Για τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές

Οι δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές της 15^ης Οκτώβρη συνιστούν αναμφίβολα μια πολιτική μάχη. Ο πολιτικός χαρακτήρας των εκλογών αυτών συσκοτίζεται από τις «τοπικές ιδιομορφίες», δηλαδή τα τοπικά συμφέροντα που μεταμφιέζονται σε υπερκομματικά ψηφοδέλτια, σπάζοντας τις περιχαρακώσεις των αστικών κομμάτων. Το φαινόμενο αυτό θα εντείνεται στο βαθμό που θα βαθαίνει η συμφωνία του πολιτικού προσωπικού της αστικής τάξης και θα εμπεδώνεται η συναίνεση μεταξύ των αστικών κομμάτων. Η πλήρης συμφωνία των αστικών δυνάμεων στα «μεγάλα» πολιτικά ζητήματα, διαμορφώνει στο επίπεδο του δήμου ευνοϊκό υπέδαφος για να ξεδιπλωθούν οι προσωπικές φιλοδοξίες είτε αυτές αφορούν επιχειρηματικά σχέδια είτε το χτίσιμο πολιτικής καριέρας. Στις φετινές δημοτικές εκλογές, το φαινόμενο των «αντάρτικων», «υπερκομματικών» κλπ. ψηφοδελτίων τείνει να ξεπεράσει κάθε προηγούμενο, βοηθούντος και του γενικότερου πολιτικού κλίματος της περιόδου. Η χρονική απόσταση από τις επόμενες βουλευτικές εκλογές και κυρίως η αίσθηση ότι είναι από τώρα γνωστός ο νικητής, με δεδομένη την διάλυση και την πολιτική αφασία του ΠΑΣΟΚ, αδυνατίζει την επιρροή της κεντρικής γραμμής των αστικών κομμάτων και ενισχύει την τάση διαμόρφωσης ψηφοδελτίων σε αντίθεση με τις κομματικές διαδικασίες.

Αυτή η κατάσταση, ενισχύει την - κυρίαρχη στις δημοτικές εκλογές - τάση των ψηφοφόρων για επιλογή με βάση τα «πρόσωπα». Αυτό σχετίζεται άμεσα και με την πληθώρα των υποψήφιων, καθώς το σύνολο των συμμετεχόντων στα ψηφοδέλτια των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών είναι της τάξης του 1 % του εκλογικού σώματος! Το ότι σχεδόν κάθε ψηφοφόρος έχει κάποιον γνωστό, φίλο ή συγγενή που είναι υποψήφιος, βοηθάει στο να περάσουν τα πολιτικά χαρακτηριστικά αυτής της εκλογικής μάχης σε δεύτερο φόντο. Τα αστικά επιτελεία, αξιοποιούν αυτήν την κατάσταση με στόχο να μείνουν έξω απ’ τη συζήτηση η κυβερνητική πολιτική, η λιτότητα, τα εργατικά δικαιώματα, ο ρόλος της αστικής τάξης, οι πολιτικές ευθύνες των αστικών δυνάμεων, ο ρόλος της Ε.Ε. στην αντεργατική πολιτική. Η αστική τάξη με το πολιτικό και δημοσιογραφικό της προσωπικό θα κάνει τα πάντα για να αποκρύψει τον ταξικό χαρακτήρα της κοινωνίας και των προβλημάτων, να περιορίσει τον δημόσιο διάλογο σε ανέξοδες αερολογίες στη βάση της διαταξικότητας των προβλημάτων.

Με ποιο στόχο στις εκλογές;

Το ερώτημα που πρέπει ν’ απαντηθεί σε κάθε πολιτική μάχη, μικρή ή μεγάλη, είναι «με ποιον τρόπο εξυπηρετείται καλύτερα ο τελικός σκοπός;». Στην συγκεκριμένη κατάσταση, το ερώτημα αυτό εξειδικεύεται παραπέρα: με ποια τακτική μπορεί ν’ αξιοποιηθεί αυτή η μάχη στην κατεύθυνση της συγκέντρωσης δυνάμεων με την επαναστατική πάλη, ποια δραστηριότητα συμβάλλει και ενισχύει την προσπάθεια συγκρότησης επαναστατικού κόμματος, ποιες πλευρές της επαναστατικής αντίληψης είναι αναγκαίο να προπαγανδιστούν στη συγκεκριμένη μάχη.

