Σχόλια για τη δεθνή (φ.30)

ΓΕΡΜΑΝΙΑ. Πτώση του δικομματισμού, κατάρρευση SPD, άνοδος της Αριστεράς


Οι ομοσπονδιακές εκλογές (27/9) και τα αποτελέσματά τους στη Γερμανία, ηγεμονεύον κράτος στην Ε.Ε., έκρυβαν πολλές εκπλήξεις για τις αστικά κόμματα της χώρας. Τα κυβερνώντα κόμματα του “μεγάλου συνασπισμού”, CDU/CSU (χριστιανοδημοκράτες και SPD (σοσιαλδημοκράτες), έχασαν συνολικά 12,6% από τις εκλογές του 2005, με μεγάλο χαμένο το SPD, και καταγράφηκε ταυτόχρονα εντυπωσιακή άνοδος του Die Linke (Αριστερά) και του FDP (Φιλελεύθεροι) . Αναλυτικά: CDU/CSU 33,8% (-1,4%) , SPD 23% (-11,2%), FDP 14,6% (+4,8%) , Die Linke 11,9% (+3,2%) και οι Πράσινοι 10,7% (+2,6%). Αυτά τα ποσοστά οδήγησαν στο σχηματισμό ενός νέου κυβερνητικού σχήματος μεταξύ Χριστιανοδημοκρατών και Φιλελευθέρων, υπό την πρωθυπουργία της Α. Μέρκελ. Η αποχή κινήθηκε σε επίπεδα ρεκόρ της τάξης του 28%.Η ακροδεξιά είχε πτώση, ενώ ένα 2% πήρε το κόμμα των Πειρατών. Η αδυναμία δικομματικού “εγκλωβισμού” και “εκλογικής πειθάρχησης” των Γερμανών είναι ένα από τα συμπεράσματα που εξάγονται, κάτι που διαφαίνεται να δρομολογείται και σε χώρες όπως η Αγγλία και η Γαλλία, όπου επίσης η σοσιαλδημοκρατία καταποντίζεται υπό το βάρος των νεοφιλελεύθερων επιλογών της. Η εκλογική κατάρρευση ενός από τους ιστορικούς πυλώνες ενσωμάτωσης της εργατικής τάξης και ανώδυνου περάσματος των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων σίγουρα προκαλεί αβεβαιότητα για τη μελλοντική κυβερνητική σταθερότητα της αστικής κυβερνητικής διαχείρισης. Από την άλλη μεριά, η σαφής ενίσχυση της (ρεφορμιστικής) Αριστεράς στη Γερμανία έρχεται να καλύψει ένα μέρος του κενού της σοσιαλδημοκρατίας και να εκφράσει αιτήματα όπως η ύπαρξη κοινωνικού κράτους και η απεμπλοκή από τον πόλεμο του Αφγανιστάν. Πάντως, μετά τις εκλογές και την πιθανολογούμενη “αριστερή” στροφή του SPD, έχει αναθερμανθεί η συζήτηση κυβερνητικής σύμπραξης SPD-Αριστεράς, όπως συμβαίνει σε επίπεδο κάποιων κρατιδίων. Σε ότι αφορά τη νέα κυβέρνηση, συνεχίζεται ο διάλογος για τη σύνθεσή της και τα μέτρα πού θα πρέπει να λάβει. Οι Φιλελεύθεροι προτείνουν αντεργατικές ρυθμίσεις (ακύρωση κατώτατου μισθού και απελευθέρωση απολύσεων), φοροαπαλλαγές και πορεία ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε. ενώ η Μέρκελ επιδιώκει μια “ήπια” προσαρμογή υπό τον φόβο του δημόσιου χρέους και είναι επιφυλακτική στην ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας. Μένει να φανεί αν τα άλλοτε κραταιά γερμανικά συνδικάτα και οι εργαζόμενοι θα επιβάλλουν τη δική τους “ατζέντα” διεξόδου από την κρίση




ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ. Ανίσχυρη Κυβέρνηση, ενίσχυση αριστερών κομμάτων


Σημαντική πτώση στα ποσοστά του είδε το κυβερνών Σοσιαλιστικό Κόμμα (PS) στην Πορτογαλία, χάνοντας την αυτοδυναμία του στις πρόσφατες εκλογές (27/9), με τους σχηματισμούς της αριστεράς να αναδεικνύονται ως κερδισμένοι. Συγκεκριμένα το PS έλαβε το 36,56% των ψήφων (-8,4 σε σχέση με το 2005), καταλαμβάνοντας 97 στις 230 έδρες. Αυτές του οι απώλειες είναι πολύ πιθανόν να το οδηγήσουν σε σχηματισμό κυβέρνησης μειοψηφίας, εάν δεν προκύψει πρόθυμος κυβερνητικός εταίρος. Το δεξιό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα έλαβε 29,09% (+0,3%), συμπλέοντας με το νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα της κυβέρνησης. Το επίσης δεξιό Λαϊκό Κόμμα ανέβηκε στο 10,46% (+3,2%). Το ρεφορμιστικό Μπλόκο της Αριστεράς σκαρφάλωσε στο ιστορικό υψηλό του με 9,85% (+3,4%) ενώ μικρή άνοδο είχε και η συμμαχία ΚΚ Πορτογαλίας (συνεργάζεται με το ΚΚΕ) με τους Οικολόγους (7,88 +0.3%). Το μαοϊκό ΚΚ Πορτογάλων Εργατών κατέγραψε 0,93% (+0,1%). Η συμμετοχή μειώθηκε στο 60,6%. Το PS του Ζ. Σόκρατες εισέπραξε την δυσαρέσκεια από τις αντεργατικές και αντιλαϊκές επιλογές του αφού προχώρησε σε περικοπές στο δημόσιο τομέα, ελαστικοποίησε τις εργασιακές σχέσεις και η ανεργία αυξήθηκε επί των ημερών του. Να σημειωθεί ότι οι εκλογές διεξήχθησαν εν μέσω απεργιακών κινητοποιήσεων. Το Μπλόκο είναι ένα κόμμα-σύμμαχος του ΣΥΡΙΖΑ, μέλος του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς, και συγκροτήθηκε προ δεκαετίας περίπου με τη σύμπραξη μαοϊκών, τροτσκιστών και αποχωρησάντων από το ΚΚΠ. Έδωσε έμφαση στις θεματικές των γυναικών και των μεταναστών και συμμετείχε στους αγώνες ενάντια στην κυβερνητική πολιτική, ωστόσο η αντίθεσή του δεν είναι συνολικά με ότι εκφράζει το PS .Όπως δηλώνει το ηγετικό στέλεχος Μιγκέλ Πόρτας: “Δεν διαφωνούμε γενικά με τους σοσιαλιστές. Διαφωνούμε μετωπικά και κάθετα με τη δεξιά γραμμή που ελέγχει την πολιτική του PS.” ('Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία', 27/9/09, συνέντευξη στην Χ. Παντζού). Αυτό το καθιστά ευάλωτο σε σενάρια ανάληψης 'συγκυβερνητικών ευθυνών', όταν οι συνθήκες θα είναι ευνοϊκότερες: “Εμείς βιαζόμαστε να αναλάβουμε ευθύνες, όχι όμως και να συμμετάσχουμε σε μια κυβέρνηση όπου θα είμαστε μια δύναμη που θα υποτάσσεται κι όχι μια δύναμη που θα επιβάλλει λύσεις.” (Στην ίδια συνέντευξη) Η Πορτογαλία με την συνεχιζόμενη οικονομική κρίση, τους χαμηλούς μισθούς και την κυβερνητική αστάθεια, θα είναι αντικείμενο προσοχής στο επόμενο διάστημα.




