Νέος νόμος για την υγεία: Ενίσχυση των ιδιωτικοοικονομικών όρων λειτουργίας του ΕΣΥ

Τις ώρες που γράφονται αυτές οι γραμμές, ολοκληρώνεται στη βουλή η ψήφιση του νέου νόμου για την υγεία. Δεν μπορούμε να πούμε ότι αυτός ο νόμος αποτελεί ιδιαίτερη τομή όσον αφορά το ΕΣΥ. Έρχεται όμως να δρομολογήσει αποφάσεις της προηγούμενης κυβέρνησης. Ήδη από τον νόμο Παπαδόπουλου πριν από λίγα χρόνια είχαν ξεκινήσει οι ιδιωτικοποιήσεις. Η κυβέρνηση συνεχίζει την σταθερή ακύρωση κατακτήσεων των εργαζομένων.

Βέβαια το ΕΣΥ ποτέ δεν ήταν αυτό που ήθελαν να παρουσιάσουν ότι είναι: δηλαδή ένα σύστημα δημόσιας υγείας, δωρεάν και για όλους που δεν θα άφηνε παραθυράκια για την παρουσία ενός παρασιτικού και κρατικοδίαιτου ιδιωτικού τομέα ούτε και στους διάφορους «φακελάκηδες». Παρόλα αυτά όμως, εξασφάλιζε μία σχετική προσβασιμότητα κυρίως όσον αφορά τα επείγοντα προβλήματα υγείας, γεγονός που κατέταξε την Ελλάδα στην 14^η χώρα από πλευράς παροχής υπηρεσιών υγείας.

Σταδιακά προχωρά η ιδιωτικοποίηση ή καλύτερα η λειτουργία του ΕΣΥ με ιδιωτικοοικονομικούς όρους αλλά και η συνύφανση δημόσιου – ιδιωτικού. Έτσι:

• Ψηφίζεται προ 5μήνου ο νόμος για την Πολυκλινική του ολυμπιακού χωριού όπου θα λειτουργεί σαν ΑΕ, με ιδιωτικές σχέσεις εργασίας για όλους τους εργαζόμενους.

• Έχει προχωρήσει η εδραίωση των ιδιωτικών συνεργείων καθαριότητας, σίτισης, φύλαξης σε όλα τα νοσοκομεία (εδώ και πολλά χρόνια) και συζητείται η κάλυψη με τον ίδιο τρόπο όλων ουσιαστικά των προβλημάτων που προκύπτουν στα νοσοκομεία (κυρίως σε διοικητική και τεχνική υπηρεσία).

• Αποφασίζεται, όχι η στελέχωση των άνω των 130 κλινών μονάδων εντατικής θεραπείας (ΜΕΘ) με προσωπικό, αλλά η χρηματοδότηση του ιδιωτικού τομέα και η εκμίσθωση κλινών ΜΕΘ και νεογνών. Σε πρώτη φάση, αυτό γίνεται χωρίς την επιβάρυνση των ίδιων των ασθενών, όμως όλοι ξέρουν τι θα ακολουθήσει. Η αρχή έγινε με την συμφωνία για την μίσθωση 30 κλινών ΜΕΘ από το «Ερρίκος Ντυνάν».

• Δοκιμάστηκαν περίεργα σχήματα συνεργασίας δημόσιου - ιδιωτικού τομέα, όπως η μεταφορά ασθενών από τον Ερυθρό στο «Ερρίκος Ντυνάν», με αποτέλεσμα την αντίδραση των γιατρών και των υπόλοιπων εργαζομένων γιατί εκτός των άλλων δημιούργησε σοβαρά προβλήματα για το ποιος παρακολουθεί και έχει την ευθύνη του ασθενούς.

Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση δίνει στους εργαζόμενους του ΕΣΥ 3-3,5% αύξηση που δεν καλύπτει ούτε τις φετινές απώλειες από τον πληθωρισμό, ενώ με την στήριξη των ΜΜΕ έχει κάνει μοναδικό θέμα συζήτησης τα ράντζα. Τα οποία βέβαια, δεν θα λυθούν κατά αυτήν με την δημιουργία νέων νοσοκομείων ή την λειτουργία των κλειστών έτοιμων τμημάτων (βλέπε Αττικό, Γενικό Κρατικό κ.ά.) αλλά με την μείωση των εισαγωγών. Μείωση που ήδη έχει κάνει προβληματική την αντιμετώπιση ασθενών με χρόνια προβλήματα και καταγγελίες για ουσιαστικά διοχέτευσή τους στον ιδιωτικό τομέα. Πέρα από αυτό όμως, με αυτό τον τρόπο θέλει να περάσει πιο ανώδυνα την παραχώρηση τμημάτων σε ιδιωτικές ασφαλιστικές κάτι που θα γίνει δυσκολότερα αν συνεχίζουν τα νοσοκομεία να πλημμυρίζουν με ράντζα.

Στο νέο νόμο που πιθανότατα αυτή τη στιγμή έχει ψηφιστεί διακρίνουμε τα εξής:

• Αλλαγές στον τύπο και όχι στην ουσία μια που τα ΠΕΣΥ θα λέγονται πλέον ΔΥΠΕ.