Ελάχιστη βάση για την παρέμβαση σε αυτήν τη μάχη αποτελεί η ανάδειξη του ταξικού χαρακτήρα της κοινωνίας και της ανειρήνευτης αντίθεσης των δύο βασικών τάξεων, παίρνοντας αφορμή από τα προβλήματα.

Βασικό επίσης ζήτημα, που μπαίνει στην ημερήσια διάταξη, είναι και το ζήτημα του χαρακτήρα της λεγόμενης «τοπικής αυτοδιοίκησης». Είναι πλέον καθαρό σε όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς ότι στα πλαίσια των σημερινών αστικών αυτοδιοικητικών θεσμών, εκλίπει όχι μόνο κάθε δυνατότητα οικοδόμησης πυρήνων «λαϊκής αυτοδιοίκησης», αλλά ακόμα και η δυνατότητα για μια «αγωνιστική – διεκδικητική δημοτική αρχή». Όμως, η προπαγάνδα που απλά θα αναδεικνύει το ότι ο δήμος είναι πλέον «μακρύ χέρι του κράτους» δεν αρκεί. Πρέπει αυτό να συνδεθεί με την πρόταση για μια άλλη οργάνωση της κοινωνίας, για μια πραγματική αυτοδιοίκηση, για την δημοκρατία των εργατικών συμβουλίων, την εργατική εξουσία.

Η πλευρά αυτή του επαναστατικού προγράμματος, πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο ζύμωσης τουλάχιστον στα πιο πρωτοπόρα αγωνιστικά στοιχεία που συσπειρώνονται στα σχήματα μετωπικής συνεργασίας που συγκροτούνται ανά δήμο. Η επαναστατική Αριστερά πρέπει να αξιοποιήσει και αυτήν τη μάχη για να δυναμώσει την προοπτική της επανάστασης. Η προπαγάνδα δεν πρέπει να καθηλωθεί στον καταγγελτικό λόγο και στην – αναγκαία κατά τ’ άλλα - καταδίκη της αστικής πολιτικής διαχείρισης και των φορέων της. Η φθορά της αστικής πολιτικής, η απόσπαση δυνάμεων από τον αντίπαλο και η ενίσχυση της επαναστατικής αντίληψης και οργάνωσης, θα υπηρετηθεί μόνο με την θετική προβολή των επαναστατικών στόχων.

Η ένταξη δυνάμεων στον πολιτικό αγώνα, είναι επίσης στόχος που μπορεί να υπηρετηθεί αξιοποιώντας αυτήν την εκλογική μάχη. Τα ζητήματα που αφορούν στην πόλη, αφορούν τους όρους αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης. Η ανάδειξη των προβλημάτων από την σκοπιά των συμφερόντων της εργατικής τάξης, κόντρα στην λογική των «διαταξικών προβλημάτων» είναι το μίνιμουμ πλαίσιο πάνω στο οποίο μπορούν να συγκροτηθούν δημοτικά μετωπικά σχήματα της επαναστατικής Αριστεράς. Τέτοια σχήματα, υπαρκτά σε κάποιους δήμους (π.χ. Δάφνη, Περιστέρι, Βύρωνας, Αγία Βαρβάρα, Λιόσια) έχουν να επιδείξουν σημαντική αγωνιστική δραστηριότητα γύρω από ζητήματα όπως οι ελεύθεροι χώροι, το περιβάλλον γενικότερα (χωματερές, κεραίες κινητής τηλεφωνίας), η εμπορευματοποίηση του ελεύθερου χρόνου και του δημόσιου χώρου. Οι εκλογές μπορούν να αποτελέσουν αφορμή για να κινητοποιηθεί και να συσπειρωθεί ένα δυναμικό και σε δήμους ή περιοχές που τέτοιες δραστηριότητες δεν υπάρχουν.

