ΝΑ ΣΩΘΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΕ ΟΡΘΙΟΥΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ ΤΟΥΣ ΈΛΛΗΝΕΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΣ

Μια αναγκαία κριτική στο κείμενο των γραφειοκρατών της ΠΑΣΚΕ

(Χωριστή στήλη)

Την Πέμπτη 13 Ιανουαρίου, η ΠΑΣΚΕ έδωσε στη δημοσιότητα ένα μακροσκελές δελτίο τύπου με τίτλο «Να σωθεί η Ελλάδα με όρθιους και αξιοπρεπείς τους Έλληνες εργαζόμενους και πολίτες». Το δελτίο υπογράφει ο Πρόεδρος της ΓΣΕΕ Παναγόπουλος, μαζί με 102 συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ, κυρίως πρόεδρους ομοσπονδιών και εργατικών κέντρων.

Η κίνηση αυτή της ΠΑΣΚΕ αποτελεί μια προσπάθεια που καταρχήν αφορά το εσωτερικό της. Προσπαθεί να συγκεντρώσει και να δώσει γραμμή στις δυνάμεις της σε αυτή την περίοδο που οι τάσεις αποστοίχισης είναι μεγαλύτερες από ποτέ.

Είναι χαρακτηριστικό, ότι κάτω από το όνομα του Παναγόπουλου λανσάρονται ονόματα όπως του προέδρου του Συνδικάτου εργαζομένων του ΟΑΣΑ Κουλουμπαρίτση και του προέδρου της ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ Φωτόπουλου, που τον τελευταίο καιρό είχαν μια πιο αγωνιστική στάση, σίγουρα διαφοροποιημένη από την στάση της ΓΣΕΕ.

Ο δεύτερος στόχος αυτής της κίνησης, είναι η απεύθυνση προς την κυβέρνηση και την αστική τάξη. Ο μηχανισμός της ΠΑΣΚΕ κάνει επίδειξη δύναμης και ζητά ρόλο στη νέα κατάσταση. Οι 102 συνδικαλιστές αποτελούν την κορυφή του παγόβουνου που αποτελείται από χιλιάδες επαγγελματικά στελέχη του οργανωμένου συνδικαλιστικού κινήματος στην Ελλάδα. Στελέχη αποσπασμένα από την δουλειά τους, αλλά με δεσμούς με την εργατική τάξη, που αποτελούν το μοναδικό ουσιαστικά οργανωμένο κομμάτι που στήριξε και θα στηρίζει το ΠΑΣΟΚ. Το σώμα αυτό των γραφειοκρατών και της εργατικής αριστοκρατίας, διεκδικεί ρόλο στη νέα κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην εποχή του μνημονίου, καθώς βλέπει να συρρικνώνεται δραματικά το πεδίο πάνω στο οποίο έκανε πολιτική τόσα χρόνια.

Πέρα από τους στόχους των συντακτών του, το κείμενο συμπυκνώνει τα βασικά επιχειρήματα της ΠΑΣΚΕ, επιχειρήματα που συναντάμε σε κάθε χώρο δουλειάς και γι’ αυτό έχει αξία να απαντηθεί.

Η κρίση και το μνημόνιο

Το κείμενο ξεκινά εκφράζοντας την αντίθεση της ΠΑΣΚΕ σε όλους τους τόνους με τα μετρά του μνημονίου Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει «Είμαστε αντίθετοι με το μνημόνιο και τους όρους για τα σκληρά, άδικα και άνισα μέτρα σε βάρος του κόσμου της εργασίας χωρίς να παραγνωρίζουμε την οικονομική κατάσταση και την κρίση δανεισμού. Διεκδικούμε και προτείνουμε μέτρα που θα οδηγούν σε έξοδο από την κρίση με επιβάρυνση αυτών που ευθύνονται: των εχόντων και κατεχόντων……η ΠΑΣΚΕ, έκανε καθαρή την αντίθεση και τη διαφωνία της με την πολιτική του μνημονίου με όρους «ιδεολογικής σταυροφορίας του νέο-φιλελευθερισμού» πολιτική που επέβαλαν οι κυρίαρχες πολιτικές, συντηρητικές δυνάμεις της Ευρώπης και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) χρησιμοποιώντας ταυτόχρονα έντεχνα και επικοινωνιακά άλλοτε τον «μπαμπούλα» και άλλοτε τον «φερετζέ» του ΔΝΤ»

