Σχόλια για τη διεθνη επικαιρότητα

Καταψηφίστηκε τελικά το σχέδιο συνταγματικών αλλαγών που έθεσε σε δημοψήφισμα ο πρόεδρος της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες. Η οριακή επικράτηση του «Όχι» με 50, 7 % ανέβαλε μέτρα όπως η επέκταση της προεδρικής θητείας σε 7 χρόνια, η μείωση των ωρών εργασίας σε 30 από 40 την εβδομάδα κ.α. Εύλογες οι αντιδράσεις ικανοποίησης από τη Δύση και ιδιαίτερα τις ΗΠΑ. Το ζήτημα που μπαίνει τώρα είναι το αν το Τσαβικό μπλοκ θα προχωρήσει σε οριστική ρήξη με την αστική τάξη της χώρας ή αν θα συμβιβαστεί προδιαγράφοντας τη συρρίκνωση του.

Η αλλαγή κυβέρνησης στην Αυστραλία, μετά τη νίκη των Εργατικών και την ήττα του ακραίου φιλοαμερικάνου Χάουαρντ, επέφερε μεταστροφή στο ζήτημα του πρωτοκόλλου του Κιότο. Η Αυστραλία το υπέγραψε, αφήνοντας μόνες πλέον τις ΗΠΑ σ’ αυτό το θέμα. Το κύριο βέβαια, δεν είναι η επικύρωση ή όχι συμφωνιών που σπάνια εφαρμόζονται, αλλά το αυξανόμενο ειδικό βάρος που αποκτά η μόλυνση του περιβάλλοντος στις πολιτικές εξελίξεις. Φυσικά, λύση στο ζήτημα δεν μπορεί να δώσει ο πολυδιαφημισμένος «πράσινος» καπιταλισμός.

Υποχώρησαν τα γαλλικά συνδικάτα μετά μαχητικές απεργιακές κινητοποιήσεις εννέα εβδομάδων. Η δέσμευση για «διάλογο» από πλευράς κυβέρνησης έφερε την προσωρινή (;) ανακωχή. Εντύπωση προκαλεί η ταυτόσημη ρητορεία και τακτική μεταξύ Σαρκοζί και ευρωπαίων πρωθυπουργών – του Καραμανλή συμπεριλαμβανομένου.: Αναγκαίες οι μεταρρυθμίσεις, πίστη στην εφαρμογή τους, κοινωνικός διάλογος και διαίρεση των εργαζομένων. Τον τελευταίο λόγο τον έχουν όμως πάντα οι εργαζόμενοι.

Ο Ρούπερτ Μέρντοχ, ο μεγιστάνας των ΜΜΕ, παραδέχθηκε ότι ασκεί «έλεγχο περιεχομένου» στις εφημερίδες του Sun και News of the World, σε θέματα όπως ποιο κόμμα θα στηριχθεί στις εκλογές ή την πολιτική γραμμή της Ευρώπης. Αυτό ήταν αποτέλεσμα μιας έρευνας της Βρετανικής Βουλής των λόρδων. Το μονοπώλιο στα ΜΜΕ σίγουρα επιβάλει τέτοιες καταστάσεις. Αποκαλύπτεται έτσι, από τους ίδιους τους αστούς, ότι η ανεξαρτησία του τύπου δεν μπορεί να υπάρξει σε μια ταξική κοινωνία.

Ο Φιντέλ Κάστρο θα είναι υποψήφιος στις βουλευτικές εκλογές της Κούβας στις 20 Ιανουαρίου, κάτι που τον καθιστά δυνάμει υποψήφιο για τη θέση του προέδρου. Αυτό αποτελεί μήνυμα προς όσους προσβλέπουν σε ανατροπή του καθεστώτος στη μετά Κάστρο εποχή. Όποια και να είναι η εξέλιξη, ήδη έχουν διαψευστεί οι προσδοκίες για κάμψη του φρονήματος του κουβανέζικου λαού και για επικράτηση της αντεπανάστασης στο άμεσο μέλλον.