Ιός της γρίπης, ιός του πανικού ή ιός του κέρδους;

Ευτυχώς η προκήρυξη εκλογών σταμάτησε το κύμα τρομολαγνείας για το θέμα της γρίπης των χοίρων. Είναι η τρίτη φορά μέσα στην τελευταία 5ετία (μετά τον SARS και τη γρίπη των πτηνών) που ...πεθαίνουμε!!!

Πόσο όμως ανησυχητική είναι πραγματικά η κατάσταση; Γιατί ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας είναι αρκετά φειδωλός στο να χτυπάει καμπανάκι για άλλες επιδημίες όπως το AIDS στην Αφρική ή τη φυματίωση ενώ από την άλλη χτυπάει συναγερμό για τη γρίπη;

Μέχρι στιγμής τουλάχιστον, τα δεδομένα μιλάνε για μια πολύ ηπιότερη μορφή γρίπης από την εποχική, αλλά με μεγαλύτερη και ευκολότερη μετάδοση. Αφορά τους νεότερους, μια που αυτοί δεν έχουν έρθει σε επαφή με ιό Τύπου Α, αλλά και δεν κάνουν αντιγριπικούς εμβολιασμούς. Ο υπαρκτός φόβος αφορά τον κίνδυνο να συνδυαστεί με την εποχική γρίπη, που φυσιολογικά αναμένεται το φθινόπωρο, και να προκύψει κάποιο στέλεχος του ιού πιο επικίνδυνο.

Η δημιουργία κλίματος τρομοκρατίας είναι γνωστή μέθοδος χειραγώγησης των λαών. Στις ΗΠΑ, τα ΜΜΕ προβάλλουν συνεχώς «επερχόμενες καταστροφές», από επιδημίες έως τρομοκρατικές επιθέσεις και από επικίνδυνες ακρίδες έως θανατηφόρες μέλισσες!

Ο πανικός όμως που έχει δημιουργηθεί, έχει ήδη αποφέρει τρελά κέρδη στα ταμεία εταιρειών που παράγουν αντιγριπικά φάρμακα, όπως το διάσημο Tamiflu, ή αντιγριπικά εμβόλια.

Τα αντιγριπικά φάρμακα φαίνεται να μην βοηθούν ιδιαίτερα, οι παραγγελίες όμως έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο, κάνοντας τύπους σαν τον προηγούμενο υπουργό άμυνας των ΗΠΑ Ντ.Ράμσφελντ (από τους βασικούς μετόχους της εταιρείας που παράγει το Tamiflu) πλουσιότερους κατά εκατομμύρια δολάρια.

Όσον αφορά τα εμβόλια, ευτυχώς τα αρχικά σχέδια για γρήγορη χρήση, πριν ολοκληρωθούν οι κανονικές κλινικές δοκιμές, παγώνουν. Ο φόβος του φιάσκου του 1976, όπου πεθάναν πιο πολλοί Αμερικάνοι από το εμβόλιο παρά από την γρίπη, φαίνεται να βάζει για λίγο φρένο στα σχέδιά τους. Όμως και εδώ οι εταιρείες που τα παράγουν έχουν ήδη προπωλήσει εκατομμύρια δόσεις.

Τι φοβούνται άραγε τόσο πολύ; Η ιστορία έχει δείξει ότι κάθε επιδημία ήταν πιο ήπια από την προηγούμενη. Αυτό οφείλεται κυρίως στην διεκδίκηση και κατάκτηση από την εργατική τάξη καλύτερων συνθηκών δημόσιας υγιεινής, κατοικίας, εργασίας και υγειονομικής περίθαλψης όλων των βαθμίδων.

Στις μέρες μας όμως αντιμετωπίζουμε την κατάρρευση των δομών δημόσιας δωρεάν υγείας αλλά και τη δημιουργία γκέτο με άθλιες συνθήκες, μέσα στις ίδιες τις πόλεις του δυτικού κόσμου. Αν συνυπολογίσουμε τα χρόνια προβλήματα του δημόσιου τομέα, της ανυπαρξίας πρωτοβάθμιας περίθαλψης, την υποστελέχωση των νοσοκομείων, κέντρων υγείας αλλά και εξειδικευμένων μονάδων όπως των ΜΕΘ, καταλαβαίνουμε ότι δεν θέλει πολύ για να καταρρεύσει το σύστημα σε μια επιδημία ακόμη και μέτριας βαρύτητας.

Τι θα γίνει άραγε αν όλοι με δέκατα ή με το πρώτο φτάρνισμα οδηγηθούν στα νοσοκομεία από τη στιγμή που δεν υπάρχει πρωτοβάθμια περίθαλψη; Και τι θα γίνει όταν λογικά θα αρχίσουν να αρρωσταίνουν οι γιατροί και οι νοσηλευτές; Και όταν θα χρειαστούν έστω και λίγες δεκάδες κρεβάτια ΜΕΘ παραπάνω για να καλύψουν τις επιπλοκές πώς θα γίνει αυτό όταν αυτά δεν φτάνουν για τις υπάρχουσες ανάγκες;

Αστεία βέβαια είναι και τα σχέδια για τα σχολεία: συστήνεται συνεχής καθαρισμός όταν δεν υπάρχουν καθαρίστριες, απολυμαντικά υγρά ενώ έχει προβλεφθεί το κόστος μόνο για την αρχική τοποθέτησή τους, καλός αερισμός σε αίθουσες που μπορεί να μην ανοίγουν τα παράθυρα λόγω παλαιότητας.

Θα καθόμαστε να μας τρομοκρατούν;

Αντί η εργατική τάξη να περιμένει μοιρολατρικά και φοβισμένη κάθε φορά την επέλαση μιας επιδημίας, θα πρέπει να αγωνιστεί για:

• Δημόσια, δωρεάν υγεία για όλους (ασφαλισμένους και ανασφάλιστους, Έλληνες και ξένους, νόμιμους ή “παράνομους” μετανάστες)

• Ιδιαίτερη φροντίδα για την οργάνωση πρωτοβάθμιας περίθαλψης όπου θα αντιμετωπίζονται τα βασικά προβλήματα του πληθυσμού, αλλά και θα οργανώνονται εκστρατείες για την πρόληψη,τον μαζικό εμβολιασμό κ.α.

• Στελέχωση όλων των βαθμίδων της υγειονομικής περίθαλψης. Λειτουργία όλων των ήδη έτοιμων κρεβατιών ΜΕΘ και δημιουργία νέων για την κάλυψη των αναγκών του πληθυσμού

• Δημιουργία κρατικού φορέα φαρμάκου και φαρμακοβιομηχανίας όπου θα ελέγχει, αξιολογεί αλλά και θα παράγει τα βασικά φάρμακα από κάθε κατηγορία, βάζοντας φρένο στα υπερκέρδη των πολυεθνικών

Και βέβαια αυτά θα πρέπει να διεκδικηθούν σήμερα, να κερδηθούν όσα είναι δυνατό σήμερα, η εξουσία της εργατικής τάξης όμως θα είναι αυτή που θα κατακτήσει μια πραγματικά λαϊκή υγεία για όλους.

Δημήτρης Δανδάκης