Εκλογές στο σωματείο μισθωτών τεχνικών

Μια σύντομη παρουσίαση του σωματείου

Το πανελλαδικό σωματείο μισθωτών τεχνικών είναι ένα σχετικά νέο σωματείο (ημερομηνία ίδρυσης : Ιούνης 1999) που δραστηριοποιείται στο χώρο των μισθωτών τεχνικών (μηχανικοί, γεωλόγοι, τεχνολόγοι σχεδιαστές, τεχνικοί απόφοιτοι μέσης εκπαίδευσης) δηλαδή όλων των τεχνικών που εργάζονται σαν υπάλληλοι σε επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα.

Η αναγκαιότητα ίδρυσης του σωματείου προέκυψε από την συνεχή πολυδιάσπαση και κατακερματισμό που προωθείται στο χώρο των τεχνικών και την συνεχή υποβάθμιση της θέσης τους, αφού την θέση των τεχνικών γραφείων της δεκαετίας του 70 και του 80 παίρνουν οι μεγάλες τεχνικές εταιρίες, μελετητικές και κατασκευαστικές. Οι τεχνικοί που σήμερα εργάζονται σαν πραγματικοί ελεύθεροι επαγγελματίες έχουν μειωθεί δραματικά και έχουν μετατραπεί σε τεχνικούς κατ΄ εφυμησμο ελεύθερους συνεργάτες που αμείβονται κόβοντας Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών ενώ εργάζονται σαν υπάλληλοι. Οι ¨ελεύθεροι¨ αυτοί συνεργάτες εργάζονται κατά κανόνα με πολύ χειρότερους όρους σε σχέση με το ωράριο, τις άδειες, τα επιδόματα και τις αποζημιώσεις από αν είχαν προσληφθεί σαν μισθωτοί, αφού δεν καλύπτονται από καμία συλλογική σύμβαση και δεν υπόκεινται στις διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας.

Ταυτόχρονα έχουμε την ανάπτυξη των εταιριών που του χώρου των τηλεπικοινωνιών και της πληροφορικής οι οποίες απασχολούν ένα πολύ μεγάλο αριθμό τεχνικών χωρίς καμία συνδικαλιστική κάλυψη.

Τέλος το μοναδικό υπαρκτό σωματείο στον χώρο ήταν το ΣΤΥΕ που δεν θέλει και δεν μπορεί να απαντήσει στην κατάσταση αυτή από την σκοπιά των συμφερόντων των εργαζομένων. Ο Σύλλογος Τεχνικών Υπάλληλων Ελλάδος είναι ένα πλήρως γραφειοκρατικό σωματείο, άμαζο και χωρίς δημοκρατική εσωτερική λειτουργία. Πρόκειται για ένα σωματείο που μετατρέπεται σε κέντρο επαγγελματικής κατάρτισης διοργανώνοντας σεμινάρια (στο AutoCAD και σε διάφορα αλλά πακέτα σε συνεργασία με τον ΟΑΕΔ ή με αυτοχρηματοδότηση), έχει γραφείο εύρεσης εργασίας στο οποίο τα μέλη του έχουν δικαίωμα να υποβάλλουν αιτήσεις και βιογραφικά και τέλος έχει στο καταστατικό του μια πολυδαίδαλη διαδικασία με βάση την οποία εγκρίνεται η έγγραφη κάποιου νέου μέλους ή παύεται προσωρινά ή οριστικά η ιδιότητα του μέλους όταν η δράση κάποιου «δεν συμπίπτει με τους στόχους του σωματείου». Είναι ένα εργοδοτικό σωματείο που έχει ένα αριθμό μελών βασικά πλασματικό και υπάρχει μόνο για να ικανοποιεί τις ανάγκες της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας για αντιπροσώπευση στα Εργατικά Κέντρα και για κρατικές επιχορηγήσεις. Με βάση τα παραπάνω υπήρχε η ανάγκη για τη δημιουργία ενός σωματείου στο οποίο θα συμμετέχουν οι μισθωτοί τεχνικοί, οι άνεργοι τεχνικοί και οι μεταπτυχιακοί φοιτητές που εργάζονται στην έρευνα. Ένα σωματείο πλατύ μαζικό ταξικά αυτοτελές και ανεξάρτητο με εσωσυνδικαλιστικη δημοκρατία, που θα αποκρούει τις εργοδοτικές και όλων των μορφών τις κρατικές παρεμβάσεις (διοικητικές, δικάστηκες, οικονομικές, ιδεολογικές ) που θα χωράει κάθε άποψη του εργατικού κινήματος και θα μάχεται μέχρι τέλους για τα συμφέροντα των εργαζόμενων. Αυτή την ανάγκη επιδιώκει να καλύψει το ΣΜΤ.

