Οι εξελίξεις στο συνδικαλιστικό κίνημα και η ενιαιομετωπική κατεύθυνση

Ο προϋπολογισμός που κατέθεσε το ΠΑΣΟΚ για συζήτηση στη βουλή καθώς και οι κρυφές συμφωνίες του υπ. οικονομικών με το ΔΝΤ ήταν η κατακλείδα για να συνάγουμε για το που το πάει το ΠΑΣΟΚ και πως σκέφτεται να κυβερνήσει. Στην προεκλογική μας ανακοίνωση αναφέραμε: «Καμία περίοδος χάριτος στη νέα κυβέρνηση. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι τα αδιέξοδα του καπιταλισμού πέρα από τα προεκλογικά λόγια και τις υποσχέσεις. Η κυβέρνηση που θα βγει δεν έχει πολλούς τρόπους να τα λύσει. Πέρα λοιπόν απ τις δημαγωγίες, τις εθνικές ενότητες, τις τρομοϋστερίες και τις συναινέσεις ένα είναι σίγουρο. Η κυβέρνηση έρχεται να ρίξει τα βάρη της κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων».

Μόνη απάντηση σ αυτήν την επίθεση είναι: Η ενότητα, η συσπείρωση, η κοινή δράση μέσα από τις οργανώσεις της τάξης, η ευρεία αγωνιστική ενότητα και πάλη.

Όλοι θα θέλαμε λοιπόν, η ΓΣΕΕ, η ΑΔΕΔΥ ,τα ανώτερα συνδικαλιστικά όργανα να καλέσουν σε απεργιακές κινητοποιήσεις ενάντια στις πολιτικές των αστών και της κυβέρνησης. Άλλωστε, έστω και τυπικά, η ΓΣΕΕ εν όψει της κατάθεσης του προϋπολογισμού τα προηγούμενα χρόνια μας είχε συνηθίσει σε μια εθιμοτυπική γενική απεργία. Αντ’ αυτού η ομάδα Παναγόπουλου συνεπικουρούμενη από τη ΔΑΚΕ και τους ταλαντευόμενους της Αυτόνομης Παρέμβασης, μετατρέπεται σε κυβερνητικό εκπρόσωπο, σε συνέταιρο της αστικής τάξης. Γίνεται κήρυκας της ταξικής συνεργασίας και τσιράκι της εργοδοσίας.

Οι Παναγόπουλοι είναι η Πέμπτη φάλαγγα στο εργατικό κίνημα. Δεν είναι απλοί γραφειοκράτες, αλλά πράκτορες της εργοδοσίας. Χρέος μας είναι να καταγγείλουμε το ρόλο τους μπροστά στην εργατική τάξη, να τους ξεμασκαρέψουμε και να τους διώξουμε από τις οργανώσεις της τάξης μας. Όσο καιρό αυτοί θα ελέγχουν με τα γνωστά τερτίπια και τις συνδέσεις τους με το κράτος, το συνδικαλιστικό κίνημα και θα επιδρούν σε τμήματα εργαζομένων, θα αναχαιτίζουν το εργατικό κίνημα, θα βοηθούν στη δυσφήμιση του, στη διάσπαση του, θα χωρίζουν τους εργαζόμενους.

Αυτοί λοιπόν που πρέπει να κόψουν τον ομφάλιο ρόλο με τη ΓΣΕΕ και τα συνδικάτα δεν είναι οι εργαζόμενοι αλλά οι εργατοπατέρες. Οι καρεκλοκένταυροι δε θα φύγουν μόνοι τους. Οι εργάτες οι ίδιοι πρέπει να τους πετάξουν έξω.

Η τακτική του ΠΑΜΕ

Στην αδράνεια της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ ήρθε να απαντήσει το ΠΑΜΕ και άλλες δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς κηρύσσοντας απεργία στις 17 Δεκέμβρη. Εμείς από την αρχή της κήρυξης της απεργίας συμφωνήσαμε και συμβάλλαμε για την επιτυχία της. Όμως χρειάζεται να βγάλουμε από τον τρόπο, τις μέθοδες, την συσπείρωση, την αποτελεσματικότητα που είχε αυτή η απεργία ορισμένα συμπεράσματα και να κάνουμε κάποια σχόλια:

- Το ΠΑΜΕ ως συνδικαλιστική παράταξη έχει δικαίωμα να καλεί σε συμμετοχή σε απεργιακές κινητοποιήσεις και να συμβάλει στην επιτυχία τους.

- Δεν έχει δικαίωμα να αποφασίζει για απεργιακές κινητοποιήσεις και έτσι να υποκαθιστά και να καταστρατηγεί την οργανωτική και λειτουργική αυτοτέλεια των συνδικάτων. Το δικαίωμα και την υποχρέωση την έχουν τα συνδικάτα και μάλιστα όχι οι διοικήσεις των συνδικάτων, αλλά κυρίως οι συνελεύσεις των εργαζομένων, στην προοπτική της μέγιστης δυνατής συσπείρωσης τους. Αυτά δεν είναι τυπικά ζητήματα και φορμαλισμός. Αν το ΠΑΜΕ δεν θέλει να κάνει μέτωπο με τον εαυτό του, αν πραγματικά όπως λέει παλεύει για την ανασυγκρότηση και ανασύνταξη του εργατικού κινήματος χρειάζεται να πάψει να λειτουργεί στην γνωστή πεπατημένη και ν' αναπαράγει όλες τις αρρώστιες που έχουν φέρει σ' αυτήν την δυσμενή θέση το κίνημα. Να πάψει να θεωρεί τα συνδικάτα ως κομματικά παραρτήματα και ιμάντες μεταβίβασης της κομματικής γραμμής γιατί μ' αυτόν τον τρόπο δεν χωρά μέσα σ' αυτά, κανείς άλλος εκτός από την κομματική βάση του ΚΚΕ και τους φίλους του.