Σύμφωνα με την αντίληψη της ΠΑΣΚΕ, η κρίση δεν οφείλεται στην ίδια την φύση του καπιταλιστικού τρόπου παράγωγης, αλλά σε μια κακή του εκδοχή, τις πολιτικές του νεοφιλελευθερισμού και την ασυδοσία των εχόντων και κατεχόντων. Με ένα μαγικό τρόπο, οι έχοντες και κατέχοντες έχουν προκαλέσει την κρίση ταυτόχρονα στις περισσότερες χώρες του κόσμου. Η ΠΑΣΚΕ παρουσιάζει μια συμπαγή λογική, βλέπει την πραγματικότητα όπως φαίνεται και όχι όπως πραγματικά είναι. Η αντίληψη και ιδεολογία που καθορίζει το πώς φαίνεται η πραγματικότητα στον καπιταλισμό, είναι η αντίληψη της κυρίαρχης τάξης, δηλαδή της αστικής. Η ερμηνεία, που δίνει για την κρίση, είναι ίδια με αυτή που δίνουν τα διάφορα κέντρα ενάντια στα οποία καταφέρεται σε διάφορα σημεία του κειμένου. Και ο λόγος είναι απλός. Εάν κάποιος πιστεύει ότι η οικονομική κρίση οφείλεται σε μια συγκεκριμένη διαχείριση του καπιταλισμού και όχι στην φύση του σαν σύστημα, είναι λογικό ότι θα παλέψει για μια άλλη καπιταλιστική διαχείριση ή θα κάνει προτάσεις βελτίωσης του συστήματος, πράγμα που όπως θα δούμε παρακάτω πράγματι κάνει η ΠΑΣΚΕ, χωρίς να απειλεί την εξουσία των καπιταλιστών, αλλά ζητώντας την ελεημοσύνη τους.

Το να λέει κανείς ότι μπορεί να υπάρχει καπιταλισμός χωρίς κρίση, «χωρίς να τα τρώνε οι έχοντες και κατέχοντες» είναι ουτοπικό και αποπροσανατολιστικό.

Η ελληνική δημοσιονομική κρίση είναι μια έκφραση της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης υπερπαραγωγής και υπερσυσσώρευσης. Η κρίση αυτή αρχικά πήρε τη μορφή της κρίσης των real estate στην Αμερική, στην συνέχεια πήρε την μορφή της κρίσης του τραπεζικού συστήματος και τελευταία έχει πάρει την μορφή της δημοσιονομικής κρίσης στις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου ενώ κινδυνεύει να πάρει και πάλι την μορφή της κρίσης του τραπεζικού συστήματος στην περίπτωση αδυναμίας εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους.

Στην ουσία όμως παραμένει κρίση υπερπαραγωγής και υπερσυσσώρευσης. Τα τεράστια κεφάλαια που έχουν συσσωρευτεί δεν μπορούν να επενδυθούν με τα ποσοστά κέρδους της προηγούμενης περιόδου. Αυτό οφείλεται στην θεμελιώδη αντίφαση του καπιταλιστικού τρόπου παράγωγης, ότι ενώ τον κάθε ξεχωριστό καπιταλιστή συμφέρει να μειώνει τους μισθούς για να αυξάνει τα περιθώρια του κέρδους του, αυτό παράλληλα μειώνει την αγοραστική δύναμη των εργαζομένων και κατά συνέπεια την δυνατότητα τα κέρδη αυτά να επανεπενδυθούν και να εξασφαλίσουν νέα κέρδη. Το συμφέρον δηλαδή του κάθε καπιταλιστή έρχεται σε αντίθεση με το συμφέρον των καπιταλιστών σαν τάξη. Η αντίθεση αυτή θα προκαλεί την οικονομική κρίση ξανά και ξανά, όσο υπάρχει ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παράγωγης, που θα ξεπερνιέται παροδικά με τεράστιες καταστροφές των παραγωγικών δυνάμεων και κυρίως της κύριας παραγωγικής δύναμης που είναι η εργατική δύναμη. Η κρίση παράλληλα θα εντείνει τους ενδοιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, μέχρι την ακραία τους μορφή που είναι ο πόλεμος. Η ελληνική αστική τάξη προκειμένου να κάνει δημόσιες επενδύσεις, να τονώσει τη ζήτηση και να στηρίξει το μέσο ποσοστό του κέρδους της που κλονίζεται λόγω της κρίσης, καταφεύγει στον δανεισμό. Τα τοκογλυφικά επιτόκια είναι μια έκφραση της προσπάθειας των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων να εξάγουν την κρίση στο εξωτερικό. Τα μέτρα σε όλες τις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου αλλά και γενικότερα, είναι μια έκφραση της προσπάθειας των αστικών τάξεων να αντιμετωπίσουν την κρίση με την μείωση του εργατικού κόστους. Σε όλες τις χώρες, ανεξάρτητα από τον πολιτικό προσανατολισμό των κυβερνήσεων τους, λαμβάνονται αντίστοιχα μέτρα.