Η δράση του σωματίου το τελευταίο διάστημα

Όπως αναφέρει και ο απολογισμός του τελευταίου ΔΣ του ΣΜΤ η δράση του το τελευταίο διάστημα επικεντρώθηκε σε 3 άξονες.

Πρώτον στην προσπάθεια αντιπαλεματος των επιπτώσεων της κρίσης που εκδηλώθηκε στον χώρο των τεχνικών μετά την Ολυμπιάδα στους εργαζόμενους. Στα πλαίσια αυτά πραγματοποιήθηκαν κινητοποιήσεις παραστάσεις και εξορμήσεις ενάντια σε απολύσεις, στη μη καταβολή δεδουλευμένων ή αποζημιώσεων σε τεχνικούς που πληρώνονταν με δελτίο (ΑΚΤΟΡ, ΕΜΠΕΔΟΣ, ΕΝΜ, ΑΛΤΕ, C&M). Οι δυνάμεις της ΕΣΑΚ τηρώντας μια στάση σεχταριστικής περιχαράκωσης καταψήφιζαν όλες αυτές τις προτάσεις για άμεση κόντρα με την εργοδοσία στο χώρο δουλείας γιατί «στερούνταν συνολικής απάντησης» και επανέφεραν διαρκώς την πρόταση ένταξης στο ΠΑΜΕ, λες και με αυτό το τρόπο θα λύνονταν δια μαγείας όλα τα προβλήματα.

Ο δεύτερος άξονας ήταν η πάλη ενάντια στο μίνι ασφαλιστικό και ιδιαίτερα στο νόμο για το ΤΣΜΕΔΕ. Το σωματείο σωστά έβλεπε το νόμο αυτό σαν κομμάτι της πολιτικής κυβέρνησης και ΕΕ για την μείωση ιδιωτικοποίηση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζόμενων.

Ο τρίτος άξονας ήταν η προσπάθεια για υπογραφή της συλλογικής σύμβασης στο κλάδο της μελέτης κατασκευής αλλά και το ξεκίνημα της διαδικασίας για υπογραφή ΣΣΕ στον κλάδο των τηλεπικοινωνιών και της πληροφορικής. Το σωματείο μέχρι σήμερα δεν είχε κατορθώσει να υπογράψει ΣΣΕ ούτε και να συναντηθεί με τις εργοδοτικές οργανώσεις πράγμα που αντανακλούσε τους συσχετισμούς στο χώρο. Το πεδίο γινόταν ακόμα πιο δύσκολο λόγω των συνεχόμενων προσφύγων και αιτήσεων ασφαλιστικών μέτρων από το ΣΤΥΕ. Προκείμενου να το υπερβεί αυτό το σωματείο έκανε δυο τακτικές κινήσεις, διαχώρισε την υπογραφή ΣΣΕ στη μελέτη κατασκευή από την ΤΟ και διαπραγματεύτηκε ξεχωριστά τη ΣΣΕ στη Αττική που τα μέλη του ήταν υπερδιπλάσια του ΣΤΥΕ. Οι εργοδοτικές οργανώσεις προσήλθαν στη διαπραγμάτευση στο στάδιο της μεσολάβησης και τελικά έγινε δυνατό για πρώτη φορά να υπογράφει μια ΣΣΕ για 2006 από το ΣΜΤ. Η υπογραφή της σύμβασης αυτής είναι ένα χτύπημα προς τον εργοδοτικό συνδικαλισμό του ΣΤΥΕ και. αντίθετα με όλες τις παλιότερες συμβάσεις που έχουν υπογράφει παλιότερα στο χώρο καλύπτει και τους εργαζόμενους που πληρώνονται με δελτίο και εκτελούν εξαρτημένη εργασία. Παρόλα αυτά οι αυξήσεις που προβλέπει η σύμβαση αυτή είναι επιπέδου της ΓΣΕΕ. Σαν συμπέρασμα που μπορεί να προκύψει είναι καταρχήν ότι η δυναμική που έχει αποκτήσει το σωματείο δεν ήταν δυνατό να αγνοηθεί. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε αυτές τις εκλογές διπλασίασε τους ψήφους του πράγμα που είχε κάνει και στις προηγούμενες. Παρόλα αυτά τόσο ο αριθμός των ψηφισάντων και μελών (909 και 1400 αντίστοιχα) είναι πολύ μικρός σε σχέση με τις δεκάδες χιλιάδες των τεχνικών πανελλαδικά αλλά και η εσωτερική ζωή και δράση του σωματείου είναι τέτοια που να μην επιτρέπει την υπογραφή μιας αξιοπρεπούς ΣΣΕ πέρα από τα όρια της ΓΣΕΕ και του εργοδοτικού συνδικαλισμού. Οι συμβάσεις άλλωστε που προκύπτουν μετά από προσφυγή στον ΟΜΕΔ μόνο τέτοιες μπορεί να είναι. Το ελπιδοφόρο είναι ότι όλες τις πολιτικές δυνάμεις που δραστηριοποιούνται στο σωματείο δηλαδή τόσο οι δυνάμεις της Αριστερής Πρωτοβουλίας όσο και της ΕΣΑΚ δεν τρέφουν αυταπάτες σχετικά με τον «ουδέτερο» ρόλο του ΟΜΕΔ. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η ανακοίνωση του ΔΣ του Σωματείου <<Δε θέλουμε μια τυπική διαδικασία ‘διαλόγου’ εργαζόμενων-εργοδοτών, που καταλήγει πάντα σε μια ‘συναινετική προσφυγή’ στη Διαιτησία, με προδιαγεγραμμένα όρια τις εξευτελιστικές συμβάσεις τύπου ΓΣΕΕ και της κυβερνητικής πολιτικής. Προϋπόθεση για την επιτυχή διεξαγωγή της μάχης είναι η ενημέρωση και η ενεργητική συμμετοχή των εργαζόμενων του κλάδου, η κινητοποίηση και το ξεδίπλωμα των αγωνιστικών διεκδικήσεων στους χώρους δουλειάς. >> Οι κρατικές παρεμβάσεις είναι ένα από τα μεγάλα όπλα της αστικής τάξης προκείμενου να παραδώσουν το συνδικαλιστικό κίνημα στη κοινωνική συναίνεση, ταξική ειρήνη και ταξική συνεργασία και ο συνεπής πολιτικός αγώνας ενάντια σε αυτές πρέπει να είναι κομμάτι της δράσης μας.

