ΑΝΤΑΡΣΥΑ: μαζική συνδιάσκεψη χωρίς πρόταση εξουσίας
ΑΝΤΑΡΣΥΑ: μαζική συνδιάσκεψη χωρίς πρόταση εξουσίας
Tο διήμερο 29-30 Οκτώβρη πραγματοποιήθηκε η 1η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. στο εκθεσιακό κέντρο Περιστερίου, σε μια πολύ κρίσιμη πολιτική και κοινωνική συγκυρία, ειδικά μετά την 48ωρη γενική απεργία που ήταν η μαζικότερη τουλάχιστον από την μεταπολίτευση και ύστερα. Η διαδικασία χαρακτηρίστηκε από τη μαζική παρουσία αγωνιστών (μελών, συνέδρων ή απλών παρατηρητών) που περίμεναν τις διεργασίες τις συνδιάσκεψης να αποτελέσουν το εφαλτήριο για την ευρύτερη ποιοτική αναβάθμιση του μορφώματος αλλά και του κινήματος εν γένει. Ο σύντομης διάρκειας προσυνεδριακός διάλογος που δεν επέτρεψε το πολιτικό βάθεμα της συζήτησης (εντός και εκτός ΑΝΤΑΡΣΥΑ),η διαδικασία καθεαυτή αλλά και ο ακατάλληλος χώρος για μια πολιτική συνδιάσκεψη δε βοήθησαν και τόσο. Απ' την άλλη, τέτοιες διαδικασίες μόνο κέρδος αποτελούν για την αριστερά αλλά και για το κίνημα.
Οι τοποθετήσεις - στη πλειοψηφία τους τουλάχιστον- κινήθηκαν σε μια γενική κατεύθυνση αποτίμησης της συγκυρίας βάζοντας και σε αδρές γραμμές το τι πρέπει να γίνει για να βγει το κίνημα και η εργατική τάξη από τη δεινή σημερινή της κατάσταση. Στο σύνολό τους σχεδόν οι ομιλητές έβαζαν την αναγκαιότητα που προκύπτει από την πραγματικότητα, της συγκρότηση ευρύτερου μετώπου πράγμα το οποίο μόνο θετικά μπορεί να αποτιμηθεί. Το δυστύχημα όμως είναι ότι ο καθένας αντιλαμβανόταν το μέτωπο διαφορετικά, δίχως να υπάρχει η κοινή συνισταμένη του ενιαίου εργατικού μετώπου, πλην κάποιων εξαιρέσεων. Πολλοί αντιλαμβάνονταν ως αναγκαιότητα τη δημιουργία ενός μετώπου στα πρότυπα του ΕΑΜ (χωρίς ούτε κει να υπάρχει μια συνεκτική αντίληψη), χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους το ιστορικό πλαίσιο στο οποίο αναπτύχθηκε το ΕΑΜ αλλά και την τρέχουσα ιστορική κατάσταση. Η φράση όμως του Μαρξ στη "18η Μπρυμαιρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη" που αναφέρει ότι η ποίηση της κοινωνικής επανάστασης αντλεί έμπνευση από το μέλλον και όχι από το παρελθόν, θα πρέπει να αποτελέσει τον μπούσουλα μιας συνειδητής πρωτοπορίας που έχει σαν στόχο την επανάσταση αντί να προσπαθεί να αντιγράψει στο σήμερα, απαντήσεις του χτες. Η απάντηση δε κρύβεται στο νεκρανάστεμα του ΕΑΜ, αλλά ούτε και στο βαυκαλισμό που λέει "η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι το μέτωπο", αλλά στη συγκρότηση πολιτικού μετώπου στη βάση του προγράμματος εργατικής απάντησης στην κρίση και την επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι.