Έχουμε πάμπολλα παραδείγματα που δυστυχώς συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ δεν αφήνουν καμία άλλη φωνή να ακουστεί στις συνελεύσεις των σωματείων που έχει την πλειοψηφία, που προπηλακίζουν και διώχνουν εργάτες γιατί δεν συμφωνούν μαζί τους, που δεν λειτουργούν τα διοικητικά συμβούλια των σωματείων και παίρνονται αποφάσεις μακριά από τους εργάτες, που δεν γίνονται συνελεύσεις και όταν γίνουν έχουν τυπικό γραφειοκρατικό χαρακτήρα - βλ. συνδικάτο οικοδόμων Αθήνας. Έχουμε ακόμα παραδείγματα όπου το ΠΑΜΕ λειτουργεί διασπαστικά σε μια σειρά χώρους φτιάχνοντας ακόμα και καινούργια συνδικάτα, επειδή δεν μπορεί να έχει την πλειοψηφία. Οι κομμουνιστές όμως, ούτε εγκαταλείπουν, ούτε διασπούν τα συνδικάτα, παλεύουν εκεί που συσπειρώνεται η εργατική τάξη και πασχίζουν να ενώσουν τους εργάτες στην βάση των προβλημάτων τους.

Τέλος, δεν γνωρίζουμε αν αυτή η παροξυσμική κραυγή του Γ. Πέρρου εκπροσώπου του ΠΑΜΕ στην γενική συνέλευση της ΓΣΕΕ: " Οι εργαζόμενοι πρέπει να κόψουν τον ομφάλιο λώρο με την ΓΣΕΕ" και η αποχώρηση από την συνεδρίαση σηματοδοτεί και την τυπική διάσπαση του συνδικαλιστικού κινήματος και τα προεόρτια για την δημιουργία μιας άλλης συνομοσπονδίας, καθαρής, ιδεολογικά πούρας, κομματικό παράρτημα του ΚΚΕ.

Εμείς λέμε πολύ καθαρά:

Όσο και να ηχεί αριστερή αυτή η θέση στο βάθος πρόκειται για εγκληματικό πολιτικό λάθος. Η ΓΣΕΕ δεν ανήκει ούτε στον Παναγόπουλο ούτε σε κανέναν Παναγόπουλο. Η οποιαδήποτε διάσπαση που χωρίζει τους εργαζόμενους σε κόκκινους, μπλε, πράσινους, ροζ και πάει λέγοντας, μόνο εμπόδια μπορεί να φέρει στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και χαρίζει στην αστική πολιτική μεγάλα τμήματα εργαζομένων. Κατανοούμε τις δυσχέρειες και τις δυσκολίες, όμως ο δρόμος για την λύση τους δεν βρίσκεται ούτε στον απομονωτισμό, ούτε στις λογικές της διάσπασης των συνδικάτων. Εμείς θα συνεχίσουμε να εμμένουμε στο σύνθημα:

ΓΣΕΕ των εργατών, ένα σωματείο, ένα εργατικό κέντρο, μία ομοσπονδία, μια ΓΣΕΕ.

Επειδή το επόμενο χρονικό διάστημα θα χρειαστούν σκληροί αγώνες για να μην περάσουν τα σχέδια της αστικής τάξης και την κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, για να μπορέσει το εργατικό κίνημα να ανασυνταχθεί, να αντισταθεί, να επιτεθεί, απαιτείται στην κατεύθυνση του ενιαίου μετώπου της εργατικής τάξης να δουλέψουμε πολύ σκληρά:

- Θα πρέπει να δράσουμε μέσα στα συνδικάτα ώστε να λειτουργήσουν δημοκρατικά συσπειρώνοντας όλους τους εργαζομένους, αναδεικνύοντας όλα τα προβλήματα γενικά και ειδικά.

- Να δράσουμε στους τόπους δουλειάς, όπου εκεί συντελείται η δικτατορία των αφεντικών και στην ουσία καταστρατηγούνται νόμοι και κατακτήσεις του εργατικού κινήματος, παλεύοντας ενάντια στο δεσποτισμό και την αυθαιρεσία.

- Να συντονιστούμε με όλες εκείνες τις δυνάμεις μέσα στα συνδικάτα που με τον ένα ή άλλο τρόπο βλέπουν την ανάγκη κοινής αγωνιστικής δράσης.

- Να ξεπεράσουμε την αδράνεια ή την απεργοσπασία των κυβερνητικών συνδικαλιστών με ευρύτερους συντονισμούς σωματείων, ομοσπονδιών, εργατικών κέντρων.

- Να αγωνιστούμε για να μην καταστρατηγούνται οι συλλογικές συμβάσεις και για καινούργιες συμβάσεις που θα σπάνε την εισοδηματική πολιτική της κυβέρνησης που στην ουσία είναι πάγωμα μισθών και μεροκάματου.

- Να αγωνιστούμε ώστε τα σχέδια και οι αντιασφαλιστικές πολιτικές που επεξεργάζεται η κυβέρνηση να μην περάσουν.

Σε αυτή την κατεύθυνση θα συμβάλει η κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ παλεύοντας για την ανάδειξη και τη λύση των προβλημάτων της εργατικής τάξης και προσανατολίζοντας την πάλη ενάντια στην κύρια αιτία αυτών των προβλημάτων, το καπιταλιστικό σύστημα.