Πολυνομοσχέδιο απολύσεων, κατακρεούργησης μισθών,

φοροκλοπής και εξαθλίωσης

Με το πολυνομοσχέδιο – μνημείο αντεργατικής πολιτικής και φορομπηξίας και τον επερχόμενο προϋπολογισμό ταξικής ληστείας, η κυβέρνηση – καμικάζι του μεγάλου κεφαλαίου εντείνει παροξυσμικά την επίθεση κλοπής και εξαθλίωσης με στόχο την εξυπηρέτηση των απαιτήσεων των κεφαλαιοκρατών - δανειστών, την περαιτέρω αναδιανομή πλούτου από τις τσέπες των εργαζομένων στις τσέπες του κεφαλαίου, τη μετατροπή της χώρας σε πεδίο κερδοφόρων επενδύσεων για το ξένο και ντόπιο κεφάλαιο, για μια συντριπτική για την εργατική τάξη αλλαγή των όρων εργασίας και διαβίωσης της.

Εργασιακή Εφεδρεία

Ξεκινώντας από τους εργαζόμενους του Δημοσίου το πολυνομοσχέδιο προβλέπει την απόλυση 30.000 εργαζόμενων άμεσα, μέσω του καθεστώς της “εργασιακής εφεδρείας” με την κατάργηση οργανικών θέσεων υπηρεσιών του Δημοσίου (εξαιρούνται προς το παρόν οι τομείς της υγείας, παιδείας καθώς και τα σώματα ασφαλείας) όσων έχουν συμπληρώσει το 55ο έτος και 33 χρόνια υπηρεσίας καθώς και εργαζόμενων αορίστου χρόνου στο στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα με 33 χρόνια υπηρεσίας, όπως επίσης και εργαζομένων σε οργανισμούς και υπηρεσίες που καταργούνται ή συγχωνεύονται. Πρόκειται ουσιαστικά αλλά και τυπικά περί απόλυσης καθώς το καθεστώς εφεδρείας θα λογίζεται ως προαναγγελία απόλυσης, οι αποδοχές που θα καταβάλλονται συμψηφίζονται με την αποζημίωση και όπως αναφέρει η αιτιολογική έκθεση “δεν απαιτείται (για τη συντριπτική πλειονότητα) καταβολή αποζημίωσης απόλυσης”. Θα τους καταβάλλεται το 60% του βασικού μισθού (χωρίς δηλαδή επιδόματα κλπ) μέχρι τη συμπλήρωση της 35ετίας, ο χρόνος της εφεδρείας θα θεωρείται συντάξιμος και προσμετράται στην υπόλοιπη συντάξιμη υπηρεσία και άρα θα οδηγήσει σε μείωση της σύνταξης.

Μισθολόγιο – Βαθμολόγιο

Το νέο μισθολόγιο προβλέπει πετσόκομμα των αποδοχών ως και 50% και σύνδεση του μισθού με την “απόδοτικότητα”. Καταργούνται σχεδόν όλα τα επιδόματα. καθώς από τα περίπου 250 διαφορετικά επιδόματα που υπήρχαν μένουν τα εξής : παιδιών, επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας(μειωμένα και αναθεωρημένα από την σχετική επιτροπή του Υπ. Εργασίας για το ποιοι τα δικαιούνται), παραμεθορίου και θέσης ευθύνης. Ο κατώτερος βασικός μισθός διαμορφώνεται πλέον στα 780 ευρώ και η αύξηση του συνδέεται με την αλλαγή βαθμολογικού κλιμακίου που με τη σειρά της συνδέεται με την “συμπεριφορά στην υπηρεσία” και την αποδοτικότητα, ενώ μπαίνουν και ποσοστώσεις που θα καθυστερούν για χρόνια ή και θα ματαιώνουν την βαθμολογική εξέλιξη ακόμη κι αν υπάρχει θετική αξιολόγηση του εργαζόμενου.

Φορολογικό

Η επίθεση όμως του πολυνομοσχεδίου δεν αφορά μόνο τους εργαζόμενους του δημοσίου καθώς περιλαμβάνει και το νέο φορολογικό νομοσχέδιο στο οποίο προβλέπεται μείωση του αφορολογήτου στις 5.000 ευρώ (από 12.000). φορολογώντας μ' αυτό τον τρόπο ακόμα και μηνιαίο εισόδημα 350 ευρώ! Μάλιστα αν το ποσό των προσκομιζόμενων αποδείξεων υπολείπεται του 25% του ατομικού εισοδήματος τότε επί της διαφοράς επιβάλλεται επιπλέον φόρος 10%. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της αποκρουστικότητας της κυβερνητικής πολιτικής: το αφορολόγητο των τρίτεκνων από 23.500 πάει στις 12.000 ευρώ το οποίο σημαίνει φορολογική επιβάρυνση πάνω από 2.500 ευρώ. Ταυτόχρονα διαλύονται οι όποιες φοροελαφρύνσεις υπήρχαν για τους εργαζόμενους καθώς προβλέπεται μείωση μείωση κατά 50% της έκπτωσης φόρου για ενοίκιο πρώτης κατοικίας, δίδακτρα φροντιστηρίων και ενοίκια παιδιών που σπουδάζουν, ιατρικές δαπάνες, ασφάλιστρα ζωής ή ασθενείας, τόκους στεγαστικών δανείων, διατροφές διαζυγίων.