Ποιός θα το υλοποιήσει;
Ένα δεύτερο ζήτημα που απασχόλησε τη συνδιάσκεψη ήταν το κενό στο πρόγραμμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, πρότασης εξουσίας. Σε κείμενα που κατατέθηκαν με υπογραφές μελών της γινόταν λόγος για αριστερή κυβέρνηση καθώς και από μέρους οργανωμένων δυνάμεων, όπως η ΟΚΔΕ Σπάρτακος και η Κομμουνιστική Ανανέωση, που έβαζαν προς διαβούλευση το σύνθημα της εργατικής κυβέρνησης. Δυστυχώς, από μέρους δυνάμεων και αγωνιστών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, υπάρχει σύγχυση μεταξύ του προτάγματος εξουσίας και του κυβερνητισμού, με αποτέλεσμα για να μην χρεωθεί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ το δεύτερο απορρίπτεται και το πρώτο! Αλλά σύντροφοι ένα πρόγραμμα που δεν συνοδεύεται από μια πρόταση εξουσίας είναι καταδικασμένο να μένει εγκλωβισμένο στα γρανάζια της αστικής ενσωμάτωσης και του ρεφορμισμού, αποτελώντας ανασταλτικό παράγοντα για την υπόθεση της επανάστασης, παρά της όποιες καλές προθέσεις κι αν υπάρχουν. Στο αυθόρμητο ερώτημα των πλατιών μαζών "Μετά από αυτούς ποιοι;" πρέπει η επαναστατική αριστερά να απαντά ρητά με το μεταβατικό της πρόγραμμα και το σύνθημα της εργατικής κυβέρνησης, η οποία θα κληθεί να το υλοποιήσει. Το σύνθημα της εργατικής κυβέρνησης δεν αποτελεί μια εναλλακτική πρόταση εξουσίας στα πλαίσια της αστικής δημοκρατίας αλλά αποτελεί την απάντηση της εργατικής τάξης στο σήμερα και το πρώτο βήμα για την επανάσταση.
Ο σ. Β. Θεοφανόπουλος εκ μέρους της Κ.Ο. Ανασύνταξη στον χαιρετισμό που απηύθυνε ανέφερε: " η κρίση είναι μήτρα της επανάστασης. Οφείλουμε όμως να γνωρίζουμε ότι υπό προϋποθέσεις μπορεί να γίνει και μήτρα της αντεπανάστασης.
Το ζήτημα που τίθεται σήμερα, είναι πώς θα συμβάλουμε στο ξέσπασμα, στην έναρξη της επανάστασης, καθήκον το οποίο βρίσκεται μπροστά μας. Συμβολή ακριβώς στο ξέσπασμα της επανάστασης, η θεσμική έναρξή της, είναι η πρόταση που κάνουμε για πολιτικό μέτωπο και εργατική κυβέρνηση.
Ερώτημα που συχνά συναντάμε είναι «σε ποιους απευθύνεται αυτή η πρόταση;», όταν είναι δεδομένες οι θέσεις των πολιτικών δυνάμεων. Σε αυτό απαντάμε ότι οι θέσεις των πολιτικών δυνάμεων δεν είναι δεδομένες, το πολιτικό τοπίο δεν είναι σταθερό, αλλά μεταβάλλεται με ταχύτητα κάτω από την επίδραση της κρίσης. Δείτε το ΣΥΡΙΖΑ και τον ίδιο το Συνασπισμό πως μετατοπίστηκε τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, δείτε το ΚΚΕ που πλέον υιοθετεί συνθήματα και θέσεις που πριν ένα χρόνο τα πολεμούσε. Δείτε ακόμα και τις δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, πως τροποποιήσαν τις θέσεις τους για να απαντήσουν στην καινούργια κατάσταση. Μπορούμε να μετατοπίσουμε πολλές δυνάμεις και να τις κάνουμε να υιοθετήσουν το πρόγραμμά μας και σε αυτό είναι η βασική μάχη που έχουμε από κοινού να δώσουμε.