Ειδικά για την περίοδο που διανύουμε, κεντρικό ζήτημα πρέπει ν’ αποτελέσει ο νέος κώδικας της ΚΕΔΚΕ. Με αυτόν, οι δραστηριότητες των ΟΤΑ υποτάσσονται πλήρως στη νεοφιλελεύθερη λογική και οι δήμοι οφείλουν να λειτουργήσουν πρώτα απ’ όλα σαν ιδιωτικές επιχειρήσεις με σκοπό το κέρδος. Η πλευρά αυτή πρέπει ν’ αναδειχτεί και ταυτόχρονα ν’ αναδειχτούν συγκεκριμένα αιτήματα – στόχοι πάλης πάνω στα οποία να προσανατολιστεί η αγωνιστική δραστηριότητα.

Αριστερή Αγωνιστική Παρέμβαση στις γειτονιές της Αθήνας

Στο σχήμα που συγκροτήθηκε για την παρέμβαση στις εκλογές στον Δήμο της Αθήνας, συμμετέχουν οι οργανώσεις Αριστερή Ανασύνταξη, ΕΕΚ, ΕΚΚΕ, Εργατική Πολιτική, ΚΚΕ (μ-λ), ΝΑΡ και Οικολόγοι – Εναλλακτικοί. Είναι η 4^η φορά που συγκροτείται τέτοια παρέμβαση από την αρχή μετά τα εκλογικά κατεβάσματα το ’94, το ’98 και το 2002. Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην απουσία ικανού αριθμού αγωνιστικών αριστερών κινήσεων σε γειτονιές που θα μπορούσαν να διατηρήσουν την συνέχεια κάποιου δημοτικού σχήματος. Και αυτό, παρά τη δράση αξιόλογων κινήσεων στον Κολωνό και στα Πετράλωνα και παρά την προσπάθεια ειδικά από τους αγωνιστές της κίνησης των Πετραλώνων να δώσουν σάρκα και οστά στο προηγούμενο εκλογικό εγχείρημα της «Ανυπότακτης Αθήνας».

Έτσι, την πρωτοβουλία για την συγκρότηση της ΑΑΠ την πήραν πολιτικές οργανώσεις. Η διακήρυξη της ΑΑΠ κεντράρει στο ζήτημα των όρων ζωής της εργατικής τάξης, αναδεικνύει τις ευθύνες της αστικής διαχείρισης και των κομμάτων της, αναφέρεται στα ζητήματα του πολέμου, των δημοκρατικών δικαιωμάτων, της λιτότητας και αποτελεί επαρκές πλαίσιο για την ανάπτυξη παραπέρα δραστηριότητας. Επικεφαλής του ψηφοδελτίου της κίνησης ορίστηκε ο σ. Α. Χάγιος.

Η συνέχεια στη δράση της προσπάθειας αυτής και μετά τις εκλογές παραμένει ζητούμενο, συγκεντρώνοντας ωστόσο λιγοστές πιθανότητες και λόγω της ελλιπούς σύνδεσης με τις κινήσεις που προαναφέρθηκαν, αλλά και λόγω πολιτικών ευθυνών που δεν είναι του παρόντος. Σε αυτό το ζήτημα η Αριστερή Ανασύνταξη και η Εργατική Πολιτική, δήλωσαν την πρόθεσή τους να συμβάλλουν στο μέτρο των δυνάμεών τους, ώστε η ΑΑΠ να διατηρήσει την παρουσία της και μετά τις εκλογές της 15^ης Οκτώβρη. Κάτι τέτοιο άλλωστε επιβάλλει η στοιχειώδης σοβαρότητα που πρέπει να διαπνέει τις δυνάμεις της επαναστατικής κομμουνιστικής Αριστεράς.