Παρακάτω η ΠΑΣΚΕ συνεχίζει «Το υπαρκτό δίδυμο έλλειμμα της χώρας (Δημοσιονομικό - ανταγωνιστικότητας) απαιτούσε και πράγματι απαιτεί νοικοκύρεμα των δημοσίων οικονομικών, περιστολή της σπατάλης, ανατροπές στο κράτος και την παραγωγή στη βάση μιας δίκαιης και ισόρροπης κατανομής των βαρών. Σε μία τέτοια πολιτική κατεύθυνση οι Έλληνες μισθωτοί και συνταξιούχοι θα έδιναν πρώτοι το παρόν στην εθνική προσπάθεια. Όμως η «συνταγή» της Τρόικας επέβαλε μέτρα κοινωνικά άδικα που έσπασαν κυριολεκτικά τους πιο αδύναμους κρίκους της κοινωνικής αλυσίδας της μισθωτής εργασίας …» Τελικά η κρίση δεν είναι κρίση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει δίκιο να ζητάει από τους εργαζόμενους να κάνουν θυσίες, αλλά αυτές πρέπει να γίνουν με ένα κοινωνικά δίκαιο τρόπο. Η ΠΑΣΚΕ που - όπως λέει - υπερασπίζεται τα συμφέροντα των εργαζόμενων, πιστεύει ότι υπάρχει έλλειμμα ανταγωνιστικότητας και πρέπει να αντιμετωπιστεί, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να αυξηθεί το κέρδος από τα κεφάλαια που επενδύουν οι καπιταλιστές και τελικά να αυξηθεί το ποσοστό κέρδους και ο βαθμός εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης! Ωραίοι υπερασπιστές των συμφερόντων των εργαζόμενων!

Σχετικά με το νοικοκύρεμα των δημόσιων οικονομικών, τον περιορισμό της σπατάλης και τις ανατροπές στο κράτος, αυτό είναι αποτύπωση της επιλογής του συστήματος να σπάσει κοινωνικές συμμαχίες με διάφορα στρώματα, υπέρ της αστικής τάξης.. Την περίοδο της κρίσης του φαίνονται πολύ ακριβές. Μια από αυτές, φυσικά είναι και η εργατική αριστοκρατία, οι πληρωμένοι πράκτορες της αστικής τάξης μέσα στο εργατικό κίνημα. Ιδιαίτερα η ΠΑΣΚΕ δεν πρέπει να υποκρίνεται ότι δεν ξέρει αυτό το κομμάτι.

«Υπάρχει Λύση»

Στο κεφαλαίο του κειμένου με τίτλο «Υπάρχει Λύση», η ΠΑΣΚΕ ζητάει να διαμορφωθούν συμμαχίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο που θα διεκδικούν «Την αλλαγή του θεσμικού ρόλου και της πολιτικής της ΕΚΤ και δομική αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας και ανάπτυξης. Τη σταδιακή μεταφορά του εθνικού χρέους των κρατών μελών της Ευρωζώνης σε ευρωομόλογα που θα κατέχει η ΕΚΤ, τα οποία δεν θα επιβαρύνουν το χρέος των κρατών μελών (κατά τον ίδιο τρόπο που τα αμερικάνικα κρατικά ομόλογα δεν επιβαρύνουν των χρέος των πολιτειών). Η εξόφληση των ευρωομολόγων –ιδίως για τα πλέον ευάλωτα κράτη- να γίνει με λογικά επιτόκια ώστε ν αποφευχθεί μαζική αδυναμία πληρωμών που θα επηρέαζε αρνητικά το σύνολο της Ευρωζώνης. Την ανάκαμψη στηριγμένη στις επενδύσεις και στην ανάπτυξη με χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕ) και τα εθνικά πιστωτικά ιδρύματα, τόσο μέσω των ιδίων κεφαλαίων τους όσο και με την έκδοση Ευρωομολόγων.»

