Η οικονομική κρίση επισημοποιεί την παρουσία της

«Τώρα φαίνεται πιθανό πως το πραγματικό Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν κατά το πρώτο μισό του 2008, αν αυξηθεί, θα αυξηθεί λίγο μονάχα  και ενδεχομένως μάλιστα θα συσταλεί ελαφρώς.»i Με αυτή την περίτεχνη, τη γεμάτη επιφυλάξεις και ρητορικές μειώσεις της βαρύτητας του γεγονότος ομολογία, μπροστά στην οικονομική επιτροπή του αμερικανικού Κογκρέσου, τα πιο αρμόδια χείλη, τα χείλη του Προέδρου της Ομοσπονδιακής Τράπεζας (Fed) ανάγγειλαν με κάθε επισημότητα την καταβύθιση της πραγματικής οικονομίας των ΕΠΑ στη νέα κυκλική κρίση υπερπαραγωγής. Η επιμελής επιφύλαξη των αρμόδιων αμερικανικών οικονομικών ινστιτούτων να προχωρήσουν στην τεκμηριωμένη με στοιχεία διαπίστωση της ύπαρξης αυτής της κρίσης, προκαλεί  πια  μόνον τη θυμηδία και τα ειρωνικά σχόλια της πιο σοβαρής μερίδας του αστικού τύπου, που υπενθυμίζει ότι τα ίδια ινστιτούτα διέγνωσαν επισήμως την κρίση του 2001, όταν  αυτή πια ήταν παρελθόν!ii
Φυσικά, ο Μπεν Μπερνάνκι δεν παρέλειψε να εκφράσει την υπεραισιόδοξη πρόβλεψη  ότι τα μέτρα της Fed , με τα οποία κρατικοποιούνται οι ζημίες των ιδιωτικών χρηματοπιστωτικών κολοσσών για να τονωθεί η κερδοφορία τους, θα αρχίσουν να αποδίδουν καρπούς το δεύτερο μισό του 2008, με αποτέλεσμα το 2009 η αμερικανική οικονομία να βγει από την ύφεση (recession) και να μπει σε τροχιά ανάπτυξης με μια αύξηση του ΑΕΠ περίπου 2,5 %.iii Αυτό, όμως, το μαγικό νούμερο (αύξηση του ΑΕΠ κατά 2,5 % ή κάτω από το 2,5 %), είναι ο καθοριστικός οικονομικός δείκτηςiv που χρησιμοποιεί το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για να πιστοποιήσει την είσοδο μιας εθνικής οικονομίας σε κατάσταση κρίσης ή την έξοδό της από αυτή - αφού ύφεση (recession) είναι ο ευφημιστικός όρος των αστών οικονομολόγων για τη φάση του οικονομικού κύκλου που οι μαρξιστές ονομάζουν κρίση.
Με βάση λοιπόν αυτόν το δείκτη και σύμφωνα με τις επίσημες προβλέψεις του ΔΝΤv για την  ανάπτυξη της παγκόσμιας οικονομίας κατά το έτος του 2008, (των οποίων η εγκυρότητά δεν επιδέχεται καμιά αμφισβήτηση προς τα πάνω, γιατί στηρίζονται στα πραγματικά στοιχεία του πρώτου τριμήνου), η κρίση πλήττει ήδη και τα τρία ιμπεριαλιστικά κέντρα, μια και η αναμενόμενη ανάπτυξη των ΕΠΑ προβλέπεται να ανέλθει σε 0,5 % του ΑΕΠ, της ευρωζώνης σε 1,3 % και της Ιαπωνίας σε 1,4 %. Με το δίκιο του, λοιπόν, ο οικονομικός σχολιαστής της FAZ στην Ουάσιγκτον  Klaus Tigges ειρωνεύεται τον οπτιμιστή Μπερνάνκι και τους ομοϊδεάτες του, που διαβεβαιώνουν τον κόσμο ότι η κρίση, χάρη στις σοφές τους παρεμβάσεις, δε θα έχει θύματα: «Αν η οικονομική συγκυρία επέτρεπε να σταθεροποιηθεί τόσο εύκολα, όσο μας δίνουν να καταλάβουμε με τον πρακτικισμό τους  οι παράγοντες της οικονομικής πολιτικής στην Ουάσιγκτον, τότε θα έπρεπε κάθε χρόνο να αποφασίζεται ένα συγκυριακό οικονομικό πρόγραμμα. Αυτός θα ήταν ένας ωραίος κόσμος, στον οποίο η οικονομία δε θα έπαιρνε ποτέ την κάτω βόλτα. Πολύ ωραίο για να είναι και αληθινό.» vi
