουκρανία παραμένει μια χώρα βαθιά διαιρεμένη και αυτή η διαίρεση εκφράζεται γεωγραφικά. Η δυτική και κεντρική Ουκρανία έδωσε μεγάλα ποσοστά στην Τιμοσένκο, ενώ η ανατολική και νότια στον Γιανούκοβιτς. Επίδικα ζητήματα είναι κυρίως το αν θα αποκαταστήσει η χώρα τη σχέση της με τη Ρωσία ή αντίθετα θα ανοίξει περισσότερο τις πύλες της σε ΕΕ, ΗΠΑ και θα επισπεύσει τις διαδικασίες ένταξης στο ΝΑΤΟ. Η διαίρεση αυτή εκφράστηκε και μέσω του ζητήματος της γλώσσας. Η προηγούμενη “πορτοκαλί” κυβέρνηση έκανε προσπάθειες να εμποδίσει τη χρήση της ρώσικης γλώσσας, όταν περίπου ο μισός πληθυσμός της χώρας θεωρεί τη ρώσικη ως μητρική του γλώσσα. Στις ανατολικές και νότιες περιοχές αυτό ισχύει για τη συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού.

Η διαίρεση αυτή βέβαια στην ουσία της δεν αφορά την εργατική τάξη της χώρας αλλά τις αντιθέσεις στο εσωτερικό της αστικής τάξης, τμήμα της οποίας επιδιώκει την ενσωμάτωση της χώρας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, ενώ ένα άλλο, στενότερες σχέσεις με τη Ρωσία και τους διακρατικούς οργανισμούς που αυτή έχει δημιουργήσει με άλλες πρώην σοβιετικές δημοκρατίες , χωρίς βέβαια να θέλει να κόψει εντελώς τους δεσμούς με τη Δύση.

Όλα αυτά συμβαίνουν εν μέσω βαθιάς οικονομικής κρίσης και με το ΔΝΤ να έχει διακόψει από το τέλος του περασμένου έτους το λεγόμενο “πρόγραμμα διάσωσης” της χώρας, ύψους 16,4 δις δολαρίων, εκβιάζοντας για ακόμη σκληρότερη λιτότητα.

Η εργατική τάξη δυστυχώς σέρνεται πίσω από αντιθέσεις που δεν την αφορούν χωρίς να μπορεί αν απαιτήσει τα δικαιώματα της και να αρθρώσει το δικό της πολιτικό λόγο. Σ' αυτό τεράστιες ευθύνες έχει και το ΚΚ Ουκρανίας που στις τελευταίες εκλογές έκανε ένα ακόμα βήμα προς τον πλήρη εκφυλισμό και τη σοσιαλδημοκρατικοποίηση του συμμετέχοντας στο “μπλοκ των αριστερών και κεντροαριστερών δυνάμεων”.

ΓΕΡΜΑΝΙΑ: Σε διαπραγματεύσεις η IGMetal

Αυτές τις μέρες το μεγαλύτερο συνδικάτο στον κόσμο, το συνδικάτο εργατών μετάλλου IGMetal της Γερμανίας που αριθμεί πάνω από 3 εκατομμύρια μέλη, πάει σε διαπραγματεύσεις με την εργοδοσία με στόχο μηδενικές αυξήσεις στους μισθούς!

Το γεγονός είναι πρωτοφανές για το εργατικό κίνημα της χώρας. Οι μισθοί στη Γερμανία παραμένουν ουσιαστικά στάσιμοι για πάνω από οχτώ χρόνια. Οι απεργίες των εργαζόμενων όπου και όταν γίνονται δεν παίρνουν σχεδόν ποτέ πανεθνικό χαρακτήρα αλλά γίνονται κυκλικά ανά κρατίδιο και με τον τρόπο που οργανώνονται συνολικότερα εκφυλίζονται σαν μέσω πάλης της εργατικής τάξης. Έτσι καταργούνται τα δικαιώματα και οι κατακτήσεις των εργαζόμενων το ένα μετά το άλλο.

Από την άλλη το γερμανικό κράτος χάρισε στις τράπεζες και στις επιχειρήσεις δεκάδες δις ευρώ με τα πακέτα στήριξης, για να περάσουν την κρίση όσο το δυνατό πιο ανώδυνα. Τα παραπάνω μας επιβεβαιώνουν για μια ακόμα φορά πως η λογική της ταξικής συνεργασίας στο εργατικό κίνημα είναι κατήφορος δίχως πάτο.

Επιμέλεια: Κώστας Καλέτζης