Όμως σύντροφοι, η μη κατάθεση άμεσης πρότασης εξουσίας απ τη μεριά της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η μη ανάληψη πολιτικών πρωτοβουλιών για την οικοδόμηση πολιτικού μετώπου εξουσίας, όπως και η αντίστοιχη έλλειψη πρωτοβουλιών απ την πλευρά του ΚΚΕ, διευκολύνουν τη συσπείρωση δυνάμεων γύρω απ το ρεφορμισμό στο πρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος καταθέτει άμεση πολιτική πρόταση εξουσίας και καλεί σε πολιτικό μέτωπο και αριστερή κυβέρνηση, το περιεχόμενο της οποίας δεν είναι απ τη σκοπιά των συμφερόντων της εργατικής τάξης, είναι απ' τη μεσοβέζικη σκοπιά της βελτίωσης του σημερινού συστήματος. Η συσπείρωση δυνάμεων γύρω από μια μεσοβέζικη πρόταση και λύση λειτουργεί ως ανασχετικός παράγοντας για την επανάσταση.
Η επανάσταση στην Ελλάδα μπορεί να γίνει και μπορεί και να νικήσει. Από την άποψη της ιστορικής στιγμής που ζούμε και της κατάστασης στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα, και μόνο η απειλή μίας μη αποδοχής του χρέους ή των δανειακών συμβάσεων από την Ελλάδα, θα προκαλούσε διάλυση της ευρωζώνης, κατάσταση χρεοκοπίας σε πολλές χώρες – συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας – γαλλο-γερμανική αντιπαράθεση που δεν αποκλείει και τη σύρραξη, αδυναμία των διεθνών οργανισμών τύπου G20 και ΠΟΕ να λειτουργήσουν και ανάγκη επαναδιαπραγμάτευσης όλων των διεθνών συμφωνιών που τους διέπουν. Η γενίκευση τέτοιων συγκρούσεων μπορεί να προκαλέσει εξεγέρσεις σε όλη την Ευρώπη, και ίσως στις ΗΠΑ. Η ευκαιρία για την επανάσταση είναι ιστορική: ποτέ σε ειρηνική περίοδο δεν ήταν τόσο εύθραυστη η ιμπεριαλιστική αλυσίδα και τόσο εξαρτώμενη από τον αδύνατο της κρίκο.
Για το λόγο αυτό οι κομμουνιστές πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να καλέσουν όλους – Σοσιαλδημοκράτες που έχουν διαχωριστεί από το ΠΑΣΟΚ, αριστερούς, αντικαπιταλιστές, αναρχοσυνδικαλιστές, αντιεξουσιαστές, σε ενιαίο μέτωπο ενάντια στον καπιταλισμό.
Εφόσον λοιπόν και μόνο η άρνηση πληρωμής του χρέους μπορεί να πλήξει και να αποδυναμώσει την ιμπεριαλιστική αλυσίδα, να προκληθούν εξεγέρσεις σε μια σειρά χώρες, τότε μπορούμε στην Ελλάδα να αποδυναμώσουμε την αστική τάξη απ τα ευρωπαϊκά και διεθνή στηρίγματά της και να την τσακίσουμε, να νικήσει δηλαδή η επανάσταση στην πρώτη της πράξη, στηριγμένη στην εργατική τάξη της Ελλάδας, στην εργατική τάξη της Ευρώπης και του κόσμου, αξιοποιώντας τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις.
Με βάση όλα τα παραπάνω, σας καλούμε να αναπτύξετε, να αναλάβετε πολιτική πρωτοβουλία στην κατεύθυνση οικοδόμησης πολιτικού μετώπου με πρόταση εξουσίας απ τη σκοπιά της εργατικής τάξης στη βάση του προγράμματος που από κοινού παλεύουμε! Σε μια τέτοια πρωτοβουλία, σε ένα τέτοιο μέτωπο, εμείς θα είμαστε μαζί σας για να κάνουμε ότι χρειαστεί, και προς το μαζικό κίνημα, αλλά και προς τις πολιτικές οργανώσεις και τα κόμματα που έχουν αναφορά στην εργατική τάξη. Και μόνο η ανάληψη μιας τέτοιας πρωτοβουλίας θα γεμίσει με ελπίδα και θα δώσει δυνάμεις στην πάλη της εργατικής τάξης."
Σωτήρης Λάμπρου