Φυσικά οι ΕΠΑ δεν είναι τόσο αφελείς, ώστε να προσδοκούν σε έναν καπιταλισμό χωρίς κρίσεις, ούτε πρόκειται βέβαια, να ακολουθήσουν τις συμβουλές του σχολιαστή μας και πολλών άλλων δυτικοευρωπαίων άσπονδων φίλων τους που τους συνιστούν να αφήσουν τις εταιρείες τους και τις τράπεζές τους να χρεοκοπήσουν, επεμβαίνοντας μόνο για να αποτρέψουν μια κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Οι αμερικανοί ιθύνοντες με το δολάριο και τη στρατιωτική τους υπεροπλία διαθέτουν έναντι των ανταγωνιστών τους δύο σημαντικά πλεονεκτήματα, τα οποία, σε μεγάλο βαθμό, τους επιτρέπουν να μετακυλήσουν τις δικές τους απώλειες στους ώμους των ανταγωνιστών τους.
Η συστηματική υποτίμηση του δολαρίου, ενός παγκόσμιου νομίσματος που δεν είναι πια μετατρέψιμο σε χρυσό, επιτρέπουν στις ΕΠΑ να εισπράττουν έναν άτυπο φόρο υποτέλειας από την υπόλοιπη ανθρωπότητα, καθώς  μειώνουν την πραγματική αξία του κολοσσιαίου εξωτερικού τους χρέους κάθε φορά που το εξυπηρετούν πληρώνοντας με υποτιμημένο χαρτονόμισμα και καθώς επίσης, μειώνουν αναδρομικά τα κέρδη που οι εμπορικοί τους εταίροι αποκόμισαν από την εξαγωγή των εμπορευμάτων τους στις ΕΠΑ κάθε φορά που η υποτίμηση του δολαρίου εξανεμίζει ένα μέρος από την πραγματική αξία των χρηματικών αποθεμάτων που αυτοί οι εταίροι και οι τράπεζες  των άλλων χωρών υποχρεωτικά διατηρούν σε δολάρια. Η επανακλιμάκωση των εξοπλισμών, η εξασφαλισμένη στρατιωτική υπεροπλία, η αναζωπύρωση των παλαιών  πολεμικών εστιών και η δημιουργία νέων, οι πολεμικοί τυχοδιωκτισμοί σε βάρος άλλων λαών και οι νέες ιμπεριαλιστικές εξορμήσεις θα χρησιμοποιηθούν ξανά για να διευρύνουν τον αμερικανικό έλεγχο πάνω σε στρατηγικούς ενεργειακούς και οικονομικούς πόρους και να επιταχύνουν της ανάκαμψη της αμερικάνικης οικονομίας, όπως έγινε στο Β΄Παγκόσμιο, στον πόλεμο του Βιετνάμ, στους πολέμους με το Ιράκ και στον πόλεμο στο Αφγανιστάν.
Η όξυνση των αντιθέσεων με τους άλλους ιμπεριαλιστές, η ωμή καταπάτηση των δικαιωμάτων των μικρών και των αδύναμων λαών, η αύξηση της μαζικής δυστυχίας και της φτώχειας, η έμπρακτη απόδειξη του γεγονότος ότι οι καπιταλιστές είναι ανίκανοι να εγγυηθούν την ομαλή και απρόσκοπτη ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων κάνουν την κρίση μήτρα της προλεταριακής επανάστασης- με την προϋπόθεση βέβαια, ότι η εργατική τάξη διαθέτει ένα αξιόμαχο επαναστατικό μαρξιστικό πολιτικό κόμμα. Η τρέχουσα οικονομική κρίση μετατρέπει σε επιτακτικό καθήκον των μαρξιστών τη συγκρότηση ενός τέτοιου κόμματος τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο. Η κρίση είναι πια σίγουρα εδώ! Οι μαρξιστές, όμως, που είναι;

i.Frankufter Allgemeine Zeitung (FAZ), 3-4-2008, σελ. 11

ii. στο ίδιο

iii.Neue Zuercher Zeitung (NZZ), 3-4-2008, σελ. 1

iv.FAZ, 16-7- 2001,σελ.27

v.Ναυτεμπορική, 3-4-2008, σελ. 1

vi.FAZ, 3-4-2008, σελ. 11