• Συγκεντρωτικές δομές πλήρως ελεγχόμενες σε όλη την πυραμίδα.

• Ακόμη μεγαλύτερη αλληλοσύνδεση δημόσιου – ιδιωτικού. Οι διοικητές των ΔΥΠΕ μόνοι τους ή σε συνεργασία μπορούν να ιδρύουν ΑΕ για την κατασκευή ή συντήρηση κτιρίων και υποδομών ή για άλλες υποστηρικτικές λειτουργίες.

• Ειδικά στην πρόνοια το κράτος θα παίζει πλέον πιο πολύ ελεγκτικό ρόλο μια που αφήνει έδαφος στον ιδιωτικό τομέα να δράσει. Μιλάει για «συνεργασία οποιουδήποτε δημόσιου ή ιδιωτικού φορέα ή μη κυβερνητικής οργάνωσης στο πλαίσιο της εύρυθμης οργάνωσης και λειτουργίας τους».

• Επεκτείνεται πλέον, η παρουσία επικουρικών, όχι μόνο γιατρών, αλλά και νοσηλευτών, τραυματιοφορέων κ.α. με εξάμηνη ή ετήσια σύμβαση, περνώντας έτσι την άρση της μονιμότητας (που έτσι κι αλλιώς υπάρχει στους γιατρούς) και στους υπόλοιπους εργαζόμενους. Εκτός όμως από αυτό, οι επικουρικοί γιατροί ήταν μέχρι τώρα ένας εύσχημος τρόπος βολέματος των «δικών μας παιδιών», για να «γράψουν προσόντα» και μάλιστα όχι εκεί που κανονικά διορίστηκαν. Η πλειοψηφία των επικουρικών γιατρών είναι αυτή τη στιγμή με απόσπαση στην Αθήνα ενώ η οργανική τους θέση είναι σε κάποια νοσοκομεία της επαρχίας που τους έχουν πραγματικά ανάγκη.

• Ένα μεγάλο κομμάτι ρυθμίσεων παραπέμπεται σε μελλοντικές υπουργικές αποφάσεις.

Δυστυχώς το συνδικαλιστικό κίνημα τόσο των νοσοκομειακών γιατρών όσο και των υπόλοιπων εργαζομένων δεν έχει αντιδράσει. Δεν είναι τυχαίο, ότι ο πρόεδρος της ΟΕΝΓΕ συμμετέχει στα παιχνίδια που γίνονται μεταξύ Ντυνάν – Ερυθρού. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ προσπαθούν στα νοσοκομεία να υποβιβάσουν την ευθύνη για την κατάσταση στους διοικητές τους που πολλοί από αυτούς είναι κάποιοι απίθανοι τύποι, πρώην στρατιωτικοί, ΚΥΠατζήδες ή άλλοι που θέλουν να λύσουν και προσωπικές διαφορές. Αυτό όμως που κάνουν είναι η εφαρμογή της δεδομένης πολιτικής.

Το ΠΑΜΕ παρόλη την φραστική καταγγελία, έχει σνομπάρει τις όποιες κινήσεις αντίδρασης σε νοσοκομεία, συντονισμό 5μελών της ΕΙΝΑΠ ή συνελεύσεων. Για τον ΣΥΝ καλύτερα να μην μιλήσουμε μια που πέρα από φραστικές κατά καιρούς καταγγελίες ουδέν.

Στην απεργία όμως της 17 Μάρτη για πρώτη φορά μετά από καιρό είχαμε σημαντική συμμετοχή του κόσμου, παρά την μη συμμετοχή στις συγκεντρώσεις (αδικαιολόγητα άραγε;). Το μήνυμα έχει σίγουρα ληφθεί. Οι ντουφεκιές στον αέρα όμως, πιο πολύ απογοήτευση σπέρνουν.

Ο αγώνας για μια λαϊκή υγεία, δημόσια, δωρεάν και για όλους ανεξαρτήτως ασφάλειας, εθνικότητας, φυλής είναι υπόθεση ολόκληρης της εργατικής τάξης. Ξέρουμε πολύ καλά ότι ένα τέτοιο σύστημα υγείας, (που λόγω χώρου δεν αναλύουμε τώρα), μπορεί να εφαρμοστεί μόνο σε μια άλλη μεταβατική κοινωνία. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ξεχνάμε τον αγώνα του σήμερα. Με τον αγώνα αυτό μπορούμε να αντισταθούμε στην αφαίρεση των κατακτήσεων μας, αλλά και στην διεκδίκηση αιτημάτων και αναγκών που θα σχετίζονται με το σήμερα αλλά θα δείχνουν και τον δρόμο για μια μελλοντική κοινωνία. Οι αγωνιστές της ΑΡΣΙ, ΑΡΣΥΠ αλλά και σε άλλους χώρους έχουν την ευθύνη να μεταφέρουν όλη την συζήτηση στον μοναδικό χώρο που είναι προνομιακός για εμάς, των χώρων εργασίας και των συνελεύσεων και να προσπαθήσουν να συντονίσουν τις σκόρπιες αντιδράσεις.