G20, ΔΝΤ, ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ. Οι υπεύθυνοι της κρίσης συνεδριάζουν


Νέος γύρος συνεδριάσεων των διεθνών καπιταλιστικών οργανισμών πραγματοποιήθηκε το προηγούμενο διάστημα. Η Σύνοδος του G20 στο Πίτσμπουργκ στις 24-25/9 επιβεβαίωσε τη στρατηγική του κεφαλαίου για έξοδο από την κρίση: Στήριξη των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων με δημόσιο χρήμα και μετακύλιση του κόστους στους εργαζόμενους. Άλλωστε ανάλογο πακέτο 850 δισ. δολαρίων είχε εγκριθεί νωρίτερα από τους υπουργούς Οικονομίας του G20. O σχετικός “ανταγωνισμός” στη Συνόδου αφορούσε στο ζήτημα των υπέρογκων μπόνους των στελεχών των τραπεζών με τις Γαλλία-Γερμανία να ζητούν περιορισμό τους και ΗΠΑ-Βρετανία να είναι επιφυλακτικές. Τελικά συμφωνήθηκαν κάποια “αυστηρότερα” κριτήρια απόδοσης των μπόνους, για να υπηρετηθεί και η επικοινωνιακή τακτική των κρατών. Επίσης εξαγγέλθηκαν κάποια ανεπαρκή μέτρα για τον περιορισμό των ορυκτών καυσίμων,προσθέτοντας μια “οικολογική” πινελιά. Την ίδια ώρα “κορόιδευαν τον κόσμο” θέτοντας το 2012 ως ορόσημο για την πιο στενή “εποπτεία” των τραπεζών και της χρηματοδότησης της επάρκειάς τους. Στη Σύνοδο αυτό που καταγράφηκε επίσης ήταν η αναβάθμιση του G20 σε “ βασικό φόρουμ για τη διεθνή οικονομική συνεργασία", μεταθέτοντας το κέντρο βάρους από τους G8. Οι αναπτυσσόμενοι εθνικοί καπιταλισμοί (κυρίως Κίνα, Βραζιλία, Ινδία, Ρωσία) αυξάνουν το ειδικό βάρος τους στον παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας και γι' αυτό πέτυχαν και την ενίσχυση της ψήφου που έχουν στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Παγκόσμια Τράπεζα. Οι ΗΠΑ πίεσαν την Κίνα παράλληλα να τροφοδοτήσουν και την εσωτερική ζήτηση εν αντιθέσει με τις εξαγωγές, στο πλαίσιο του ιδιαίτερου διαγκωνισμού τους. Δεν έλειψαν οι διαδηλώσεις χιλιάδων ανθρώπων στους οποίους απαγορεύτηκε η προσέγγιση του κέντρου των συνεδριάσεων και δοκιμάσθηκαν “πολύμορφες” κατασταλτικές μέθοδοι. Σημειώθηκαν και συλλήψεις. Ακόμη σκληρότερη μεταχείριση περίμενε τις διαδηλώσεις που διοργάνωσαν συνδικάτα και αριστερές οργανώσεις στην Κωνσταντινούπολη ενάντια στις συνεδριάσεις του ΔΝΤ, στις αρχές Οκτώβρη. Τραυματισμοί, δεκάδες συλλήψεις και ένας νεκρός από σπρέι πιπεριού της αστυνομίας ήταν ο απολογισμός στις συγκρούσεις που ακολούθησαν λόγω της επιχείρησης διάλυσης των συγκεντρωμένων. Το ΔΝΤ κατά τ' άλλα συνέχισε τις “αισιόδοξες” προβλέψεις για περαιτέρω οικονομική ανάκαμψη μαζί με αύξηση της ανεργίας, την ώρα που Βαλτικές χώρες βρίσκονται στο χείλος της χρεωκοπίας.