Μετά από τις εκλογές και την υπογραφή της ΣΣΕ στο χώρο των τεχνικών το σωματείο έχει ξεφύγει από την περίοδο που το κυρίαρχο ζήτημα ήταν αυτό της ύπαρξης του ή όχι . Μπαίνουν αντικειμενικά ορισμένα ζητήματα σε σχέση με την φυσιογνωμία του, την ειδίκευση της δράσης του και την γείωση του στους τόπους δουλείας. Το ΣΜΤ δεν είναι πρωτοβάθμιο σωματείο ανά χώρο δουλείας, δεν είναι ομοιεπαγγελματικο σωματείο αφού περιλαμβάνει μηχανικούς γεωλόγοι, τεχνολόγους σχεδιαστές και τεχνικούς απόφοιτους μέσης εκπαίδευσης και τέλος δεν είναι σωματείο ανά κλάδο παραγωγής αφού συμμετέχουν τεχνικοί που εργάζονται στη πληροφορική, στη μελέτη, στη κατασκευή και στη βιομηχανία.

Γνώμη μας γενικά είναι ότι τα συνδικάτα θα πρέπει να είναι κεντρικά οργανωμένα κατά κλάδο παραγωγής με παραρτήματα κατά νόμο ή μεγάλη πόλη και οργανώσεις ανά τόπο δουλείας. Μέλη των κλαδικών συνδικάτων αυτών θα πρέπει να είναι οι εργαζόμενοι στο κλάδο όλων των ειδικοτήτων, ανεξάρτητα από πολιτικές και φιλοσοφικές πεποιθήσεις όπως επίσης και οι άνεργοι και οι συνταξιούχοι του κλάδου. Ο τρόπος αυτός οργάνωσης των σωματείων είναι ο περισσότερο εχθρικός σε συντεχνιακές λογικές , σε λογικές ταξικής συνεργασίας του τύπου «για το καλό της επιχείρησης» και τέλος η πάλη με αυτά τα σωματεία σε ολόκληρο το κλάδο είναι ο περισσότερο αποτελεσματικός.

Στον κλάδο των μελετών όπως και στον κλάδο της πληροφορικής και των τηλεπικοινωνιών εργάζονται κυρίως οι τεχνικοί. Αυτό δεν ισχύει για τον κλάδο της κατασκευής ή για τον χώρο της βιομηχανίας. Εκεί η κύρια μάζα των εργαζόμενων είναι οι οικοδόμοι και οι βιομηχανικοί εργάτες αντίστοιχα ενώ οι τεχνικοί και ιδιαίτερα οι μηχανικοί έχουν περισσότερο διοικητικό ρόλο (σε πολλές περιπτώσεις προσλαμβάνουν – απολύουν εργαζόμενους κτλ). Συνεπώς πιστεύω ότι το σωματείο θα πρέπει να ρίξει το βάρος της δράσης του στον κλάδο των μελετών και σε αυτόν της πληροφορικής και των τηλεπικοινωνιών και ίσως μελλοντικά να διασπαστεί σε δυο κλαδικά σωματεία που θα συμμετέχουν σε μια ομοσπονδία μισθωτών τεχνικών.