Προϋπολογισμός

Αυτή η φορολογική πολιτική εξυπηρετεί έναν προϋπολογισμό που προβλέπει μείωση εσόδων από την άμεση φορολογία επιχειρήσεων της τάξης του 22% και αύξηση εσόδων από φόρους σε φυσικά πρόσωπα της τάξης του 27,5%. Και η ανάλυση αυτών των “φυσικών προσώπων” δείχνει ότι τα εισοδήματα μέχρι 16.000 έχουν αύξηση φορολόγησης ως 390%, τη στιγμή που για τα εισοδήματα 60.000 ευρώ είναι της τάξης του 5,25% και για άνω των 100.000 ευρώ είναι μόλις 2,5%.

Έναν προϋπολογισμό που προβλέπει αύξηση στο 8,3% του ΑΕΠ (από 7,4%) του μεριδίου που πάει για εξυπηρέτηση του χρέους κι αύξηση κατά 18% του μεριδίου των εξοπλιστικών προγραμμάτων, την ίδια στιγμή που στοχεύει σε έσοδα 5,5 δις από την καρατόμηση μισθών, συντάξεων, δαπανών για υγεία - πρόνοια και άλλων τόσω δις από την πτώση του αφορολόγητου και το πετσόκομμα των φοροελαφρύνσεων, το χαράτσι για τα ακίνητα, την αύξηση του ειδικού φόρου καυσίμων και την εξίσωση του φόρου κατανάλωσης μεταξύ πετρελαίου κίνησης και θέρμανσης, τα πρόστιμα για τους ημιυπαίθριους, την εισφορά αλληλεγγύης, τον διπλό, για το 2012, κεφαλικό φόρο στα εισοδήματα που μάλιστα θα παρακρατείται απ ευθείας από μισθούς και συντάξεις από το κράτος - εργοδότη ή τον ιδιώτη – εργοδότη και θα αποδίδεται στο κράτος προκειμένου να ξεπεραστεί ο “σκόπελος” της αδυναμίας ή απροθυμίας πληρωμής του και όποιο άλλο μπιλιετάκι πρόλαβε να σκαρφιστεί η τρόικα και η κυβέρνηση μετά τη στιγμή συγγραφής αυτού του άρθρου.

Η κυβερνητική πολιτική, πλέον δεν μπορεί ούτε καν να υποστηρίξει στοιχειωδώς τα προσχήματα για περιορισμό του δημοσίου χρέους, επιτίθεται απροκάλυπτα στο σύνολο των εργαζομένων περιορίζοντας σημαντικά μ αυτόν τον τρόπο τη δυνατότητα της να καλλιεργεί εμφύλιο μεταξύ εργαζομένων δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, Ξηλώνοντας και τη συμμαχία της με την εργατική αριστοκρατία, τα παλιά και νέα μεσαία μισθωτά στρώματα, τους μικρομεσαίους αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους, και τους μικροεπαγγελματίες, αλλά ακόμα και με τμήματα εργαζομένων που είχαν ευνοηθεί και “βολευτεί” από τις πελατειακές – κομματικές σχέσεις, περνά σε μια ολομέτωπη σφοδρή επίθεση με κύριο στόχο μια συντριπτική ανατροπή όλων των κοινωνικών, εργασιακών, οικονομικών σχέσεων σε βάρος της εργατικής τάξης και προς όφελος του κεφαλαίου.

Η κατάσταση φτάνει στο όριο. Οι προϋποθέσεις για μια πλατιά συμμαχία των πληττόμενων εργαζόμενων στρωμάτων της κοινωνίας με την εργατική τάξη καθίστανται αντικειμενικά υπερώριμες.

Το εργατικό κίνημα και οι πολιτικές δυνάμεις που αναφέρονται σ αυτό έχουν μπροστά τους δύο δρόμους. Ή θα ηγηθούν της συγκρότησης ενός ενιαίου κοινωνικού και πολιτικού μετώπου της εργατικής τάξης και των άλλων εργαζομένων για την ανατροπή της επίθεσης, για τη συγκρότηση μιας εργατικής κυβέρνησης για την έξοδο απ την ΕΕ, τη διαγραφή του χρέους, τον εργατικό έλεγχο στην παραγωγή και την ανακούφιση των εργαζόμενων μαζών ή ο οδοστρωτήρας της κρίσης και της κεφαλαιοκρατικής αντιμετώπισης και όποιας εξόδου απ αυτή, θα περάσει πάνω από τους μισθούς, τις συντάξεις, τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις, τις ίδιες τις ζωές μας.

Θοδωρής Νασόπουλος