Με άλλα λόγια, ζητάει από την ελληνική αστική τάξη, που τώρα τσακίζει τα εργατικά δικαιώματα προκειμένου να εξυπηρετήσει το δημόσιο χρέος να συμμαχήσει με τις υπόλοιπες αστικές τάξεις των κρατών του ευρωπαϊκού νότου, προκειμένου να μεταφερθεί το βάρος της κρίσης στην Γερμανική και την Γαλλική αστική τάξη που αποτελούν τους κύριους χρηματοδότες της ΕΚΤ και της ΕΤΕ. Επίσης, υπόσχεται ότι θα τη στηρίξει σε αυτή την προσπάθεια.

Οι ευρωπαϊκοί συσχετισμοί δύναμης όμως, είναι συγκεκριμένοι. Εάν τελικά μεταφερθεί ένα κομμάτι του δημόσιου χρέους στην ΕΚΤ ή εκδοθεί ευρωομόλογο, αυτό θα γίνει μόνο για να διασφαλιστεί η εξυπηρέτηση του υπόλοιπου τμήματος του χρέους και να σωθούν οι ευρωπαϊκές αλλά και οι ελληνικές τράπεζες που κατέχουν ένα μεγάλο μέρος των ελληνικών ομολόγων. Όπως και να γίνει όμως, η εξυπηρέτηση του χρέους με αναδιάρθρωση ή χωρίς, τα δικαιώματα των εργαζόμενων θα τσακιστούν. Η ανάπτυξη δεν μπορεί να γίνει με δημόσιες επενδύσεις γιατί δεν υπάρχουν τα κεφάλαια, η ελληνική αστική τάξη είναι προσανατολισμένη στην άμεση εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους και η Γερμανική και η Γαλλική αστική τάξη σίγουρα δεν διακρίνονται για την φιλανθρωπία τους.

Παρακάτω η ΠΑΣΚΕ συνεχίζει

«Δε συμφωνούμε με τα καυστικά σχόλια μέσων ενημέρωσης και αξιωματικής αντιπολίτευσης για την Πρωθυπουργική ρήση «Λεφτά υπάρχουν». Βεβαίως υπάρχουν και είναι πολλά αλλά δεν βρίσκονται στα Δημόσια Ταμεία ούτε στις τσέπες των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των ανέργων. Ο Πρωθυπουργός, όμως, θα πρέπει να δείξει με πράξεις και πολιτικές ότι γνωρίζει ότι τα λεφτά αυτά βρίσκονται στις τσέπες των εχόντων και κατεχόντων, στην παραοικονομία, στην φοροδιαφεύγουσα, φοροκλέπτουσα, εισφοροδιαφεύγουσα επιχειρηματικότητα, στους ραντιέρηδες και στους έχοντες τεράστια περιουσιακά στοιχεία στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό. Σ αυτούς πρέπει να αναζητηθούν οι πόροι που απαιτούνται. Αντί οι έχοντες και κατέχοντες και τα «παπαγαλάκια τους» να γκρινιάζουν για την δήθεν υψηλή φορολόγησή τους να υποχρεωθούν να επιβαρυνθούν είτε τα εισοδήματά τους είτε τα περιουσιακά τους στοιχεία προκειμένου να εξευρεθούν οι ελλείποντες δημόσιοι πόροι.»

Λεφτά πράγματι υπάρχουν και είναι στα χέρια της αστικής τάξης των τραπεζιτών, των εφοπλιστών και των βιομηχάνων. Είναι στα χέρια της αστικής τάξης, που έχει την εξουσία στο σημερινό σύστημα και που την εξουσία αυτή θεωρεί η ΠΑΣΚΕ δεδομένη. Σε συνθήκες κρίσης, η αστική τάξη δεν πρόκειται να κάνει καμία παραχώρηση παρά μόνο αν νιώσει ότι απειλείται από ένα εργατικό κίνημα που δεν θα ζητάει ελεημοσύνη, αλλά θα παλεύει για να σπάσουν οι αλυσίδες της εκμετάλλευσης. Όσο δεν υπάρχει αυτό, η εργατική τάξη θα παραμένει παιχνίδι στα χέρια των κυρίαρχων τάξεων. Μια πολιτική όπως της ΠΑΣΚΕ, που δεν θεωρεί αναγκαία την πάλη για την εξουσία της εργατικής τάξης, αλλά αντίθετα την θεωρεί δογματισμό, δεν απεμπολεί απλά το μέλλον του κινήματος, αλλά είναι σε βάρος ακόμα και του παρόντος.