ΙΡΛΑΝΔΙΑ. Δημοψήφισμα: Οι πιέσεις έπιασαν τόπο


Στις 2/10 διενεργήθηκε για δεύτερη φορά δημοψήφισμα στην Ιρλανδία για την αποδοχή ή μη της Συνθήκης της Λισσαβόνας. Στο πρώτο δημοψήφισμα τον Ιούνιο του 2008 η Συνθήκη είχε απορριφτεί από τον ιρλανδικό λαό με ποσοστό 53,4%. Η υπερίσχυση τώρα του “ναι” σημειώθηκε με 67,1% έναντι 32.9% του “όχι”. Η συμμετοχή κυμάνθηκε στο 58%. Το “όχι” υποστηρίχθηκε πιο σθεναρά σε εργατικές περιοχές και το “ναι” από πιο εύπορα στρώματα και αγρότες. Η απόρριψη αρχικά της Συνθήκης είχε προκαλέσει πανικό στις αστικές τάξεις της Ε.Ε. και στο διευθυντήριο των Βρυξελλών. Μετά την συντριβή του Ευρωσυντάγματος, το τελευταίο που θα χρειαζότανε η Ε.Ε. θα ήτανε η ακύρωση της νεοφιλελεύθερης Συνθήκης. Γι' αυτό και παραμερίστηκε η πίστη στον “κυρίαρχο λαό”, με τη μη αποδοχή του “όχι” και την ευνοϊκότερη επιλογή του κοινοβουλευτικού δρόμου επικύρωσης στα περισσότερα κράτη-μέλη, αντί δημοψηφισμάτων . Εδώ και μήνες ένα όργιο πιέσεων, εκβιασμών και προπαγάνδας εξαπολύθηκε στους Ιρλανδούς, με επικεφαλής την κυβέρνηση και τους μηχανισμούς της Ε.Ε., με σκοπό την αντιστροφή της απόφασής τους. Σοβούσας της οικονομικής κρίσης, που έπληξε σφοδρά τη χώρα, και με την ανεργία κοντά στο 15% το “ναι” προβλήθηκε ως κρίσιμος παράγοντας για τη διάσωση θέσεων εργασίας, αφού θα αποφεύγονταν η “απομόνωση” εντός Ε.Ε. Επίσης, η διάσωση των τραπεζών από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα θεωρήθηκε ότι πρέπει να “ανταμειφθεί” με την υπερψήφιση της Συνθήκης. Πάντως, η Συνθήκη πρέπει να επικυρωθεί και από τα 27 κράτη-μέλη, με τον ευρωσκεπτικιστή Τσέχο πρόεδρο, Β. Κλάους, να αρνείται να την υπογράψει και τους Βρετανούς συντηρητικούς να υπόσχονται δημοψήφισμα εφόσον εκλεγούν κυβέρνηση το Μάιο και δεν έχει τεθεί σε ισχύ ως τότε η Συνθήκη.




ΓΑΛΛΙΑ: Καπιταλιστικό υπόδειγμα η France Telecom - Εντατικοποίηση και αυτοκτονίες


Τις 25 έχουν φτάσει οι αυτοκτονίες εργαζομένων στη μεγάλη γαλλική εταιρία τηλεπικοινωνιών France Telecom τους τελευταίους 18 μήνες, ενώ πολλές είναι και οι ανάλογες απόπειρες. Η εταιρία μετά την ιδιωτικοποίηση της από το σοσιαλιστή Ζοσπέν, πήρε μια σειρά αναδιαρθρωτικών μέτρων που εκτίναξαν την εργασιακή ανασφάλεια, όπως οι αιφνίδιες και υποχρεωτικές μετατάξεις και οι πιέσεις για μεγαλύτερη αποδοτικότητα. Επίσης 22.000 εργαζόμενοι απομακρύνθηκαν τα τελευταία τρία χρόνια. Το δημόσιο που παραμένει ο μεγαλύτερος μέτοχος με 27%, “ευλογεί” αυτόν τον εργασιακό μεσαίωνα. Μετά τη διόγκωση του θέματος πάρθηκαν κάποιες αποφάσεις-κοροϊδία, όπως η προσωρινή παύση των μετατάξεων και η παροχή ψυχολογικής στήριξης. Τα συνδικάτα εξήγγειλαν απεργία ενώ αυτοκτονίες έχουν σημειωθεί κατά καιρούς και σε άλλες επιχειρήσεις. Η διοίκηση της εταιρίας και η γαλλική κυβέρνηση είναι πλέον υπόλογες.




