Εξίσωση Α.Ε.Ι.–Τ.Ε.Ι.

Με εμπαιγμό ισοδυναμεί το νομοσχέδιο που κατατέθηκε μέσα Ιουλίου στο θερινό τμήμα της Βουλής και στοχεύει στην αναγνώριση επαγγελματικών δικαιωμάτων σε 23 ειδικότητες των Τ.Ε.Ι. Κι αυτό γιατί πίσω από τις υποτιθέμενες αγαθές προθέσεις του Υπουργείου Παιδείας κρύβεται στην πραγματικότητα η δημιουργία κενού στο χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που θα καλυφτεί από τα κολέγια εν όψει μάλιστα της επιχειρούμενης αδειοδότησής τους.

Οι επίμαχες διατάξεις του νομοσχεδίου που προκάλεσαν την άμεση αντίδραση της πανεπιστημιακής κοινότητας αφορούσαν πρωτίστως τη θεσμοθέτηση της αναγνώρισης επαγγελματικών δικαιωμάτων σε αποφοίτους Τ.Ε.Ι. με Προεδρικό Διάταγμα που θα εκδίδει το Υπουργείο Παιδείας ύστερα από μονομερή εισήγηση του Συμβουλίου Ανώτατης Τεχνολογικής Εκπαίδευσης, και δευτερευόντως τη δυνατότητα συνεργασίας μεταξύ Α.Ε.Ι. – Τ.Ε.Ι.

Δεν χωράει αμφιβολία πως πρόκειται για εξίσωση προς τα κάτω, αν αναλογιστεί κανείς πόσο «διάτρητα» καθίστανται τα πτυχία των πολυτεχνείων πενταετών σπουδών εξισωνόμενα με τα πτυχία των Τ.Ε.Ι διάρκειας τριάμισι ετών.

Παράλληλα, ο νόμος μετακυλίει το κόστος χρηματοδότησης της έρευνας των Τ.Ε.Ι. στην εκμετάλλευση των ίδιων τους των προγραμμάτων μετατρέποντας τα δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα σε παραμάγαζα των ιδιωτών και αποκαλύπτοντας με αυτό τον τρόπο τον ξεκάθαρα ταξικό προσανατολισμό της εκπαιδευτικής πολιτικής.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει, όμως, η διάταξη του νόμου που ταυτίζεται στην ουσία με την περιστολή των αρμοδιοτήτων του ανώτατου ακαδημαϊκού οργάνου, της Συγκλήτου. Σύμφωνα με όσα ορίζονται, η Σύγκλητος θα υποκαθίσταται από το πρυτανικό συμβούλιο σε περίπτωση που διακοπεί συνεδρίαση της για δύο συνεχόμενες φορές και κάτω από την απειλή «έκτακτων περιστάσεων». Είναι φανερό ότι οι «έκτακτες περιστάσεις»- που ωστόσο δεν κατονομάζονται- ταυτίζονται με τις οξυμένες μορφές πάλης (καταλήψεις) που υιοθετεί το φοιτητικό κίνημα προκειμένου να αντιπαλέψει την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση.

Αξίζει να σημειωθεί πως η ανωτατοποίηση των Τ.Ε.Ι. έρχεται δήθεν να καλύψει τα αδιέξοδα που έχουν συσσωρευτεί και είχαν ως αποκορύφωμα το να μείνουν κενές 20000 περίπου θέσεις στα δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας (έπειτα και από την εφαρμογή του ταξικού κριτηρίου της βάσης του 10).

Γίνεται φανερό, επομένως, πως η κυβέρνηση προλειαίνει με αυτό τον τρόπο την εισβολή της ιδιωτικής κερδοσκοπίας στο χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ο δημόσιος χαρακτήρας της οποίας τίθεται υπό αμφισβήτηση.