«Συνδικαλιστικό κίνημα και κρίση»

Σχετικά με το συνδικαλιστικό κίνημα στην περίοδο της κρίσης, αρχικά η ΠΑΣΚΕ κάνει μια σωστή κριτική στην κομματικοποίηση και παραταξιοποιηση των συνδικάτων. Λέει σωστά ότι άλλος είναι ο ρόλος των συνδικάτων και άλλος ο ρόλος του κόμματος.

«Σε κάθε περίπτωση όμως πρέπει να είναι σαφές ότι τα συνδικάτα δεν ψηφίστηκαν για να ασκήσουν την κυβερνητική εξουσία. Τα συνδικάτα δεν είναι κόμματα»

Με αυτό τον τρόπο όμως, στην ουσία λέει στους εργαζόμενους ότι στην εποχή του μνημονίου μπορούν να είναι και με τον χωροφύλακα και με τον αστυφύλακα, ότι δηλαδή καλώς η κυβέρνηση παίρνει αυτά τα μέτρα γιατί ο ρόλος της είναι να ασκεί κυβερνητική εξουσία και ταυτόχρονα καλώς η ΠΑΣΚΕ αντιδρά, γιατί ο ρόλος της είναι να υπερασπίζεται τα συμφέροντα των εργαζόμενων. Και όλοι αυτοί μαζί στο ΠΑΣΟΚ, μαζί στο ίδιο σύστημα εξουσίας

Κατηγορούν το ΠΑΜΕ για διασπαστές του εργατικού κινήματος. Αυτή η - σωστή κατά τα άλλα - κριτική, ηχεί λάθος από αυτούς που είναι οι κατεξοχήν διασπαστές του εργατικού κινήματος, από αυτούς που έχουν αποσπάσει τα Σωματεία από τους εργάτες.

Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, δηλαδή η ηγεσία της ΠΑΣΚΕ σε συνεργασία με τη ΔΑΚΕ, διασπά το εργατικό κίνημα διότι κατ’ αρχήν οι όποιες αυξήσεις υπογράφει, του 1,5% ή του 4% παλαιότερα, είναι ψίχουλα για την χαμηλόμισθη πλατιά εργατική βάση, όχι όμως και για την υψηλόμισθη εργατική αριστοκρατία που εκπροσωπεί. Την ίδια ανισοβαρή στάση κρατάει και σε όλα τα άλλα μέτρα (ασφαλιστικό, συνταξιοδοτικό κλπ.). Αντιδρά, κυρίως όταν θίγονται τα συμφέροντα που εκπροσωπεί και χρησιμοποιεί την πλατιά εργατική βάση για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της εργατικής αριστοκρατίας..

Στους εργασιακούς χώρους οι εργάτες έχουν φτάσει στο σημείο να τους φοβούνται λες και δεν είναι εκπρόσωποι τους, αλλά κομμάτια της διοίκησης της εταιρείας. Τα σωματεία στα οποία η ΠΑΣΚΕ κυριαρχεί, είναι σωματεία χωρίς διαδικασίες, αποστεωμένα, γραφειοκρατικά, με πελατειακές σχέσεις και με σπάνιες Γενικές Συνελεύσεις. Αυτοί που λένε ότι είναι με την ενότητα του εργατικού κινήματος να μας πουν το τελευταίο χρονικό διάστημα σε ποιον κλάδο που αγωνίζεται συμπαραστάθηκαν έμπρακτα, πως ένωσαν τις διάσπαρτες αντιδράσεις;

Έχουν διασπαστεί από τους εργαζόμενους για να συναλλάσσονται με την αστική τάξη.