ΓΟΥΙΝΕΑ. Αιματοβαμμένη στρατιωτική χούντα


Πάνω από 160 νεκροί και 1200 τραυματίες ήταν το αποτέλεσμα της αποτρόπαιης επίθεσης του στρατού και της αστυνομίας της χούντας της Γουινέας σε ειρηνική συγκέντρωση 50.000 ανθρώπων της αντιπολίτευσης σε στάδιο της πρωτεύουσας. Πολλές μαρτυρίες κάνουν λόγο για βιασμούς και απροσμέτρητη βία. Η χούντα του Ντάντις Καμάρα κρατάει από τον Δεκέμβριο του 2008 όπου με πραξικόπημα “αντικαταστάθηκε” ο αποθανών προηγούμενος δικτάτορας, Κόντε. Η αντιπολίτευση ξεσηκώθηκε μπροστά στο ενδεχόμενο να είναι υποψήφιος ο Καμάρα στις εκλογές που επίκεινται τον Ιανουάριο. Η Γουινέα, πρώτη χώρα σε αποθέματα βωξίτη και πλούσια σε διαμάντια και χρυσό που πολλοί θα ήθελαν, είναι πρώην γαλλική αποικία.



 

Η φύση εκδικείται


Ανυπολόγιστες καταστροφές και μια ανθρωπιστική κρίση άφησε πίσω της σχεδόν ταυτόχρονα σε μια σειρά από χώρες η εκδήλωση σφοδρών φυσικών φαινομένων. Στις Φιλιππίνες οι κυκλώνες και οι καταρρακτώδεις βροχές σκότωσαν πάνω από 700 ανθρώπους, πριν πληγούν επίσης με ανθρώπινες απώλειες Βιετνάμ, Καμπότζη, Λάος. Στο αρχιπέλαγος των νησιών Σαμόα σεισμός 8 ρίχτερ και το συνεπακόλουθο τσουνάμι έφερε πάνω από 100 νεκρούς. Στην Ινδονησία, σεισμός 7,6 ρίχτερ με 1400 νεκρούς και χιλιάδες άστεγους. Φονικές πλημμύρες για 280 ανθρώπους και στην Ινδία με εκατομμύρια αστέγους. Ακόμη και στη Σικελία δεκάδες νεκροί και τραυματίες μετά από πλημμύρες. Η κλιματική αλλαγή λόγω της ασέλγειας στο περιβάλλον από κράτη και επιχειρήσεις είναι από τις κύριες αιτίες των καταστροφών. Πιο ευάλωτες οι φτωχές χώρες με τις υποτυπώδεις υποδομές...




Αγώνες Παντού


Διαδηλώσεις και απεργίες σημειώνονται σε όλο τον κόσμο εν μέσω της καπιταλιστικής κρίσης. Στη Ρουμανία, όπου η κυβέρνηση κατέρρευσε, χιλιάδες απεργοί του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα κατέβηκαν στους δρόμους για καλύτερες μισθούς και περισσότερες δουλειές. Στη Νότια Αφρική κάτοικοι των φτωχογειτονιών ζητούν βιώσιμες συνθήκες διαμονής. Αντιμετωπίστηκαν με καταστολή από την κυβέρνηση Ζούμα. Στο Μεξικό η κυβέρνηση κλείνει την κρατική εταιρία ενέργειας όπου δουλεύουν 40.000 εργαζόμενοι, οι οποίοι και αντιδρούν σε αυτά τα σχέδια. Και στην Γαλλία οι αγρότες διοργάνωσαν πολύμορφες διαμαρτυρίες για το οικονομικό αδιέξοδο στο οποίο βρίσκονται.