Κερδίζει έδαφος η λογική του ενιαίου μετώπου στα εργατικά σχήματα

Κερδίζει έδαφος η λογική του ενιαίου μετώπου στα εργατικά σχήματα

Μαζική η σύσκεψη της 31/10 στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας


Όπως είχαμε γράψει στο προηγούμενο φύλλο, η επιτυχημένη σύσκεψη εργατικών σχημάτων για το ασφαλιστικό στις 17 Οκτώβρη αποφάσισε, μεταξύ άλλων, να γίνει νέα σύσκεψη την 1η Νοέμβρη. Η σύσκεψη τελικά πραγματοποιήθηκε στις 31 Οκτώβρη στο εργατικό κέντρο Αθήνας και ήταν ακόμα πιο μαζική, με τη συμμετοχή πάνω από 150 εργαζόμενων.


Τη συζήτηση άνοιξαν και συντόνισαν μέλη της Πρωτοβουλίας Οικοδόμων. Η εισήγηση της Πρωτοβουλίας που παρουσιάστηκε από τον σ. Μαλάμο, κινήθηκε στα πλαίσια της πρότασης συζήτησης και δράσης για το ασφαλιστικό που είχε καταθέσει η παράταξη και που δημοσιεύσαμε στο προηγούμενο φύλλο. Στη συζήτηση που ακολούθησε, αναδείχτηκαν και αυτήν τη φορά διαφορετικές αντιλήψεις σε σχέση κυρίως με τα αιτήματα. Παρά τις διαφορές, αποτέλεσε κοινό τόπο όλων των τοποθετήσεων η στήριξη της πρωτοβουλίας συνέδρων του ΕΚΑ για κάλεσμα συνέλευσης του εργατικού κέντρου, καθώς και η στήριξη της σύσκεψης σωματείων στις 19 Νοέμβρη.


Από τη συζήτηση φάνηκε ότι το δυναμικό της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς που δρα στα σωματεία, επηρεάζεται από δύο λανθασμένες αντιλήψεις. Μία αντίληψη που θεωρεί ότι οι πρωτοπόροι αγωνιστές του κινήματος πρέπει είτε να περιορίζονται σε μίνιμουμ αιτήματα, στο επίπεδο της μέσης εργατικής συνείδησης, είτε να τα αποφεύγουν εντελώς. Από την άλλη, εμφανίστηκε μια αντίληψη μαξιμαλισμού στο πλαίσιο αιτημάτων, θεωρώντας λανθασμένα, ότι τα προωθημένα αιτήματα ταυτίζονται με την επαναστατική πολιτική.


Το ζητούμενο ωστόσο, για τους επαναστάτες, είναι η σύνδεση της καθημερινής πρακτικής πάλης με το μέλλον του κινήματος, με τον «τελικό σκοπό». Με αυτόν το στόχο, χρησιμοποιούν τα μεταβατικά αιτήματα, αιτήματα που κατανοούνται σαν αναγκαία από την εργατική τάξη, αλλά ωστόσο παραπέμπουν στην εργατική εξουσία, ακριβώς γιατί η εξουσία των καπιταλιστών δεν μπορεί ποτέ να τα πραγματοποιήσει. Έτσι, προτείνουν τέτοια αιτήματα στους εργαζόμενους, έχοντας πλήρη συναίσθηση ότι ενα αίτημα από μόνο του, ή ένα πλαίσιο αιτημάτων, όσο προωθημένο κι αν είναι, δεν αποτελεί τίποτα παραπάνω από μια πρόταση μεταρρύθμισης και ότι κανένα αιτηματολόγιο δεν οδηγεί αυτόματα στην επαναστατική συνείδηση και δεν ταυτίζεται με την πάλη για την εξουσία.


Σε αυτά τα πλαίσια, αξιοποιούν οι κομμουνιστές και την τακτική του ενιαίου μετώπου, επιδιώκοντας τη μέγιστη δυνατή ενότητα στην πάλη, με στόχο να επιδράσουν στην αγωνιζόμενη εργατική τάξη με την αντίληψη και το πρόγραμμά τους. Δεν διασπούν την τάξη και δεν τη διαχωρίζουν με βάση τις πολιτικές και ιδεολογικές αντιλήψεις.


Παρά τις διαφορές που καταγράφηκαν σε σχέση με το πλαίσιο αιτημάτων, πρέπει να θεωρηθεί θετική η γενική συμφωνία για στήριξη του συντονισμού των σωματείων. Αυτή η πρωτοβουλία είναι άλλωστε στα πλαίσια της ενιαιομετωπικής τακτικής, η οποία στη συγκεκριμένη περίπτωση συμπυκνώνεται σε αυτήν τη μορφή. Αυτή η θετική εξέλιξη, έχει βέβαια άμεση σχέση με την εμπειρία των προηγούμενων χρόνων και τη χρεοκοπία αντιλήψεων που αναζητούσαν μορφές οργάνωσης της πάλης έξω από τα σωματεία και το υπάρχον συνδικαλιστικό κίνημα, όπως και με την αποτυχία τακτικών διάσπασης και περιχαράκωσης των εργαζομένων στη βάση των αντιλήψεών τους.


Η επιτυχία της σύσκεψης στις 19 Νοέμβρη, η συνέχισή της και η διεύρυνσή της και με άλλα σωματεία, είναι τώρα το πλέον κρίσιμο ζήτημα.