«Εμείς επενδύουμε στη ΛΥΣΗ και όχι στο ΠΡΟΒΛΗΜΑ. ….. Με τη στρατηγική της ΠΑΣΚΕ στον Ιδιωτικό Τομέα της οικονομίας προκλήθηκαν -οι ελάχιστες ίσως- αλλά οι μόνες «ρωγμές» στο μνημόνιο. Υπογράψαμε Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας με αυξήσεις στα επίπεδα του ευρωπαϊκού πληθωρισμού, παρά τη ρητή πρόβλεψη του μνημονίου για 3ετές πάγωμα μισθών στον Ιδιωτικό τομέα. Διασώσαμε τον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας παρά το επιχειρηθέν εγχείρημα νομοθετικής κατάργησής του, κατά εφαρμογή του μνημονίου. Ακυρώσαμε την προβλεπόμενη και στο αρχικό και στα επικαιροποιημένα μνημόνια κατάργηση της επέκτασης των κλαδικών συμβάσεων (σε συνδικαλισμένους και μη εργαζόμενους και εργοδότες), διασώζοντας έτσι τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, διατηρώντας το βασικό ανάχωμα στις επιδιώξεις των εργοδοτών για ατομικές συμβάσεις εργασίας.»

Πρόκειται για ρεσιτάλ πολιτικής απατεωνιάς. Τα ξεροκόμματα που δίνει η αστική τάξη προκειμένου να διατηρήσει τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, παρουσιάζονται σαν νίκες του εργατικού κινήματος, σαν αποδείξεις ότι η πολιτική τους είναι νικηφόρα.

«Η ΠΑΣΚΕ, η μεγάλη παράταξη των εργαζομένων, πρώτη υπερέβη τα κομματικά σύνορα και κατέστησε την ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ, από υπόθεση μικρών προπαγανδιστικών κύκλων, εφαρμοσμένη πρακτική στο Συνδικαλιστικό Κίνημα. Η ΠΑΣΚΕ δεν δέχεται μαθήματα αυτονομίας. Παραδίδει μαθήματα αυτονομίας και σεβασμού στην αυτόνομη στρατηγική του Συνδικαλιστικού Κινήματος. Το έκανε στο παρελθόν, το κάνει με ευθύνη και καθαρότητα και σήμερα. Χωρίς να κρύψουμε ποτέ τις κομματικές επιλογές μας έχουμε αποδείξει ότι αυτές δεν μας δεσμεύουν και δεν μας καθοδηγούν όταν βρίσκονται σε αντίθεση με τα συμφέροντα του κόσμου της εργασίας.»

Κατηγορούν τις υπόλοιπες παρατάξεις για ταύτιση με τις επιλογές των κομμάτων. Φαίνεται ότι η ΠΑΣΚΕ θεωρεί ότι αντικειμενικά τα κόμματα ταυτίζονται με τα συμφέροντα της αστικής τάξης, άρα προκειμένου να παλεύει κανείς για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης πρέπει να είναι αυτόνομος από τα κόμματα. Αυτό είναι αντιστροφή της πραγματικότητας. Μπορεί όμως αυτό να ισχύει για το ΠΑΣΟΚ. Γι αυτό συνάδελφοι της ΠΑΣΚΕ, αντί να κομπάζετε για την αυτονομία σας μήπως πρέπει να κάνετε αυτοκριτική και όχι να είστε περήφανοι που στηρίξατε το ΠΑΣΟΚ; Αφού το ΠΑΣΟΚ ακολουθεί αυτή την πολιτική που τσακίζει τα εργατικά δικαιώματα γιατί δεν αποχωρείτε από αυτό; Μήπως γιατί έχετε πολιτικές φιλοδοξίες κάποια στιγμή να υπουργοποιηθείτε; Ή ακόμα χειρότερα, μήπως γιατί οι μισοί από εσάς είναι μέλη ΔΣ Δημόσιων Οργανισμών με το αζημίωτο φυσικά;

Έτσι λοιπόν, τα στελέχη της ΠΑΣΚΕ με το σύνθημα:

«ΝΑ ΣΩΘΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΕ ΟΡΘΙΟΥΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ ΤΟΥΣ ΈΛΛΗΝΕΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΣ», εννοούν να σωθεί ο ελληνικός καπιταλισμός, τα προνόμιά τους και το ΠΑΣΟΚ για να τα διαιωνίζει. Η διακήρυξή τους επιβεβαιώνει για μια ακόμα φορά τον ιστορικό ρόλο της σοσιαλδημοκρατίας ως δύναμη στην υπηρεσία της αστικής τάξης και μακρύ χέρι των κεφαλαιοκρατών μέσα στο κίνημα.

Βασίλης Κούτρης